ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αντικομμουνισμός και απάντηση

Γρηγοριάδης Κώστας

Οταν κάποιος είναι αποφασισμένος να βάλει πλάτη στην πολιτική του κεφαλαίου και να φροντίζει από το πόστο του (στην προκειμένη περίπτωση από την πανεπιστημιακή «έδρα») να αποκοιμίζει νεανικές συνειδήσεις προκειμένου να μην αντιδράσουν ούτε σήμερα, ούτε στο μέλλον σε αυτή την πολιτική, τότε σίγουρα, του είναι πολύ χρήσιμη η επίθεση στο σοσιαλισμό...

Κάπως έτσι εξηγείται η αντίδραση ενός καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Πειραιά που, όταν φοιτητές της ΚΝΕ μπήκαν στο αμφιθέατρό του να κάνουν ενημέρωση στους φοιτητές για τον κοινωνικό διάλογο της κυβέρνησης για το ασφαλιστικό, τους έκανε επίθεση για... «την πορνεία στην Κούβα» και για ότι δήθεν «στην Κούβα δεν κάνουν εκλογές»!

Επειδή η επίθεσή του δεν έμεινε αναπάντητη, πες πες έγινε φανερό και ότι ο κύριος καθηγητής συμφωνεί με το να αυξηθούν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, αλλά αναγκάστηκε να συμφωνήσει και ότι ο σοσιαλισμός είχε κι έχει κατακτήσεις που τα νέα παιδιά που μεγαλώνουν σήμερα στις καπιταλιστικές χώρες, ούτε στα όνειρά τους δεν τις έχουν δει...

Η ΔΕΗ των μεγαλομετόχων

Αμέσως μετά την ανακοίνωση από την κυβέρνηση ότι προωθεί στη θέση του νέου επικεφαλής της ΔΕΗ έναν παγκοσμίου εμβέλειας παράγοντα των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις στην Επιχείρηση, με πρώτη την ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ, άρχισαν να στέλνουν ανακοινώσεις υποστήριξης του λιγνίτη, με λιγότερο ή περισσότερο απαξιωτικές εκφράσεις για τους θιασώτες των ΑΠΕ, εντός και εκτός κυβέρνησης. Χτες ήταν η σειρά της ΕΤΕ - ΔΕΗ.

Και είναι καλό να στηρίζει κανείς τον λιγνίτη, καθώς πράγματι προσφέρει πολλά στην ηλεκτροπαραγωγή.

Καλό είναι να επισημαίνεται ότι ο λιγνίτης, εκτός των άλλων, στηρίζει και το φτηνό κόστος της ηλεκτροπαραγωγής.

Καλό είναι να είσαι και με τις ΑΠΕ, επισημαίνοντας ότι τις λυμαίνονται με το αζημίωτο, κυρίως οι ενεργειακοί κολοσσοί.

Ολα καλά είναι, εκτός από ένα. Η λανθασμένη άποψη ότι σήμερα τα συμφέροντα της ΔΕΗ ταυτίζονται με τα συμφέροντα των καταναλωτών και ότι είναι δυνατόν να ασκηθεί φιλολαϊκή ενεργειακή πολιτική με τη ΔΕΗ των μεγαλομετόχων, σε μια «απελευθερωμένη» αγορά όπου βασικό κριτήριο λειτουργίας είναι το κέρδος.

Αυτός που θέλει μια ΔΕΗ για το λαό, οφείλει να παλέψει για μια τέτοια ΔΕΗ, παλεύοντας για ριζική αλλαγή πολιτικής και καθεστώς οικονομίας χωρίς κεφάλαιο και κέρδη.

Η ΕΕ και οι πραξικοπηματίες

Πριν από μερικούς μήνες στις 28 Ιούνη έγινε στρατιωτικό πραξικόπημα στην Ονδούρα που ανέτρεψε τον εκλεγμένο Πρόεδρο Μ. Σελάγια. Ολο αυτόν τον καιρό σχεδόν καθημερινά ο λαός της Ονδούρας είναι στους δρόμους και διαδηλώνει ενάντια στους πραξικοπηματίες. Αυτοί οι πραξικοπηματίες προχτές οργάνωσαν εκλογές - παρωδία χωρίς διεθνείς παρατηρητές, αναζητώντας τρόπους νομιμοποίησής τους στην εξουσία. Ποια η θέση της ΕΕ γι' αυτές τις εκλογές; Τη διατύπωσε ο εκπρόσωπος της Επιτροπής Λουτς Γκίλνερ σε συνέντευξη Τύπου. Είπε: «Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι που οι εκλογές έγιναν με ειρηνικό τρόπο και σε συνθήκες ηρεμίας» και συμπληρώνει «είναι σημαντικό προς το παρόν όλες οι πλευρές (εννοεί οι πραξικοπηματίες και ο νόμιμα εκλεγμένος Μ. Σελάγια) να ενισχύσουν τις προσπάθειές τους για διάλογο, ώστε να βρουν μια ειρηνική λύση στην πρόσφατη κρίση». Αν αυτή η στάση δεν είναι όχι απλή ενθάρρυνση αλλά άμεση αναγνώριση των πραξικοπηματιών τότε τι είναι; Φυσικά, εμείς δεν είχαμε καμιά αυταπάτη για το ρόλο της ΕΕ που έχει στους κόλπους της χώρες που διώκουν τους κομμουνιστές και τιμούν τους τέως Ες - Ες. Απλά κάτι τέτοιες τοποθετήσεις μάς επιβεβαιώνουν.

Απαραίτητα τ' άλλοθι

Αντιγράφουμε από τη χτεσινή «Ελευθεροτυπία»: «Φυσικά, η δεξιά παράταξη - όπως άλλωστε και η λεγόμενη σοσιαλιστική - έχει εδραιωμένες σχέσεις με τους εκπροσώπους του τραπεζικού, βιομηχανικού, εμπορικού και εφοπλιστικού κεφαλαίου, όποιος και αν είναι ο αρχηγός της. Πραγματικός αρχηγός είναι το επιχειρηματικό εθνικό και υπερεθνικό συμφέρον. Και μ' αυτό τον γνώμονα, για τον μέσο πολίτη θα είναι μικρή η διαφορά όποιον κι αν έχει για πρωθυπουργό. Μέχρι να αποφασίσει ότι αρχηγός είναι ο ίδιος και υπηρέτες του οι πολιτικοί». Θα λέγαμε σιγά την ανακάλυψη και θα τ' αφήναμε εντελώς ασχολίαστο αν δεν ξέραμε πως οι καιροί είναι πονηροί και τ' άλλοθι απαραίτητα...

Ξοφλημένα επιχειρήματα

Είναι συνήθης και αναπόφευκτη τακτική για το αστικό πολιτικό σύστημα, όταν προβλέπει άνοδο της ταξικής πάλης και αντιλαμβάνεται ότι λιγοστεύουν τα περιθώρια για ελιγμούς, να στρατεύει όσα μέσα διαθέτει για να συκοφαντήσει και να αποδυναμώσει το λαϊκό κίνημα. Ορος αναγκαίος για να έχει πιθανότητες να πετύχει μια τέτοια επίθεση, είναι να χτυπηθεί το ΚΚΕ, επειδή εκφράζει ό,τι πιο ριζοσπαστικό στο εργατικό λαϊκό κίνημα και άρα ό,τι πιο επικίνδυνο για το κεφάλαιο, την πολιτική που το υπηρετεί. Το ίδιο γίνεται και τώρα, με αφορμή τα αγωνιστικά προμηνύματα για το Ασφαλιστικό. Οι κινητοποιήσεις που έχει ήδη διοργανώσει και σχεδιάζει το ΠΑΜΕ, έχουν βάλει φωτιά στις γραφίδες του αστικού Τύπου, που ξεσαλώνουν σε βάρος του Κόμματος, αναπτύσσοντας διαφορετικές πλευρές της ίδιας, ενιαίας επεξεργασμένης προπαγάνδας.

Μια από αυτές τις πλευρές κυριάρχησε τις προηγούμενες μέρες στις έντυπες ναυαρχίδες της αστικής τάξης. Το ΚΚΕ λένε, είναι κόμμα απομονωμένο, κινείται σε «στενή γραμμή». Εχει διολισθήσει στον αριστερισμό και μάλιστα μετά το 1991, αφού μέχρι τότε - γράφει η κυριακάτικη «Ελευθεροτυπία» - «αναζητούσε συνομιλητές στο πολιτικό σκηνικό, έχτιζε συμμαχίες, προσπαθούσε να παίξει ρόλο». Τη «διολίσθηση» αυτή την αποδίδουν οι τηλεβόες των αστών σε μια «αναγκαστική επιλογή άμυνας, η οποία κατάφερε να το κρατήσει στη ζωή, σε μια περίοδο που τα περισσότερα κομμουνιστικά κόμματα διαλύονταν ή μεταλλάσσονταν». Ομως αυτή η γραμμή, λένε, δεν είναι ρεαλιστική και διαψεύδεται συνεχώς. Συμπέρασμα: Το ΚΚΕ είναι δογματικό επειδή φοβάται. Και θεωρεί ότι η μεγαλύτερη απειλή για τη συνοχή του βρίσκεται στους εντός των τειχών αμφισβητίες. Τους οποίους μάλιστα στο παρελθόν τους έστελνε "στην πυρά ή στα στρατόπεδα συγκέντρωσης" όπως γράφει η «Ελευθεροτυπία».

Από πού ξεκινάει το παραλήρημα; Από το γεγονός ότι το ΚΚΕ δε συμμετέχει στον «κοινωνικό διάλογο» και τον πολεμά. Αρα, ισχυρίζονται οι δημοσιολόγοι, το ΚΚΕ αρνείται να συζητήσει με οποιονδήποτε. Αρα είναι απομονωμένο και δογματικό! Ζητάνε από το ΚΚΕ να είναι «ανοιχτό στο διάλογο» με εκείνους που αποδεδειγμένα ευθύνονται για το πετσόκομμα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και τώρα δημόσια διακηρύσσουν πως επιδιώκουν νέο γύρο ανατροπών γιατί έτσι επιβάλλουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Θα ήθελαν το ΚΚΕ να καθόταν στην καρέκλα του «κοινωνικού διαλόγου», να έπαιρνε μέρος στο παζάρι για το πόσα χρόνια θα αυξηθούν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης ή μέχρι πιο όριο θα μειωθούν οι συντάξεις, αλλά δεν τους κάνει το χατίρι και του επιτίθενται.

Αυτό που τους πονάει είναι ότι το ΚΚΕ αντιπαρατίθεται στην πολιτική τους με στρατηγική ρήξης, ανατροπής των μονοπωλίων και της εξουσίας τους. Που παλεύει για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζόμενων και του λαού, η οποία προϋποθέτει την ανώτερη ως προς τη δύναμη και την ποιότητά της κοινωνική συμμαχία: Αυτή που το ΚΚΕ παλεύει να χτιστεί ανάμεσα στην εργατική τάξη, τους φτωχούς αγρότες και τους αυτοαπασχολούμενους. Αυτή τη συμμαχία, που μπορεί να κινήσει βουνά, υπερασπιζόταν πάντα το ΚΚΕ, γι' αυτή παλεύει και σήμερα. Και επειδή αυτή η στρατηγική βάζει εκ των πραγμάτων απέναντι τα κόμματα που υπηρετούν ή χαριεντίζονται με το κεφάλαιο, προσπαθούν να τη συκοφαντήσουν, να την αποδυναμώσουν, κατηγορώντας το ΚΚΕ για σεχταρισμό. Ξοφλημένο το επιχείρημά τους. Τόσο που να προδίδει τον πανικό τους.

Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

Ιδιες στρατηγικές επιλογές...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΔΕ ΛΕΜΕ κουραστήκαμε επί ένα Σαββατοκύριακο, περάσαμε πολλά, ακούσαμε πολλά, είδαμε δράματα, περιπέτειες, θρίλερ και άλλες ...κινηματογραφικές εκδοχές του πράγματος, αλλά, στο τέλος, βγήκαμε κερδισμένοι.

Εχουμε ξανά το δικομματισμό μας, που τόσο μας έλειψε. Με τα κόμματά του, με τους αρχηγούς του, με τα «εξαπτέρυγα» και τις «εσωκομματικές αντιπολιτεύσεις» και φυσικά με την ...πολιτική του, όπως την ξέρουμε από πάντα.

Αλλωστε το ξεκαθάρισε κι ο νέος αρχηγός της ΝΔ στον πρωθυπουργό: Πότε θα είμαστε μαζί, πότε απέναντί του είπε, και όλοι γνωρίζουμε τι εννοούσε.

Θα είναι απέναντι όταν θα τσακώνονται για «σκάνδαλα», «διασπάθιση του δημόσιου χρήματος», συμπεριφορές υπουργών και βολέματα ημετέρων. Και θα είναι μαζί οποτεδήποτε δουν τους εργαζόμενους να σηκώνουν κεφάλι και να διεκδικούν.

Διότι καλές οι υποσχέσεις του Αντ. Σαμαρά ότι με το ΠΑΣΟΚ θα αντιπαρατάξει την «ιδεολογία» της Νέας Δημοκρατίας, όμως όταν οι στρατηγικές πολιτικές συμπίπτουν πρέπει να κοπιάσει πολύ κανείς για να βρει ...ιδεολογικές διαφορές.

ΠΩΣ ΤΟΥΣ ΔΙΟΡΙΖΕΙ έτσι τους γιατρούς όμως η υπουργός Υγείας Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου! Χίλιους διορισμούς έταξε χτες μέσα στο 2010, θέλοντας προφανώς να μας εντυπωσιάσει. Λόγω «νέας γρίπης» μας είπε...

Ελα όμως που το πρόβλημα της «νέας γρίπης», δεν προβλέπεται να υπάρξει ...του χρόνου! Τώρα υπάρχει και τώρα υπάρχουν οι ανάγκες, όπως υπάρχουν ανάγκες και σε όλο το σύστημα Υγείας.

Αφήνουμε το ότι αν παίρναμε στα σοβαρά τον κάθε υπουργό που υπόσχεται προσλήψεις γιατρών τα τελευταία 10 χρόνια, και στο τέλος τις αθροίζαμε, σε αυτή την χώρα θα υπήρχαν ...δυο γιατροί του ΕΣΥ για κάθε Ελληνα.

Για το ποια είναι ακριβώς η πραγματική αναλογία, είναι εύκολο να το πληροφορηθεί κανείς έγκυρα. Αρκεί μια επίσκεψη στα «επείγοντα» ενός νοσοκομείου που εφημερεύει...

Γρηγοριάδης Κώστας