Fernando Garcia - Oscar Sola

Στις 16 Απρίλη 1961, ο Φιντέλ στην κατάμεστη Πλατεία της Επανάστασης διακηρύσσει το σοσιαλιστικό χαρακτήρα της. Η απάντηση από τους ένοπλους Κουβανούς είναι ομόφωνη: «Πατρίδα ή Θάνατος»!

Κομβική στιγμή ήταν στις 2 Δεκέμβρη του 1956, έπειτα από ένα δραματικό ταξίδι, όταν το μικρό πλοίο «Γκράνμα» που είχε ξεκινήσει από το Μεξικό, έφθασε στην παραλία του Νίκβερο, ένα μικρό χωριό στην πλαγιά της Σιέρα Μαέστρα της Κούβας. Με σκοπό να «ανάψουν» τη φωτιά της επανάστασης στο νησί, να ανατρέψουν το δικτάτορα Μπατίστα και να απαλλάξουν τη χώρα τους από την εξάρτηση του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, 82 αποφασισμένοι αγωνιστές αποβιβάστηκαν στη στεριά. Βρέθηκαν όμως αντιμέτωποι με την αεροπορία του εχθρού, και μόνο 12 κατάφεραν να σωθούν, ανάμεσά τους ο αρχηγός Φιντέλ Κάστρο, ο αδελφός του Ραούλ, ο γνωστός πλέον θρυλικός Τσε Γκεβάρα, ο Καμίλο Σινφουέγκος, ο Χουάν Αλμέιδα και άλλοι.

Οι πρώτες κακουχίες και στραπάτσα δεν έκαμψαν τους επαναστάτες. Ανέβηκαν στα βουνά της Σιέρα Μαέστρα και ξεκίνησαν την οργάνωση του αντάρτικου στρατού. Ο επαναστατικός στρατός στηρίχτηκε στη δουλειά - πολιτικοστρατιωτική - που είχαν ξεκινήσει το Κίνημα 26ης Ιούλη (σ.σ. παίρνει το όνομά της από την επίθεση στη Μονκάδα το 1953) με επικεφαλής τον Φρανκ Πάις, το Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα Κούβας, όπως είχε ονομαστεί το ΚΚ Κούβας, και το Επαναστατικό Διευθυντήριο, από φλογερούς επαναστάτες φοιτητές. Βασίστηκε στη δράση των οργανωμένων δυνάμεων στις πόλεις, στην παράνομη δουλειά που ανέπτυσσαν οι κομμουνιστές στους χώρους δουλειάς, στην αγροτιά και τη νεολαία. Αυτή η προσεκτική προετοιμασία της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων συνέβαλε αποφασιστικά για την επιτυχή έκβαση της επαναστατικής πάλης. Αυτές ήταν και οι κύριες δυνάμεις που προχώρησαν στην ενοποίησή τους στις Ενωμένες Επαναστατικές Δυνάμεις που οδήγησαν στην επανασύσταση του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας το 1965, της ηγετικής δύναμης στη σοσιαλιστική χώρα.

Σκίτσο του Εράρδο Νορντέλο ενός από τους πέντε Κουβανούς αγωνιστές, για τα 51 χρόνια της Κουβανικής επανάστασης. «Ελα χτυπήσου με ακόμα μια» λέει ο αγωνιστής κουβανικός λαός ως ταυρομάχος στον ιμπεριαλισμό για τον αποκλεισμό, το μίσος, τους μισθοφόρους, τον επικοινωνιακό πόλεμο και την κρατική τρομοκρατία

Στα τρία πρώτα χρόνια της επανάστασης, ο λαός κατάφερε να αντιμετωπίσει με επιτυχία την ντόπια και εξωτερική οικονομική και στρατιωτική αντίδραση με αποκορύφωμα τη θρυλική νίκη στον Κόλπο των Χοίρων με τη συντριβή των δυνάμεων επέμβασης που έστειλε ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός. Εκείνες οι 3 μέρες του Απρίλη του 1961 ήταν η πρώτη ήττα του ιμπεριαλισμού στο δυτικό ημισφαίριο. Σε 72 ώρες ο εχθρός εισβολέας είχε ηττηθεί, όχι χωρίς απώλειες σε ζωές Κουβανών μαχητών. Ενώ οι μισθοφόροι, οι περισσότεροι, σκοτώθηκαν, κι ένας μεγάλος αριθμός όπλων, προέλευσης ΗΠΑ, ήρθε στα χέρια του επαναστατικού στρατού, 5 αεροπλάνα καταρρίφθηκαν.

Με τις δύο Διακηρύξεις της Αβάνας αποτυπώθηκε η επαναστατική διαδικασία των πρώτων χρόνων. Στη μεγάλη διαδήλωση της 16ης του Απρίλη του 1961, στις κηδείες των σκοτωμένων από τις αεροπορικές επιδρομές, ο ηγέτης της Κούβας, Φιντέλ Κάστρο, ανακηρύσσει για πρώτη φορά το σοσιαλιστικό χαρακτήρα της Επανάστασης.

Σήμερα, 51 χρόνια μετά, ο κουβανικός λαός με τους αγώνες του και την καθημερινή προσπάθεια, έχει καταφέρει πολλά για τα οποία αξίζει να υπερηφανεύεται. Και αυτά παρά τα αμέτρητα εμπόδια, τις προσπάθειες υπονόμευσης από τον ιμπεριαλισμό, παρά τον εγκληματικό, οικονομικό, χρηματοπιστωτικό και εμπορικό αποκλεισμό που επιβάλλουν δεκαετίες τώρα οι διαδοχικές κυβερνήσεις των ΗΠΑ. Εχει καταφέρει - παρά τις στερήσεις και τις δυσκολίες - να βελτιώσει εξαιρετικά τις ζωές των Κουβανών εφοδιάζοντάς τους με το αναμφισβήτητο δικαίωμα στη ζωή, στη δουλειά, στη μόρφωση, στην υγεία, επιτεύγματα που πέτυχαν με την Επανάστασή τους κάτω από την καθοδήγηση του ΚΚ Κούβας.

Από την πρώτη στιγμή της Επανάστασης, η Κούβα δέχτηκε τη διεθνιστική βοήθεια και υποστήριξη της Σοβιετικής Ενωσης και των άλλων σοσιαλιστικών χωρών. Ανάλογη διεθνιστική βοήθεια πρόσφερε και συνεχίζει να προσφέρει ανιδιοτελώς σε πολλούς λαούς του πλανήτη, κυρίως σε χώρες του λεγόμενου τρίτου κόσμου με τη συμμετοχή χιλιάδων Κουβανών επιστημόνων και εκπαιδευτικών σε προγράμματα παροχής ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και καταπολέμησης του αναλφαβητισμού. Σήμερα, η Κούβα συνεχίζει να αντέχει στις πιέσεις του ιμπεριαλισμού, να υπερασπίζεται το σοσιαλιστικό της σύστημα.

Στο μήνυμά της η ΚΕ του ΚΚΕ για τα 51 χρόνια της Κουβανικής Επανάστασης σημειώνει:

«Αγαπητοί σύντροφοι,

Με την ευκαιρία των 51 χρόνων από το θρίαμβο της Κουβανικής Επανάστασης, σας απευθύνουμε θερμό συντροφικό χαιρετισμό. Οι ηρωικοί αγώνες της εργατικής τάξης, της αγροτιάς και των εργατών γης, της νεολαίας, των γυναικών της Κούβας ενάντια στην αμερικανοκίνητη δικτατορία του Μπατίστα, και στη συνέχεια για την εδραίωση της επανάστασης, την απόκρουση της ένοπλης ιμπεριαλιστικής επέμβασης και την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας, συγκίνησαν και συγκινούν εκατομμύρια εργαζόμενους και νέους σε όλο τον κόσμο.

Ιδιαίτερα σήμερα, στις συνθήκες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, η υπεράσπιση και η πάλη για το σοσιαλισμό αποκτά εξαιρετικά μεγάλη σημασία για τους λαούς, γιατί είναι όσο ποτέ άλλοτε αναγκαίος και επίκαιρος. Οι Σειρήνες του κεφαλαίου διαψεύστηκαν. Το τέλος της Ιστορίας δεν ήρθε. Η κρίση αποτελεί ένα ακόμα στοιχείο που φανερώνει ότι ο καπιταλισμός είναι οριστικά ξεπερασμένος, αγιάτρευτος και επικίνδυνος. Σήμερα είναι επιτακτική ανάγκη η ανασύνταξη του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Η προσήλωση στις αρχές, η υπεράσπιση του μαρξισμού - λενινισμού, των παραδόσεων του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος, της ιστορικής συνεισφοράς του σοσιαλισμού στον 20ό αιώνα, αποτελούν πολύτιμα εφόδια για την αντιμετώπιση των συγχύσεων και της ηττοπάθειας, για την κινητοποίηση ευρύτερων εργατικών και λαϊκών μαζών στην πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό.

Το παράδειγμα της Κούβας έχει σήμερα ξεχωριστή σημασία. Το Κόμμα μας θα συνεχίσει με όλες του τις δυνάμεις τις προσπάθειες για να ενισχυθεί το κίνημα συμπαράστασης και αλληλεγγύης προς την Κούβα, τόσο στη χώρα μας όσο και στην Ευρώπη. Για την άρση του εγκληματικού αποκλεισμού των ΗΠΑ, που φέτος θα συμπληρώσει μισό αιώνα, για την κατάργηση της κοινής θέσης της ΕΕ, για την επιστροφή στην Κούβα των 5 άδικα φυλακισμένων παιδιών της, Antonio Guerrero, Rene Gonzalez, Ramon Labanino, Gerardo Hernandez και Fernando Gonzalez, που θα περάσουν άλλη μια πρωτοχρονιά μακριά από τις οικογένειές τους.

Μέχρι τη νίκη για πάντα!».