Παρασκευή 1 Γενάρη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Τομές και ανατροπές

«Το 2010 θα είναι η χρονιά των τομών και των ανατροπών». Αυτός είναι ο ...μποναμάς, που διά στόματος πρωθυπουργού προσφέρει η κυβέρνηση με την ευκαιρία του καινούριου χρόνου, ξεκαθαρίζοντας παράλληλα ότι «θα χρειαστούν τέσσερα χρόνια για την ανάκαμψη της οικονομίας». Μποναμάς μαύρος, κατάμαυρος για τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού, αλλά απόλυτα αναγκαίος για την άρχουσα τάξη και τις προσπάθειες που καταβάλλει όχι μόνο για να βγει ακόμα πιο δυναμωμένη από την οικονομική κρίση, αλλά η επόμενη μέρα να βρει τους εργαζόμενους με ακόμα λιγότερα δικαιώματα και καταχτήσεις.

Οι τομές και οι ανατροπές, που σχεδιάζει η κυβέρνηση, σε αγαστή συνεργασία με τα επιτελεία της ΕΕ, θα εκφραστούν συνολικά στο Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης, η εκπόνηση του οποίου θα ολοκληρωθεί το επόμενο διάστημα, όμως οι κεντρικές επιλογές και κατευθύνσεις είναι ήδη γνωστές. Αποτελούν το πλαίσιο των αντιλαϊκών ρυθμίσεων και αντιδραστικών σχεδιασμών, που κομμάτι - κομμάτι παρουσιάζουν το τελευταίο διάστημα οι κυβερνώντες, επιβεβαιώνοντας τις προεκλογικές εκτιμήσεις - καταγγελίες των κομμουνιστών, ότι έρχεται θύελλα αντιλαϊκών μέτρων. Πρόκειται για μέτρα που κάτω από το βάρος των δεδομένων που δημιουργούν και τα περιβόητα δημοσιονομικά ελλείμματα, αποκτούν τη μορφή χιονοστιβάδας. Μια χιονοστιβάδα που στο πέρασμά της απειλεί να σαρώσει ό,τι έχει απομείνει, από καταχτήσεις, δικαιώματα, δεδομένα, που με αίμα είχαν αποσπάσει οι εργαζόμενοι τις προηγούμενες δεκαετίες και τα οποία ανατρέπονται το ένα μετά το άλλο την τελευταία εικοσαετία.

Εκμεταλλευόμενοι τη συγκυρία και τον αρνητικό συσχετισμό των δυνάμεων, κυβέρνηση και άρχουσα τάξη δεν κρύβουν τα λόγια τους. Αντίθετα, τρομοκρατούν, απειλούν, προκαλούν. Αξιώνουν, πάνω από όλα, την πλήρη υποταγή των εργαζομένων. Σε όλα τα επίπεδα. Σε επίπεδο μεροκάματου και μισθών, για να δεχτούν τις αποφάσεις μείωσης των λαϊκών εισοδημάτων, για πολλοστή χρονιά. Στα εργασιακά, για να μην αντιδράσουν στη λαίλαπα της διεύρυνσης και νομιμοποίησης των ελαστικών μορφών απασχόλησης και στην μοιρασιά της υποαπασχόλησης και της ανεργίας. Στο κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα, για να υποταχθούν στην δρομολογημένη κατάργηση των συντάξεων με την μορφή που τη γνωρίσαμε μέχρι σήμερα και στην αντικατάστασή της από την περιβόητη ...γενική σύνταξη των 500 ευρώ. Στο φορολογικό σύστημα, για να συμβιβαστούν με σφοδρότατη φορολογική επιδρομή στα λαϊκά εισοδήματα, τη στιγμή που από σήμερα αρχίζουν να «τρέχουν» οι αυξημένοι έμμεσοι φόροι σε ποτά, τσιγάρα και καύσιμα, ενώ ήδη προετοιμάζουν το έδαφος και για μια νέα αύξηση του ΦΠΑ. Στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση, αυξάνονται συνεχώς οι παροχές και οι οικονομικές ενισχύσεις προς το μεγάλο κεφάλαιο, που παρά την οικονομική κρίση εξακολουθεί να κερδοφορεί.

Οι εργαζόμενοι, βέβαια, δεν έχουν πει ακόμα την τελευταία τους λέξη. Στην κοινωνία, δεν υπάρχουν μόνο οι τομές και οι ανατροπές που αφορούν τους λίγους. Δεν υπάρχουν μόνο οι ρυθμίσεις που ευνοούν τους κηφήνες, ώστε να εξακολουθούν ανενόχλητοι να ξεκοκαλίζουν τον πλούτο που παράγουν οι πολλοί. Υπάρχει και η άλλη πλευρά. Οι ανατροπές και οι αλλαγές, που γίνονται από τους πολλούς, με στόχο να ευνοηθεί το σύνολο των εργαζομένων και η κοινωνία ολόκληρη. Ανατροπές που οδηγούν σε ριζικές αλλαγές και οι οποίες θα έρχονται όλο και πιο κοντά, όσο οι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν τη δική τους δύναμη και τη δύναμη του αγώνα τους.


Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ