Eurokinissi

Σ' αυτές τις δύο προτάσεις συμπύκνωσε την απάντησή του, σε σχετική ερώτηση, ο επίτιμος Πρόεδρος του ΚΚΕ Χαρίλαος Φλωράκης, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «η Δημοκρατική» της Ρόδου, που δημοσιεύτηκε στο φύλλο της Κυριακής, 4 Αυγούστου. Η συνέντευξη δόθηκε την προηγούμενη Κυριακή (28 Ιούλη) με αφορμή την επίσκεψη του Χαρ. Φλωράκη στη Σύμη. Πέρα από τα ζητήματα που αφορούσαν σ' αυτήν την επίσκεψη, η συνέντευξη περιστράφηκε και σε ζητήματα της άμεσης πολιτικής επικαιρότητας. Παραθέτουμε τα σχετικά αποσπάσματα από τη συζήτηση του Χ. Φλωράκη με τον διευθυντή της «Δημοκρατικής», Βασ. Αθανασίου:

- Κύριε πρόεδρε, να μιλήσουμε λίγο για την τρομοκρατία, για όλες αυτές τις αποκαλύψεις...

- Κοιτάξτε, έχουμε ένα μήνα τώρα, που δε διαβάζουμε και δεν ακούμε τίποτα άλλο παρά για τη «17 Νοέμβρη». Δεν υπάρχουν άλλα σοβαρότερα προβλήματα, με την υγεία, την ανεργία, την ακρίβεια, την εθνική κυριαρχία, τόσα άλλα; `Η, αντιμετωπίστηκαν και μένει μόνον η «17 Ν»; Ενα επιδιώκουν: Να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο. Τώρα ανακάλυψαν τη «17 Ν»; Τα ξέρανε όλα από την αρχή. Απ' αυτά που διαβάζουμε, βγαίνει ότι τα ξέρανε όλα. Γιατί το κάνουν τώρα; Γιατί πάμε για εκλογές και θέλουν με αυτό να καλύψουν τη δυσφορία του λαού απέναντι στο κυβερνητικό κόμμα ότι δήθεν χτύπησαν τη «17 Ν». Δεν τη χτύπησαν. Απλά, δεν τη θέλουν άλλο οι Αμερικάνοι. Δεν τη θέλουν τώρα. Βλέπουν ότι τους κάνει ζημιά. Γιατί, την τρομοκρατία την ασκούν τώρα κατευθείαν οι ίδιοι οι Αμερικάνοι σε μαζική κλίμακα. Περνάμε από την εποχή της ατομικής τρομοκράτησης του λαού, στην εποχή της μαζικής κρατικής τρομοκρατίας. Μόλις τολμήσεις να διεκδικήσεις, θα σε πλακώνει το κράτος κατευθείαν με τις δυνάμεις που έχει. Σε όλον τον κόσμο αυτό συμβαίνει. Διαλύονται οι μικρές οργανώσεις και θα έχουμε μαζική κρατική τρομοκρατία από το ίδιο το κράτος.

- Σας παραξενεύει η ευκολία με την οποία ομολογούν;

- Δεν είναι φυσικές αυτές οι ομολογίες. Δε μας παραξενεύει, όμως. Τέτοια υποκείμενα είναι, έτσι τα στρατολογούσαν, τους δίνανε παραδάκι, κάναν τη δουλιά τους και τώρα καρφώνει ο ένας τον άλλο. Φυσικό είναι.

- Πιστεύετε ότι θα φτάσουν και στη βασική ομάδα;

- Δεν τους συμφέρει. Δείτε ποιους πιάνουν. Τα φορτώνουν όλα σε έναν κοσμάκη. Τι είναι αυτοί που πιάνουν; Ολα χωριατόπαιδα. Δε θα φτάσουν στην κορυφή. Δε θέλουν να εκθέσουν αυτούς που το οργάνωσαν όλο αυτό.

- Λέτε ότι είναι από πίσω μυστικές υπηρεσίες;

- Δεν υπάρχει τίποτα άλλο από μυστικές υπηρεσίες. Μόνον αυτές υπάρχουν.

- Θέλετε να σχολιάσετε το γεγονός ότι ορισμένοι επιδιώκουν να συνδέσουν τη «17 Ν» με αγωνιστές;

- Πρέπει να δικαιολογήσουν την τρομοκρατία. Κι έτσι μπορεί να πιαστούν από κανένα εξωμότη και να πουν μετά «να ποιοι είναι οι τρομοκράτες». Οπως το πάνε, κάποια στιγμή θα φτάσουν να μιλάνε και για το ΚΚΕ...

- Πώς σχολιάζετε την ανάλογη σύνδεση με το ΠΑΣΟΚ;

- Τι να σχολιάσω; Αν ήταν το ΠΑΣΟΚ ή όχι; Το μόνο σίγουρο είναι πως στην αρχή υπήρχαν κάποια άτομα που διακήρυσσαν ότι με τέτοιες μορφές ατομικής τρομοκρατίας θα λυθούν προβλήματα. Στην πορεία ό,τι έκαναν εξυπηρετούσε αποκλειστικά τα ταξικά συμφέροντα εκείνων που εκμεταλλεύονται το λαό.

- Λένε ότι η δημοκρατία μας έχει ωριμάσει...

-Για ποια δημοκρατία γίνεται λόγος; Υπάρχει η δημοκρατία των μονοπωλίων, η δημοκρατία των αστών, η δημοκρατία των εργαζομένων. Σήμερα έχουμε τη δημοκρατία της πλουτοκρατίας. Αλλά δεν τραβάει παραπέρα. Θέλουν αλλαγές, το λένε οι ίδιοι. Πότε και πώς, τι θα κάνουν δεν το ξέρω.

- Αλλοι λένε ότι τρομοκράτες είναι οι ΗΠΑ.

- Αυτό είναι γεγονός, το ομολογούν οι ίδιοι. Δεν είναι ο Μπους αυτός που είπε ότι «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι τρομοκράτης»;

Τα αντανακλαστικά του λαού που νιώθει -είτε έχοντας συνείδηση του ρόλου των δυνάμεων καταστολής στα πλαίσια του αστικού κράτους είτε ασυνείδητα από ένστικτο- όχι απλά σαν κάτι ξένο και απόμακρο τις διωκτικές αρχές, αλλά τις περισσότερες φορές σαν κάτι το εχθρικό απέναντί του, πρέπει να αμβλυνθούν. Πρέπει να αλλάξει άποψη και να διαμορφώσει παρόμοια με εκείνους που διακηρύσσουν πως οι δυνάμεις καταστολής υπάρχουν και δρουν για «μας», προασπίζονται και περιφρουρούν την ασφάλειά μας και ως εκ τούτου το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να επιδεικνύουμε ευγνωμοσύνη και ανοχή ακόμα κι όταν αυτές υπερβαίνουν τα εσκαμμένα, να μην κρίνουμε και πολύ περισσότερο να μην κατακρίνουμε.

Ποιανού αστυνομία ήταν εκείνη που έδινε ρεσιτάλ αυταρχισμού και βίας, επιτιθέμενη προ ετών σε ασπρομάλληδες συνταξιούχους έξω από το Μέγαρο Μαξίμου; Του λαού ή του αστικού κράτους, που ακριβώς επειδή είναι τέτοιο, είναι βαθιά αντιλαϊκό, με τον αυταρχισμό και τη βία να αποτελούν τη δεύτερη φύση του;

Ποιανού αστυνομία ήταν εκείνη που χτύπησε μαθητές; Κι εκείνη που χτύπησε αγρότες; Κι εκείνη που χτύπησε φιλειρηνιστές; Οχι δική «τους», πάντως.

Ποιος, άραγε, νιώθει «αστυνομία του», αυτούς τους παλικαράδες που κατά μπουλούκια ξαμολιούνται στους δρόμους της πόλης, σταματάνε λεωφορεία, μπουκάρουν μέσα και αν έχει κανείς την ατυχία να μοιάζει ή πολύ περισσότερο να είναι αλλοδαπός, τον εξευτελίζουν με τον πιο βάναυσο τρόπο; `Η εκείνους που σε σταματάνε στη μέση του δρόμου, σου κολλάνε τη μούρη στον κοντινότερο τοίχο, με τα πόδια ανοιγμένα και τα χέρια ψηλά, σε ψάχνουν και αν δεν τους αρέσει και πολύ η φάτσα σου, με προτεταγμένα πάντα τα όπλα, σου περνάνε χειροπέδες για μια επίσκεψη στο κοντινότερο αστυνομικό τμήμα.