Για τις πολιτικές συμμαχίες, ρωτήθηκε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και απάντησε:

«Εμείς έχουμε και προτείνουμε πολιτική συμμαχιών και μάλιστα αυτή η πολιτική συμμαχία έχει ταυτότητα. Δεν είναι γενικώς "εμείς οι προοδευτικοί". Διότι από τη στιγμή που ζούμε σε μια ταξική κοινωνία και ακολουθείται μια ταξική πολιτική, πρέπει να έχει και ορισμένα τέτοια χαρακτηριστικά η συμμαχία.

Ποια είναι η ταυτότητά της; Λέμε ότι εκφράζεται μέσα σ' αυτήν η εργατική τάξη, είναι οι αυτοαπασχολούμενοι που είναι ένα τμήμα των μεσοστρωμάτων, είναι επίσης και η φτωχή αγροτιά. Αυτές είναι οι κοινωνικές δυνάμεις της συμμαχίας. Αρα η βάση του μετώπου είναι αυτά τα κινήματα σε συμμαχία.

Τέτοια συμμαχία δεν υπάρχει. Ο κάθε κλάδος αγωνίζεται χωριστά και σε ορισμένες περιπτώσεις και σε αντιπαράθεση. Μέσα στον κλάδο υπάρχουν εσωτερικές αντιπαλότητες. Μέσα σε ένα χώρο υπάρχουν πολλαπλές εργασιακές σχέσεις και δεν υπάρχουν, ούτε κοινά Σωματεία. Υπάρχουν Σωματεία που δε γράφουν τους ανθρώπους στο χώρο στις γραμμές τους.

Λοιπόν, μην το υποτιμάμε αυτό. Και η συμμαχία των κομμάτων ας το πω έτσι, των προσωπικοτήτων δεν πρόκειται να λύσει το πρόβλημα της κοινωνικής συμμαχίας κάτω. Μια κρούστα θα είναι.

Ταυτόχρονα λέμε ότι με τις σημερινές πολιτικές δυνάμεις δεν υπάρχει δυνατότητα συμμαχίας, άλλωστε αυτό το λέει και ο ΣΥΡΙΖΑ, δε λέει κάτι άλλο. Απλώς εκλογικά το χρησιμοποιεί σαν χαρτί αντι-ΚΚΕ, αλλά επί της ουσίας δεν υπάρχει κοινή γραμμή. Μπορεί να συμπέσει σε πέντε ζητήματα. Εδώ, ακόμα και σε διεθνή ζητήματα, όπως στον Καύκασο, τι θέση είχε ο ΣΥΡΙΖΑ; Μπαίνουν όλα τα ζητήματα επί τάπητος, δεν μπορείς να πεις συμφωνώ στους παιδικούς σταθμούς και διαφωνώ σε όλα τα άλλα.

Εμείς πιστεύουμε ότι θα υπάρξουν ανακατατάξεις και θα εκφραστούν πολιτικά και εκείνα τα ριζοσπαστικά τμήματα που, εν πάση περιπτώσει, έχουν παραπλήσιες θέσεις με το ΚΚΕ, αλλά δεν ταυτίζονται σε όλα. Δηλαδή πρέπει να γίνουν ανακατατάξεις.

Δεν μπορεί να γίνει σήμερα πολιτική συμμαχία. Η δυναμική μιας συμμαχίας δεν είναι αυτονόητη, καθαρά πράγματα. Οταν μια συμμαχία είναι καιροσκοπική, θα χάσει. Ακόμα και μια καλή συμμαχία θέλει χρόνο για να λειτουργήσει.

Λοιπόν να το ξεκαθαρίσω. Εάν αυτή τη στιγμή μέσα στο λαό κυριαρχεί η άποψη θέλω μία κυβέρνηση φιλική για το λαό, σημαίνει ότι πρέπει να ξεμπλέξεις με τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ κατ' αρχήν. Δεν μπορεί μ' αυτά τα υλικά να περιμένεις μία φιλολαϊκή κυβέρνηση. Και εφ' όσον μιλάμε για κάλπη πρέπει να ξεμπλέξει διά της ψήφου. Οταν μιλάμε για κοινωνικό κίνημα, πρέπει να πετάξει έξω τους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους.

Να παρεμποδίσουμε να περάσει ο "Καποδίστριας". Θα είναι μεγάλο όπλο γι' αυτά τα κόμματα. Και εδώ συμφωνούν ΠΑΣΟΚ - Νέα Δημοκρατία και Συνασπισμός. Οι διαφωνίες τους είναι για τις ανάγκες μιας αντιπολίτευσης. Ο "Καποδίστριας", η αλλαγή της Διοικητικής Δομής της χώρας έχει πολύ μεγάλη σχέση με τη διείσδυση των μονοπωλίων παντού.

Επομένως, εάν θέλουν μια λαϊκή κυβέρνηση, ο λαός πρέπει να χρησιμοποιήσει τις ευρωεκλογές ή άλλες μάχες σαν ένα πρώτο βήμα προς τα εκεί».

Σε ερώτηση αν το ΚΚΕ σκέφτεται να αναλάβει κάποια πολιτική πρωτοβουλία σχετική με τα θέματα της επικαιρότητας, π.χ. τις υποθέσεις των ομολόγων της Μονής Βατοπεδίου, των κ.κ. Βουλγαράκη και Παυλίδη κ.ά., η Αλ. Παπαρήγα είπε:

«Επειδή με τσιγκλήσατε με τη Μονή Βατοπεδίου. Δυστυχώς, βεβαίως, σκάνδαλα υπάρχουν. Καταρχήν, τα περισσότερα σκάνδαλα είναι νόμιμα. Η σύμφυση κράτους και μονοπωλίων είναι η ουσία του συστήματος. Είναι νόμιμα. Μέσα από αυτή τη σύνθεση υλοποιείται και μέσα από πρόσωπα. Και τα πρόσωπα βάζουν το χέρι στο μέλι.

Το δεχόμαστε; Οχι δεν το δεχόμαστε. Ούτε τα νόμιμα σκάνδαλα θέλουμε ούτε αυτά που γίνονται κάτω από το τραπέζι, αλλά να ξεκαθαρίσουμε το εξής πράγμα: Οι αποκαλύψεις σκανδάλων συμβαίνουν σε διατεταγμένη υπηρεσία. Το θέμα του Βατοπεδίου, απ' ό,τι ξέρω έχει βγει τουλάχιστον από την τοπική οργάνωση εδώ του κόμματος, προ πολλού. Το αναδείξαμε και δεν έγινε θέμα. Και έγινε θέμα τώρα. Γιατί ήρθε τώρα η ευαισθησία; Το θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας και της μοναστηριακής το έχουμε θέσει ανοιχτά πολλές φορές και επειδή πολλές φορές μπορεί να χάνεται σε άλλα, το θέσαμε ειδικά με αφορμή τις πυρκαγιές στην Πάρνηθα.

Και είπαμε καθαρά, δεν αναγνωρίζουμε, ακόμα και αν υπάρχουν χαρτιά νομιμοποίησης, καμία περιουσία εκκλησιαστική σε δάση, σε παραλίες, σε βουνά, σε δασικές περιοχές.

Διότι σε μία Ελλάδα που έχει καμένα δάση πρέπει να αναγνωριστούν οι δασικές περιοχές, να γίνουν δάση, έστω και μετά από εκατό χρόνια. Αυτά πρέπει να περάσουν στο λαό. Η εκκλησία, οι μοναχοί και τα μοναστήρια δεν μπορούν να εμπορεύονται περιουσίες και, βεβαίως, και κόμματα και υπουργοί να συνδράμουν σε αυτή την περίπτωση. Είτε γιατί βγάζουν μίζα είτε γιατί θέλουν να αποκτήσουν εκλογική πελατεία ή δεν ξέρω τι.

Εδώ είμαστε καθαροί. Με αυτή την έννοια βεβαίως είμαστε ευαίσθητοι, έχουμε βγάλει και ανακοίνωση γι' αυτό, αλλά δε δεχόμαστε το εξής πράγμα: Να υποκαθίσταται η κριτική της στρατηγικής των κομμάτων με τα σκάνδαλα.

Διότι τώρα συνέχεια έχουμε σκάνδαλα. Και ακούω: Το μεγαλύτερο σκάνδαλο της μεταπολίτευσης. Το μεγαλύτερο σκάνδαλο της δεκαετίας του '90.

Γιατί, ότι πάει να πουληθεί το λιμάνι της Θεσσαλονίκης δεν είναι σκάνδαλο; Το ότι πουλήθηκε το λιμάνι του Πειραιά δεν είναι σκάνδαλο; Οτι οι υποδομές της χώρας πωλούνται δεν είναι σκάνδαλο; Οτι η απεξάρτηση από τα ναρκωτικά περνάει στις ιδιωτικές εταιρείες και στους ψυχιάτρους δεν είναι σκάνδαλο;

Δηλαδή, πρέπει να βγάλει ένας υπουργός ένα κότερο από μία επιχείρηση για να γίνει σκάνδαλο; Δυστυχώς, και τα σκάνδαλα χρησιμοποιούνται στην αντιπαράθεση μεταξύ των άλλων κομμάτων. Με στόχο τι; Είτε διατήρηση της κυβέρνησης είτε ανάκτηση κυβερνητικής εξουσίας ή συμμετοχή στην κυβέρνηση. Θα το πω καθαρά. Τι να κάνουμε; Η πολιτική ζωή του τόπου δυστυχώς καθορίζεται από ζητήματα τέτοια τα οποία αποτραβούν από το κύριο».