Πέμπτη 11 Σεπτέμβρη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Ταξική πολιτική

Η κυβέρνηση επικαλείται τη «διεθνή οικονομική κρίση» για να προχωρήσει παραπέρα την αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει και την αφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων. Βρίσκει άλλοθι σε ένα φαινόμενο σύμφυτο του καπιταλισμού, το οποίο για την ώρα ελάχιστη επίδραση ασκεί και δεν εμποδίζει την καπιταλιστική οικονομία της Ελλάδας να αναπτύσσεται με υψηλούς ρυθμούς. Η αύξηση κατά 3,5% του ΑΕΠ είναι η υψηλότερη στην Ευρωζώνη. Το άλλοθι εκτός των ευθυνών της δικής της πολιτικής είναι ένα καλό ψέμα σαν εργαλείο προπαγάνδας για την εξαπάτηση των λαϊκών στρωμάτων. Αντίθετα, αυτό που βλέπουμε, είναι από τη μια η θέση των εργαζομένων και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων να επιδεινώνεται όλο και περισσότερο και από την άλλη τα κέρδη της πλουτοκρατίας να αυξάνουν υπέρμετρα και το μεγάλο κεφάλαιο να κερδίζει συνεχώς έδαφος, διευρύνοντας την κερδοσκοπική του δράση.

Η κυβερνητική πολιτική αυτό που κάνει είναι να χρησιμοποιεί αυτή τη «διεθνή», όπως λένε, «κρίση», ως το μέσον με το οποίο επιχειρείται να γίνει χειραγώγηση και καθυπόταξη των λαϊκών μαζών ώστε να δείξουν αποδοχή ή έστω ανοχή τα λαϊκά στρώματα στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, να κάνουν εκπτώσεις ή να μηδενίσουν τις διεκδικήσεις τους και να χειραγωγηθούν στην πολιτική της άρχουσας τάξης, ως φυσικό φαινόμενο ή αναγκαίο κακό.

Τρανή απόδειξη των παραπάνω είναι η πραγματικότητα που βιώνει ο λαός. Το κάθε μέτρο ξεχωριστά και όλα μαζί ενισχύουν το κεφάλαιο και την κερδοφορία του χειροτερεύοντας τη ζωή των λαϊκών στρωμάτων και υπ' αυτή την έννοια η κυβερνητική πολιτική είναι και συνεπής και αποτελεσματική. Μόνο τον χρόνο που πέρασε από τις περσινές εκλογές, η κυβέρνηση προώθησε και συνεχίζει να προωθεί σειρά αντεργατικών μέτρων, όπως το Ασφαλιστικό, η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων στις πρώην ΔΕΚΟ, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, ενώ τώρα προωθεί την κατάργηση των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων. Ολα αυτά έρχονται να προστεθούν στους νόμους που τα προηγούμενα χρόνια ψήφισε η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και οι προκάτοχές της του ΠΑΣΟΚ, για την κατεδάφιση των εργασιακών σχέσεων και τη δημιουργία κακοπληρωμένων θέσεων μερικής απασχόλησης και ασφάλισης. Στον αντίποδα βρίσκεται η ιλιγγιώδης αύξηση της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων, πάνω στο έδαφος των φορολογικών και των λεγόμενων αναπτυξιακών νόμων. Είναι χαρακτηριστικό ότι μέσα στο 2007, οι 300 εισηγμένες στο Χρηματιστήριο επιχειρήσεις συγκέντρωσαν 11,3 δισ. ευρώ, αυξάνοντας τα κέρδη τους κατά 40% σε σχέση με το 2006.

Αυτή η κατάσταση δεν αφήνει περιθώρια ότι κάτι θετικό θα προκύψει για τους εργαζόμενους. Δεν είναι ζήτημα «ανίκανων» ή «ικανών» κυβερνήσεων. Εξάλλου, όσο πιο «ικανές» είναι αυτές οι κυβερνήσεις τόσο το χειρότερο για το λαό, καθώς κριτήριο της ικανότητάς τους είναι το πόσο πιο ανώδυνα θα περάσουν τη δεδομένη πολιτική. Αυτού του είδους οι πολιτικές, οι αντιλαϊκές-φιλομονοπωλιακές, είτε φοράνε το μανδύα των «μεταρρυθμίσεων» είτε του «εκσυγχρονισμού», ούτε αναγκαίες είναι ούτε αποτελούν μονόδρομο, όπως επιχειρεί η εκάστοτε κυβερνητική προπαγάνδα να προβάλει. Πρόκειται για ταξικές πολιτικές που στοχεύουν κατευθείαν στα δικαιώματα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Διέξοδος δεν μπορεί να υπάρχει στην αλλαγή τρόπου διαχείρισης του ευρωμονόδρομου, αλλά στην ανατροπή αυτής της πολιτικής και του όλου συστήματος εξουσίας της πλουτοκρατίας, με την ανάπτυξη της λαϊκής πάλης που θα οδηγεί στη λαϊκή εξουσία.


Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ