Τα παραπάνω αποτυπώνονται ανάγλυφα και στο ζήτημα της υπερκάλυψης των στόχων για τα λεγόμενα πρωτογενή πλεονάσματα, σύμφωνα πάντα με τη «μεθοδολογία της ενισχυμένης εποπτείας», που με τη σειρά της ταυτίζεται, μέχρι κεραίας, με τη «μεθοδολογία» των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων που τα συνόδευαν.

Η κυβέρνηση έως τις 15 Οκτώβρη θα αποστείλει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή το σχέδιο του προϋπολογισμού, το οποίο, σύμφωνα με πληροφορίες, θα εμφανίζεται και σε μια ακόμη (τρίτη) «εκδοχή», με την παροχή περισσότερων στοιχείων και διευκρινίσεων αναφορικά με το μείγμα της αντιλαϊκής πολιτικής και την κλιμάκωσή της. Μάλιστα, αυτή η συγκεκριμένη «κόπια» θα αποτελέσει τη νέα βάση των διεργασιών ενόψει της διαμόρφωσης του τελικού σχεδίου για την επόμενη χρονιά, με φόντο βέβαια την «αξιολόγηση» τόσο μέσω του μηχανισμού της «ενισχυμένης εποπτείας» όσο και μέσω της «κανονικότητας» των «Ευρωπαϊκών Εξαμήνων», όπου από φέτος εντάσσεται και η ελληνική οικονομία, όπως ισχύει για όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ.

Σε αυτό το φόντο, ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, Κλ. Ρέγκλινγκ, σε χτεσινή συνέντευξη σε ολλανδική εφημερίδα, σημείωσε ότι η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να χρησιμοποιήσει τον ελαφρά καλύτερο του αναμενόμενου φετινό προϋπολογισμό, αφού συζητήσει πρώτα με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.

Το προσχέδιο προϋπολογισμού, που κατατέθηκε προχτές στη Βουλή, περιλαμβάνει δύο αντιλαϊκές εκδοχές με ενιαία γραμμή και κατεύθυνση την απογείωση των στόχων για τα υπερπλεονάσματα, και βέβαια με «κοινό παρονομαστή» την ενσωμάτωση των αντιλαϊκών μέτρων και των τριών μνημονίων αλλά και την προσθήκη νέων, είτε με τη μια είτε με την άλλη μορφή. Σε κάθε περίπτωση, οι προβλεπόμενοι ρυθμοί ανάκαμψης του παραγόμενου ΑΕΠ και των νέων επενδύσεων συμβαδίζουν με την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής, τόσο στο σκέλος της περαιτέρω κατακρεούργησης των κάθε είδους κοινωνικών δαπανών και των προνοιακών επιδομάτων που έχουν απομείνει για τη λαϊκή οικογένεια όσο και στο σκέλος της φοροληστείας.

Στην κυρίαρχη εκδοχή του προϋπολογισμού δεσπόζει η εφαρμογή του μέτρου για την περαιτέρω περικοπή των συντάξεων, με κατάργηση της «προσωπικής διαφοράς» στις συντάξεις από το 2019. Ως «εναλλακτική» εμφανίζεται η εκδοχή της «απόσυρσης» του συγκεκριμένου μέτρου, σε συνδυασμό με το παραπέρα τσεκούρι σε προνοιακά κονδύλια, καθώς επίσης και μεγάλου τμήματος από τα λεγόμενα «αντίμετρα», που αφορούν τη διαχείριση ακραίων φαινομένων φτώχειας.

Με βάση το κεντρικό σενάριο, το πρωτογενές πλεόνασμα για το 2019 - όπως αυτό αποτυπώνεται στο πλαίσιο της «ενισχυμένης εποπτείας» - απογειώνεται στα 7,88 δισ. ευρώ (4,14% του ΑΕΠ), καθ' υπέρβαση δηλαδή ακόμη και του αντιλαϊκού στόχου του 3,5% του ΑΕΠ.

Μάλιστα, σε σχέση με το 2018 («πλεόνασμα» 6,85 δισ.) καταγράφεται περαιτέρω διόγκωση ύψους άνω του 1 δισ. ευρώ (σε ποσοστό 15%), που βέβαια δείχνει και το εύρος της αντιλαϊκής κλιμάκωσης που σχεδιάζουν για την επόμενη χρονιά.

«Ενα το κρατούμενο», λοιπόν, είναι η ολόπλευρη εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων που περιλαμβάνονται στα μνημόνια. Μάλιστα, ακόμη και στην περίπτωση που δεν ξεκινήσει η μείωση της «προσωπικής διαφοράς» στις συντάξεις, τα πλεονάσματα του 2019 αναμένονται «ακατέβατα» στα φετινά επίπεδα, ύψους 6,8 δισ. ευρώ.

Σύμφωνα με το προσχέδιο του προϋπολογισμού, οι αναμενόμενες «αυξήσεις» στους μέσους ονομαστικούς μισθούς για το 2019 αναμένονται μόλις στο 1,4%.

Την ίδια ώρα (σύμφωνα με το προσχέδιο), ο επίσημος πληθωρισμός για το 2019 θα ανακάμψει, «τρέχοντας» με ρυθμό 1,2%, ροκανίζοντας τις όποιες αυξήσεις - ψίχουλα στους ονομαστικούς μισθούς. Σε αυτήν τη βάση, οι λεγόμενες «πραγματικές αυξήσεις» (μετά την αφαίρεση του επίσημου πληθωρισμού) ελαχιστοποιούνται μόλις στο 0,2% και βέβαια χωρίς να υπολογίζονται επ' αυτών οι διογκωμένοι φόροι, που επέρχονται από την εμφανιζόμενη... «αύξηση» του ονομαστικού εισοδήματος των εργαζομένων, όσο και, πολύ περισσότερο, η συνολική ένταση της εκμετάλλευσης, στην «απογείωση» της οποίας στρώνει το χαλί το αντεργατικό πλαίσιο των τριών μνημονίων που παραμένει άθικτο και ενισχύεται.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της «Εργάνης», ο μέσος ονομαστικός μισθός διαμορφώνεται σήμερα περίπου στα 920 ευρώ το μήνα. Με την ονομαστική «αύξηση» (1,4%), στα 12,88 ευρώ το μήνα, διαμορφώνεται στα 932,88 ευρώ. Από αυτά μετά την αφαίρεση του επίσημου πληθωρισμού απομένουν 1,84 ευρώ το μήνα, δηλαδή 6 λεπτά τη μέρα, εν μέσω ρυθμών ανάκαμψης του ΑΕΠ 2,5% σε όρους όγκου (χωρίς να υπολογίζεται ο αποπληθωριστής).

Την ίδια ώρα, η αντιλαϊκή κλιμάκωση σε συνδυασμό με τη γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας στα Βαλκάνια και την ευρύτερη ζωτική περιοχή αποτελούν τον καλύτερο κράχτη στην υπόθεση προσέλκυσης ξένων κερδοφόρων επενδύσεων.

Χαρακτηριστική είναι η χτεσινή παρέμβαση από τον επικεφαλής της Ελληνικής Ενωσης Τραπεζών, Ν. Καραμούζη, σύμφωνα με τον οποίο «η Ελλάδα, υπό συνθήκες πολιτικής και μακροοικονομικής σταθερότητας και με συνέπεια και σθεναρή εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων (...), μπορεί να γίνει μια από τις πιο ενδιαφέρουσες και ελκυστικές επενδυτικές υποθέσεις στην Ευρώπη». Ο ίδιος, μιλώντας σε ακροατήριο ξένων «επενδυτών», στο πλαίσιο της ετήσιας Γενικής Συνέλευσης της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Χρηματιστηρίων (WFE), που διεξάγεται φέτος στην Αθήνα, υπογράμμισε ακόμη πως η Ελλάδα αποτελεί «νησί σταθερότητας» στην περιοχή, ενώ είναι μέλος της ΕΕ, του ΟΟΣΑ και του ΝΑΤΟ, βρίσκεται στο «σταυροδρόμι τριών ηπείρων» και ως μέλος της Ευρωζώνης προσφέρει τα πλεονεκτήματα της νομισματικής σταθερότητας.

Τόνισε ακόμη ότι η ανταγωνιστικότητα, η δημοσιονομική σταθερότητα και το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών έχουν αποκατασταθεί, ενώ βέβαια το κόστος εργασίας μειώθηκε σημαντικά και θεσπίστηκαν πιο ευέλικτοι νόμοι για την αγορά εργασίας.

Σε ό,τι αφορά τους κλάδους που εμφανίζουν επενδυτικό ενδιαφέρον εστίασε στον Τουρισμό, στην Ενέργεια, στη μεταποίηση τροφίμων, στη ναυτιλία, στις υπηρεσίες Υγείας, στις μεταφορές, στην εξόρυξη ορυκτών και τη διαχείριση αποβλήτων.

Σε κάθε περίπτωση, η προσέλκυση επενδυτών είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη με την κλιμάκωση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων. Σύμφωνα με τον επικεφαλής της Ελληνικής Ενωσης Τραπεζών, το ενδεχόμενο «υποβάθμισης» των φιλικών προς την «ανάπτυξη» μεταρρυθμίσεων «θα υπονόμευε την εύθραυστη αξιοπιστία και την εμπιστοσύνη της αγοράς»...

Συνάντηση με τον Αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα, Τζέφρι Πάιατ, είχε χτες ο υπουργός Δικαιοσύνης, Μιχάλης Καλογήρου. Σύμφωνα με ανακοίνωση που εξέδωσε το υπουργείο Δικαιοσύνης, συζητήθηκαν «θέματα κοινού ενδιαφέροντος». Πηγές από το υπουργείο «δεν απέκλειαν» κατά τη συνάντηση να συζητήθηκαν θέματα που σχετίζονται με τη μεταχείριση και που κατά καιρούς απασχολούν την πρεσβεία των ΗΠΑ, όπως η παροχή αδειών σε καταδικασμένους για «τρομοκρατία», οι προσωρινές απολύσεις καταδικασμένων για αδικήματα του αντιτρομοκρατικού νόμου και άλλα παρεμφερή θέματα «ασφάλειας», αλλά και ζητήματα που αφορούν το λεγόμενο «επενδυτικό περιβάλλον».

Την ίδια ώρα, και ενώ η αμερικανορωσική αντιπαράθεση απλώνεται σε όλα τα μέτωπα (π.χ. και στην αναγνώριση του αυτοκέφαλου της ουκρανικής Εκκλησίας, με τη σύμφωνη γνώμη του Οικουμενικού Πατριαρχείου και οξεία την αντίδραση της Μόσχας), τη Δευτέρα επισκέφθηκε το ΥΠΕΞ των ΗΠΑ ο ηγούμενος της Μονής Βατοπεδίου, Εφραίμ.

Συναντήθηκε εκεί με στελέχη της αμερικανικής διπλωματίας και επισήμως συζήτησαν θέματα που «αφορούν την Ορθόδοξη Εκκλησία, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης και τον διωγμό υπό τον οποίον βρίσκονται χριστιανοί λαοί σε διάφορα μέρη του κόσμου». Την είδηση της επίσκεψης Εφραίμ στις ΗΠΑ φρόντισε να αναπαράγει ο Πάιατ από το προσωπικό του ιστολόγιο.

Σε σχόλιό του για το προσχέδιο του προϋπολογισμού, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:

«Ο φετινός προϋπολογισμός αποδεικνύει ότι όπως και στην κρίση, έτσι και στην ανάπτυξη, ο λαός θα συνεχίσει να πληρώνει για να βγαίνουν τα ματωμένα πλεονάσματα και να διασφαλίζονται τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου.

Μισθωτοί, αυτοαπασχολούμενοι, αγρότες και συνταξιούχοι θα συνεχίσουν να επωμίζονται τα βάρη του προϋπολογισμού, με εξαντλητικούς έμμεσους και άμεσους φόρους, με διατήρηση των κουτσουρεμένων συντάξεων και μισθών, με διαιώνιση των ελλείψεων σε σχολεία, νοσοκομεία, δήμους κ.λπ. Οσο κι αν ψάξει κανείς, θα δυσκολευτεί να βρει διαφορές ουσιαστικής ανακούφισης των εργαζομένων, ανάμεσα στο φετινό προσχέδιο του προϋπολογισμού και σε όλους τους προηγούμενους.

Το κυβερνητικό τρικ να καταθέσει δύο εκδοχές του προσχεδίου - ένα με και ένα χωρίς τις επιπρόσθετες περικοπές των συντάξεων - είναι για γέλια. Πρώτα πρώτα αποδεικνύει τη διαιώνιση της σκληρής εποπτείας στη "μεταμνημονιακή" περίοδο και πως η περιβόητη ελευθερία άσκησης οικονομικής πολιτικής ήταν ένα ακόμα πολιτικό ψέμα του κ. Τσίπρα.

Κυρίως, όμως, έχει μικρή σημασία από ποια τσέπη του λαού θα έρθουν οι νέες περικοπές. Ακόμη και στην εκδοχή της μη μείωσης των συντάξεων, η εξισορρόπηση θα προέλθει από την περικοπή κάποιων παροχών που αφορούν τα λαϊκά στρώματα, ενώ την ίδια στιγμή παραμένουν τα μέτρα υπέρ του κεφαλαίου, με επιδοτήσεις ασφαλιστικών εισφορών και μείωση της φορολογίας του. Σε κάθε εκδοχή ο λαός βγαίνει εξίσου χαμένος, για να διασφαλιστούν η δημοσιονομική πειθαρχία και τα κέρδη των μονοπωλίων.

Κριτήριο του λαού δεν μπορεί να είναι ούτε τι άλλο θα χάσει, ούτε από πού θα το χάσει. Αυτό που χρειάζεται είναι να βάλει μπροστά τις ανάγκες του και να διεκδικήσει αναπλήρωση όσων έχασε τα προηγούμενα χρόνια και όσων δικαιούται για να ζήσει με αξιοπρέπεια».