ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Χοσέ Λουίς Ροντρίγκεθ Θαπατέρο

Γρηγοριάδης Κώστας

Νέα βάρη στις πλάτες των εργαζομένων και του λαού θα επιφέρει η συμφωνία ταξικής συναίνεσης στην οποία κατέληξαν η κυβέρνηση της Ισπανίας, οι εργοδοτικές ενώσεις και οι ηγεσίες των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών οργανώσεων της χώρας (Συνδικαλιστική Συνομοσπονδία Εργατικών Επιτροπών «CCOO» και Γενική Ενωση Εργατών «UGT»), στο όνομα της ενίσχυσης «της ανταγωνιστικότητας και της οικονομίας». Η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ και ο Γάλλος Πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί έσπευσαν να συγχαρούν τον Ισπανό «σοσιαλιστή» πρωθυπουργό Χοσέ Λουίς Ροντρίγκεθ Θαπατέρο.

Στο επίκεντρο της συμφωνίας, που είναι προσαρμοσμένη στην εργοδοτική κερδοφορία, βρίσκεται η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης από τα 65 στα 67 χρόνια από το 2013. Υπάρχουν όμως και διατάξεις που δίνουν «κίνητρα» στους εργοδότες, καθώς απαλλάσσονται από τις εισφορές, για να προσλάβουν νέους ανέργους και μακροχρόνιους ανέργους σε εργασίες ημιαπασχόλησης. Υπάρχει ήδη μείωση στα επιδόματα ανεργίας από τα 426 ευρώ στα 400. Και αυτά, σε μια στιγμή που επίσημα η ανεργία έχει φτάσει το 20,3% το Γενάρη, μια αύξηση κατά 3,2% σε σχέση με τον περασμένο Δεκέμβρη.

Οι «CCOO» και «UGT», οργανώσεις που χρόνια τώρα παίρνουν μέρος στο λεγόμενο «κοινωνικό διάλογο» και συμμετέχουν στην Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Συνδικάτων, το ίνδαλμα της ηγεσίας της ΓΣΕΕ, έχουν συμφωνήσει στην έναρξη νέων συνομιλιών με την κυβέρνηση και την εργοδοσία για τη μεταρρύθμιση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, ενώ η κυβέρνηση προτείνει οι εργαζόμενοι να χρηματοδοτούν με δικές τους εισφορές την αποζημίωσή τους σε περίπτωση απόλυσης από τους εργοδότες.

Κ.Χ.

Ο Βασιλιάς Ανθρακας

Σεπτέμβρης 1913. Το Σωματείο των Ενωμένων Ανθρακωρύχων Αμερικής προκηρύσσει απεργία στα ορυχεία του Κολοράντο.

Η απεργία θα διαρκέσει 14 μήνες. Ομως, την άνοιξη του 1914, η πολιτεία δεν μπορεί να συντηρεί τους κατασταλτικούς μηχανισμούς και δίνει την έγκριση στις εταιρείες να χρηματοδοτήσουν τη σύσταση ιδιωτικής πολιτοφυλακής, η οποία θα φοράει τις στολές της Εθνικής Φρουράς.

Στις 20.4.1914, τρεις φρουροί εμφανίζονται στον καταυλισμό του Λάντλοου και απαιτούν από τον αρχηγό των εργατών, Λούις Τίκας (Ηλίας Σπαντιδάκης από το Ρέθυμνο), να τους παραδώσει δύο Ιταλούς συνδικαλιστές. Εκείνος τους ζητάει επίσημο ένταλμα, το οποίο δεν υπάρχει.

Μετά από διαπραγματεύσεις, οι «εθνοφρουροί» εισβάλλουν στον καταυλισμό. Διώχνουν τους απεργούς, σκοτώνουν 18 άτομα, εκ των οποίων 10 παιδιά από 3 μηνών έως 11 ετών, και καίνε τις σκηνές. Την κηδεία των θυμάτων, στις 27.4.1914, θα ακολουθήσουν χιλιάδες εργάτες.

Ο Απτον Σίνκλερ στήριξε το έργο του Ο Βασιλιάς Ανθρακας, σ' αυτήν την απεργία των ανθρακωρύχων.

O A. Σίνκλερ είναι από τους ελάχιστους συγγραφείς που αφιέρωσε τη ζωή του στον αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη και στράτευσε την τέχνη του στην υπηρεσία αυτού του σκοπού. Συνειδητός σοσιαλιστής έφερε στο φως κοινωνικές συνθήκες που προορίζονταν να μη βγουν σε κοινή θέα. Το Βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις: «Σύγχρονη Εποχή».

Φτηνή προπαγάνδα

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Δεν έχει κανείς εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα, με τους γνωστούς μισθούς του ιδιωτικού τομέα της Ελλάδος, να φοβηθεί τίποτα. Αντίθετα εκείνο το οποίο προσπαθούμε να κάνουμε είναι να προσαρμόσουμε και το δημόσιο τομέα μέσα από το ενιαίο μισθολόγιο». Η δήλωση αυτή ανήκει - σε ποιον άλλον - στον κυβερνητικό εκπρόσωπο, που κατάφερε μέσα σε μια φράση να ανακατέψει ψέματα και αλήθειες. Εξόφθαλμο ψέμα είναι βέβαια η καθησυχαστική διαβεβαίωση ότι δεν κινδυνεύουν οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα, όταν μόλις δύο μέρες πριν ο υπουργός Οικονομίας δήλωνε ξεκάθαρα ότι ανταγωνιστικότητα σημαίνει συμπίεση του εργατικού κόστους. Το σημαντικότερο βέβαια είναι η ίδια η πραγματικότητα που κραυγάζει ότι η σφαγή των μισθών στον ιδιωτικό τομέα θα συνεχιστεί δίχως όρια προς τα κάτω, χάρη στις επιχειρησιακές και ατομικές συμβάσεις που προωθεί η κυβέρνηση, τη γενίκευση των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων κ.ο.κ. Ο Γ. Πεταλωτής ψεύδεται συνειδητά όταν λέει ότι «οι συζητήσεις που γίνονται δεν θίγουν τους κατώτερους μισθούς, οι οποίοι είναι ούτως ή άλλως συρρικνωμένοι στον ιδιωτικό τομέα». Ας μην ξεχνάμε τους νέους σε ηλικία και νεοπροσλαμβανόμενους των 592 ευρώ. Από την άλλη όμως παραδέχεται ότι στόχος της κυβέρνησης είναι, μέσω του ενιαίου μισθολογίου, να κατεβάσει τους μισθούς στο δημόσιο τομέα στα επίπεδα του ιδιωτικού, δηλαδή στα 740 ευρώ. Οσο για την άθλια προσπάθεια του διαίρει και βασίλευε με την υποδαύλιση των αντιθέσεων μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, υπάρχει πλέον συσσωρευμένη αρκετή οδυνηρή εμπειρία για να βγάλουν οι εργαζόμενοι τα συμπεράσματά τους και να δώσουν την απάντηση που τους αξίζει: Ενιαίος αγώνας και ταξική συσπείρωση για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.

Ο άλλος δρόμος της αγροτιάς

Η ΕΕ, ως ιμπεριαλιστική δύναμη, μέσα και από αυτή την αναθεώρηση της ΚΑΠ για το 2013-2020 προωθεί το στρατηγικό της στόχο για αύξηση της ανταγωνιστικότητας και επιχειρηματικότητας μέσα από την οικονομική μεγέθυνση, προκειμένου να διεκδικεί νέες αγορές και κερδοφορία. Επιδιώκει, λοιπόν, την ισχυροποίηση της μεγάλης αγροτικής καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και την πλήρη κυριαρχία της και την καταστροφή της μικρής και μεσαίας ιδιοκτησίας. Οι επιπτώσεις φυσικά για τους μικρομεσαίους αγρότες θα είναι ολέθριες. Θα οδηγηθούν όσοι έχουν ακόμα απομείνει στην καταστροφή. Στο ξεκλήρισμα και την ανεργία. Το βασικό εργαλείο θα είναι ο αποκλεισμός από τις επιδοτήσεις και για όσους μικρομεσαίους αγρότες ακόμα παράγουν θα είναι η δραστική μείωση των επιδοτήσεων. Στην αναθεώρηση της ΚΑΠ για μετά το 2013 οι επιδοτήσεις, που σήμερα αποτελούν κατά μέσο όρο το 40% του αγροτικού εισοδήματος, θα μειωθούν τουλάχιστον κατά 35%. Γι' αυτό και οι θιασώτες του ευρωμονόδρομου μαζί και ο κ. Σκανδαλίδης προωθούν το σύνθημα, «παραγωγή αγροτικών προϊόντων χωρίς επιδοτήσεις». Ομως, οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία δίνουν τις υψηλότερες επιδοτήσεις στους αγρότες τους. Εκτός αυτού, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ όπως έκανε και η ΝΔ, επιδοτεί απλόχερα στο όνομα της κρίσης, τραπεζίτες (πακέτα πολλών δισ.) εφοπλιστές (άγονες γραμμές, αφορολόγητο πετρέλαιο κ.ά.), βιομηχάνους (ασφαλιστικές εισφορές, επιδόματα ΟΑΕΔ κ.ά.). Η πολιτική αυτή αποσκοπεί στο να μείνουν λίγοι μεγαλοαγρότες που θα αυξήσουν ακόμη πιο πολύ τη συγκέντρωση σε γη, παραγωγή, επιδοτήσεις και παραγωγικότητα για να είναι ανταγωνιστικοί. Ανταγωνιστικότητα όμως θεωρείται αυτό που συμφέρει την αύξηση της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Τούτο βέβαια δεν μπορεί να θεωρηθεί λύση. Το θέμα είναι να υπάρξει ένας άλλος δρόμος ανάπτυξης, που θα εξυπηρετεί τις ανάγκες του λαού και των μικρομεσαίων αγροτών και όχι των μονοπωλίων και επιχειρηματικών ομίλων και της κερδοφορίας τους.

Προπαγανδιστές του κεφαλαίου

Δεξιοτέχνες στην κατασκευή πλαστών διλημμάτων είναι πολλοί μεγαλοδημοσιογράφοι, από αυτούς τους πολύ γνωστούς σχολιαστές και παρουσιαστές, οι οποίοι χλευάζουν καθημερινά και διαστρεβλώνουν κάθε άποψη που μπορεί να εκφραστεί υπέρ των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων που δέχονται τη βάναυση επίθεση του ΔΝΤ, του μνημονίου και της πρόθυμης κυβέρνησης.

Το πλέον «πιασάρικο» δίλημμα είναι ότι μπορεί η Ελλάδα να αρνηθεί τους επαχθείς όρους που θέτουν οι «σωτήρες» δανειστές της, αλλά τότε η χώρα θα καταστραφεί.

Είναι οι υποστηρικτές της «λύσης» η οποία οδηγεί στην «σωτηρία» της χώρας και των κεφαλαιοκρατών της, αλλά ταυτόχρονα και στην καταστροφή του λαού της.

Είναι τελικά, οι ίδιοι που απορρίπτουν κάθε είδους εξέλιξη προς όφελος των εργαζομένων και των οικογενειών τους, που από θέση είναι εχθρικοί απέναντι στην εργατική τάξη, όσο κι αν κόπτονται για τους «πολίτες» και υιοθετούν άκριτα τις θέσεις των μεγαλοεπιχειρηματιών, ενίοτε τους βοηθούν και να τις διατυπώσουν.

Προσέξτε τους σε κάθε περίσταση. Δεν υπάρχει περίπτωση να βρουν κάτι θετικό σε αίτημα εργαζομένων. Δεν υπάρχει περίπτωση μια κινητοποίηση, όσο ήπια και αν είναι, να μην στηλιτευθεί για τις επιπτώσεις της στο «κοινωνικό σύνολο».

Ετσι, και σε αυτή την περίπτωση, το θέμα είναι με ποιον είσαι. Με τους εκμεταλλευτές ή με τους εκμεταλλευόμενους; Ανάλογα θα πρέπει να αξιολογούνται και όσα λένε, απ' όσους τους ακούν.

Γιατί τελικά, όλοι αυτοί χορταίνουν από την πείνα της εργατιάς.

Στόχος τους η φτηνή εργατική δύναμη

Στασιμότητα στους δείκτες οικονομικής συγκυρίας στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη για το Γενάρη δείχνει η σχετική μελέτη του ΙΟΒΕ. Παρ' όλα αυτά, δε γεννάται... ανησυχία, επειδή βρίσκονται ήδη αρκετά υψηλά.

Αντιθέτως, «μικρή αλλά σημαντική» βελτίωση εμφάνισε ο δείκτης οικονομικού κλίματος στην... Ελλάδα. Οι εκτιμήσεις για τη βιομηχανία και το λιανικό εμπόριο είναι η αιτία, καθώς στις κατασκευές και στις υπηρεσίες υπάρχει υποχώρηση.

Μικρή άνοδος σημειώθηκε και στο δείκτη καταναλωτικής εμπιστοσύνης, αν και βρίσκεται ιδιαίτερα χαμηλά.

Τα παραπάνω, οδηγούν το ΙΟΒΕ (ΣΕΒ) να εκτιμά ότι υπάρχει μια εικόνα σταθεροποίησης της οικονομίας και περιορισμού της έκτασης της ύφεσης!

Ε, αφού είναι έτσι γιατί ετοιμάζεται η «ιερή συμμαχία» ΕΕ - ΔΝΤ - κυβέρνησης - κεφαλαίου για νέες επιδρομές στις τσέπες και τα δικαιώματα των εργαζομένων;

Υπάρχει απάντηση.

Επειδή έτσι τους συμφέρει. Υφεση ή ανάκαμψη, κρίση ή ευημερία, για το κεφάλαιο και τους υπηρέτες τους σκοπός είναι να τσακίσουν την εργατική τάξη και τους συμμάχους της.

Ε, αφού είναι έτσι, η αντεπίθεση και η ανατροπή είναι μονόδρομος.