Η απόφαση, ως ένα βαθμό, εκφράζει τις ενστάσεις που είχαν προβάλει πολλές κοσμικές δυνάμεις. Εντούτοις, είναι κοινός τόπος ότι η απόφαση σχετίζεται με την εντεινόμενη κόντρα ισλαμιστών - στρατού, μερίδων της αστικής τάξης, για τη διασφάλιση του ελέγχου της εξουσίας και του πλούτου της Αιγύπτου. Κόντρα που χρονολογείται από την εκδίωξη Μουμπάρακ.
Το νέο επεισόδιο απειλεί να οδηγήσει στην εκλογή ενός Προέδρου χωρίς σαφείς αρμοδιότητες - άρα πιθανώς και παντοδύναμου - εφόσον δεν έχει ακόμη εκπονηθεί νέο σύνταγμα, ενώ στον «αέρα» βρίσκεται και η βουλή λόγω της αναγκαιότητας διεξαγωγής τουλάχιστον συμπληρωματικών εκλογών. Αν αυτό συνδυαστεί με το πρόσφατο διάταγμα που επιτρέπει εκ νέου στο στρατό να συλλαμβάνει πολίτες, είναι προφανές ότι η λεγόμενη «αραβική άνοιξη» αξιοποιήθηκε και εξυπηρέτησε τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς με θύματα και πάλι τους βασανισμένους αραβικούς λαούς.
Η συγκεκριμένη έκδοση περιλαμβάνει κείμενα των Μαρξ και Ενγκελς για την καπιταλιστική οικονομική κρίση. Η επιλογή των άρθρων έγινε από τη γερμανική έκδοση Marx Engels Werke (MEW) και την αγγλική έκδοση Marx Engels Collected Works (MECW).
Τα κείμενα που περιλαμβάνονται είναι δύο ειδών: α) Αρθρα εφημερίδων τα οποία σχεδόν στο σύνολό τους είναι ανταποκρίσεις του Μαρξ από το Λονδίνο προς τη Νέα Υόρκη, στο διάστημα που αυτός ήταν απεσταλμένος για την Ευρώπη της αμερικανικής εφημερίδας New York Daily Tribune (1851- 1862). Γι' αυτόν το λόγο επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους στη βασική οικονομική κρίση αυτής της περιόδου (την κρίση του 1857) ταυτόχρονα με τις αναφορές, τον εντοπισμό ομοιοτήτων και διαφορών με τις προηγούμενες οικονομικές κρίσεις, αλλά και τις προβλέψεις για το μέλλον1. β) Αλληλογραφία ανάμεσα στους Μαρξ-Ενγκελς και άλλα στελέχη του εργατικού κινήματος, η οποία επικεντρώνεται στη μακροχρόνια ύφεση του τελευταίου τετάρτου του 19ου αιώνα.
Καλά, δεν ντρέπονται λιγάκι; Κατά τ' άλλα είναι αυτοί οι ίδιοι που βγάζουν σπυράκια στο όνομα και μόνο του τότε Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ Ν. Ζαχαριάδη, αλλά και στην Ιστορία του κινήματος μετά την απελευθέρωση που η αστική τάξη, πασχίζοντας να εγκαθιδρύσει το δικό της καθεστώς, το χτύπησε με τα όπλα. Και αυτοί βεβαίως σήμερα για τη συγκεκριμένη περίοδο έχουν πάρει θέση ενάντια στο ΚΚΕ και στο κίνημα και υπέρ των αστών. Ακριβώς γιατί δε θέλουν το λαό στην εξουσία. Προσπαθούν να καπηλευτούν την ιστορία των αγώνων του λαού μας που με ηγέτη το ΚΚΕ έγραψε ένδοξες σελίδες πάλης για να διαφεντεύει τον τόπο του. Και το έκανε αυτό κόντρα σε ντόπιους και ξένους υπηρέτες των ιμπεριαλιστών, δηλαδή κόντρα σε αυτούς τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει σήμερα πανέτοιμος να υπηρετήσει με κάθε τρόπο: Με την παραμονή στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, με τη στήριξη της «υγιούς επιχειρηματικότητας», με, με, με, με. Πάει πολύ λοιπόν το θράσος τους. Να πάψουν να μπερδεύουν ανόμοια πράγματα. Και, κυρίως, να πάψουν να ελπίζουν ότι το ΚΚΕ θα αλλάξει και θα παραιτηθεί από την επαναστατική του στρατηγική.
Μηνύματα συμπαράστασης απ' το γερμανικό «Die Linke» και το Σοσιαλιστικό Κόμμα Ολλανδίας έδωσε στη δημοσιότητα ο ΣΥΡΙΖΑ. Διαβάζοντάς τα μόνο θλίψη προκαλεί το επίπεδο της ανάλυσης και των «οραμάτων» που υποδεικνύουν στους λαούς κόμματα που πλασάρονται για «αριστερά».
Οι Γερμανοί ομοϊδεάτες του ΣΥΡΙΖΑ πανηγυρίζουν ότι «η αρχή του τέλους μόλις ξεκίνησε»! Και για του λόγου τους το ...αληθές συμπληρώνουν: «Στη Γαλλία, οι ψηφοφόροι έστειλαν τον Πρόεδρο της ακραίας λιτότητας και πολλούς εκπροσώπους του κόμματός του σε πρόωρη συνταξιοδότηση».
Η εναλλαγή στους προεδρικούς θώκους των πολιτικών εκπροσώπων των μονοπωλίων πανηγυρίζεται σαν ...κοσμοϊστορικό γεγονός για τους λαούς. Οταν αποδεδειγμένα ο Φρ. Ολάντ γράφει τη συνέχεια από το σημείο όπου σταμάτησε ο Ν. Σαρκοζί, ενός έργου βαθύτατα αντιλαϊκού και ταυτόχρονα τόσο προφανέστατα φιλομονοπωλιακού.
Λένε ακόμα ότι η ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ «θα αποτελέσει ακόμα ένα χτύπημα ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό στην Ευρώπη, γνωρίζουμε ότι η Ελλάδα είναι το εργαστήριό του, εδώ δοκιμάζουν όσα θέλουν να κάνουν σε ολόκληρη την Ευρώπη». Αποκρύπτουν φυσικά ότι σε όλη την Ευρώπη οι λαοί έχουν γονατίσει. Εκατομμύρια οι Γερμανοί που υποαπασχολούνται, αμείβονται με ψίχουλα και δεν πρόκειται να δουν σύνταξη ούτε στα όνειρά τους. Εκατομμύρια Γάλλοι, Αγγλοι, Ισπανοί, Ιταλοί, τους οποίους όχι μόνο δεν βοήθησαν οι ομοϊδεάτες τους όπου κυβέρνησαν, αλλά τους έσπρωξαν βαθύτερα στην ανέχεια. Οπως το ίδιο θα κάνουν και όσοι κυβερνήσουν στο μέλλον. Ενοχοποιώντας τη μορφή διαχείρισης και αφήνοντας στο απυρόβλητο την τάξη που την επιλέγει κάθε φορά ώστε να υπηρετούνται καλύτερα τα συμφέροντά της, δεν προσφέρεις υπηρεσίες στους λαούς, αντιθέτως γίνεσαι θεραπαινίδα των εκμεταλλευτών τους.
Μία απ' τα ίδια και οι Ολλανδοί ομοϊδεάτες του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί μάλιστα ισχυρίζονται ότι για την κρίση φταίει «η ανεύθυνη συμπεριφορά των χρηματοπιστωτικών αγορών και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών». Και δηλώνουν την υποστήριξή τους στον ΣΥΡΙΖΑ που θα ...εμπνεύσει υπευθυνότητα στα μονοπωλιακά θηρία! Και επιπλέον θα καταστήσει την Ελλάδα «υπερήφανο μέλος της ευρωπαϊκής κοινότητας».
Ο καπιταλισμός όμως μία ευθύνη αναγνωρίζει, την ευθύνη να αυγατίζει τα κέρδη του με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο. Και η «ευρωπαϊκή κοινότητα» υπάρχει για να του εξασφαλίζει τα μέσα και τους τρόπους. Η Ελλάδα των αστών θα είναι πράγματι περήφανη που η συμμετοχή της στην ευρωενωσιακή λυκοσυμμαχία της αποφέρει μερίδιο της λείας που αποσπάται απ' τους λαούς. Περήφανος λαός όμως δεν μπορεί να είναι ένας λαός βουτηγμένος στη φτώχεια, τη μόνη προοπτική που εγγυάται η ΕΕ. Αλλά ένας λαός κυρίαρχος, ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει.