ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αποκαλυπτικές απορίες

Γρηγοριάδης Κώστας

«Γιατί, όμως, η δυναμική αυτή δεν αποτυπώθηκε στη χθεσινή κινητοποίηση; Δε θα ήταν υπερβολή να σημειώσουμε ότι η απεργία έμοιαζε να γίνεται κατόπιν εορτής και χωρίς να εξυπηρετεί συγκεκριμένη τακτική. Μόλις προχθές ψηφίστηκε κατ' αρχήν το νομοσχέδιο Γιαννίτση στη Βουλή, χωρίς η ΝΔ να ζητήσει ονομαστική ψηφοφορία, ούτε να εκδηλωθεί κάποια κίνηση διαφοροποίησης βουλευτών του ΠΑΣΟΚ ούτε, κυρίως, η ΓΣΕΕ να προωθήσει, όπως έλεγε, κάποια τροπολογία...». Αυτά γράφει, ανάμεσα σε άλλα, το κεντρικό άρθρο της χτεσινής «Αυγής», κάνοντάς μας να ...απορούμε με τις απορίες της. Γιατί δε ρωτάει την ηγεσία του ΣΥΝ και τους συνδικαλιστές του, που απορρίπτουν στη ΓΣΕΕ, καιρό τώρα, μαζί με τους κυβερνητικούς συνδικαλιστές, τις προτάσεις του ΠΑΜΕ, για μια ουσιαστική, αποφασιστική και σχεδιασμένη κλιμάκωση των αγώνων της εργατικής τάξης, ενάντια στην αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης; `Η, μήπως, οι όποιες ελπίδες της στηρίζονταν στη στάση των βουλευτών της ΝΔ και στην τροπολογία που θα κατέθετε ο Πολυζωγόπουλος;..

Η αβίωτη πρωτεύουσα...

Εχουμε πολλές φορές χαρακτηρίσει την Αθήνα ως ανθρωποβόρα πόλη. Χαρακτηρισμός, που δικαιώθηκε πλήρως προχτές από τον πρόεδρο της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας και καθηγητή της Ψυχιατρικής, κ. Γ. Χριστοδούλου, ο οποίος κατάγγειλε ότι οι συνθήκες ζωής και εργασίας στην πρωτεύουσα της χώρας τραυματίζουν την ψυχική υγεία των κατοίκων της. Σύμφωνα με τα στοιχεία, που έδωσε ο κ. Χριστοδούλου, περισσότεροι από ένας στους τρεις «τυχερούς» (το 35%), που ζουν στην πρωτεύουσα του άγχους και της ανασφάλειας, παρουσιάζουν δύσπνοια, εφιδρώσεις στις παλάμες, ταχυκαρδία κι ένα γενικό αίσθημα δυσφορίας, καταστάσεις δηλαδή που εμπίπτουν στην ψυχιατρική συμπτωματολογία. Η κάθε λογής ρύπανση, η άναρχη δόμηση, το κυκλοφοριακό και πολλά άλλα, τα οποία μας «βασανίζουν» καθημερινά και, βέβαια, πρώτα και κύρια, οι γενικότερες συνθήκες των συνεχώς οξυνόμενων οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων, του αυξανόμενου άγχους και της ανασφάλειας, που εντείνονται όλο και περισσότερο, όσο οι «νόμοι της αγοράς» και ο ανταγωνισμός βάζουν πιο βαριά τη σφραγίδα τους στην κοινωνική πραγματικότητα, αποτελούν τις βασικές αιτίες.

Ενας ακόμη και αρκετά σοβαρός λόγος, μάλιστα, για να πάρουν τα μέτρα τους τα εκατομμύρια των εργαζομένων, που οι κερδοσκοπικές ορέξεις του μεγάλου κεφαλαίου και οι εκάστοτε πολιτικοί «υπηρέτες» τους τους έχουν στοιβάξει σ' αυτό που ονομάζεται πολεοδομικό συγκρότημα πρωτεύουσας.

... και ο δήμαρχός της

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο πλέον... άτυχος, όμως, της προχτεσινής μέρας ήταν ο δήμαρχος Αθηναίων. Την ίδια, περίπου ώρα, που ανακοινώνονταν τα προαναφερόμενα στοιχεία, ο κ. Αβραμόπουλος έκανε μια ακόμη δημόσια παρέμβαση - προφανώς στα πλαίσια της προετοιμαζόμενης εμφάνισης του νέου κόμματος - κάνοντας μια γενικόλογη κριτική στην κυβέρνηση και μην κάνοντας την παραμικρή ουσιαστική αναφορά στα οξύτατα προβλήματα της Αθήνας και τι κάνει ως δήμαρχος γι' αυτά. Μια κριτική, που είχε αποκλειστικό αντικείμενο τη μορφή και τον τρόπο άσκησης της κυβερνητικής πολιτικής και όχι το περιεχόμενό της, με το οποίο ο κ. Αβραμόπουλος δεν έχει την παραμικρή ουσιαστική διαφορά.

Εξι χρόνια είναι δήμαρχος ο κ. Αβραμόπουλος. Χρόνος όχι λίγος. Και δεν το σημειώνουμε, μόνον ή κυρίως, επειδή πιστεύουμε ότι στη χρονική αυτή περίοδο μπορούσαν να είχαν αντιμετωπιστεί αρκετά από τα προβλήματα της πρωτεύουσας. Το σημειώνουμε, γιατί, στα έξι αυτά χρόνια, ο κ. Αβραμόπουλος έχει δώσει πάμπολλες αποδείξεις ότι είναι ένθερμος οπαδός των αντιλαϊκών πολιτικών, που έχουν κάνει την Αθήνα αβίωτη πόλη. Εχει δώσει πάμπολλες αποδείξεις ότι παθαίνει... αλλεργία και μόνον που σκέφτεται το ενδεχόμενο της κινητοποίησης των εργαζομένων για τη διεκδίκηση λύσεων. Και μπορεί, χρόνια τώρα, η άρχουσα τάξη και τα ελεγχόμενα απ' αυτή συγκροτήματα των ΜΜΕ να φιλοτεχνούν το «ατσαλάκωτο προφίλ» του κ. Αβραμόπουλου, αλλά η πραγματικότητα οδηγεί στα ακριβώς αντίθετα συμπεράσματα.

Οι τελευταίες αποδείξεις

Και μια και ασχολούμαστε με το δήμαρχο της Αθήνας και, μάλιστα, όχι με τα όσα δηλώνει - τα λόγια ήταν πάντα ανέξοδα - αλλά με τα όσα πράττει, ας σημειώσουμε και το τελευταίο... κατόρθωμά του. Προχτές, η πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου, κατόπιν σχετικής εισήγησης της δημοτικής αρχής, επέβαλε νέα χαράτσια στους δημότες. Ετσι, τα τέλη τραπεζοκαθισμάτων - τέλη κατάληψης κοινοχρήστων χώρων - αυξάνονται έως 100%, ενώ τα τέλη των ηλεκτροδοτούμενων χώρων αυξάνονται κατά 15%.

Και όχι μόνο απέδειξε, για μια ακόμη φορά, πόσο καλά γνωρίζει να εφαρμόζει την πολιτική της μονόπλευρης λιτότητας, αλλά απέρριψε και την πρόταση της «Συμπαράταξης για την Αθήνα», να βγει ψήφισμα συμπαράστασης προς τους έξι πολίτες, που δικάζονταν χτες, επειδή κρέμασαν δύο πανό έξω από το χώρο της Ακρόπολης, δηλώνοντας την αντίθεσή τους στην ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 από την Αθήνα. Αποδείχνοντας έτσι -και πάλι για πολλοστή φορά - ότι συμπλέει με την κυβερνητική πολιτική και στο θέμα των δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Καταργούν και τα σύνορα!

Μεταξύ των άλλων σημαντικών που αποφασίζονται στη Σύνοδο Κορυφής στη Νίκαια δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη η απόφαση των «15» με την οποία ουσιαστικά τάσσονται υπέρ της αλλαγής των συνόρων, κυρίως στα Βαλκάνια. Στο κεφάλαιο των συμπερασμάτων, που φέρει τον τίτλο «Δυτικά Βαλκάνια»(!), επισημαίνεται ότι «η Σύνοδος Κορυφής του Ζάγκρεμπ της 24ης Νοεμβρίου χαιρετίζει τις ιστορικές μεταβολές που επήλθαν στα δυτικά Βαλκάνια, κατ' αρχάς στην Κροατία και στη συνέχεια στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας. Η δημοκρατία, η περιφερειακή συμφιλίωση και συνεργασία, που βασίζονται στο σεβασμό των διεθνών υποχρεώσεων, αφ' ενός, και η προσέγγιση καθεμιάς από τις χώρες αυτές με την ΕΕ, αφ' ετέρου, αποτελούν ενιαίο σύνολο». Λέξη για το σεβασμό των συνόρων, τα οποία ήδη τα έχουν αλλάξει, αλλά είναι φανερό ότι θα συνεχίσουν να το κάνουν, είτε στο Μαυροβούνιο είτε αλλού. Και αυτό το κείμενο το υπέγραψε και η κυβέρνηση Σημίτη, παρόλο που γνωρίζει ότι ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου και του πολέμου στην ευρύτερη περιοχή. Προσδοκά όμως ότι η παντοδύναμη νέα τάξη θα επιβάλει κάθε φορά την «τάξη»...

Ο αγώνας συνεχίζεται

Η λήξη της μαζικής και δυναμικής πανελλαδικής πανεργατικής 24ωρης απεργίας ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο, βρίσκει τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα τους σε αγωνιστική επαγρύπνηση, καθώς ο αγώνας βρίσκεται σε εξέλιξη, έχει μεγάλους στόχους και νέες απαιτήσεις. Οι ταξικές δυνάμεις του συνδικαλιστικού κινήματος, το ΠΑΜΕ, έχει ήδη καθορίσει τον επόμενο αγωνιστικό σταθμό, σε αντίθεση με την πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ, που διατηρεί στάση σιωπής και αναμονής, διευκολύνοντας, έτσι, την κυβέρνηση να ασκήσει την πολιτική της. Οι εργαζόμενοι, όμως, έχουν άλλη γνώμη και το έδειξαν για μια ακόμη φορά στην πράξη. Η συμμετοχή τους στην απεργία της Πέμπτης ήταν αντίστοιχη με αυτή στις 10 Οκτώβρη, το αίτημα που κυριάρχησε ήταν αυτό της απόσυρσης του νομοσχεδίου, οι απεργιακές συγκεντρώσεις έδειξαν το μαχητικό τόνο και αυτής της κινητοποίησης. Το μήνυμα που έστειλαν οι εργαζόμενοι, παρά την τεράστια και ποικιλόμορφη εκστρατεία παραπληροφόρησης, αποπροσανατολισμού και υπονόμευσης του αγώνα τους, δεν μπορεί να το αγνοήσει κανένας. Οποιος το κάνει, θα περάσει δύσκολες μέρες, είτε είναι η κυβέρνηση, είτε οι εργοδότες, είτε οι άνθρωποι του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού.

Το «σήμα» έχει δοθεί πια και η εργατική τάξη της χώρας φαίνεται να το καταλαβαίνει καλά. Οι αγώνες που θα ξεδιπλωθούν το επόμενο διάστημα δε θα στρέφονται μόνο ενάντια στο νομοσχέδιο - έκτρωμα. Με νέα ορμή και αποφασιστικότητα, οι εργαζόμενοι ετοιμάζονται να αντιμετωπίσουν και να καταργήσουν στην πράξη τα αντεργατικά μέτρα. Οχι μόνο αυτά που προβλέπονται μέσα από το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, που βρίσκεται αυτές τις μέρες στη Βουλή, αλλά και όλα εκείνα τα μέτρα που έχουν θεσμοθετηθεί με προηγούμενους νόμους αντίστοιχου προσανατολισμού. Η κυβέρνηση έχει ανοίξει πολλά μέτωπα με την αυταπάτη ότι μπορεί να τα χειριστεί πετυχημένα. Σήμερα, περισσότερο ίσως από κάθε άλλη φορά, φαίνεται ότι δεν μπορεί να το κάνει. Οι εργατοϋπάλληλοι απορρίπτουν τα μέτρα για τις εργασιακές σχέσεις, «ψηφίζουν» αγωνιστικά κατά του εργασιακού μεσαίωνα που οραματίζονται κυβέρνηση - κεφάλαιο - Ευρωπαϊκή Ενωση. Ταυτόχρονα όμως, δημιουργούν οχυρώματα και σε άλλες πλευρές της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής. Εντονες είναι οι αντιδράσεις για τα μέτρα που πλήττουν την Υγεία. Στην Παιδεία, μαθητές, φοιτητές και καθηγητές αντιπαλεύουν συνεχώς και με διάφορες μορφές την πολιτική που εφαρμόζεται. Οι αντιδραστικές αλλαγές στη Δημόσια Διοίκηση και στις εργασιακές σχέσεις των δημοσίων υπαλλήλων ανοίγουν ένα νέο μέτωπο. Παράλληλα, η αντιλαϊκή δημοσιονομική πολιτική βρίσκει αντίθετα ευρύτερα λαϊκά στρώματα και οι αναμενόμενες αλλαγές στο ασφαλιστικό θέτουν σε επιφυλακή εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους και συνταξιούχους.

Οι ανατροπές που βρίσκονται σε εξέλιξη είναι σημαντικές, αλλά και οι αντιδράσεις μεγαλύτερες από άλλες φορές. Ο αγώνας των τελευταίων μηνών και η παρέμβαση των ταξικών δυνάμεων έχει ενεργοποιήσει μεγαλύτερα τμήματα εργαζομένων και περισσότερα συνδικάτα. Δημιουργούνται συντονιστικές επιτροπές αγώνα σε διάφορους νομούς της χώρας. Εργατικά Κέντρα μπαίνουν στον αγώνα, απορρίπτοντας συνολικά τα αντεργατικά μέτρα και διεκδικώντας διεύρυνση των εργατικών κατακτήσεων. Επιχειρησιακά σωματεία δίνουν σημαντικές μάχες για τα ειδικά προβλήματα και συμβάλουν σημαντικά στη γενικότερη πάλη. Η πάλη αυτή πρέπει να εξαπλωθεί και να γίνει υπόθεση ακόμη περισσότερων εργαζομένων. Σε κάθε κλάδο, σε κάθε χώρο δουλιάς, σε κάθε πόλη, πρέπει να φτιαχτούν επιτροπές αγώνα, που θα οργανώσουν και θα συντονίσουν τον αγώνα. Κάθε μικρή και μεγάλη μάχη είναι σημαντική. Στις 19 Δεκέμβρη, θα δοθεί μια ακόμη, με το συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στην Αθήνα ενάντια στον αντιλαϊκό κρατικό προϋπολογισμό.

Γιορτινός «διάκοσμος»

Γιορτές σε λίγο

έρχονται, καιρός,

λοιπόν,

ν' αρχίσω,

το σκυθρωπό

το σπίτι μου

λιγάκι να στολίσω.

Λέω, εκεί

στη σάλα μου,

στο βορεινό

ντουβάρι