Ο πλέον... άτυχος, όμως, της προχτεσινής μέρας ήταν ο δήμαρχος Αθηναίων. Την ίδια, περίπου ώρα, που ανακοινώνονταν τα προαναφερόμενα στοιχεία, ο κ. Αβραμόπουλος έκανε μια ακόμη δημόσια παρέμβαση - προφανώς στα πλαίσια της προετοιμαζόμενης εμφάνισης του νέου κόμματος - κάνοντας μια γενικόλογη κριτική στην κυβέρνηση και μην κάνοντας την παραμικρή ουσιαστική αναφορά στα οξύτατα προβλήματα της Αθήνας και τι κάνει ως δήμαρχος γι' αυτά. Μια κριτική, που είχε αποκλειστικό αντικείμενο τη μορφή και τον τρόπο άσκησης της κυβερνητικής πολιτικής και όχι το περιεχόμενό της, με το οποίο ο κ. Αβραμόπουλος δεν έχει την παραμικρή ουσιαστική διαφορά.

Εξι χρόνια είναι δήμαρχος ο κ. Αβραμόπουλος. Χρόνος όχι λίγος. Και δεν το σημειώνουμε, μόνον ή κυρίως, επειδή πιστεύουμε ότι στη χρονική αυτή περίοδο μπορούσαν να είχαν αντιμετωπιστεί αρκετά από τα προβλήματα της πρωτεύουσας. Το σημειώνουμε, γιατί, στα έξι αυτά χρόνια, ο κ. Αβραμόπουλος έχει δώσει πάμπολλες αποδείξεις ότι είναι ένθερμος οπαδός των αντιλαϊκών πολιτικών, που έχουν κάνει την Αθήνα αβίωτη πόλη. Εχει δώσει πάμπολλες αποδείξεις ότι παθαίνει... αλλεργία και μόνον που σκέφτεται το ενδεχόμενο της κινητοποίησης των εργαζομένων για τη διεκδίκηση λύσεων. Και μπορεί, χρόνια τώρα, η άρχουσα τάξη και τα ελεγχόμενα απ' αυτή συγκροτήματα των ΜΜΕ να φιλοτεχνούν το «ατσαλάκωτο προφίλ» του κ. Αβραμόπουλου, αλλά η πραγματικότητα οδηγεί στα ακριβώς αντίθετα συμπεράσματα.