Οι πάνω από 40.000 επιχειρήσεις που έκλεισαν, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, τα καθημερινά λουκέτα που βάζουν δεκάδες εμπορομάγαζα, οι χιλιάδες απολύσεις, το θέριεμα της μαύρης ανασφάλιστης εργασίας, οι συγχωνεύσεις και το κλείσιμο νοσοκομείων, για τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό οφείλονται είτε σε στρεβλώσεις της αγοράς είτε στη δράση του ΠΑΜΕ και των ταξικών δυνάμεων και όχι στις νομοτέλειες της καπιταλιστικής οικονομίας.
Σε κάθε περίπτωση βγαίνει λάδι το σύστημα που υπηρετεί με πάθος ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός, όπως αντίστοιχα αθώα βγαίνει και η κυβέρνηση, αφού κατά τη ΓΣΕΕ υποκύπτει σε ξένα οικονομικά κέντρα και αναγκαστικά ακολουθεί τις εξελίξεις. Οι εργαζόμενοι να γυρίσουν την πλάτη στις ηγεσίες ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Να ενισχύσουν, να δυναμώσουν το ταξικό εργατικό κίνημα, το ΠΑΜΕ, την οργάνωση στους τόπους δουλειάς.
Η λαϊκή οικονομία είναι η λύση, η απάντηση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Η λαϊκή εξουσία αποτελεί αναγκαιότητα για την ευημερία του λαού όχι μόνο στη χώρα μας αλλά σε κάθε καπιταλιστική χώρα».
Ούτε μια φορά δεν αναφέρεται η λέξη «χρέος» στη γραπτή δήλωση που εξέδωσε ο Β. Σόιμπλε μετά τη συνάντηση που είχε προχτές το βράδυ με τον Ευ. Βενιζέλο, γεγονός που επιβεβαιώνει περίτρανα ότι βασικός στόχος των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων που προωθούνται από κυβέρνηση και τρόικα δεν είναι βέβαια η αντιμετώπιση του χρέους, αλλά η διάσωση της πλουτοκρατίας και η ενίσχυση της κερδοφορίας των μονοπωλίων μέσα από τη χρεοκοπία και την πτώχευση του λαού. Γι' αυτό ακριβώς ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών δίνει έμφαση στην άμεση εφαρμογή των μέτρων που περιλαμβάνονται στο «μεσοπρόθεσμο» και τον εφαρμοστικό νόμο, ενώ δηλώνει κυνικά ότι η «ανάπτυξη» θα γίνει με πιο ισχυρά μονοπώλια. «Η οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας δεν μπορεί να υλοποιηθεί παρά μόνο με ισχυρότερο ιδιωτικό τομέα και με ιδιωτικές επενδύσεις που θα οδηγήσουν σε επιτυχή ισοσκελισμένο προϋπολογισμό, τόσο μεσοπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα», αναφέρεται χαρακτηριστικά στη γραπτή δήλωση του Β. Σόιμπλε, δίνοντας με ξεκάθαρο τρόπο το στρατηγικό στόχο των βάρβαρων μέτρων. Είναι ολοφάνερο ότι προϋπόθεση για «ισχυρότερο ιδιωτικό τομέα» είναι η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, που περνάει κυρίως από τη δραστική υποτίμηση της τιμής της εργατικής δύναμης. Η πάμφθηνη εργατική δύναμη είναι όρος εκ των ων ουκ άνευ για τις «ιδιωτικές επενδύσεις» που επαγγέλλεται ο Γερμανός υπουργός, ταυτόχρονα με την ιδιωτικοποίηση των πάντων και την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας. Η ανάπτυξη αυτή, προς όφελος των μονοπωλίων, είναι εφιάλτης και φρίκη για το λαό. Ομως σήμερα υπάρχουν οι αντικειμενικές προϋποθέσεις για μια ριζικά διαφορετική οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, που θα διασφαλίζει τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Αναγκαία προϋπόθεση η λαϊκή εξουσία και η αποδέσμευση από την ΕΕ.
«Διερωτάται κανείς αν ένας από τους πολλούς Ελληνες μεγιστάνες που πλούτισαν από το έθνος και τους πολίτες του δεν μπορεί να αγοράσει τα προς εκποίηση νησιά... Πρέπει "σώνει και καλά" να περάσουν σε χέρια Τούρκων;», διερωτάται ο εκπρόσωπος Τύπου του ΛΑ.Ο.Σ. Κ. Αϊβαλιώτης.
Κι από τη σύντομη δήλωσή του αυτή προκύπτουν δύο συμπεράσματα: Πρώτον, υπάρχουν πολλοί Ελληνες μεγιστάνες που πλούτισαν από το λαό! Εμείς το ξέραμε βεβαίως, ο ΛΑ.Ο.Σ., όμως, είναι αυτός που διατείνεται ότι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε γιατί ο λαός απόλαυσε προνόμια και κεκτημένα και έτρωγε με χρυσά κουτάλια. Ο λαός, βεβαίως, γνωρίζει καλά ότι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, ακριβώς γιατί ο πλούτος που παρήγαγε λεηλατήθηκε από μια δράκα άρπαγες, τους οποίους τώρα ο ΛΑ.Ο.Σ. εκλιπαρεί να αγοράσουν αυτοί τα προς πώληση νησιά. Δεύτερον, το πρόβλημα του ΛΑ.Ο.Σ. δεν είναι ότι εκποιούνται νησιά, αλλά το ενδεχόμενο αυτά να αγοραστούν από Τούρκους ...μεγιστάνες! Εξοχο δείγμα του «πατριωτισμού» του ΛΑ.Ο.Σ. για τον οποίο τόσο επαίρεται.
Ταυτόχρονα, αποκτά ιδιαίτερο χαρακτήρα σε μια περίοδο που κλιμακώνεται η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής και ενώ εκδηλώνονται αγώνες για κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα από λαϊκές δυνάμεις. Την ίδια στιγμή, γίνεται προσπάθεια και από τις αστικές δυνάμεις να εκσυγχρονίσουν τα καθεστώτα τους, ώστε να διατηρηθεί η κυριαρχία τους και οι σχέσεις τους με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα.