ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 18 Νοέμβρη 2006
Σελ. /28
Πολυτεχνείο και άσυλο

Γρηγοριάδης Κώστας

Σημεία των καιρών ή ακριβέστερα ενδείξεις για το αρνητικό για τα λαϊκά συμφέροντα συσχετισμό δυνάμεων που έχει διαμορφωθεί. Ο φετινός γιορτασμός της εξέγερσης του Πολυτεχνείου σημαδεύτηκε από την οργανωμένη επιχείρηση της άρχουσας τάξης να δώσει τέλος στο πανεπιστημιακό άσυλο. Η αρχή έγινε από τον νέο αντιδραστικό νόμο - πλαίσιο της επιτροπής Βερέμη, τη σκυτάλη πήρε στη συνέχεια ο εισαγγελέας της Θεσσαλονίκης και οι συνδικαλιστές της ΕΛ.ΑΣ., ενώ πλάτες έσπευσε να βάλει και ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ με την επαίσχυντη δήλωσή του παραμονές του εορτασμού. Το «κλίμα» αποτυπώθηκε και στα χτεσινά πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Χαρακτηριστικός ο τίτλος του «Βήματος»: «Το Πολυτεχνείο ζει, το άσυλο δεν αισθάνεται πολύ καλά...», αλλά και της «Καθημερινής»: «Προβληματισμός για το άσυλο με την ευκαιρία του Πολυτεχνείου»...

Μπορεί να προκαλεί ανατριχίλα ο συνειρμός ότι 33 χρόνια μετά την εισβολή των τανκς της χούντας στο Πολυτεχνείο, η καθεστηκυΐα τάξη απεργάζεται σχέδια για την εισβολή αστυνομικών δυνάμεων στα Πανεπιστήμια κατά βούληση και την κατάλυση του ασύλου. Ομως τίποτα δεν έχει κριθεί, η ιστορία και προπάντων η ταξική πάλη δεν έχουν πει την τελευταία λέξη τους. Και η χούντα τότε αισθανόταν παντοδύναμη πάνω στις ερπύστριες των τανκς...

Υποκριτική ανησυχία

«Δυσάρεστη έκπληξη για την Αυτοδιοίκηση» χαρακτήρισε ο πρόεδρος της ΚΕΔΚΕ, Π. Κουκουλόπουλος, τον κρατικό προϋπολογισμό του 2007, καθώς δεν καλύπτονται οικονομικά όσες αρμοδιότητες του κράτους έχουν μεταφερθεί στους δήμους. Γιατί εκπλήσσεται, όμως, ο πρόεδρος της ΚΕΔΚΕ και, μάλιστα, δυσάρεστα; Προς τι η όψιμη ανησυχία του προσκείμενου σε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ κεντρικού οργάνου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, απέναντι σ' ένα πρόβλημα που δημιούργησαν οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις με τη σύμφωνη γνώμη της ΚΕΔΚΕ, αν όχι παρότρυνσή της; Θυμίζουμε πως η θέση της ΚΕΔΚΕ, όταν ξεκίνησε επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ η ιστορία της μεταφοράς κρατικών αρμοδιοτήτων στους δήμους, ήταν η εξής: Σημασία έχει η «ενίσχυση» της αυτοδιοίκησης με αρμοδιότητες και όχι ποιος θα καλύψει το κόστος τους. Εξάλλου, γιατί ανησυχούν, αφού η λογική της φορολόγησης των δημοτών και της ανταποδοτικότητας των υπηρεσιών και αρμοδιοτήτων μόνο ξένη στην ΚΕΔΚΕ και την πολιτική της δεν είναι. Αυτοί που πρέπει να ανησυχούν είναι οι ίδιοι οι δημότες για τα πρόσθετα βάρη που επιφέρει στην τσέπη τους ο προϋπολογισμός του νέου έτους. Οπως επίσης και οι εργαζόμενοι συμβασιούχοι σε μεταφερθείσες αρμοδιότητες στους δήμους (σχολικοί φύλακες, ΑμΕΑ, Βοήθεια στο Σπίτι κλπ.), η μισθοδοσία των οποίων δεν καλύπτεται από τον νέο προϋπολογισμό.

Πάρτε δάνεια

Χρωστάτε; Πηγαίνετε στις τράπεζες και πάρτε δάνεια και, μάλιστα, με τα τρέχοντα επιτόκια. Αυτά λέει πρόσφατη απόφαση του υπουργείου Εσωτερικών προς τις νομαρχίες, προκειμένου οι τελευταίες να εξοφλήσουν ληξιπρόθεσμες ή μη οφειλές τους, που υπήρχαν μέχρι τις 2 Οκτώβρη του 2006. Και, βέβαια, εν πολλοίς, η απόφαση ήταν εκ περισσού, αφού, ήδη, τόσο οι νομαρχίες όσο και οι δήμοι καταφεύγουν συστηματικά στον τραπεζικό δανεισμό, φροντίζοντας τα κέρδη των τραπεζών και φορτώνοντας τους εργαζόμενους με ακόμη περισσότερα βάρη. Απ' την άλλη, ίσως, έρχεται να «θεραπεύσει» τα όσα επιπλέον έξοδα έγιναν, λόγω των ψηφοθηρικών και παρόμοιων άλλων αναγκών της πρόσφατης εκλογικής αναμέτρησης...

Μεσαιωνικά...

Τη χρήση της έκφρασης «εργασιακός μεσαίωνας» καυτηρίασε, με παρέμβασή της στην ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, η ευρωβουλευτής της ΝΔ Μ. Παναγιωτοπούλου - Κασσιώτου, διαβάσαμε σε σχετικό δελτίο Τύπου. Και το σημειώνουμε, γιατί - όπως καταλάβαμε - η ενόχληση της κ. Κασσιώτου έχει ως αφετηρία κυρίως το γεγονός πως η προαναφερόμενη έκφραση «προσβάλλει μια σημαντική για την Ευρώπη ιστορική περίοδο». Ισως, έχει ένα δίκιο η κ. ευρωβουλευτής. Ορισμένα απ' τα προωθούμενα αντεργατικά μέτρα της ευρωένωσης είναι περισσότερο μεσαιωνικά κι απ' το Μεσαίωνα...

Ετσι κάνει συνήθως. Εξ ιδίων κρίνει τα αλλότρια. Επειδή αυτός απέφυγε χτες να περάσει απ' το κέντρο της Αθήνας και περίμενε με αδημονία τα δελτία ειδήσεων, για να μάθει «πόσο ξύλο έπεσε και πού», πιστεύει ότι όλοι ή, τουλάχιστον, οι περισσότεροι συμφωνούν μαζί του. Απλώς, φανερώνει το φόβο του, απέναντι σε οτιδήποτε παραπέμπει στην ανάδειξη του λαού και των αγώνων του στο προσκήνιο των εξελίξεων.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Η Ιστορία δεν κάθεται στο «εδώλιο»

Τα τελευταία χρόνια οι λαοί της Ευρώπης γίνονται μάρτυρες μιας συντονισμένης επιχείρησης δίωξης της διαφορετικής προσέγγισης των ιστορικών γεγονότων. Κυβερνήσεις κρατών - μελών της ΕΕ και άλλων ευρωπαϊκών κρατών, τοποθετώντας στο «εδώλιο» την Ιστορία, προωθούν ψηφίσματα και νόμους για να καταδικάσουν ιστορικά γεγονότα προηγούμενων δεκαετιών. Στόχος της ποινικοποίησης της ιστορίας, για τους «ευρωενωσιακούς» εταίρους και τους συμμάχους τους, η παραχάραξη της Ιστορίας, η αξιοποίησή της για να αποκοπούν οι λαοί και τα κινήματά τους από την ίδια τους τη δράση, γιατί αυτή εμπνέει και τους σημερινούς αγώνες, η όξυνση της αντικομμουνιστικής υστερίας, προκειμένου να ορθώσουν εμπόδια στην προοπτική του αγώνα των εργαζομένων για την ανατροπή του καπιταλισμού, για το σοσιαλισμό.

Τελευταίο κρούσμα, η πρωτοβουλία του προέδρου της Ουκρανίας, Β. Γιούστσενκο, να καταθέσει νομοσχέδιο, που θα προβλέπει χρηματικό πρόστιμο, σε όποιους αντιδράσουν στην επιχείρηση των Ουκρανών κυβερνώντων να «χρεώσουν» στους μπολσεβίκους το λιμό που θέρισε την Ουκρανία το 1932-33. Της απόφασης αυτής της ουκρανικής κυβέρνησης, είχαν προηγηθεί το «αντικομμουνιστικό μνημόνιο» από το Ευρωκοινοβούλιο, το οποίο επιχειρούσε να εξισώσει το σοσιαλισμό με το φασισμό και το ναζισμό! Η απόφαση της Τσέχικης Δημοκρατίας να βγάλει εκτός νόμου την Κομμουνιστική Νεολαία (ΚΕΝ) Τσεχίας. Το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου για τα γεγονότα της Ουγγαρίας, που επιχειρούσε να εμφανίσει σαν επανάσταση του λαού την προσπάθεια των ιμπεριαλιστικών κέντρων και της Δύσης για ανατροπή του σοσιαλισμού.

Η λίστα θα μπορούσε να είναι πολύ μεγάλη. Οπως το κύριο θέμα είναι ότι τα ζητήματα της Ιστορίας δεν αντιμετωπίζονται με νομοθετήματα, ψηφίσματα και νόμους. Μπορούν σίγουρα να αποτελέσουν πεδίο ιδεολογικής διαπάλης και αντιπαράθεσης, αλλά όχι ποινικής δίωξης. Ο καθένας μπορεί να σταθεί κριτικά απέναντι σε ιστορικά γεγονότα, χρησιμοποιώντας όμως πραγματικά και αντικειμενικά στοιχεία και κυρίως εξετάζοντας τις συγκεκριμένες συνθήκες της κάθε εποχής.

Η άρχουσα τάξη σήμερα μ' αυτή την πολιτική επιδιώκει να προσαρμόσει την ιστορία στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της, αλλά και την υποταγή των λαών ποινικοποιώντας τη διαφορετική ιστορική προσέγγιση. Τη φοβάται την ιστορία και περισσότερο τη συμβολή της στη λαϊκή αφύπνιση ενάντια στο καθεστώς της. Οι ιμπεριαλιστικοί μηχανισμοί επιχειρούν τα τελευταία χρόνια παραχαράζοντας την ιστορία και χρησιμοποιώντας τις αστικές κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες, να εκδίδουν πολιτικές καταδικαστικές αποφάσεις για ιστορικά γεγονότα πριν από 50, 60 και 70 χρόνια, με κύριο στόχο την αξιοποίησή τους για το σήμερα, την αξιοποίησή τους εναντίον όχι μόνο των κομμουνιστών αλλά, γενικότερα, κατά των λαών.

Οι νόμοι και τα ψηφίσματά τους, δείχνουν και το μέτρο της δημοκρατίας τους. Δείχνουν πως η δικτατορία των μονοπωλίων πρέπει να θωρακιστεί. Γι' αυτό, για παράδειγμα, στις χώρες της Βαλτικής, όπου τα Κομμουνιστικά Κόμματα είναι απαγορευμένα, την ίδια στιγμή στήνονται ακόμα και μνημεία «τιμής» στους συνεργάτες των ναζί, με την ανοχή και τη στήριξη ευρωενωσιακών κύκλων. Η παραχάραξη και ποινικοποίηση των ιστορικών γεγονότων δεν μπορεί βεβαίως να αλλάξει την ιστορία, όσο και αν προσπαθούν οι καπιταλιστές να την προσαρμόσουν στα μέτρα τους. Αλλά οι λαοί οφείλουν όχι μόνο να επαγρυπνούν, αλλά να ορθώσουν το δικό τους μέτωπο, ενάντια σ' αυτή την πραχτική, αγωνιζόμενοι σε ρότα αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή, για την ανατροπή της βάρβαρης καπιταλιστικής πραγματικότητας.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ