ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Το παραμύθι της «ακυβερνησίας»

Ποια είναι η πιο φοβερή καταγγελία που προσάπτει η ηγεσία της ΝΔ στην κυβέρνηση; Η ακυβερνησία! Αυτή είναι, σύμφωνα με τα στελέχη της ΝΔ, η βασική αν όχι μοναδική αιτία για όλα τα δεινά του τόπου. Η ακυβερνησία φταίει, αν πιστέψουμε την προχτεσινή δήλωση του Κ. Καραμανλή, για την ανεργία, για τη φτώχεια, για το ότι η οικονομία βαδίζει από το κακό στο χειρότερο, για την πτώση του χρηματιστηρίου κ.ο.κ. Φυσικά, πρόκειται για μια βολική ερμηνεία και απάτη. Μόνο για ακυβερνησία δεν μπορεί να κατηγορήσει κάποιος την κυβέρνηση Σημίτη. Μπορεί οι ρυθμοί να μην είναι αυτοί που θέλει «η αγορά» και η ηγεσία της ΝΔ που θέλει να την εκφράσει αυθεντικά, αλλά η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για την υλοποίηση των νεοφιλελεύθερων διαρθρωτικών αλλαγών. Για να σταθούμε στα «έργα» των τελευταίων μόνο ημερών, και το ξεπούλημα της «Ολυμπιακής» προχωρά, και η ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ, των «Ελληνικών Πετρελαίων» και της ΔΕΠΑ, και η αγορά ενέργειας «απελευθερώνεται» - ήδη τα μεγάλα αφεντικά φτιάχνουν εργοστάσια παραγωγής ενέργειας - κ.ο.κ... Ακόμα και το Ασφαλιστικό «δουλεύεται» παρασκηνιακά και αμέσως μετά το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ θα επανέλθουν δριμύτεροι... Οχι και δεν κυβερνά, λοιπόν, η κυβέρνηση.

Ομως η ΝΔ και η «αγορά» πρέπει να φωνάζουν, ακριβώς για δικαιολογούν και να καλλιεργούν στην «κοινή γνώμη» την «αναγκαιότητα» της λήψης ακόμα πιο σκληρών αντιλαϊκών μέτρων ως τη μόνη δήθεν διέξοδο από τα αδιέξοδα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής τους. Είναι η μόνη διέξοδος για το σύστημα.

Οι επιτυχίες της Κούβας

Πολύ δυστρόπησαν στις ΗΠΑ, όταν άκουσαν τον Τζέιμς Γούλφενσον -πρόεδρο της Παγκόσμιας Τράπεζας παρακαλώ- να δηλώνει δημόσια: «Νομίζω, ότι η Κούβα έχει κάνει -όπως όλοι θα μπορούσαν να αναγνωρίσουν- εκπληκτική δουλιά στους τομείς της εκπαίδευσης και της υγείας. Θα πρέπει να συγχαρούμε τους Κουβανούς γι' αυτά που έχουν πετύχει». Και, βέβαια, πώς να κάνει διαφορετικά ο πρόεδρος της ΠΤ, όταν και τα δικά τους στοιχεία, φέρουν την Κούβα να συναγωνίζεται σε ορισμένους τομείς τις πλέον αναπτυγμένες χώρες. Η παιδική θνησιμότητα στην Κούβα, για παράδειγμα, ήταν ίση το 1999 με την αντίστοιχη στις ΗΠΑ, ενώ τα χαμηλά ποσοστά αναλφαβητισμού (3% για τους άνδρες και 4% για τις γυναίκες) μπορούν να συγκριθούν μόνο με αυτά των βιομηχανοποιημένων χωρών.

Η επίθεση, πάντως, που δέχτηκε ο Γούλφενσον ήταν αρκετά έντονη κι έτσι, στελέχη της Παγκόσμιας Τράπεζας έσπευσαν να διευκρινίσουν, ότι τα θετικά σχόλια δεν αποτελούν «ενθάρρυνση» στο κοινωνικό σύστημα της Κούβας, συμπληρώνοντας πως η δήλωση του προέδρου διατύπωνε μια υπόθεση, πριν από τα καλά λόγια: «Αν μια χώρα μπορεί να κριθεί από τους τομείς της εκπαίδευσης και της υγείας, τότε...».

Και να σκεφθείτε, ότι σαράντα και πλέον χρόνια τώρα -από την πρώτη μέρα της Κουβανικής Επανάστασης- ο μικρός Δαβίδ της Καραϊβικής, στέκει όρθιος, παλεύει και δημιουργεί, απέναντι στο συνεχή και πολύμορφο πόλεμο του τεράστιου Γολιάθ.

Πολιτική - τροφοδότης των ρατσιστικών τάσεων

Associated Press

Εικόνες καταστροφής - σαν τη διπλανή φωτογραφία - μετέδιδαν τις μέρες αυτές τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία από το Μπράντφορντ της Μεγάλης Βρετανίας. Κι από κοντά, τη δήλωση του Βρετανού νέου υπουργού Εσωτερικών, σύμφωνα με την οποία τα ιδιαίτερης έντασης επεισόδια οφείλονται στην «παράλογη βία εγκληματικών ομάδων».

Η πραγματικότητα, όμως, κάθε άλλο παρά είναι αυτή, που θέλει να εμφανίσει ο υπουργός του Τ. Μπλερ. Οι ενισχυόμενες συνεχώς ρατσιστικές τάσεις στη Μεγάλη Βρετανία οφείλονται, πρώτα και κύρια, σε βαθύτερες κοινωνικές αιτίες, ιδιαίτερα, στη διογκούμενη υποαπασχόληση και ανεργία - παρά την ευημερία των επίσημων στοιχείων - στα πολύμορφα και συνεχώς οξυνόμενα οικονομικά προβλήματα των λαϊκών στρωμάτων και στα εντεινόμενα φαινόμενα κοινωνικού αποκλεισμού. Ούτε τυχαίο είναι το γεγονός πως οι εστίες των φυλετικών ταραχών βρίσκονται στη Βόρεια Αγγλία. Την περιοχή, δηλαδή, που δέχτηκε τη μεγαλύτερη πίεση και τις περισσότερες συνέπειες των καπιταλιστικών βιομηχανικών αναδιαρθρώσεων, που δρομολόγησε η Θάτσερ και συνέχισε ο Τ. Μπλερ. Οπως δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως το ακροδεξιό Εθνικό Κόμμα συγκέντρωσε στις περιοχές αυτές ποσοστά από 11% έως και 17%, ενώ το γενικό του ποσοστό μόλις φθάνει στο 0,2%. Είναι χαρακτηριστική, άλλωστε, η δήλωση στην «Γκάρντιαν» του Εργατικού βουλευτή Πίτερ Πάικ, που σημείωσε ότι ο κόσμος αυτός ψήφισε τους φασίστες, «γιατί ήθελε να δώσει ένα "χαστούκι" στο Εργατικό Κόμμα, εκφράζοντας την αγανάκτησή του για τη μη αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων».

Αυτό είναι το σχολείο τους

Ολες τις προηγούμενες μέρες ήταν, λίγο - πολύ, γνωστό σε κάθε σχολείο, σε κάθε ελληνική οικογένεια, ότι στις πανελλαδικές εξετάσεις έγινε σφαγή! Τώρα, απλώς ήρθαν τα στοιχεία του υπουργείου Παιδείας να το επιβεβαιώσουν. Να επιβεβαιώσουν, δηλαδή, ότι μεγάλο ποσοστό των μαθητών, τόσο στη Β`, όσο και στη Γ` Λυκείου, έγραψε κάτω από τη βάση στα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα. Πράγμα που σημαίνει ότι ένα αντίστοιχα μεγάλο ποσοστό των μαθητών απορρίπτεται, παρά τις αντίθετες διαβεβαιώσεις του υπουργείου Παιδείας και χωρίς να έχει τη δυνατότητα επανεξέτασης και δεύτερης ευκαιρίας το Σεπτέμβρη. Με αυτά τα ποσοστά αποτυχίας, η αγανάκτηση κι η απογοήτευση γονιών και κυρίως μαθητών, που μοιράστηκαν μια ολόκληρη χρονιά ανάμεσα στα φροντιστήρια, στις ενισχυτικές διδασκαλίες κι ένα εξοντωτικό κι απωθητικό σχολείο, είναι λογικό να φουντώνει.

Αυτή η αποτυχία, όμως, δεν είναι το μόνο συμπέρασμα που συνάγεται από τις χτεσινές ανακοινώσεις του υπουργείου Παιδείας. Το τραγικότερο στοιχείο, που κρύβεται κάτω από τους αριθμούς και τα ποσοστά, είναι ότι οι μαθητές που θα καταφέρουν τελικά να πάρουν το απολυτήριο Λυκείου είναι σχεδόν οι μισοί από αυτούς που αποφοίτησαν την αντίστοιχη χρονιά από το Γυμνάσιο. Και η εικόνα της Παιδείας μας γίνεται ακόμα χειρότερη, αν προσθέσουμε στους αποφοίτους του Ενιαίου Λυκείου αυτούς του δεύτερου κύκλου των ΤΕΕ. Τότε διαπιστώνουμε ότι πάνω από 30.000 μαθητές, που αποφοίτησαν κανονικά από το Γυμνάσιο, δεν αποφοιτούν ούτε από το Ενιαίο Λύκειο, ούτε από τα ΤΕΕ, άρα εγκαταλείπουν κάθε μορφής εκπαίδευση πολύ πριν τα 18 τους χρόνια.

Και μετά από όλα αυτά, τα στελέχη του υπουργείου Παιδείας παπαγαλίζουν ότι τα ποσοστά αποτυχίας είναι «αναμενόμενα». Εχουν δίκιο, όμως. Γι' αυτούς είναι απολύτως αναμενόμενο ότι ο αριθμός των μαθητών, που θα καταφέρνει, όχι μόνο να αποφοιτήσει, αλλά και να φοιτήσει στο Λύκειο, μετά την αντιεκπαιδευτική τους μεταρρύθμιση, θα μειωθεί δραματικά. Γι' αυτούς είναι, όχι μόνο αναμενόμενο, αλλά και προσχεδιασμένο. Αυτός ήταν ο στόχος της μεταρρύθμισης και τώρα το βλέπουν ακόμα και οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές της κυβέρνησης στο εγκληματικό έργο της «μεταρρύθμισης». Βλέπουν ότι το σχολείο σε τίποτα δε βελτιώνει τη λειτουργία του, συνεχίζει να δίνει αποσπασματικές γνώσεις, χωρίς να καλλιεργεί την κριτική σκέψη, χωρίς να οδηγεί στην καλλιέργεια ολοκληρωμένης προσωπικότητας, χωρίς να προσφέρει γενική παιδεία. Βλέπουν ότι το Λύκειο συνεχίζει να είναι εξεταστικό κέντρο κι η μόνη αλλαγή του είναι ότι από τις εξετάσεις κόβεται ένας πολύ μεγαλύτερος αριθμός μαθητών. Και, μάλιστα, δε μιλάμε πια για εξετάσεις τύπου Δεσμών, αλλά για αποτυχία σε εξετάσεις, που μετράνε για την προαγωγή και απόλυση από το Λύκειο.

Γίνεται, λοιπόν, σήμερα ακόμα περισσότερο φανερή η ανάγκη του αγώνα για την ανατροπή αυτού του συστήματος. Η ανάγκη ενός ενιαίου 12χρονου βασικού υποχρεωτικού σχολείου για όλα τα παιδιά του ελληνικού λαού. Ενός σχολείου δημόσιου και δωρεάν, που θα προσφέρει γενική παιδεία και θα πλάθει ολοκληρωμένες προσωπικότητες. Αλλά αυτό το σχολείο δε θα μας το χαρίσει κανείς. Είναι στο χέρι όλων μας να το κατακτήσουμε με τους αγώνες μας.

Αυταρχισμός

Το κράτος

εβασίλευε

παλιά

του αστυνόμου,

μ' άλλαξαν πια

οι εποχές

κι οι μέθοδοι

του τρόμου

και τώρα η βία

κυβερνά αλλιώς

διά του «νόμου».