Μισό λεπτό, για να μην τρελαθούμε κιόλας:

Υποτίθεται ότι το σκάνδαλο «Ζήμενς» αφορά τον ελληνικό λαό, επειδή «αξιωματούχοι των δυο κομμάτων, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ», όπως (εκ ...παραδρομής) παραδέχτηκε το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, «τα 'πιαναν» για να διευκολύνουν την πολυεθνική στις «δουλειές» της.

Το σκάνδαλο «Ζήμενς» αφορά τον ελληνικό λαό, γιατί το «δεξί χέρι» του τέως πρωθυπουργού ομολόγησε ότι το ένα εκατομμύριο μάρκα από τη «μίζα» πέρασε από τα δικά του χέρια.

Το σκάνδαλο «Ζήμενς» αφορά τον ελληνικό λαό, γιατί η διερεύνησή του καρκινοβατεί, πρώτον, ως προς το σκέλος τού ποιος (πολιτικός) «άρπαξε» τα υπόλοιπα 99 από τα εκατό εκατομμύρια που υπολογίζεται η «λαδιά» και, δεύτερον, σε τι «διευκόλυνε» τη «Ζήμενς..

*

Το σκάνδαλο «Ζήμενς», επομένως, δεν αφορά τον ελληνικό λαό, την πολιτική, τη δημόσια ζωή του τόπου, ως ένα μόνο ...ενδοεταιρικό σκάνδαλο.

Δεν μας απασχολεί μόνο, αν κάποιοι από την εταιρεία μπορεί να έκαναν «υπεξαίρεση» μέρους των χρημάτων που τους έδιναν οι «από πάνω» για να δωροδοκούν τους πολιτικούς φίλους τους.

Με άλλα λόγια: Ας μη μας σκοτίζουν μόνο με τις ιστορίες του ...Καραβέλα και όλες τις παρεμφερείς.

Μπορεί το συγκεκριμένο σκέλος της υπόθεσης, το ενδοεταιρικό, να παρουσιάζει το δικό του ενδιαφέρον, σε ό,τι έχει να κάνει με τη Δικαιοσύνη ή με την ίδια τη «Ζήμενς».

Για τον ελληνικό λαό, το ενδιαφέρον δεν είναι μόνο πού πήγαν όσα από τα λεφτά δεν έφτασαν σε πολιτικούς και κόμματα, που δείχνει και από άλλη σκοπιά τη μαφία των μονοπωλίων. Το πιο σημαντικό για τον ελληνικό λαό είναι τι έγινε με τα άλλα λεφτά. Με εκείνα, δηλαδή, που έφτασαν στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ.

*

Χωρίς να σημαίνει ότι μας είναι αδιάφορος ο προκλητικός χορός των εκατομμυρίων στις τραπεζικές καταθέσεις των διαφόρων «γκόλντεν μπόις» που εμπλέκονται σε υποθέσεις διαφθοράς, ή ότι οι αποδράσεις των κατηγορουμένων δε δημιουργούν υπόνοιες πάσης φύσεως (πολύ περισσότερο, που πράξεις ή παραλείψεις σε πολιτικό ή δικαστικό επίπεδο πάνε να αποδοθούν σε «αβελτηρίες» και σε «παθογένειες» της ...διοίκησης), εντούτοις:

Το πολιτικό σκάνδαλο δε βρίσκεται στο αν τα λεφτά που μοίραζε ο Σίκατσεκ έγιναν ή δεν έγιναν «οφ σορ» ή οικόπεδα στην Ουρουγουάη από τους Καραβέλες ή τους Χριστοφοράκους.

Το πολιτικό σκάνδαλο βρίσκεται στο ότι τα λεφτά που μοίραζε ο Σίκατσεκ διά των εγχωρίων συνεργατών του, τελικά, κατέληγαν εκεί που προορίζονταν: Εμπαιναν, δηλαδή, σε κομματικά, (των κομμάτων κυβερνητικής εξουσίας), ταμεία (ή σε τσέπες επιφανών πολιτικών ανδρών - ας τα βρουν μεταξύ τους), για να διευκολύνονται οι «μπίζνες» της «Ζήμενς».

Το πολιτικό σκάνδαλο - και, ταυτόχρονα, η προεκλογική κοροϊδία - είναι ότι εδώ και τρία χρόνια ουδείς έχει αναγκάσει τους εμπλεκόμενους να αποκαλύψουν σε ποιους τα «έχωναν», και, τάχα, αυτή η πρεμούρα τούς έπιασε τώρα, παραμονές εκλογών...

*

Αυτό είναι το σκάνδαλο. Σκάνδαλο μέγα, δικομματικό και αποκαλυπτικό του συστήματος. Ενός συστήματος, που υπάρχει και αναπαράγεται μέσα από τη λειτουργία του ως συστήματος - υπηρέτη των πολυεθνικών.

Τα υπόλοιπα είναι προπέτασμα καπνού. Με στόχο εμφανή: Τη διάχυση της μπόχας και της δυσωδίας. Τον αποπροσανατολισμό και την παραζάλη των ψηφοφόρων μπροστά στην κάλπη. Με στόχο την ανακύκλωση της κόπρου μέσα από την ανελέητη υποκρισία των ψηφοθήρων του δικομματισμού. Των ψηφοθήρων που δεν αρκούνται να «παίζουν» μεταξύ τους, πετώντας ο ένας στον άλλον λάσπη από τον κοινό τους βούρκο. Αλλά φτάνουν και στο άκρον άωτον: Για τη λασπομαχία τους χρησιμοποιούν τη λάσπη από το βόρβορο εκείνων των υποθέσεων και εκείνων των σκανδάλων που μαζί τα κουκουλώνουν και που μαζί, δικομματικά, τα παραγράφουν!

Κόμμα - στέγαστρο των φωνών του ρατσισμού και του εθνικισμού, της ξενοφοβίας και του σοβινισμού. Κόμμα που ο ένας βουλευτής του υπήρξε «εκπρόσωπος του Λεπέν» στην Ελλάδα και πρόεδρος της νεολαίας της ΕΠΕΝ, του κόμματος δηλαδή που συνέστησε ο δικτάτορας Παπαδόπουλος.

Κόμμα που άλλος βουλευτής του μνημονεύεται από τον συνεργάτη της χούντας, τον Κ. Πλεύρη, ως μέγας διαφημιστής των πονημάτων του αρχιναζιστή.

Και φυσικά κόμμα του ανείπωτου λαϊκισμού, του διανθισμένου με τη γνωστή «αισθητική» του προέδρου του, τα «ευφυολογήματα» και τις «εξυπναδίτσες» της ευτέλειας.

*

Περί του ΛΑ.Ο.Σ. ο λόγος. Το κόμμα που αφού ο αρχηγός του ως βουλευτής και του Μητσοτάκη και του Καραμανλή υπηρέτησε όλα σχεδόν τα «καθεστώτα της οικογενειοκρατίας», όπως ο ίδιος τα αποκαλεί, μετά και κατόπιν ...επιφοίτησης άρχισε να τα καταγγέλλει. Οχι για να απογαλακτιστεί από αυτά. Αλλά για να του δώσουν να γλείψει κι αυτός ένα κομματάκι από τη διαχείριση της «κοινής τους πολυκατοικίας».

Αρχισε επίσης να καταγγέλλει και τα «συμφέροντα». Στο μεσοδιάστημα, βέβαια,

• εκδίδει μέχρι και ανακοινώσεις (20/7/2007) για να ευχαριστήσει δημοσίως μεγαλοκεφαλαιούχους, όπως τον μεγαλοεπιχειρηματία Εμφιετζόγλου, που τον στηρίζει πολιτικά και οικονομικά,
• διοργανώνει συνεντεύξεις Τύπου (5/2/2009) για να δηλώσει ότι θα στείλει «γλυκά και λουλούδια» στον Βγενόπουλο για να τον ευχαριστήσει που πήρε την «Ολυμπιακή» (!),
• κοροϊδεύει ασύστολα τον «λαουτζίκο», ισχυριζόμενος πως δεν κάνει τηλεοπτικές διαφημίσεις και ότι δίνει τα λεφτά στο ταμείο των φτωχών. Αλλά αμέσως μετά κατακλύζει τις τηλεοράσεις με προεκλογικές διαφημίσεις, στις οποίες δείχνει την ...απόδειξη που πήρε από την τράπεζα ότι κατέθεσε το φιλοδώρημά του στους φτωχούς. Τέτοια η ...ανιδιοτελής «προσφορά» του ανδρός! Τέτοιος ξετσίπωτος κομπασμός επίδειξης ...«φιλανθρωπίας».

*

Με τέτοιο «ιστορικό» είναι απολύτως λογικό ο Καρατζαφέρης και το κόμμα του να εναλλάσσονται στο ρόλο της αντικομμουνιστικής προβοκάτσιας με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.

Αλλωστε, ένα από τα βασικά «προτερήματα» των αντικομμουνιστών είναι ακριβώς αυτό: Το θράσος των 300 πιθήκων που διαθέτουν.

Είναι το λιγότερο που μπορείς να πεις για κάποιον που μιλώντας στη Βουλή (29/9/2007) πουλούσε δημαγωγία με φράσεις του τύπου «είναι κλέφτες οι τραπεζίτες» ή έδινε παραστάσεις του τύπου «στείλτε τον εισαγγελέα αύριο το πρωί να κάνει έλεγχο στον κ. Λάτση» και που μετά από δύο χρόνια, προεκλογικά, καμαρώνει ότι επέλεξε την υποψήφιά του για τις ευρωεκλογές επειδή είχε «συστατική επιστολή» από τον τραπεζίτη Λάτση...

Χρειάζεται μεγάλο θράσος να καμώνεται ο Καρατζαφέρης («Mega», 14/4/2008) τη φωνή του λαού, που δε θέλει να «κουβαλάει στην πλάτη» τους Κόκκαλη - Βαρδινογιάννη και ένα χρόνο αργότερα να κορδώνεται ότι επέλεξε την υποψήφιά του για τις ευρωεκλογές επειδή είχε «συστατική επιστολή» του Κόκκαλη...

Περισσεύει το θράσος εκείνου, όπως ο Καρατζαφέρης, που τάχα μου οργίζεται για τα 28 δισ. που δόθηκαν στους τραπεζίτες (ΑΝΤ1, 19/11/2008) και έξι μήνες μετά να ζητά κυβέρνηση «σωτηρίας» (στην οποία θα χώσει κι έναν υπουργό από το ΛΑ.Ο.Σ...) με πρωθυπουργό έναν από τους μεγαλύτερους τραπεζίτες της Ευρώπης, τον κ. Παπαδήμο. «Ο Λουκάς ο Παπαδήμος, να τον πάρουμε από υποδιοικητή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας, να τον φέρουμε εδώ, να κάνει μία κυβέρνηση, να βάλετε εσείς (σ.σ.: η ΝΔ) τους υπουργούς σας, να βάλει το ΠΑΣΟΚ, να βάλουμε και οι υπόλοιποι από έναν και να στηρίξουμε όλοι μαζί...» (Καρατζαφέρης, ομιλία στη Βουλή, 20/1/2009).

*

Αυτός είναι ο Καρατζαφέρης, αυτό είναι και το κόμμα του. Αυτοί είναι που μιλούν για «σχέσεις» του ΚΚΕ με το «κεφάλαιο» και τους «επιχειρηματίες»! Και που φυσικά, όταν τους ζητάς στοιχεία, κάνουν τον ...«Γερμανό». Και μετά βγάζουν ομπρέλα. Κίνηση που τη συνηθίζουν οι γκαιμπελίσκοι όταν τους φτύνουν.