Από τις εκδηλώσεις προγραμμάτων του ΚΕΘΕΑ για την Παγκόσμια Μέρα κατά των Ναρκωτικών φέτος το καλοκαίρι

Το 2009 καταγράφηκαν συνολικά 5.501 άτομα που έκαναν αίτηση για θεραπεία, με το 76,9% των αιτήσεων για θεραπεία να είναι σε «στεγνά» προγράμματα, το 15,7% των αιτήσεων σε μονάδες/προγράμματα υποκατάστασης και το 7,4% σε κέντρα άμεσης πρόσβασης. Ως κύρια ουσία κατάχρησης ανέφεραν την ηρωίνη ή άλλα οπιούχα (84%), ακολουθούν η κάνναβη (9,6%), η κοκαΐνη (4,5%) και τα ηρεμιστικά ή υπνωτικά χάπια (1,9%).

Στην έκθεση καταγράφεται αύξηση των ατόμων που αναφέρουν την κάνναβη και την κοκαΐνη ως κύρια ουσία κατάχρησης και μάλιστα με το ποσοστό της κοκαΐνης σχεδόν να υπερδιπλασιάζεται μεταξύ 2002 και 2009. Αύξηση καταγράφεται και στους χρήστες ηρωίνης που υπολογίζονταν σε 24.097 το 2009 (έναντι 20.181 το 2008). Ο αριθμός των θανάτων από ναρκωτικά το 2009 παρέμεινε σταθερός σε σχέση με το 2008 (καταγράφηκαν 214 θάνατοι).

Τα άτομα που απευθύνθηκαν και εντάχθηκαν το 2009 σε μονάδες/προγράμματα θεραπείας άρχισαν την παράνομη χρήση ουσιών κατά μέσο όρο όταν ήταν 16,3 ετών. Η μεγάλη πλειονότητα (82,5%) ανέφερε την κάνναβη ως ουσία πρώτης χρήσης ναρκωτικών ουσιών με μέσο όρο την ηλικία των 15,9 ετών.

Και παρά αυτή την εικόνα, μειώνονται δραματικά τα προγράμματα πρόληψης και αγωγής υγείας για τα ναρκωτικά και το αλκοόλ στα σχολεία. Ενδεικτικό είναι ότι ενώ τη χρονιά 2002 - 2003 έγιναν προγράμματα αγωγής υγείας για την πρόληψη της χρήσης οινοπνευματωδών σε 1.775 σχολεία (παρακολούθησαν 42.730 μαθητές) το 2008 - 2009 πραγματοποιήθηκαν μόλις σε 210 σχολεία (παρακολούθησαν μόλις 5.350 μαθητές)!

Στην έκθεση καταγράφεται και η αποτελεσματικότητα των «στεγνών» προγραμμάτων. Στα προγράμματα υποκατάστασης ολοκληρώνει το πρόγραμμα (θεωρείται η πλήρης αποχή από ναρκωτικές ουσίες και το υποκατάστατο) μόλις το 4,1% (στις μονάδες μεθαδόνης) ή το 6,8% (στις μονάδες βουπρενορφίνης). Στα «στεγνά» προγράμματα εσωτερικής διαμονής ολοκληρώνει τη θεραπεία το 39,9%, ενώ το ποσοστό ολοκλήρωσης της θεραπείας για τα «στεγνά» προγράμματα εξωτερικής παραμονής είναι 32,1%.

Στη συνέντευξη αναφέρθηκε ότι ο αριθμός των χρηστών που βρίσκονται σε «θεραπεία» είναι σημαντικός (5.500 χρήστες βρίσκονται στο πρόγραμμα υποκατάστασης και περίπου 4.500 στα «στεγνά» προγράμματα).

Παρεμβαίνοντας στη συνέντευξη ο διευθυντής του ΚΕΘΕΑ, Χαράλαμπος Πουλόπουλος, υπογράμμισε ότι υπάρχουν σοβαρές περικοπές στις επιχορηγήσεις των «στεγνών» προγραμμάτων του ΚΕΘΕΑ και την ίδια ώρα ανακοινώνεται η δημιουργία 17 ακόμα προγραμμάτων υποκατάστασης. Επισήμανε ότι υπάρχει ο κίνδυνος να δημιουργείται η εικόνα στην ελληνική κοινωνία της διαμόρφωσης και αύξησης των «θεραπευτικών προγραμμάτων», ενώ στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για προγράμματα θεραπευτικά αλλά συντήρησης και μείωσης της βλάβης. Τόνισε ότι στην Εκθεση εμφανίζονται τα προγράμματα υποκατάστατων να καλύπτουν έναν πολύ μεγάλο αριθμό χρηστών στη χώρα μας, αλλά δεν είναι πραγματικό. «Θα πρέπει να δούμε κάποια στιγμή στα προγράμματα ποια προσφέρουν ουσιαστική βοήθεια και σε ποια χορηγείται μόνο το φάρμακο», είπε. Τονίζοντας παράλληλα ότι με αυτή τη λογική «πολύ εύκολα μπορεί στο μέλλον να μιλάμε για θέσεις θεραπείας από ιδιώτες γιατρούς, που ουσιαστικά το μόνο που θα κάνουν είναι να συνταγογραφούν, αλλά δεν είναι θέσεις θεραπείας».

Τον εξοβελισμό της πρόληψης από την ασκούμενη πολιτική για τα ναρκωτικά κατήγγειλαν χτες οι εργαζόμενοι των Κέντρων Πρόληψης. Κατά τη διάρκεια χαιρετισμού που έκανε στη συνέντευξη Τύπου η πρόεδρος του ΟΚΑΝΑ, Μένη Μαλλιώρη, εργαζόμενοι των Κέντρων Πρόληψης ξεδίπλωσαν πανό που έγραφε: «15 χρόνια χωρίς συλλογική σύμβαση. Να υπογραφεί τώρα!». Παρεμβαίνοντας στη συνέντευξη κατήγγειλαν ότι τα Κέντρα Πρόληψης και οι ίδιοι βρίσκονται στον «αέρα», καθώς με τον «Καλλικράτη» δεν καλύπτονται με θεσμικό τρόπο και δεν έχουν σαφή πηγή για τη χρηματοδότησή τους. Ηδη η μειωμένη υποχρηματοδότηση απειλεί τη συνέχεια των προγραμμάτων των Κέντρων Πρόληψης - έχει δοθεί μόλις το 50% της κρατικής επιχορήγησης για τη λειτουργία των Κέντρων Πρόληψης για το 2010 και οι εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι.

H υπουργός Εργασίας Λ. Κατσέλη διαφήμιζε χτες σε ραδιοφωνικό σταθμό τη «διάσωση» του Προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι», που καλύπτει 80.000 ηλικιωμένους σε σπίτια και απασχολεί περίπου 4.000 εργαζόμενους μέσω των δήμων, με την ένταξή του σε πρόγραμμα της ΕΕ.

Βέβαια, η πραγματική είδηση είναι άλλη. Οτι δηλαδή, η χρηματοδότηση αυτή αφορά μόνο στο 2011. Από το 2012 το Πρόγραμμα αυτό, οι υπηρεσίες για τους 80.000 ανήμπορους ηλικιωμένους που προσφέρει καθώς και οι 4.000 εργαζόμενοι μένουν στον «αέρα». Αντί λοιπόν για συνέχιση της χρηματοδότησης του προγράμματος, η κυβέρνηση μαζί με την ΕΕ σχεδιάζουν την ένταξή του σε ένα ευρύτερο σχέδιο που ακούει στο όνομα επιχειρήσεις «Κοινωνικής Οικονομίας». Τι είναι όμως αυτές οι επιχειρήσεις της «Κοινωνικής Οικονομίας» που τόσο πολύ διαφημίζονται από την κυβέρνηση και για τις οποίες το υπουργείο Εργασίας ετοιμάζει σχετικό νομοσχέδιο;

Πρώτον, πρόκειται για επιχειρήσεις ιδιωτικού δικαίου. Δεύτερον οι κοινωνικές υπηρεσίες που μέχρι τώρα προσφέρονταν από δημόσιους φορείς και δωρεάν, τώρα θα προσφέρονται απ' αυτές έναντι αντιτίμου... και τρίτον, οι εργαζόμενοι σε αυτές (πολλοί μπορεί να είναι άτομα από «ευπαθείς ομάδες»), αντί για μεροκάματο θα λαμβάνουν ένα ξεροκόμματο. Αυτό βεβαίως αν οι λεγόμενες επιχειρήσεις «κοινωνικής οικονομίας» στήνονται από επιχειρηματίες, έστω και μικρούς. Αλλά υπάρχουν και οι εργαζόμενοι - «συν-εταιριστές». Δηλαδή εργαζόμενοι που θα συγκροτούν «συνεταιριστικές «επιχειρήσεις κοινωνικής οικονομίας», θα δουλεύουν οι ίδιοι, θα πουλούν υπηρεσίες σε όσους τις έχουν ανάγκη, αλλά κακές και υποβαθμισμένες.

Ετσι το κράτος ξεφορτώνεται χιλιάδες ανθρώπους, όπως τους ανήμπορους ηλικιωμένους, από το «Βοήθεια στο Σπίτι», δεν αναλαμβάνει καμία ευθύνη για υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας που μέχρι τώρα ήταν υποχρεωμένο να προσφέρει, ξεφορτώνεται επίσης χιλιάδες εργαζόμενους αυτών των υπηρεσιών και φορτώνει τα βάρη στις ίδιες τις οικογένειες που τις έχουν ανάγκη... «Eίναι πολλές οικογένειες που έχουν παραδείγματος χάρη, ασθενείς με Αλτσχάιμερ στο σπίτι που χρειάζονται μια στήριξη και είναι διατεθειμένες να πληρώσουν κάτι για να έχουν κάποιον να βοηθάει μέσα στο σπίτι...» Τόσο απλό. Να πληρώνουν κάτι...

Τελευταίο και όχι λιγότερο σημαντικό, πετάει άτομα με ειδικές ανάγκες όπως πρώην τοξικομανείς ή αποφυλακισμένους σε αυτές τις επιχειρήσεις, αντί να τους εξασφαλίσει όρους και προϋποθέσεις για πραγματική κοινωνική επανένταξη, με πλήρη εργασιακά δικαιώματα. Ιδού πώς στην παραπάνω συνέντευξη περιγράφει τις επιχειρήσεις αυτές η ίδια η υπουργός Εργασίας: «Κοινωνικές επιχειρήσεις κοινωνικής ωφέλειας που ουσιαστικά προσφέρουν υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας, κοινωνικές επιχειρήσεις ένταξης που υποστηρίζουν ευπαθείς ομάδες, που μπορεί να είναι νέα παιδιά που πρώτη φορά βγαίνουν στην αγορά εργασίας ή ... κοινωνικές επιχειρήσεις που συμβάλουν στην τοπική ανάπτυξη... Οι επιχειρήσεις αυτές λειτουργούν ως νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου...».Και ενώ, όπως λέει η υπουργός, «η καινούρια αυτή επιχείρηση είναι αυτοδιαχειριζόμενη», αν και « μπορεί να μπαίνει μέσα και μια ιδιωτική επιχείρηση»! Σε κάθε περίπτωση πάντως η επιχείρηση «Δεν μοιράζει μερίσματα στους εταίρους, αλλά πληρώνονται ανάλογα με τη συμβολή τους στην επιχείρηση και την εργασία τους». Και για να μην υπάρχει καμιά αμφιβολία για το πραγματικό τους περιεχόμενο προσθέτει πως οι επιχειρήσεις αυτές: «Θα πρέπει να έχουν δικούς τους πόρους»! Ετσι δένει το γλυκό... Οι επιχειρήσεις θα είναι «αυτοδιαχειριζόμενες» αλλά θα συμμετέχουν άλλες ιδιωτικές επιχειρήσεις. Μισθός για τους εργαζόμενους δεν εξασφαλίζεται, αλλά θα αμείβονται ανάλογα «με τη συμβολή τους». Και αφού θα πρέπει να έχουν τους δικούς τους πόρους, γίνεται καθαρό και ποιος θα κάνει κουμάντο (οι ιδιωτικές εταιρείες που θα εμπλέκονται) αλλά και ποιος τελικά θα καρπώνεται την εργασία των ανθρώπων που θα ενταχθούν εκεί μη έχοντας στον ήλιο μοίρα.