Κροκοδείλια δάκρυα για το δημόσιο χαρακτήρα των αστικών συγκοινωνιών χύνει η ηγεσία του υπουργείου Μεταφορών προκειμένου να «καλοπιάσει» τους εργαζόμενους ώστε να σταματήσουν τις απεργιακές κινητοποιήσεις και να αποδεχθούν τη σφαγή των δικαιωμάτων τους. «Το σημαντικό είναι να παραμείνουν οι συγκοινωνίες δημόσιες» δηλώνει σε κάθε ευκαιρία ο γγ του υπουργείου Μεταφορών, Χ. Τσιόκας, επιχειρώντας μάλιστα να πείσει ότι τάχα «είναι στην ίδια όχθη με τους εργαζόμενους». Είναι θρασύτατη πρόκληση και απύθμενη υποκρισία να εμφανίζεται η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υπέρ του δημόσιου χαρακτήρα των συγκοινωνιών, όταν είναι η ίδια που μαζί με τη γαλάζια διακυβέρνηση έχουν ιδιωτικοποιήσει τις αεροπορικές, τις ακτοπλοϊκές, τις χερσαίες και τις σιδηροδρομικές μεταφορές, ενώ προχωρούν και σε ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών, ξεκινώντας από τον έλεγχο των εισιτηρίων, αυξάνοντας ταυτόχρονα την τιμή τους κατά 30%-50%. Οι εργαζόμενοι έχουν αντιληφθεί ότι η κυβέρνηση δεν πρόκειται να σταματήσει εδώ, αλλά πολύ σύντομα θα επανέλθει και στο όνομα της «μη απόλυσης» θα αξιώνει νέα σφαγή των δικαιωμάτων τους και -γιατί όχι- και την ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών. Αρα πρόκειται για έναν ταξικό πόλεμο διαρκείας στον οποίο δεν έχει κανένα νόημα ο αγώνας για το πόσο θα χάνουν κάθε φορά. Αντίθετα αυτό που έχει σημασία είναι η ριζική αλλαγή του συσχετισμού δύναμης, που θα θέσει το ζήτημα της εξουσίας προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων.
Να σωθεί η εκμετάλλευση
«Οχι στο ξεπούλημα των χρυσαφικών. Ναι στις μακροχρόνιες αποδοτικές μισθώσεις. Δεν πουλάμε, εκμεταλλευόμαστε». Πρόκειται για δήλωση του εκπροσώπου Τύπου του ΛΑ.Ο.Σ. σχετικά με τις «αποκρατικοποιήσεις εξπρές». Οσο κομψά κι αν το θέτει βεβαίως το ζήτημα, το αποτέλεσμα παραμένει ίδιο, να παραδοθεί γη και ύδωρ στο κεφάλαιο για την άντληση νέων κερδών. Ολες οι κατά καιρούς προτάσεις του ΛΑ.Ο.Σ. εκεί ακριβώς αποσκοπούν, π.χ. επέκταση χρονικά των συμβάσεων εκμετάλλευσης έργων, διοδίων κλπ., κατάργηση των ελέγχων, μηδενική φορολόγηση επιχειρήσεων και πολλά ακόμα που κάνουν την πλουτοκρατία να τρίβει τα χέρια της από ικανοποίηση για τις επιδόσεις των πολιτικών της εκπροσώπων.
Η λέξη - κλειδί είναι το «εκμεταλλευόμαστε». Ακριβώς, να εκμεταλλεύονται λίγοι την περιουσία που θα έπρεπε να ανήκει στους πολλούς - δρόμους, λιμάνια, βουνά, ακτές, όλα! Να εκμεταλλεύονται λίγοι την εργασία των πολλών. Να βάζουν στην τσέπη τον πλούτο που ένας ολόκληρος λαός παράγει και σ' αυτόν να μην απομένει ούτε ένα ψίχουλο για να καλύψει στοιχειώδεις του ανάγκες. Αυτή είναι η ουσία. Αυτό υπερασπίζεται ο ΛΑ.Ο.Σ., ασχέτως αν παίζει με τις λέξεις για να συσκοτίσει την αντιλαϊκή αντιδραστική πολιτική που πρεσβεύει.
Δηλητήριο για τους εργαζόμενους
«Οσο βαθαίνει η κρίση, τόσο η απόγνωση θα μετατρέπεται σε διαδήλωση και συλλαλητήριο. Κάτι που οδηγεί σε περαιτέρω ύφεση και σφράγισμα καταστημάτων, με συνέπεια νέες απολύσεις και ανατροφοδότηση της ύφεσης. Το μυστικό για να βγούμε από την κρίση δεν είναι να απεργούμε περισσότερο, αλλά να δουλέψουμε περισσότερο»...
Είχε δεν είχε το έριξε πάλι το δηλητήριό του στους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα ο ΛΑ.Ο.Σ. Σε λίγο θα ισχυριστεί ότι αυτοί φταίνε εξαρχής για το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης. Σε κάθε περίπτωση, ας ψάξει να διοχετεύσει αλλού τη λάσπη που του περισσεύει, στο εργατικό λαϊκό κίνημα δεν «κολλάει». Οι εργαζόμενοι ξέρουν πού οφείλεται η κρίση, ξέρουν ποιος ευθύνεται και πολύ γρήγορα ακόμα περισσότεροι θα συνειδητοποιήσουν και πού βρίσκεται η διέξοδος από τη σκοπιά των δικών τους συμφερόντων. Και βρίσκεται εκεί απ' όπου ο ΛΑ.Ο.Σ. τους καλεί να απομακρυνθούν. Γιατί ανήκει στις δυνάμεις εκείνες που θέλουν διέξοδο τέτοια, που να διασφαλίζει τα κέρδη και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, αφήνοντας το λαό «γυμνό» από κάθε δικαίωμα.
Βαστάζοι της κυβερνητικής πολιτικής
Το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων ανακοίνωσε πρόσφατα την πρόσληψη 53 γιατρών και 232 νοσηλευτών με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου, διάρκειας δύο ετών για την κάλυψη αναγκών κυρίως Μονάδων Εντατικής Θεραπείας.
Δεν έφτασε που η κυβέρνηση επαναλαμβάνει την ίδια πρακτική για τις ΜΕΘ - δηλαδή να προσλάβει συμβασιούχους αντί για μόνιμο προσωπικό - ήρθε και η ηγεσία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ) να συνδράμει την αντιλαϊκή πολιτική της. Ετσι χτες σε συνάντηση της ΠΟΕΔΗΝ με τον υπουργό Υγείας Ανδρέα Λοβέρδου η ηγεσία της παράταξης ζήτησε να μην είναι δύο χρόνια η σύμβαση, αλλά 18 μήνες. Και τούτο γιατί με τα δύο χρόνια οι εργαζόμενοι αποκτούν το δικαίωμα της μονιμοποίησης!
Κι ύστερα λένε ότι υπερασπίζονται τα δικαιώματα των εργαζόμενων. Τελικά, είναι βαστάζοι της κυβερνητικής πολιτικής, που με την πρακτική τους έρχονται σε αντίθεση με τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων.
«Συγχωροχάρτι» στον καπιταλισμό
Το ιδεολόγημα περί «κατοχής» της χώρας από το ΔΝΤ και την ΕΕ, καθώς και άλλες αντιεπιστημονικές και βαθιά αντιδραστικές ερμηνείες για τα αίτια της καπιταλιστικής κρίσης, αναπαράγει η ιεραρχία της Εκκλησίας σε ανακοίνωση που μοιράστηκε στους πιστούς την περασμένη Κυριακή. Οι διάφοροι προπαγανδιστές της κυβέρνησης και των συμμάχων της εστίασαν την όποια κριτική τους στο αν δικαιούται η Εκκλησία να παρεμβαίνει σε πολιτικά ζητήματα. Η στάση τους είναι υποκριτική και επιτείνει τον αποπροσανατολισμό του λαού. Το θέμα δεν είναι αν η Εκκλησία έχει δικαίωμα να εκφράζει άποψη, αλλά το περιεχόμενο αυτής της άποψης. Στο συγκεκριμένο ζήτημα, όσοι σήκωσαν τους τόνους για το ρόλο της Εκκλησίας, καθόλου δεν διαφοροποιούνται από τον πυρήνα της άποψης που αυτή εκφράζει. Ισα ίσα που αποτελεί βολική τοποθέτηση για αποπροσανατολισμό του λαού, που «βγάζει λάδι» την κυβέρνηση και την πλουτοκρατία. Αλλωστε η Εκκλησία με τον καπιταλισμό είναι.
Τα περί «κατοχής» και μάλιστα με τον τρόπο που σερβίρονται στο λαό, ο οποίος αναγορεύεται σε υπαίτιο για τις «παθογένειες της κοινωνίας», λόγω της «ευμάρειας» και της «καλοπέρασης», όπως λέει η ιεραρχία, στόχο έχουν να ενοχοποιήσουν τα λαϊκά στρώματα για τη σημερινή βαρβαρότητα και να εξωραΐσουν τη στρατηγική υπηρέτησης του κεφαλαίου, που με συνέπεια προώθησαν και προωθούν τα κόμματα της πλουτοκρατίας, σύμμαχος των οποίων είναι η Εκκλησία. Συγκαλύπτεται ακόμα ότι η συμφωνία με την τρόικα είναι στρατηγική επιλογή της κυβέρνησης και απόρροια των επιλογών της αστικής τάξης σε σχέση με τη συμμετοχή της χώρας στους διεθνικούς καπιταλιστικούς οργανισμούς. Τις επιλογές αυτές πάντα ευλογούσε και συνεχίζει να ευλογεί η διοίκηση της Εκκλησίας.
Η γραπτή παρέμβαση της Ιεραρχίας επιχειρεί να ιδιοποιηθεί την αυξανόμενη λαϊκή οργή και να τη χειραγωγήσει, ώστε να λειτουργήσει στα όρια του εκμεταλλευτικού συστήματος. Επιδίωξή της είναι να διασωθεί το μείζον, που είναι η μη αμφισβήτηση της ουσίας του καπιταλιστικού συστήματος και να διαιωνιστεί η υποταγή του λαού στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Η ιεραρχία της Εκκλησίας αντιστρέφει την πραγματικότητα για να κρύψει τις αιτίες της κρίσης και κυρίως να συσκοτίσει τη διέξοδο για το λαό. Γίνεται λόγος για «κατοχή», κάτι σαν ανωτέρα βία και μ' αυτόν τον τρόπο επιδιώκεται να κρυφτεί ο πρωταγωνιστικός ρόλος της κυβέρνησης και των συμμάχων της στη διεύθυνση του πολέμου που διεξάγει η πλουτοκρατία σε βάρος του λαού.
Η πραγματική «κατοχή» που υπήρχε προ μνημονίου και τρόικας και συνεχίζει να υπάρχει εντεινόμενη, είναι αυτή της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, της ταξικής εκμετάλλευσης που παράγει το καπιταλιστικό σύστημα και σε συνθήκες ιμπεριαλισμού παίρνει όλο και περισσότερο τα χαρακτηριστικά της βαρβαρότητας και το γεγονός ότι μια χούφτα μεγαλοεπιχειρηματιών καρπώνονται τον πλούτο που παράγει ο λαός. Είναι το αλυσόδεμα της εργατικής τάξης στην ακόρεστη κερδοφορία του κεφαλαίου και η υποταγή των σύγχρονων λαϊκών αναγκών στη δίψα και ανάγκη των καπιταλιστών να κάνουν ολοένα και πιο φτηνή την εργατική δύναμη. Στη βάση αυτή, η Ιερά Σύνοδος δίνει συγχωροχάρτι στους ενόχους και επιχειρεί να ενοχοποιήσει τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, δηλαδή τις δυνάμεις εκείνες που έχουν το ιστορικό καθήκον να ανατρέψουν το σύστημα της εκμετάλλευσης, το οποίο υπηρετεί η ιεραρχία, μαζί με τα κόμματα του κεφαλαίου.
Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ
Αχαλίνωτη υποκρισία...
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΣΥΝΙΣΤΟΥΜΕ ΜΕΓΑΛΗ, πολύ μεγάλη προσοχή, σε όσους αυτές τις μέρες θα κινηθείτε στην πλατεία Συντάγματος και στους δρόμους πέριξ του Κοινοβουλίου: Γλιστράει!!!
Οχι, δεν πρόκειται για ακραίο καιρικό φαινόμενο τοπικού παγετού, ούτε έγινε καμία καραμπόλα ανάμεσα σε φορτηγά που μετέφεραν λάδια και άλλα γλιστερά υλικά...
Απλά, οι δρόμοι είναι γεμάτοι από τα δάκρυα των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, που δε θέλουν μεν, πρέπει όμως να ψηφίσουν σήμερα τον προϋπολογισμό του 2011 για το καλό της χώρας και τη διάσωση της πατρίδας.
Δεν μπορούμε να πούμε, οποιαδήποτε σαπουνόπερα, αισθηματική νουβέλα, παλιά ελληνική ταινία ή συγκινησιακό μυθιστόρημα υπέπεσε ποτέ στην αντίληψή τους, το έχουν μεταφέρει στο βήμα της Βουλής.
Ο ένας ψηφίζει τον προϋπολογισμό για «να μπορεί να κοιτάξει τα παιδιά του στα μάτια», ο άλλος για την «περήφανη ψυχή του Ελληνα», ο τρίτος για τον «ελληνικό πολιτισμό», κάποιος ακόμη για το «αθάνατο ελληνικό φιλότιμο»...
Κανείς τους δεν το κάνει για τα συμφέροντα που πραγματικά εκφράζει αυτός ο προϋπολογισμός. Ποτέ δε θα έκαναν κάτι τέτοιο για τις επιδιώξεις των τραπεζών, των βιομηχάνων και των εφοπλιστών.
Αντίθετα, όλοι τους δουλεύουν για το συμφέρον της χώρας και κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν στη δύσκολη συγκυρία...
Σε αντίθεση, φυσικά, με τους οδηγούς του Μετρό, των Λεωφορείων και των Τρόλεϊ που το μόνο πράγμα που έχουν στο μυαλό τους είναι το πώς θα καταστρέψουν το ελληνικό εμπόριο και πώς θα εμποδίσουν τον κόσμο να ψωνίσει.
Εάν δεν το γνωρίζετε, αυτά τα σωματεία δεν απεργούν λόγω της απαξίωσης των μέσων μαζικής μεταφοράς και της παράδοσης κάθε κερδοφόρου μέρους τους στους ιδιώτες. Οχι.
Είναι μια εμμονή που έχουν ...ενάντια στον καταναλωτισμό, που τους οδηγεί σε αυτές τις κινητοποιήσεις.
Παπαγεωργίου Βασίλης
«Συλλογική προσπάθεια» ενάντια στο λαό
Παπαγεωργίου Βασίλης
«Είναι αυτονόητο ότι ψηφίζω τον προϋπολογισμό του 2011. Σημαίνει, όμως, ότι μιλούμε για αξιόπιστο προϋπολογισμό που θα μας βγάλει από τα αδιέξοδα; Οχι (...) Στήριξη δεν σημαίνει σιωπή και στοίχιση πίσω από μία άποψη. Ορισμένα "όχι" έχουν μεγαλύτερη αξία για τη συλλογική προσπάθεια από στρατευμένα "ναι"». Τις φράσεις αυτές από την ομιλία της Βάσως Παπανδρέου αναπαρήγαγε χτες το σύνολο των ΜΜΕ, χαρακτηρίζοντας σαν «σκληρή κριτική» στην κυβέρνηση τα όσα είπε η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό. Είναι φανερή η προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ και των κυρίαρχων ΜΜΕ να συντηρήσουν το παραμύθι της εσωκομματικής δήθεν αντιπολίτευσης, με φωνές που ζητάνε τάχα πιο φιλολαϊκή πολιτική από την κυβέρνηση, επειδή αφουγκράζονται τις ανησυχίες του λαού. Τι ομολογεί όμως η Β. Παπανδρέου; Οτι τα «όχι» της σε πλευρές της κυβερνητικής πολιτικής, κάθε άλλο παρά αμφισβήτηση της κυβέρνησης σημαίνουν, αφού είναι και αυτά στρατευμένα στη «συλλογική προσπάθεια». Ποια είναι όμως αυτή η «συλλογική προσπάθεια»; Προφανώς, η κυρίαρχη γραμμή που εκφράζει με τη στρατηγική της η κυβέρνηση, με μέτρα και ανατροπές που κάνουν το κεφάλαιο ισχυρότερο και το λαό φτωχότερο. Αυτή την πολιτική στηρίζουν τα ανέξοδα «όχι» της Παπανδρέου και των άλλων βουλευτών που βγαίνουν αυτές τις μέρες στο βήμα της Βουλής να διακηρύξουν τις επιμέρους ενστάσεις τους σε σημεία του προϋπολογισμού, καταθέτοντας όμως εκ προοιμίου τα διαπιστευτήρια ότι θα τον υπερψηφίσουν. Τέτοιου μεγέθους είναι το θέατρο που παίζουν στο σβέρκο του λαό, προκαλώντας τη νοημοσύνη του και θέλοντας να τον κάνουν συνένοχο στη βάρβαρη στρατηγική που όλοι, με ένα στόμα, στηρίζουν.
«Κηδεμονία» βλέπει και η ΝΔ...
«Ο προϋπολογισμός είναι προϊόν έκτακτης ανάγκης, αλλά και προϊόν πολιτικού καταναγκασμού. Η χώρα είναι υπό επιτήρηση και περνάει τη δυσκολότερη συγκυρία στη νεότερη και νεότατη ιστορία της». Αυτά έλεγε τις προάλλες στη Βουλή ο εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ, Π. Παναγιωτόπουλος, βάζοντας κι αυτός το λιθαράκι του κόμματός του στην αποπροσανατολιστική προπαγάνδα που θέλει την κυβέρνηση αθώα του αίματος για τη σφαγή του λαού και τους «κακούς» συμμάχους της υπεύθυνους για το βάρβαρο προϋπολογισμό. Αυτό που δε λέει η ΝΔ είναι ότι και οι προηγούμενοι προϋπολογισμοί, τόσο οι δικοί της, όσο και του ΠΑΣΟΚ, το ίδιο αντιλαϊκοί ήταν, κι ας μην υπήρχε το μνημόνιο. Δεύτερον, αντιλαϊκοί και βάρβαροι είναι οι προϋπολογισμοί και στις άλλες χώρες της ΕΕ, όπου δεν υπάρχει μνημόνιο και επιτήρηση, όπως στην Πορτογαλία, την Ισπανία, την Ιταλία, ακόμα και στη Γερμανία ή τη Γαλλία. Τόσο η ΝΔ, όμως, όσο και άλλες πολιτικές δυνάμεις, από το ΛΑ.Ο.Σ μέχρι το ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και τους αυτοαποκαλούμενους «αντικαπιταλιστές», αναπαράγουν ο καθένας για τους δικούς του λόγους το ιδεολόγημα της «κατοχής» δήθεν από τους ξένους συμμάχους και της αδυναμίας (!) της κυβέρνησης να ασκήσει «εθνική» πολιτική. Πρόκειται για συνειδητή απάτη ολκής, που στόχο έχει να αποπροσανατολίσει το λαό και να κρύψει τον πραγματικό αντίπαλο: Τη στρατηγική που ενιαία υπηρετεί η κυβέρνηση με τους ντόπιους και ξένους συμμάχους της και η οποία είναι βαθιά αντιλαϊκή και σε περιόδους κρίσης και σε περιόδους καπιταλιστικής ανάπτυξης. Να συγκαλύψει πως στην Ελλάδα υπάρχει και δρα κεφάλαιο, οι ιδιοκτήτες του, αυτούς υπηρετεί η κυβέρνηση και η τρόικα. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και είναι συνειδητή ταξική επιλογή όλων αυτών των κομμάτων, είτε να στηρίζουν με τα μπούνια τη βαρβαρότητα σε βάρος του λαού, είτε να προσπαθούν να την εξωραΐσουν, επιδιώκοντας να ανακόψουν την τάση ριζοσπαστικοποίησης πλατιών λαϊκών στρωμάτων.
Εχθρική πολιτική για αυτοαπασχολούμενους
Μηδενική ανοχή απέναντι σε αυτούς που χρωστούν στον Οργανισμό Ασφάλισης Ελεύθερων Επαγγελματιών, είναι το δόγμα της κυβέρνησης, που δεν έχει κανένα πρόβλημα να απαιτήσει από το Ταμείο να λάβει κάθε μέτρο για τις οφειλές και να δείξει ότι όποιος δεν είναι συνεπής θα υποστεί συνέπειες!
Αυτή την κατεύθυνση έδωσε ο υφυπουργός Εργασίας Γ. Κουτρουμάνης στη συνάντηση που είχε πριν από λίγες μέρες με το Σύλλογο εργαζομένων του ΟΑΕΕ, παρουσία και του διοικητή του.
Αυτή είναι γενικότερα η κυβερνητική κατεύθυνση, όταν τα φώτα της δημοσιότητας σβήνουν και δεν αναγκάζεται να βγάζει δακρύβρεχτους λόγους η κυβέρνηση για τη σωτηρία της πατρίδας.
Παρότι είναι πραγματικό και δεδομένο το πρόβλημα με τους εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ που δεν έχουν να πληρώσουν τις εισφορές τους.
Και παρότι αυτό συνεπάγεται ότι οι ίδιοι και οι οικογένειές τους δεν έχουν ιατροφαρμακευτική κάλυψη, η κυβέρνηση δεν έχει κανένα πρόβλημα να κινηθεί προς τις δικαστικές διώξεις απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους.
Την ίδια ώρα που πριμοδοτεί το μεγάλο κεφάλαιο με κάθε τρόπο.
Μετά από όλα αυτά, είναι καιρός, για όποιον ΕΒΕ δεν το έχει κάνει, να δείξει κι αυτός μηδενική ανοχή στην φιλομονοπωλιακή κυβερνητική πολιτική. Να παλέψει μαζί με τους εργάτες και τους φτωχούς αγρότες, να την ανατρέψει, να την καταδικάσει και να εκτελέσει την ποινή της ανατροπής της. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια.
Απάντηση στην ανελέητη επίθεση
Δεν πρόλαβε να ψηφιστεί το νομοσχέδιο που ενταφιάζει τις συλλογικές συμβάσεις και επιβάλλει μεροκάματα και μισθούς φτώχειας και η κυβέρνηση έσπευσε να εξαγγείλει μείωση των ασφαλιστικών εισφορών για τις επιχειρήσεις που θα φτάνει το 25%. Επί της ουσίας, εξήγγειλε ότι οι πόροι του ΙΚΑ - στο οποίο εντάχθηκε πλέον η συντριπτική πλειοψηφία των μισθωτών του ιδιωτικού αλλά και του δημόσιου τομέα - από εδώ και πέρα θα μειωθούν κατά το 1/4. Στον αντίποδα, η εργοδοσία θα εξοικονομήσει τουλάχιστον πέντε ποσοστιαίες μονάδες επί του λεγόμενου μη μισθολογικού κόστους, εξασφαλίζει ταυτόχρονα τη δυνατότητα να φορτώσει μέρος από τα βάρη της κρίσης στα Ταμεία και δημιουργεί προϋποθέσεις ανάκαμψης και κερδοφορίας μετά την έξοδο απ' αυτή.
Η μείωση των μισθών και η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών προεξοφλούν ταυτόχρονα και νέα υπονόμευση των συντάξεων που θα λαμβάνουν οι συνταξιούχοι με το «νέο σύστημα», δεδομένου ότι οι συντάξεις αυτές θα υπολογίζονται με βάση τις εισφορές ολόκληρου του εργάσιμου βίου. Επιβεβαιώνεται, δηλαδή, η ορθότητα της εκτίμησης ότι η αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση του περασμένου καλοκαιριού οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε συντάξεις στο ύψος των σημερινών προνοιακών επιδομάτων.
Το συμπέρασμα και από τις τελευταίες εξελίξεις είναι προφανές. Η επίθεση στα εργατικά και ασφαλιστικά δικαιώματα δεν έχει ημερομηνία λήξης. Τα προσχήματα και τα άλλοθι από τους κυβερνώντες μπορεί να αλλάζουν, η στόχευση όμως παραμένει η ίδια. Να πληρώσει ο λαός. Αυτή η εντολή της πλουτοκρατίας καθοδηγεί την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και όλους τους συνοδοιπόρους τους. Πρέπει να γίνει συνείδηση: Η κατεδάφιση των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων δε θα σταματήσει. Ο Γολγοθάς για τους εργαζόμενους δεν έχει τέλος. Οι μόνοι που μπορούν να σταματήσουν την ολέθρια αυτή πορεία είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι με τους αγώνες τους. Και έχει μεγάλη σημασία για το περιεχόμενο αυτών των αγώνων και την τακτική του κινήματος, η σωστή και ρεαλιστική αποτίμηση του χαρακτήρα των μέτρων. Τώρα δε χωρά καμιά αυταπάτη. Σε συνθήκες κρίσης, σε συνθήκες όξυνσης όλων των ανταγωνισμών η πλουτοκρατία επιδιώκει να ισοπεδώσει τα πάντα. 'Η εμείς ή αυτοί. `Η τα μονοπώλια ή ο λαός. Αυτή είναι σήμερα η ιστορική πρόκληση που μπαίνει εκ των πραγμάτων μπροστά στους εργαζόμενους σε όλα τα λαϊκά στρώματα.
Γι' αυτό αντίστοιχη με την πρόκληση και το τι κρίνεται, πρέπει να είναι και η απάντηση των εργαζομένων. Η απάντηση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Ενισχύοντας τη συσπείρωση της εργατικής τάξης, δυναμώνοντας τους δεσμούς των συνδικάτων με τους εργαζόμενους, βελτιώνοντας αποφασιστικά τη λειτουργία τους, πρέπει τώρα να γίνουν άλματα στην οργάνωση της πάλης. Οργάνωση που θα αγκαλιάζει όλες τις μορφές, θα ωθεί νέες δυνάμεις στον αγώνα. Ο εμπλουτισμός με νέες μορφές, με πρωτοβουλίες που θα καλύπτουν όλους τους χώρους που ζει και εργάζεται η εργατική τάξη, που «προκαλούν» εργατικές μάζες να συμμετέχουν, είναι σήμερα ένα από τα στοιχήματα των ταξικών σωματείων. Γιατί η ισχυροποίηση του ταξικού πόλου, η ήττα του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, σε συνάρτηση με τη μαζικοποίηση των ταξικών συνδικάτων είναι σήμερα όρος απαράβατος, για να δοθούν με αξιώσεις οι ταξικές μάχες που είναι μπροστά μας. Για την ικανοποίηση όλων των αναγκών της λαϊκής οικογένειας, κόντρα στα μονοπώλια.
Feeds
