«Ιερά οργή» κατέλαβε την Ντ. Μπακογιάννη για τις επικουρικές συντάξεις και ξεσπάθωσε κατά... των υπουργών που δεν μπόρεσαν να τις σώσουν! «Το ότι αναζητούνται 460 εκατομμύρια και δεν μπόρεσαν οι υπουργοί της κυβέρνησης να προχωρήσουν σε περικοπές, κάτι που οδήγησε τελικώς στην απειλή των επικουρικών συντάξεων, αλλά ακόμα και των κυρίων συντάξεων, είναι ντροπή», ξέσπασε, μετά τη συνάντηση που είχε με τον υπουργό Αμυνας. Φυσικά πρόκειται για σκηνοθετημένη οργή, για θέατρο, που έρχεται να προστεθεί στις ανάλογες παραστάσεις που δίνουν και οι αρχηγοί των άλλων κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση Παπαδήμου, με στόχο να ρίξουν στάχτη στα μάτια του λαού. Ειδικά για την πρώην υπουργό τα δάκρυα που χύνει για τις επικουρικές συντάξεις είναι κροκοδείλια. Εκτός των άλλων, μόλις πριν από μερικές μέρες, η πρώτη πρόταση που έκανε στο πλαίσιο του «πακέτου πρόσθετων διαρθρωτικών αλλαγών» ήταν «η άμεση προώθηση της δεύτερης φάσης της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης στη βάση της αρχής ότι επιδοτήσεις των συντάξεων θα δίνονται μόνο σε όσους είναι κάτω από το όριο της φτώχειας και οι συντάξεις θα είναι ανάλογες με τις εισφορές που έχει ο καθένας καταβάλει». Ενώ, δηλαδή, η αρχηγός του κόμματος των ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων πλειοδοτεί υπέρ του να μπει ταφόπλακα στην κοινωνική ασφάλιση και τη μετατροπή των συντάξεων σε φιλοδωρήματα, την ίδια στιγμή παριστάνει την «αγανακτισμένη» για την περικοπή των επικουρικών συντάξεων...

Ο λαός πρέπει να σαρώσει εδώ και τώρα τα κόμματα της πλουτοκρατίας και την τρόικα και να πάρει την υπόθεση στα χέρια του.

Κάποιοι ξαφνιάζονται με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου του υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, με την οποία καταργούνται οι - πρόσφατες - διατάξεις που προέβλεπαν τον έλεγχο του Δημοσίου στα δίκτυα μεταφοράς ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου σε περίπτωση πώλησης μετοχών των εταιρειών που τα ελέγχουν.

Μπορεί να είναι ένα βήμα που διευκολύνει ακόμη περισσότερο την «ελευθερία κινήσεων» της κυβέρνησης και των υποψήφιων αγοραστών, αλλά δεν είναι αντίθετο με την ουσία των νομοθετικών ρυθμίσεων που επιβάλλουν την πώληση των δικτύων στους ιδιώτες. Για την ακρίβεια, που επιβάλλουν να έχουν οι ιδιώτες λόγο και κέρδος από τα δίκτυα.

Τα πολλά λόγια περιττεύουν. Τώρα είναι η ώρα για τη διεκδίκηση της επαναφοράς όλων των ενεργειακών δομών στο κράτος. Αλλά όχι στο δικό τους κράτος, αυτό δεν μπορεί να γίνει και αν γίνει πάλι θα υπηρετεί τις ανάγκες του κεφαλαίου. Αυτό το αστικό κράτος γεννά και αναπαράγει τη σαπίλα και την αδικία, υπέρ των μεγάλων αφεντικών.

Ενιαίος, απόλυτα δημόσιος φορέας ενέργειας κοινωνική ιδιοκτησία, που θα λειτουργεί στο πλαίσιο μιας λαϊκής οικονομίας με εγγύηση τη λαϊκή εξουσία. Δεν υπάρχει άλλη φιλολαϊκή λύση. Αυτές τις κρίσιμες ώρες, όσοι συμφωνούν με αυτό πρέπει να συνταχθούν με την πάλη για την γενικότερη ανατροπή της πολιτικής της συγκυβέρνησης των προθύμων και της τρόικας.

Αλυσίδα είναι όλα και το δίλημμα για τους εργαζόμενους, απλό: Η με το δίκιο τους θα πάνε ή με την καταστροφή τους...