• Οι εργάτες, οι άνεργοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες, οι νέοι, οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων, να μετατρέψουν σε θύματα τους καπιταλιστές και εκείνο το τμήμα των μεσαίων στρωμάτων που έχουν συμφέρον από τη συνεργασία με τα μονοπώλια. Αυτή είναι η πραγματική διαχωριστική γραμμή στην κοινωνία και στο πολιτικό επίπεδο.
• Να πληρώσουν ακριβά το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, ο ΛΑ.Ο.Σ., οι καπιταλιστές που ευθύνονται για την κρίση και το χρέος που είναι όλο δικό τους. Να παραμερίσουν τους προδότες, συμβιβασμένους και εξαγορασμένους συνδικαλιστές, είναι δήμιοι του λαού, συνεργοί των βιομηχάνων.
• Η μάχη κρίνεται σε κάθε τόπο δουλειάς, στον κλάδο, εκεί βρίσκεται ο ταξικός αντίπαλος, που πρέπει με τον ασταμάτητο πολιτικό αγώνα να ηττηθεί. Ο αγώνας θα είναι συνεχής, με εναλλαγές μορφών πάλης, εργατικός, λαϊκός και μόνο τέτοιος. Μαχητικός και ανυποχώρητος, με επαγρύπνηση παντού απέναντι στην προβοκάτσια, στην υπονόμευση, στην κρατική και εργοδοτική καταστολή.

Οι λεγόμενες διαπραγματεύσεις κυβέρνησης - τρόικας, αλλά και του πρωθυπουργού με τους αρχηγούς των κομμάτων του μαύρου μετώπου για τα μέτρα - μακελειό της εργατικής τάξης, που βάζουν ταφόπλακα σε όλα τα εργασιακά δικαιώματα που είχαν ακόμη απομείνει, προβλήθηκαν με «δραματικούς» τόνους από τα αστικά ΜΜΕ. Που έχουν συγκεκριμένη στόχευση, αφού ενιαία όλα τα αστικά ΜΜΕ - κανάλια, ραδιόφωνα, εφημερίδες - ενώ πρόβαλαν και εξηγούσαν τις αβάσταχτες, όπως έλεγαν, συνέπειες των νέων εγκληματικών μέτρων, έτσι για να δείξουν τάχα «συμπόνοια» στους εργάτες, στους ανέργους, στους συνταξιούχους, στη νεολαία, ταυτόχρονα πρόβαλλαν και τον μπαμπούλα της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας, της επιστροφής στη δραχμή, της στάσης πληρωμών σε μισθούς και συντάξεις, αν δεν εφαρμοστούν τα μέτρα για να πάρει το κράτος τα δάνεια. Οι περισσότεροι, για να δείξουν ότι νοιάζονται τάχα για το λαό, μιλούσαν ενάντια στην τρόικα, στο πολιτικό σύστημα που ευθύνεται για τα μέτρα, γιατί τάχα δεν φρόντισε να αντιμετωπίσει την κατάσταση ώστε να μην οδηγηθεί η χώρα και η οικονομία στην κρίση, μιλούσαν για μέτρα που βαθαίνουν την ύφεση αφού πέφτει η αγοραστική δύναμη και δεν θα υπάρξει ανάπτυξη (καπιταλιστική εννοούν). Στη συνέχεια υπερασπίζονταν την πολιτική συγκυβέρνησης - τρόικας ως αναγκαίο μονόδρομο για τη σωτηρία της «πατρίδας», δηλαδή του κεφαλαίου. Ατιμη προπαγάνδα, στοχευμένη. Σπέρνει την πιο άγρια τρομοκρατία στους εργαζόμενους, τους οποίους υποκριτικά λυπούνται, για να υποταχτούν στην ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, εκεί τους οδήγησαν, για να σωθεί το κεφάλαιο και το σύστημα. Είναι επικίνδυνοι. Οι εργαζόμενοι έχουν τα δικά τους ΜΜΕ, «Ριζοσπάστη» και «902».