Αναπαραστατική και ταυτόχρονα κριτική ματιά στην Ιστορία και τη συνθετότητα των πραγμάτων της περιόδου μετά την λήξη του Εμφύλιου επιχειρεί ο Βαρδαρός, μέσα από μια μικρή ομάδα ανταρτών στην Ικαρία, οι οποίοι ερμήνευσαν την κομματική απόφαση για «τα όπλα παρά πόδα» με γνώμονα τις δικές τους πεποιθήσεις, καταβολές και ανάγκες. Βέβαια διερωτάται κανείς πώς αλλιώς θα μπορούσαν να είχαν ερμηνεύσει την κομματική γραμμή μετά από την σκηνή/κλειδί της ταινίας, τη δολοφονία εν ψυχρώ και πισώπλατα από τους χωροφύλακες, μέρα μεσημέρι στην κεντρική πλατεία, του διαφωνούντα άνδρα που βγήκε από το καφενείο; Γιατί αυτή η οπτικοποιημένη απόλυτη αυθαιρεσία του αστικού κράτους εκφράζει την ουσία της...