Μπροστά στις τραγικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών είναι αδιανόητος ο παραμικρός εφησυχασμός. Δε χωρά η παραμικρή αδράνεια, καμιά παθητικότητα και οχαδερφισμός. Ο πόλεμος, πλέον, έχει έρθει δίπλα μας. Και είναι φανερό, πως μόνον η αποφασιστική, μαζική και μαχητική κινητοποίηση των εργαζομένων και της νεολαίας μπορεί να υπερασπίσει το ειρηνικό και ασφαλές αύριο της χώρας και του λαού μας. Μόνον η κινητοποίηση αυτή μπορεί να υποχρεώσει την κυβέρνηση, να προχωρήσει σε όποια, προς την κατεύθυνση αυτή, πρακτικά και συγκεκριμένα μέτρα, με πρώτο και κύριο τον ουσιαστικό απεγκλωβισμό της Ελλάδας από τα πολεμοκάπηλα σχέδια και πρακτικές του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια.

Προς αυτή την κατεύθυνση έχει πρώτιστο χρέος να κινηθεί σήμερα κάθε φίλος της ειρήνης και πατριώτης, κάθε σκεπτόμενος πολίτης. Εχουν πρώτιστο χρέος, ιδιαίτερα οι άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών, οι παράγοντες της κοινωνικής και δημόσιας ζωής της χώρας. Το θετικό προηγούμενο, με την περίπτωση της παράδοσης του Αμπντουλάχ Οτσαλάν, και πρόσφατο είναι, και παράδειγμα προς μίμηση αποτελεί.

Μπορείς, άραγε, να καταδικάζεις - με όποιο, έστω, τρόπο γίνεται αυτό - τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, για τους φονικούς βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία και να μη λες το παραμικρό, για τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης; Είναι, άραγε, ειλικρινείς αυτές οι δηλώσεις ή γίνονται αποκλειστικά και μόνο, για να ρίξουν στάχτη στα μάτια του λαού μας;

Σημειώνουμε τα ερωτήματα αυτά, γιατί αρκετοί τις μέρες αυτές σχίζουν τα ιμάτιά τους και χύνουν μαύρα δάκρυα, για όλα όσα γίνονται στη γειτονική μας χώρα, αλλά δε λένε το παραμικρό, για τις τεράστιες ευθύνες, που βαραίνουν την κυβέρνηση Σημίτη. Δε λένε κουβέντα, για το γεγονός, πως η χώρα μας έδωσε την έγκρισή της για τις πολεμικές επιδρομές και παρέχει όλες τις απαραίτητες γι' αυτό διευκολύνσεις. Για τις υπάρχουσες βάσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, που λειτουργούν κανονικά, για τα "Αβακς", τις ΝΑΤΟικές ορδές, που πριν λίγες μέρες μετέτρεψαν τη Θεσσαλονίκη σε στρατοκρατούμενη πόλη και τόσα άλλα...

Θα προτείναμε, λοιπόν, οι κύριοι αυτοί, να ξανασκεφθούν τη στάση τους. Από κροκοδείλια δάκρυα, πάντως, δεν έχει ανάγκη ούτε ο τόπος, ούτε κι ο λαός μας...

Κι ενώ ο Ελληνας υπουργός Δημόσιας Τάξης παρίστανε την... πάπια, στη Μεγάλη Βρετανία, όπου έχει στούντιο το κουρδικό τηλεοπτικό κανάλι "Med TV", το κρατικό τηλεοπτικό συμβούλιο αποφάσιζε την παύση της λειτουργίας του.

Σας ξαναρωτάμε, λοιπόν, κ. Χρυσοχοϊδη: Η ενέργεια αυτή της βρετανικής κυβέρνησης εντάσσεται ή όχι στις κατευθύνσεις και τις αποφάσεις στις οποίες κατέληξε η επίμαχη Σύνοδος των υπουργών Δημόσιας Τάξης των χωρών - μελών της ΕΕ; Ποια ήταν η στάση του Ελληνα εκπροσώπου; Μήπως αύριο θα θεωρείται... παράνομη ακόμη και η δημοσίευση των ανακοινώσεων του ΡΚΚ, αφού πρόκειται για ένα παράνομο κόμμα;

Η Ερώτηση του Ορέστη Κολοζώφ, προς τον υπουργό Δημόσιας Τάξης, είχε κατατεθεί εδώ και αρκετές μέρες. Αφορούσε το περιεχόμενο της συνεδρίασης των υπουργών Δημόσιας Τάξης της ΕΕ, που είχε γίνει εν κρυπτώ, αμέσως μετά την παράδοση του Αμπντουλάχ Οτσαλάν και είχε αντικείμενο - όπως έλεγαν όλες οι σχετικές πληροφορίες - την αντιμετώπιση του κουρδικού κινήματος στην Ευρώπη και ιδιαίτερα του ΡΚΚ.

Ηρθε, λοιπόν, η σειρά της να συζητηθεί προχτές. Ο Μ. Χρυσοχοϊδης, όμως, ο νέος υπουργός Δημόσιας Τάξης, έχει μάθει φαίνεται καλά το παιχνίδι που κάποτε ονομάζαμε "σπασμένο τηλέφωνο". Τι συζητήθηκε και τι αποφάσεις πάρθηκαν στη Σύνοδο των Υπουργών, ρώταγε ο βουλευτής του ΚΚΕ. Για την Ελλάδα δεν υπάρχει θέμα κάποιων μέτρων, αφού το ΡΚΚ δε λειτουργεί στη χώρα μας, απαντούσε ο υπουργός. Ποια στάση κράτησε ο εκπρόσωπος της Ελλάδας, ρωτούσε ο Ορέστης Κολοζώφ. Τον χαβά του ο υπουργός...

Αν ο κ. Χρυσοχοϊδης νομίζει, πάντως, ότι με τέτοιες μεθόδους θα ξεγελάσει τον ελληνικό λαό ή θα αποκρύψει τις μεγάλες ευθύνες της κυβέρνησης είναι πολύ γελασμένος.

Αραγε, καταλαβαίνει η ηγεσία της κυβέρνησης το μέγεθος της υποκρισίας και της διγλωσσίας, με την οποία συμπεριφέρεται τις δραματικές αυτές στιγμές; Από τη μια, έχει συμφωνήσει κι έχει βάλει την υπογραφή της στη ΝΑΤΟική απόφαση των δολοφονικών επιδρομών ενάντια στη Γιουγκοσλαβία και από την άλλη, σκορπίζει απλόχερα δηλώσεις, περί "αταλάντευτης στάσης", για εσωτερική κατανάλωση. Από τη μια, παρέχουν όλες τις απαραίτητες διευκολύνσεις στις ΝΑΤΟικές ορδές, το ελληνικό αντιτορπιλικό "Κίμων" συμμετέχει στην αρμάδα της Αδριατικής, τα "Αβακς" απογειώνονται από το αεροδρόμιο του Ακτιου κλπ. κλπ. και από την άλλη, κάνουν ευχές για πολιτική και ειρηνική λύση του προβλήματος.

Τι νομίζουν, άραγε, πως θα καταφέρουν; Νομίζουν, μήπως, πως μπορούν, να κοροϊδεύουν τον ελληνικό λαό από τη μια και από την άλλη, να ασκούνται σε δουλοπρεπή λυγίσματα της μέσης, κάθε φορά που κουνάει το δαχτυλάκι του ο εκάστοτε "πλανητάρχης" και να μετατρέπουν τη χώρα σε προγεφύρωμα πολεμικών τυχοδιωκτισμών; Η, μήπως, θεωρούν πως εξυπηρετούν έτσι τα λεγόμενα εθνικά συμφέροντα;