Την περασμένη Πέμπτη, ο Αλ. Τσίπρας συμμετείχε επίσης ως παρατηρητής - θυμίζουμε ότι μ' αυτή την ιδιότητα συμμετείχε στην αρχή και το ΠΑΣΟΚ - στη σύνοδο κορυφής του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος στις Βρυξέλλες, ποζάροντας μάλιστα στο τέλος και για την «οικογενειακή φωτογραφία».

Την Παρασκευή άρχισαν οι εργασίες εκδήλωσης που διοργάνωσε ο ΣΥΡΙΖΑ με θέμα «Συμμαχία ενάντια στη λιτότητα, για τη δημοκρατία στην Ευρώπη», η οποία ολοκληρώνεται σήμερα, στην Αθήνα. Μεταξύ των συμμετεχόντων φιγουράρουν και στελέχη της ευρωενωσιακής σοσιαλδημοκρατίας, απ' το Σοσιαλιστικό Κόμμα Γαλλίας, το Τσέχικο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, το Εργατικό Κόμμα Βρετανίας. Στην ημερίδα θα μιλήσει και ο Αλ. Τσίπρας, πλαισιωμένος από στελέχη της GUE/NGL.

Για όποιον έχει παρακολουθήσει τα βήματα προσέγγισης του ΣΥΡΙΖΑ με την ευρωενωσιακή σοσιαλδημοκρατία, τίποτα απ' τα παραπάνω δεν ξαφνιάζει, αντιθέτως αποτελούν τη φυσική συνέχεια στην επιδιωκόμενη κι απ' τις δύο πλευρές σύσφιξη σχέσεων που πιο συστηματικά άρχισε όταν ο ΣΥΡΙΖΑ παρέλαβε τα σκήπτρα της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας. Ηταν το φθινόπωρο του 2012 που ο Αλ. Τσίπρας, με αφορμή την επίσκεψη που είχε πραγματοποιήσει στη Γερμανία, δήλωνε: «Η γερμανική σοσιαλδημοκρατία πρέπει πάντως να συνειδητοποιήσει ότι ο συνομιλητής της στην Ελλάδα δεν μπορεί να είναι ένα κόμμα που βρίσκεται σε πλήρη διάλυση, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ».

Για να το εμπεδώσει αυτό η σοσιαλδημοκρατία συνολικά, ο Αλ. Τσίπρας δεν παρέλειπε σε ταξίδια του στο εξωτερικό να υποβάλλει τα σέβη του σε «εμβληματικές» κατά τον ΣΥΡΙΖΑ μορφές της ευρωενωσιακής σοσιαλδημοκρατίας, εγνωσμένες για τις επιδόσεις τους μεταξύ άλλων και στον ...αντικομμουνισμό, όπως για παράδειγμα ο πορτογάλος Σοάρες, ο ισπανός Μπορέλ κ.ά.

Η έκκληση Τσίπρα βρήκε ευήκοα ώτα. Η ευρωενωσιακή σοσιαλδημοκρατία άνοιξε τις «αγκάλες» της, παρακολουθώντας την πλήρη σοσιαλδημοκρατικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ με ταχείς ρυθμούς μετά την ανάδειξή του σε δύναμη κυβερνητικής εναλλαγής, λόγω των γνωστών συγκυριών, την αφοσίωσή του στο στόχο ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας και την υλοποίηση από μέρους του όλων των αντιλαϊκών πολιτικών που η επίτευξή του απαιτεί. Ολα αυτά, βεβαίως, δεν αποτέλεσαν καμία οβιδιακή μεταμόρφωση. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα και ως μικρό οπορτουνιστικό σχήμα, ασχέτως αν το «καμουφλάριζε» με κούφια ριζοσπαστική συνθηματολογία.

Στην παρούσα φάση, η οικοδόμηση στενών επαφών με την ευρωενωσιακή σοσιαλδημοκρατία μοιάζει αμοιβαία επωφελής. Για τον ΣΥΡΙΖΑ, τη σοσιαλδημοκρατία, τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ και τελικά το ίδιο το κεφάλαιο, όπου όλοι αυτοί μαζί αναφέρονται. Η κυβέρνηση έχει τη δυνατότητα να αναπαράγει επιζήμιες για το λαό αυταπάτες, ότι υπάρχουν κάποιες τάχα «προοδευτικές δυνάμεις» που θα βάλουν πλάτη για να στρίψει «αριστερά» η ΕΕ, να σταματήσει η λιτότητα, δίχως να διευκρινίζει ότι εννοεί για τους επιχειρηματικούς ομίλους να φυσήξει τελικά εκείνος ο «αέρας αλλαγής» στα πανιά της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Η ρητορική του αυτή, ταυτόχρονα, ξεπλένει την ευρωενωσιακή σοσιαλδημοκρατία, που αποτέλεσε τη βασική δύναμη κρούσης του κεφαλαίου στον ταξικό του πόλεμο κατά των λαών, υλοποιώντας μεγάλο μέρος των αντιλαϊκών καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Την περνάει απ' το καθαρτήριο και την παραδίδει άσπιλη κι αμόλυντη στους λαούς, καλλιεργεί αυταπάτες για το ρόλο που παίζει και τελικά για το ρόλο της ίδιας της ΕΕ, όταν ισχυρίζεται ότι το περιεχόμενό της και η πλεύση δεν καθορίζονται απ' τις ανάγκες του κεφαλαίου, αλλά απ' την απόχρωση των διαχειριστών της εξουσίας του.

Νομιμοποιεί έτσι και τις βαθιά αντιλαϊκές πολιτικές που ασκούν σήμερα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα όπου κυβερνούν, που μπορούν να επικαλούνται ότι τα ίδια κάνει και η «αριστερά», όπως προβάλλουν τον ΣΥΡΙΖΑ στις χώρες τους, ενώ επιτρέπει να αξιοποιηθεί η στάση του για την επιτάχυνση αντιλαϊκών εξελίξεων σε άλλα κράτη και διεργασιών αναμόρφωσης των αστικών πολιτικών συστημάτων τους.

Του λόγου το αληθές έσπευσαν να επιβεβαιώσουν οι σοσιαλδημοκράτες Ρέντσι και Σάντσεθ, λίγες μέρες μετά τη Σύνοδο των Παρισίων. Ο Ματέο Ρέντσι, μιλώντας στην ιταλική Βουλή και απευθυνόμενος σε κόμματα «αδελφά» του ΣΥΡΙΖΑ, της κατ' ευφημισμόν «αριστεράς», υπέδειξε πως «θα πρέπει να σκεφτούμε ότι στη σημαντική συνάντηση που αναφέρατε, υπήρξε και η συμμετοχή του Ελληνα πρωθυπουργού, ο οποίος είχε μάλιστα πάει στις εκλογές με ένα διαφορετικό πρόγραμμα. Το γεγονός, όμως, ότι το σπίτι των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών ανοίγεται στον Αλέξη Τσίπρα, πρέπει να μας κάνει να σκεφτούμε και εμάς, αλλά και αυτούς που εν ονόματι ενός ιδεολογικού μαξιμαλισμού δεν είναι σε θέση να εννοήσουν τον εν λόγω χαρακτήρα μίας δυνατής μεταρρυθμιστικής ατζέντας»!

Τους υπέδειξε, δηλαδή, να ακολουθήσουν το παράδειγμα του ομοϊδεάτη τους για οργανική σύγκλιση με τη σοσιαλδημοκρατία και στην πράξη να στηρίξουν την κυβέρνησή του.

Σειρά πήρε ο πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Ισπανίας, Πέδρο Σάντσεθ, ο οποίος, προσερχόμενος στη Σύνοδο Κορυφής των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών στις Βρυξέλλες, δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι με την ευκαιρία της παρουσίας του Ελληνα πρωθυπουργού θα του ζητήσει να μεσολαβήσει προς τον ηγέτη των Podemos, Πάμπλο Ιγκλέσιας, ώστε να σχηματιστεί κυβέρνηση συνασπισμού στην Ισπανία. Ο Σάντσεθ πρόσθεσε ότι θα πρέπει ο Αλέξης Τσίπρας να ασκήσει όλη την επιρροή του στους Podemos προς αυτήν την κατεύθυνση.

Ολα αυτά τα λένε με τον «αέρα» που τους έδωσε ο ίδιος ο Τσίπρας στο Παρίσι, εντάσσοντας την ευρωενωσιακή σοσιαλδημοκρατία στις... «προοδευτικές δυνάμεις» και προαναγγέλλοντας κοινό βηματισμό, που οδηγεί ενδεχομένως και σε οργανική σύνδεση του ΣΥΡΙΖΑ με τις δομές της, υποστηρίζοντας, μεταξύ άλλων, ότι η οικονομική και η προσφυγική κρίση αναδεικνύουν «τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στην πρόοδο και τη συντήρηση» και ότι «η Ελλάδα, επειδή βρίσκεται στο επίκεντρο αυτών των κρίσεων, έχει ως φυσικούς συμμάχους τις προοδευτικές δυνάμεις και τις προοδευτικές κυβερνήσεις, συνεπώς μόνο κέρδη μπορούμε να έχουμε από τη δυνατότητα να χαράξουμε μαζί ένα σχέδιο, μέσα από ένα κοινό μέτωπο ευρύτερων προοδευτικών δυνάμεων, για την αντιμετώπιση των μεγάλων κοινών απειλών σήμερα στην Ευρώπη».

Τα λένε αυτά κραδαίνοντας το συγχωροχάρτι που τους έδωσε ο πρωθυπουργός, επαναλαμβάνοντας το γνωστό αφήγημα της... παραπλανημένης κορασίδας, με ισχυρισμούς όπως ότι «το χειρότερο για την Ευρώπη είναι να συνεχιστεί η ανοχή της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας στη νεοφιλελεύθερη ατζέντα». Αυτά, την ώρα που και η δική του κυβέρνηση υλοποιεί με ευλαβική προσήλωση την ατζέντα του κεφαλαίου, κοινή για το πολιτικό του προσωπικό, ανεξαρτήτως απόχρωσης.

Τα υποστηρίζουν με τον «αέρα» που τους δίνει συνολικά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όταν διανέμει σημειώματα στον Τύπο με ισχυρισμούς όπως ότι επίδικο της συνάντησης του Παρισιού ήταν «ο αναπροσανατολισμός του ευρωπαϊκού σοσιαλδημοκρατικού χώρου σε πιο αριστερή κατεύθυνση, η σύγκλιση με την Αριστερά, καθώς και η συγκρότηση ενός προοδευτικού πολιτικού πόλου που θα αποτελέσει ουσιαστικό αντίβαρο στην άνοδο της ακροδεξιάς».

`Η όταν απευθύνει κάλεσμα στο ΠΑΣΟΚ να τα βρουν. Με την κυβερνητική εκπρόσωπο, Ολγα Γεροβασίλη, να δηλώνει σχετικά: «Καλείται και η σοσιαλδημοκρατία στη χώρα μας να μην ταυτίζεται (με το νεοφιλελευθερισμό), να αλλάξει πολιτική και να βρει το δρόμο της».

Στην εκδήλωση θα παραβρεθεί ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.

Το θέμα της εκδήλωσης είναι: «Γαλάτεια Καζαντζάκη, Μέλπω Αξιώτη: Για τη γυναίκα».

Για τη θέση της γυναίκας στο έργο των δύο συγγραφέων θα μιλήσουν οι:

-- Ελένη Μηλιαρονικολάκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνη του Τμήματος Πολιτισμού.

-- Αριστούλα Ελληνούδη, κριτικός θεάτρου και δημοσιογράφος της εφημερίδας «Ριζοσπάστης».

-- Αννεκε Ιωαννάτου, διδάκτορας κλασικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου της Ουτρέχτης.

Ανάμεσα στις εισηγήσεις θα παρεμβάλλονται αποσπάσματα από τα έργα των Γ. Καζαντζάκη και Μ. Αξιώτη, που θα βοηθούν το κοινό να αποκτήσει μια άμεση αντίληψη για το έργο τους και τη θέση τους για τη γυναίκα, όσον αφορά το ρόλο της τόσο στην κοινωνία όσο και στην οικογένεια και τη σχέση της με το άλλο φύλο.

Θα ακουστούν τα παρακάτω αποσπάσματα:

«Σύμπτωση», ποίημα, Μέλπω Αξιώτη (1939).

«Γυναίκες», νουβέλα, Γαλάτεια Καζαντζάκη (1933).

«Καρτερούσα τον έρωτα», εμβόλιμο τραγούδι (ποίηση: Γαλάτεια Καζαντζάκη, μουσική: Ανδρέας Α. Αρτέμης).

«Αμαρτωλό» (ή «Ναυάγιο») (1931), τραγούδι (ποίηση: Γαλάτεια Καζαντζάκη, μουσική: Νένα Βενετσάνου).

«Κρίσιμες στιγμές», διήγημα, Γαλάτεια Καζαντζάκη (1952).

«Δύσκολες νύχτες», μυθιστόρημα, Μέλπω Αξιώτη (1938).

«Θέλετε να χορέψομε Μαρία;», νουβέλα, Μέλπω Αξιώτη (1940).

«Το ξύπνημα της Ελληνίδας» από το «Ελληνίδες φρουροί της Ελλάδας», χρονικό, Μέλπω Αξιώτη (1945).

«Εικοστός Αιώνας», μυθιστόρημα, Μέλπω Αξιώτη (1946).

«Κοντραμπάντο», ποίημα, Μέλπω Αξιώτη (1959).

Αφήγηση: Ηλιάνα Μαυρομάτη, Ηρα Ρόκκου, Δημήτρης Αντωνιάδης.

Σύνθεση, ενορχήστρωση - διασκευή τραγουδιών, διεύθυνση ορχήστρας: Φίλιππος Παχνιστής.

Μουσική ερμηνεία: Ροδάνθη Κασκαφέτου - Αμέρισσα Φτούλη (τραγούδι), Αλέξανδρος Καμπουράκης (ακορντεόν), Φίλιππος Παχνιστής (πιάνο), Νίκος Σαρρής (τρομπέτα), Δημήτρης Χριστοδουλόπουλος (κιθάρα).

Η είσοδος είναι ελεύθερη.