ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ο εμπαιγμός των καπνοπαραγωγών

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η ΕΕ επιχειρεί να κόψει κι άλλες επιδοτήσεις από την αγροτική παραγωγή ή όπως λέγεται Α΄ πυλώνας και να τις μεταφέρει στον λεγόμενο Β΄ πυλώνα ή αλλιώς σε εξωγεωργικές δραστηριότητες.

Αυτή είναι και η ουσία των προτάσεων της Κομισιόν για τον έλεγχο υγείας της νέας ΚΑΠ, που θα παρουσιαστούν επίσημα στις 20/5 στο Συμβούλιο Υπουργών Γεωργίας της ΕΕ, αλλά κάποιοι προσπαθούν να σπείρουν αυταπάτες ότι θα γυρίσει πίσω το 50% της επιδότησης στους καπνοπαραγωγούς, που θα κοπεί από το 2010, με βάση τα όσα ψηφίστηκαν τον Απρίλη του 2004. Η επίτροπος Γεωργίας της ΕΕ σε κοινή συνέντευξη Τύπου με τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, που δόθηκε στην Αθήνα, δήλωσε πως η απόφαση του 2004 για τα καπνά δεν μπορεί να αλλάξει. Από την πλευρά του ο Αλ. Κοντός για να δημιουργήσει εντυπώσεις ανέφερε ότι έχει στείλει επιστολή στην Επιτροπή, την οποία προσυπογράφουν άλλοι 9 υπουργοί χωρών - μελών της ΕΕ, με την οποία ζητεί να ανοίξει πάλι ο φάκελος του καπνού. Το ζήτημα είναι ότι στην καμπούρα και στο πρόβλημα των καπνοπαραγωγών, εκτός από την κυβέρνηση, ακολουθούν πολιτική κοροϊδίας και το ΠΑΣΟΚ, αλλά και ο ΣΥΝ, καθώς και οι καρεκλοκένταυροι των διοικήσεων της ΠΑΣΕΓΕΣ και της ΓΕΣΑΣΕ. Ομως όσο ακολουθείται η πολιτική της νέας ΚΑΠ, ούτε οι καπνοπαραγωγοί έχουν να κερδίσουν τίποτα, ούτε η μικρομεσαία αγροτιά συνολικότερα έχει να κερδίσει τίποτα. Θα πρέπει να παραμεριστούν όσοι τους εμπαίζουν και να ανατραπεί η ακολουθούμενη αντιαγροτική πολιτική, γιατί αλλιώς δεν υπάρχει φως.

Σύγκρουση με τον «ευρωμονόδρομο»

Βαρυφορτωμένη με πλήθος αντεργατικών «μεταρρυθμίσεων» είναι η ατζέντα της γαλλικής προεδρίας για το δεύτερο εξάμηνο του 2008. Οπως προκύπτει από την ενημέρωση που έκαναν στους ευρωβουλευτές της ΝΔ οι αρμόδιοι υπουργοί της γαλλικής κυβέρνησης, θα προωθηθεί, στο όνομα της αύξησης της απασχόλησης, το σύνολο των αλλαγών που οδηγούν στον εργασιακό μεσαίωνα: ευαλφάλεια (flexicurity), οδηγία για τον χρόνο εργασίας, οδηγία για την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία, προώθηση της διά βίου μάθησης, συνταξιοδοτικά συστήματα και κοινωνική ασφάλιση, καθώς και επαναδιατύπωση των οδηγιών για τη μητρότητα και τη γονική άδεια... Πρόκειται βέβαια για «εξειδίκευση» της στρατηγικής της Λισαβόνας, που προχωρά σταθερά και συντονισμένα, όσο δε συναντά την οργανωμένη αντίσταση της εργατικής τάξης σε κάθε χώρα ξεχωριστά και συνολικά σε επίπεδο ΕΕ. Απαραίτητη προϋπόθεση, όμως, είναι να υπάρξει αμφισβήτηση και σύγκρουση με τις αντιλαϊκές πολιτικές της ΕΕ. Και αυτό δε γίνεται ούτε από το ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΝ ούτε από τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Ας μην υπάρχουν αυταπάτες από τους εργαζόμενους.

Τι να πουν;

Σε συνέδρια κατέρχονται μέσα στο Μάη τόσο οι δήμαρχοι όσο και οι νομάρχες για τον «Καποδίστρια 2». Οι ηγεσίες τους (ΚΕΔΚΕ και ΕΝΑΕ) στις προτάσεις που θα καταθέσουν, θα περιλαμβάνουν και το αίτημα να αναλάβουν οι φορείς διοίκησης φορολογική εξουσία. Δηλαδή, θα ζητούν, όπως άλλωστε έχουν κάνει πολλάκις στο παρελθόν, να διαχειρίζονται το υπάρχον αντιλαϊκό φορολογικό σύστημα σε βάρος των εργαζομένων. Αλλα, τι να πουν στους εργαζόμενους; Οτι ζητούν να μπορούν να τους φορολογούν για να είναι ισχυροί και αποτελεσματικοί οι υπάρχοντες ή οι νέοι φορείς διοίκησης που θα προκύψουν με τον «Καποδίστρια»;

Το ψέμα δε «φυλακίζεται»...

Αναπαράγουμε το χτεσινό τηλεγράφημα του ΑΠΕ από την Αυστραλία προς τέρψη των αναγνωστών του «Ρ»: «Να διώκονται στα ποινικά δικαστήρια οι πολιτικοί που αθετούν τις υποσχέσεις τους και λένε ψέματα! Η πρότασή αυτή θα συζητηθεί από τους χίλιους "εξυπνότερους" Αυστραλούς στη διήμερη εθνική σύνοδο "Australia 2020" που ξεκινά σήμερα στην Καμπέρα». Εννοείται ότι δεν πρόκειται να γίνει ποτέ κάτι τέτοιο ούτε στην Αυστραλία, ούτε πουθενά αλλού ή αν το κάνουν ως εξαίρεση στον κανόνα θα 'ναι «για τα μάτια του κόσμου», ή «στάχτη στα μάτια του κόσμου». Και βέβαια ο λόγος είναι αυτονόητος: Θα καταργούνταν οι (αστοί) πολιτικοί, αφού το ψέμα είναι βασικό εργαλείο δουλειάς για την εξαπάτηση των λαϊκών μαζών...

Περί ... καθαρού αθλητισμού

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΝΟΙΑΖΕΙ καθόλου τους κυβερνώντες ο «πρωταθλητισμός με κάθε τίμημα» και η «συλλογή μεταλλίων» σε αθλητικές διοργανώσεις.

Ο «καθαρός» αθλητισμός και η «ευγενής άμιλλα» τους ενδιαφέρει κι ας μην υπάρξει ποτέ καμία διάκριση.

Ο πρωθυπουργός τα 'πε αυτά στη Βουλή και δυστυχώς μπορεί και να θεωρεί πως τον πιστεύουμε.

Μόνο που τους έχουμε δει πώς κάνουν και πώς φέρονται όταν κάποιος αθλητής κερδίζει μετάλλιο ή κάποια εθνική ομάδα πάει καλά.

Οι φανφάρες και οι «ρωμαϊκού τύπου» εκδηλώσεις δίνουν και παίρνουν κι όλοι τους τρέχουν να φωτογραφηθούν με τους αθλητές και τους πρωταθλητές.

Το γιατί το ξέρουμε όλοι. Για να καπηλευτούν τη δίκαιη χαρά του κόσμου.

Με κυβερνήσεις σαν τις δικές τους, βλέπετε, ο μόνος τρόπος να δουν και κανέναν ευχαριστημένο είναι αυτός.

Οσο για τις πολυεθνικές, τους επιχειρηματίες, τους χορηγούς, τις διαφημιστικές εταιρείες και όλα τα σχετικά, θεωρούνται αναπόσπαστο μέρος του «καθαρού» αθλητισμού τους.

ΠΑΝΤΩΣ, ο Κώστας Καραμανλής είπε - επίσης χτες - ότι είναι ένας από εμάς.

Ενας ακόμη πολίτης δυσαρεστημένος με την ποιότητα των Μέσων Ενημέρωσης και τον τρόπο που λειτουργούν σε αυτή τη χώρα.

Μόνο που έχει μια ...μικρή διαφορά από εμάς. Μια πολύ μικρή.

Είναι ένας πολίτης που ηγείται μιας κυβέρνησης η οποία νομοθετεί συνεχώς υπέρ αυτών που ...κατέχουν τα μέσα ενημέρωσης.

Εχει φροντίσει (παρέα με την Ευρωπαϊκή Ενωση) να μην μπορούν να ελεγχθούν και να ασυδοτούν καθημερινά με την ενημέρωσή μας.

Και να πληρώνονται κι από πάνω γι' αυτό με κάθε ευκαιρία από τον κρατικό κορβανά.

Αυτή που - και ο πρωθυπουργός - έχει αποκαλέσει δικαίωμα και δημόσιο αγαθό.

Γρηγοριάδης Κώστας

Είναι καπιταλιστές!

Εκπληκτη η χτεσινή «ΑΥΓΗ» σημειώνει ότι «προκάλεσε εντύπωση στη Βουλή ο τρόπος που προσέγγισε την υπόθεση Βγενόπουλου η Αλέκα Παπαρήγα», επειδή η ΓΓ δεν ακολούθησε το δρόμο των ύβρεων προσωπικά ενάντια στον συγκεκριμένο εκπρόσωπο του κεφαλαίου, αλλά σημείωσε με έμφαση ότι με το να βρίζεις και να χαρακτηρίζεις τους καπιταλιστές απατεώνες προσωπικά, συμβάλλεις στην αποβλάκωση του κόσμου, αφού κρύβεις την ουσία του προβλήματος, ότι απέναντί σου έχεις το κεφάλαιο και τους καπιταλιστές. Επειδή η παραπάνω αντίληψη είναι πεντακάθαρη και απαντά στην ουσία του προβλήματος των ιδιωτικοποιήσεων, εκείνο που εντυπωσιάζει είναι η έκπληξη της εφημερίδας και του ΣΥΝ.

Μπορεί να μη φταίει η «ΑΥΓΗ». Αυτή, απλά, όπως και στα άλλα ζητήματα, αναπαράγει τη γραμμή ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Και όπως αυτή εκφράστηκε επίσημα από τον Αλ. Αλαβάνο, επίσης στη Βουλή, το πρόβλημα είναι να μη γίνει η Ελλάδα Καζαμπλάνκα και «πως μπαίνουν εδώ πέρα, χωρίς να ξέρουμε, κεφάλαια από κάθε χώρα συνοδευόμενα από κομπραδόρους, από αλητεία, από εμπόρους όπλων» και εν πάση περιπτώσει να αγοράζει κάποιος επιχειρηματικός όμιλος μετοχές του ΟΤΕ και να μην ξέρουμε «πόσα ονόματα έχει αλλάξει από το 1998, ποιος είναι ο βασικός μέτοχος», πόσα κεφάλαια κατέχει η μία επιχειρηματική ομάδα και η άλλη.

Καταλάβατε; Αν ήταν η χώρα να μη γίνει Μαρόκο, αν τα κεφάλαια που έρχονταν στη χώρα δε συνοδεύονταν από κομπραδόρους και αλήτες, αλλά από αφεντικά που διαθέτουν καθωσπρεπισμό και κατακλέβουν την εργατική τάξη με το «σας» και με το «σεις», τότε για τον ΣΥΡΙΖΑ δε θα υπήρχε πρόβλημα. Και αν μαζί με όλα αυτά γνωρίζαμε ποιοι είναι οι βασικοί μέτοχοι και είχαν και κάποιο «πρόσωπο» στην πιάτσα, τότε μάλιστα. Θα μπορούσαν να γίνουν εταίροι και στον ΟΤΕ, και στη ΔΕΗ, και αλλού.

Από εκεί και πέρα, τσιμουδιά για το ίδιο το έγκλημα των ιδιωτικοποιήσεων, των επιχειρηματικών ομίλων και των ...ευυπόληπτων καπιταλιστών που τους παραδίδουν τις κρατικής ιδιοκτησίας επιχειρήσεις. Κουβέντα για το ρόλο που παίζει η ΕΕ και οι διάφορες Συνθήκες της. Αχνα για την ανάγκη να υπάρξει κόντρα στην πολιτική της απελευθέρωσης των αγορών. Ούτε λέξη για το ότι όλες οι επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας πρέπει να επιστρέψουν στο Δημόσιο. Απόλυτη σιωπή, δηλαδή, για την ουσιαστική πλευρά του προβλήματος και επικοινωνιακά φληναφήματα, για το πόσο καλύτερος ή χειρότερος είναι ο εκάστοτε καπιταλιστής. Λες και έτσι στοχεύει σε μικρότερα κέρδη, ή γίνεται λιγότερο αδίστακτος, σε όλη την γκάμα των εκμεταλλευτικών σχέσεων μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας.

Είναι βέβαιο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρωτοτυπεί. Παρόμοια κριτήρια, φέρονται να παίρνουν υπόψη τους και η ΕΕ, και η ΝΔ, και το ΠΑΣΟΚ, όταν σχεδιάζουν τα προγράμματα των μαζικών ιδιωτικοποιήσεων. Το ίδιο κάνουν και οι μεταξύ τους ανταγωνιζόμενοι επιχειρηματικοί όμιλοι, όταν ο ένας προσπαθεί να σκάψει το λάκκο του άλλου, για να κερδίζουν την εύνοια των κυβερνώντων και τα καλά φιλέτα των πωλήσεων. Μόνο που όλοι τους - και ο ΣΥΡΙΖΑ - αποφεύγουν να πουν το κύριο, που είναι τα συμφέροντα του λαού από τη μία και οι καπιταλιστές από την άλλη. Εκτός και αν δεν μπορούν ακόμα να διαλέξουν...

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ