ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ξεμένει από γιατρούς το ΕΚΑΒ

Παπαγεωργίου Βασίλης

Στο μάτι του κυκλώνα το ΕΚΑΒ πριν λίγες μέρες με αφορμή το περιστατικό της Θεσσαλονίκης, όπου ένας άρρωστος πέθανε μέσα στο ασθενοφόρο, που τον μετέφερε σε νοσοκομείο. Αρχικά η αιτία θανάτου αποδόθηκε στην έλλειψη υλικών που θα έθεταν σε λειτουργία τον απινιδωτή, ενώ στη συνέχεια ο ιατροδικαστής διαπίστωσε ως αιτία τη γαστρορραγία.

Ο υπουργός Υγείας Δημήτρης Αβραμόπουλος και ο πρόεδρος του ΕΚΑΒ Νίκος Παπαευσταθίου υποστήριξαν ότι σε κεντρικό επίπεδο υπήρχε στοκ απ' τα υλικά που δεν υπήρχαν στο ασθενοφόρο. Μάλιστα, ο υπουργός Υγείας είπε, κάποιος «δεν έκανε καλά τη δουλειά του» και έστειλε την υπόθεση στη Δικαιοσύνη. Ακόμα αναμένονται και τα αποτελέσματα της Ενορκης Διοικητικής Εξέτασης (ΕΔΕ) απ' την οποία, θα εξαρτηθούν και οι κυρώσεις.

Το βασικό πρόβλημα δεν είναι - όσο κι αν αυτές έχουν την αξία τους - παραλείψεις ατόμου και η αναζήτηση ενός εξιλαστήριου θύματος, όπως η απομάκρυνση π.χ. του προέδρου, που θα παρουσιαστεί ως διόρθωση των κακώς κειμένων. Η βασική αιτία βρίσκεται αλλού. Στο ότι από το ΕΚΑΒ λείπουν πάνω από 3.500 άτομα για να αναπτυχθεί πανελλαδικά, ενώ τελευταία ξέμεινε και από γιατρούς καθώς οι επικουρικοί γιατροί τελείωσαν την πενταετή θητεία τους και δεν μπορούν να συνεχίσουν.

Για όλα αυτά χρειάζεται άλλη πολιτική. Εκείνη που θα υπηρετεί την υγεία των λαϊκών στρωμάτων και όχι η εφαρμοζόμενη πολιτική που μετατρέπει και το ΕΚΑΒ σε συνδρομητή της επιχειρηματικής δραστηριότητας με μεταφορές - που πρέπει να τις κάνει υποχρεωτικά - προς τα μεγάλα ιδιωτικά κέντρα.

Τα ίδια εργαλεία

Αλλάζεις λίγο τις λέξεις - όχι πολύ - επιστρατεύεις τα ίδια μέσα, τα ίδια αποτυχημένα εργαλεία, αλλάζοντας λίγο τη «δοσολογία». Αναπαράγεις έτσι τα ίδια αδιέξοδα, αλλά αδιαφορείς, αρκεί να μπορέσεις να εμφανίσεις λύσεις και να μαζέψεις ψήφους. Αυτό έκανε χτες ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου, μιλώντας για την τουριστική πολιτική του κόμματός του στους εκπροσώπους των τουριστικών επιχειρήσεων.

Το ΠΑΣΟΚ οσμίζεται εκλογές και κάνει έφοδο στη «μεσαία τάξη», - έτσι την ονόμασε ο Γ. Παπανδρέου - για να τη «σώσει» και να τον σώσει κι αυτή με τη σειρά της.

«Πράσινη Ανάπτυξη» είπε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Για «πράσινο τουρισμό» μιλούσε μέχρι πρόσφατα ο Α. Σπηλιωτόπουλος. «Ποιοτικό τουρισμό» είπε ο Γ. Παπανδρέου, τα ίδια λέει και η ΝΔ.

Μόνο που οι κάλπες για να γεμίσουν «πρασινάδα» χρειάζονται λίγο παραπάνω «πότισμα». Κι αρχίζει η πλειοδοσία του ΠΑΣΟΚ: προτείνει 12 μέτρα που μοιράζουν ελπίδα στους «μικρούς» του τουρισμού και εκατομμύρια ευρώ στους μεγαλοεπιχειρηματίες. Πάγωμα δανειακών υποχρεώσεων, ρυθμίσεις οφειλών, περισσότερες εγγυήσεις, κατάργηση του ΕΤΑΚ, αύξηση του επιδόματος ανεργίας αλλά και μετατροπή του σε επίδομα κατάρτισης (επιμονή στην τσάμπα δουλειά), μικρότερα ναύλα στην ακτοπλοΐα (άραγε με μεγαλύτερες επιδοτήσεις στους εφοπλιστές;).

Πραγματικά, μέτρα σωτηρίας. Για το ΠΑΣΟΚ και τους μεγαλοξενοδόχους...

Θανατηφόρο μείγμα...

Μόλις το περασμένο Σάββατο, ο 50χρονος οικοδόμος Χρ. Κατσάνος έχασε τη ζωή του βγάζοντας το μεροκάματο στο τμήμα της Εγνατίας Οδού, στο Δροσοχώρι Ιωαννίνων. Την Τρίτη, κλιμάκιο του Συνδικάτου Οικοδόμων Ιωαννίνων πραγματοποίησε διαμαρτυρία στο ΚΕΠΕΚ και μετέφερε τις μαρτυρίες των εργαζόμενων για πλημμελή μέτρα ασφάλειας από την πλευρά της εργοδοσίας. Οπως κατήγγειλαν οι συνδικαλιστές, η κατασκευάστρια εταιρεία - η οποία έχει και την ευθύνη κατασκευής του τμήματος της Εγνατίας Οδού στον Αραχθο - επέβαλε κατόπιν εορτής και άρον άρον μετά το «ατύχημα» το κράνος, τη διακριτική στολή και τα σχετικά υποδήματα. Στην προσπάθεια μάλιστα να καλύψει τις σοβαρές ευθύνες της, η εργοδοσία υπέβαλε μετά το θάνατο του εργάτη αίτηση για την έκδοση άδειας εκτέλεσης εργασιών το Σάββατο.

Την ίδια ώρα, οι τεράστιες ελλείψεις προσωπικού στις αρμόδιες υπηρεσίες αποτελούν έναν επιπλέον παράγοντα που δεν ευνοεί το μόνιμο και ουσιαστικό έλεγχο, αφού για παράδειγμα, στο ΚΕΠΕΚ όπου υπάγονται τα έργα της Εγνατίας στη συγκεκριμένη περιοχή απασχολούνται μόλις 8 υπάλληλοι, χωρίς την ανάλογη γραμματειακή υποστήριξη! Αν στην εργοδοτική επιθετικότητα και στη γύμνια των ελεγκτικών υπηρεσιών προσθέσει κανείς και την κάλυψη - ενθάρρυνση των μεγαλοκατασκευαστών από την πολιτική που πριμοδοτεί τα κέρδη τους, εύκολα αντιλαμβάνεται ότι το εκρηκτικό «μείγμα» που απειλεί καθημερινά και αφαιρεί ζωές εργατών είναι πανταχού παρόν στους τόπους δουλειάς.

Για τα συμφέροντα του κεφαλαίου...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ εντάξει, δεν το είχαμε καταλάβει. Τα σκληρά μέτρα της κυβέρνησης - είπε ο υπουργός Οικονομίας - δεν παίρνονται γιατί το θέλουν οι Βρυξέλλες και οι πολυεθνικές.

Αντιθέτως, παίρνονται για «το συμφέρον της οικονομίας και της χώρας». Για το κοινό καλό, βρε παιδί μου.

Πώς γίνεται όμως αυτό το «συμφέρον της χώρας» να είναι μονίμως αντίθετο από το συμφέρον των μισθωτών και των συνταξιούχων; Περίεργο πράγμα. Εχει άραγε τίποτε... προηγούμενα μαζί τους «η χώρα»;

Μάλλον απίθανο, γιατί αν υπάρχει το οφείλει σε αυτούς. Στη δουλειά τους και στις θυσίες τους.

Σίγουρα η «χώρα» δε χρωστάει τίποτε στα κάθε είδους αρπακτικά που λυμαίνονται επί 10ετίες κάθε έννοια του «δημόσιου πλούτου» μέσω κυβερνήσεων που το μόνο που κάνουν είναι να τους τον χαρίζουν.

ΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ του «Ρ» είναι ενήμεροι για το περιεχόμενο των δυο απαράδεκτων συμφωνιών Ελλάδας - ΗΠΑ που προωθούνται αυτές τις μέρες στη Βουλή. Ομως αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι... είναι αναγνώστες του «Ρ».

Γιατί αν περίμεναν από την κυβέρνηση που τις προωθεί ή το ΠΑΣΟΚ που τις συμφώνησε - προεδρεύοντας στην ΕΕ - το 2003, σώθηκαν...

Για να καταλάβετε, ακόμη και οι βουλευτές που συμμετέχουν στην επιτροπή που κυρώνει αυτές τις συμφωνίες δεν τις πήραν στα χέρια τους! Τους μοιράστηκε απλώς μια... περίληψη του περιεχομένου τους.

Τόσο δεδομένη βλέπετε θεωρείται η υποταγή της χώρας στις απαιτήσεις της ΕΕ και των ΗΠΑ, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει κατάργηση βασικών δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Οσο για τους χρόνους της κύρωσης των δυο συμφωνιών... μιλάμε για διαδικασίες «εξπρές». Δεν είναι να καθυστερούν αυτά τα πράγματα. Μπορεί να γίνει καμιά... παρεξήγηση.

Γρηγοριάδης Κώστας

Αισιόδοξα βήματα με τους μετανάστες εργάτες

Ανάμεσα στα βασικά καθήκοντα που καθόρισε η 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου, που έγινε τον Ιούνη του 2007 στην Αθήνα, ήταν η ένταση της σχεδιασμένης δουλειάς με τους μετανάστες εργάτες και υπάλληλους, σαν βασική προϋπόθεση για το δυνάμωμα του ταξικού συνδικαλιστικού, συνολικά του εργατικού κινήματος. Ακόμα, η συγκρότηση νέων κλαδικών σωματείων και Σωματειακών Επιτροπών στα ήδη υπάρχοντα Συνδικάτα, με στόχο το ΠΑΜΕ και τα σωματεία που συσπειρώνει να ριζώσει βαθύτερα στους τόπους δουλειάς, να μπει σε καινούριους κλάδους και χώρους εργασίας, να μεγαλώσει η συσπείρωση δυνάμεων γύρω από το πλαίσιό του.

Τον ενάμιση χρόνο που μεσολάβησε από τη Συνδιάσκεψη, τα βήματα που έκαναν οι ταξικές δυνάμεις και στα δύο αυτά μέτωπα, είναι μετρήσιμα και ενθαρρυντικά. Τα κλαδικά σωματεία που συστάθηκαν στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και αλλού, έχουν ήδη αφήσει τη σφραγίδα τους στην οργάνωση των αγώνων σε κλάδους με μεγάλη συγκέντρωση νέων σε ηλικία εργαζομένων, που απασχολούνται με τις πιο βάρβαρες σχέσεις εργασίας και στη συντριπτική τους πλειοψηφία παρέμεναν ασυνδικάλιστοι. Νέα κλαδικά σωματεία βρίσκονται στα σκαριά, καθώς έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για την ίδρυσή τους σε κλάδους όπου ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός αφήνει συνειδητά εκτός Συνδικάτων χιλιάδες εργαζόμενους που δεν απασχολούνται με σταθερή σχέση εργασίας.

Αντίστοιχα αισιόδοξη είναι και η δουλειά με τους μετανάστες. Οι μάχες που δόθηκαν τα τελευταία χρόνια για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους, στους τόπους δουλειάς και κατοικίας των χιλιάδων οικονομικών μεταναστών, ανεξάρτητα από κλάδο δουλειάς, έχουν οδηγήσει, ώστε σήμερα περισσότεροι εργατοϋπάλληλοι από άλλες χώρες να συσπειρώνονται στα ταξικά Συνδικάτα, να παίρνουν πιο ενεργά μέρος στη ζωή και τη δράση των Σωματείων, να γίνονται οι ίδιοι προπαγανδιστές της δράσης των Συνδικάτων στους ομοεθνείς τους.

Δείγμα αυτής της ωρίμανσης για το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα δεν είναι μόνο οι αγώνες που αναπτύχθηκαν με αιχμή τα προβλήματα των μεταναστών, είτε στη Μανωλάδα και τη «Lady Fashion», είτε στο κάτεργο της Πέτρου Ράλλη και τα υπόγεια των Πατησίων. Δεν είναι μόνο η μαζικοποίηση με μετανάστες εργάτες Σωματείων όπως αυτό του Ιματισμού στην Αθήνα, η συμμετοχή εκατοντάδων εργατών από άλλες χώρες στις εκλογές του. Ούτε, βέβαια, μόνο τα μαθήματα της ελληνικής γλώσσας που διοργανώνει κεντρικά το ΠΑΜΕ για τους μετανάστες και το εγχειρίδιο με τα δικαιώματά τους που τυπώθηκε σε εφτά γλώσσες και διακινείται πλατιά από Ομοσπονδίες και Συνδικάτα.

Ο πιο αισιόδοξος δείκτης για τη δουλειά των ταξικών δυνάμεων στους μετανάστες είναι η συγκρότηση Σωματειακών Επιτροπών. Οπως αυτές που γεννήθηκαν την περασμένη Κυριακή, ύστερα από συσκέψεις των Συνδικάτων Ιματισμού και Μετάλλου της Αθήνας. Οπως αυτές που χτίζονται σε πολλούς άλλους κλάδους. Μέσα από τέτοιες δοκιμασμένες μορφές οργάνωσης, οι μετανάστες εργάτες βγαίνουν στο προσκήνιο της ταξικής πάλης. Από καλύτερες θέσεις δίνουν τη μάχη για τα δικαιώματά τους, για την κοινή δράση με τους Ελληνες συναδέλφους τους, ενάντια στον κοινό αντίπαλο. Η πείρα από τη μέχρι τώρα δουλειά αποτελεί παρακαταθήκη για τα επόμενα βήματα που σχεδιάζει το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα.

Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ