ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Το φρικιαστικό πρόσωπο της ΕΕ

Γρηγοριάδης Κώστας

Ερχεται δήθεν να δώσει λύση στο πρόβλημα της «επισιτιστικής ασφάλειας» την στιγμή που τα μέτρα τα οποία λαμβάνει θα «βυθίσουν» στο φάσμα της πείνας ακόμη μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού στην Ευρώπη και παγκοσμίως. Στο ψήφισμα που υιοθέτησε το Ευρωκοινοβούλιο την Πέμπτη 17 Φλεβάρη αναφερόμαστε, όπου ανάμεσα σε ευχολόγια περί «στήριξης των αγροτών στις αναπτυσσόμενες χώρες» και φαιδρότητες όπως «καταπολέμηση της κερδοσκοπίας» στα τρόφιμα, κάνει ένα ακόμη βήμα προς την κατεύθυνση συγκέντρωσης του μικρού κλήρου και της παραγωγής από τα ιδιωτικά μονοπώλια του αγροτοδιατροφικού τομέα.

«Η ενασχόληση με τα βασικά γεωργικά αγαθά, πρέπει να περιορίζεται μόνο σε εκείνους τους επενδυτές που συνδέονται πραγματικά με τις αγορές γεωργικών προϊόντων», είναι η προκλητική προτροπή του ψηφίσματος προς την Ευρωπαϊκή Αρχή Κινητών Αξιών και Αγορών. Ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές, ζητά την θέσπιση περιοριστικών μέτρων προς τους μικρούς αγρότες και κτηνοτρόφους αναφορικά με το είδος της παραγωγής που θα ασκούν. Η παραγωγή των «βασικών» αγροτοκτηνοτροφικών προϊόντων, πρέπει να ασκείται όχι από «αγρότες», αλλά από «επενδυτές» (δηλ. καπιταλιστές) που θα έχουν «πραγματική» πρόσβαση στις «αγορές». Στα χρηματιστήρια αγροτικών προϊόντων δηλαδή, εκεί που τα κοράκια του κεφαλαίου καθημερινά «τζογάρουν» το ψωμί του εργαζόμενου λαού, εκεί που στοιχηματίζουν στην πείνα εκατομμυρίων ανθρώπων, «ελέω» της απάνθρωπης καπιταλιστικής κερδοσκοπίας.

Ολοένα και περισσότερο, η ΕΕ των μονοπωλίων αποκαλύπτει την φρικιαστική της φύση, αποδεικνύει γιατί πρέπει να την τσακίσει η οργανωμένη μαζική λαϊκή πάλη.

«Σοβαρότητα και ψυχραιμία» για ποιον;

Η εργοδοσία του καζίνο ξενοδοχείου και τελεφερίκ Πάρνηθας με ανακοίνωσή της προς όλους τους εργαζόμενους ζητά την αφαίρεση μιας σειράς δικαιωμάτων και κατακτήσεών τους καθώς λόγω «της βαθιάς οικονομικής κρίσης» τα «αποτελέσματα της εταιρείας υπέστησαν σημαντικό πλήγμα». Αφού λοιπόν ευθαρσώς ζητά εντατικοποίηση της δουλειάς, εργασιακή ειρήνη, «εθελούσια έξοδο», μηδενικές αυξήσεις στους μισθούς κλπ., ζητά από τους εργαζόμενους - καθώς μια μέρα μετά είχαν γενική συνέλευση - να αναλογιστούν «με σοβαρότητα και ψυχραιμία τις εξελίξεις και προοπτικές, και να αποφασίσετε με υπευθυνότητα ποια μάχη θα δώσουμε για να κερδίσουμε τον πόλεμο».

Ακριβώς αυτήν την παραίνεση έκαναν πράξη οι εργαζόμενοι οι οποίοι με σοβαρότητα και ψυχραιμία αντιλήφθηκαν τις προτάσεις της εργοδοσίας ως κάλεσμα να θυσιάσουν τα δικαιώματά τους για τη διασφάλιση των κερδών της και με υπευθυνότητα επέλεξαν να δώσουν τη μάχη για τα δικαιώματά τους, για την ίδια τους τη ζωή, με αγώνα ενάντια στον πόλεμο, που έχει κηρύξει η εργοδοσία.

Πλάτες στις ιδιωτικοποιήσεις

«Οι δανειστές μας δεν ανησυχούν από τη χρεοκοπία της χώρας επειδή ακριβώς υπάρχει η περιουσία της. Ξέρουν ότι ακόμη και με χρεοκοπία της Ελλάδος δεν έχουν τίποτα να χάσουν»... Αυτό ομολογεί, στο «εβδομαδιαίο δελτίο» της, η Alpha Bank, βάζοντας κυνικά πλάτες στις ιδιωτικοποιήσεις ύψους 50 δισ. ευρώ που μαγειρεύει η κυβέρνηση σε συνεργασία με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

Με απλά λόγια λένε ότι στην περίπτωση που δεν προχωρήσει το μαζικό ξεπούλημα, τότε οι τράπεζες και άλλοι μεγαλοπιστωτές θα προχωρήσουν σε κατασχέσεις. Η τέτοια «δυνατότητα» τους παρέχεται στο κατάπτυστο κείμενο στις διαβόητες «δανειακές συμβάσεις» που υπέγραψε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με την ΕΕ και το ΔΝΤ αμέσως μετά το μνημόνιό τους. Ο λαός, μαζί και με όλες τις άλλες συμφωνίες τους, δεν έχει κανένα λόγο να τις αναγνωρίσει και χειραφετημένος από τις επιλογές τους να κατευθύνει την πάλη του για τη δική του νίκη σε επίπεδο εξουσίας.

Tο μυαλό στην επιχειρηματικότητα

Συνεπής στην αντιδραστική της στάση, η πλειοψηφία του Εμπορικού Συλλόγου της Αθήνας, την ώρα που οι αγωνιστικές δυνάμεις καλούν στην πανελλαδική απεργία της 23ης Φλεβάρη με κλείσιμο καταστημάτων και συγκεντρώσεις, καλεί τους εμπόρους της Αθήνας να κρατήσουν τα μαγαζιά ανοιχτά. Να μη συμμετάσχουν με κανένα τρόπο στις κινητοποιήσεις και να κλείσουν τα καταστήματα μόνο την ώρα της πορείας για ευνόητους λόγους. «Μοναδική αξιόπιστη διέξοδος είναι στήριξη της επιχειρηματικότητας...», αναπαράγουν τα φερέφωνα της άρχουσας τάξης, οι εκπρόσωποι της μαύρης αντίδρασης. Την προηγούμενη χρονιά, κρώζουν τα παπαγαλάκια, η αγορά της Αθήνας λειτούργησε σε καθεστώς «ομηρίας» των «850 και πλέον πορειών, διαδηλώσεων και συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας με μέσο όρο αποκλεισμού τις 4 ώρες ημερησίως», αποσιωπώντας ότι η πραγματική ομηρία είναι η βίαιη περιθωριοποίηση και ο στραγγαλισμός του εισοδήματος και των δικαιωμάτων εργαζομένων και αυτοαπασχολούμενων στη δουλειά και την αξιοπρεπή διαβίωση που επιβάλλει η πολιτική κυβέρνησης και μονοπωλίων. Να πάρουν την απάντησή τους στις 23 του Φλεβάρη!

«Εργαλείο για τη δουλειά του» κεφαλαίου...

Γρηγοριάδης Κώστας

«ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ», λέει, θέλει ο Γ. Παπακωνσταντίνου για να διαθέτει ένα «εργαλείο να κάνει τη δουλειά του»...

Ποια «δουλειά του», δηλαδή να φορολογεί τους εργαζόμενους, τους αγρότες και τους αυτοαπασχολούμενους για να τα δίνει στους τραπεζίτες και τους βιομήχανους. Ωραία δουλειά!

Η απορία μας, πάντως, είναι η εξής: Η αστυνομία που ήδη έχουμε δεν είναι ...«οικονομική»; Τι είναι; Για την ακρίβεια, πιο «οικονομική» δε γίνεται.

Σε περίπτωση που έχει διαφύγει της αντίληψής τους, η κύρια απασχόληση της ΕΛ.ΑΣ. είναι να προστατεύει πολύ συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα και πολύ συγκεκριμένες οικονομικές πολιτικές.

Απεργούν οι ναυτεργάτες; Παρούσα η Αστυνομία να προστατέψει τους εφοπλιστές. Διαδηλώσεις έξω από καταστήματα που γίνονται απολύσεις; Εκεί η Αστυνομία για να προστατεύσει την «απρόσκοπτη λειτουργία».

Κάνουν κινητοποιήσεις οι αγρότες για τις τιμές των προϊόντων; Νάτη η αστυνομία να απαγορεύει τις συναθροίσεις. Γίνεται συγκέντρωση σε εργοστάσιο πρώτη - πρώτη η Αστυνομία, καθότι είναι «ιδιωτικός χώρος».

Για την περίπτωση που αμφισβητείται η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης συνολικά, δεν το συζητάμε. Στο πόδι ολόκληρη η δύναμη της ΕΛ.ΑΣ. με ΜΑΤ, δακρυγόνα και ό,τι άλλο φανταστείτε.

Μάλλον αυτό που ζητάει ο Γ. Παπακωνσταντίνου και ολόκληρη η κυβέρνηση δεν είναι μια ακόμη Αστυνομία. Περισσότερη καταστολή θέλουν και αυτό θα επιδιώκουν όσο πιο αντιλαϊκή γίνεται η πολιτική τους.

Γιατί, παρά τα κουραφέξαλα που κατά καιρούς λένε περί «ωριμότητας του ελληνικού λαού», περί «ανοχής» και «πατριωτισμού» των Ελλήνων, ξέρουν πολύ καλά πως άπαντες τους έχουν καταλάβει.

Οσο κι αν ...φάνε τα λυσσιακά τους οι γνωστοί τηλεπαρουσιαστές στα δελτία των 8.30, ξέρουν ότι αυτή η πολιτική «δεν περνάει» στο μυαλό του ελληνικού λαού. Οπότε μόνο με το (άγριο) ζόρι μπορεί να επιβληθεί.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Για όσο κρατήσει κι αυτό φυσικά, γιατί όλα έχουν τα όριά τους...

Οι ΜΚΟ «αντιβιοτικά» του καπιταλισμού

Η συζήτηση σχετικά με τη διαφάνεια των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ) δεν πρέπει να αφορά τους εργαζόμενους και είναι αποπροσανατολιστική. Ανεξάρτητα από το εάν ορισμένες ΜΚΟ λένε ότι επιτελούν κάποιο έργο και κάποιες άλλες χρηματοδοτούνται απλά για ...να υπάρχουν, ένα είναι δεδομένο και ένα πρέπει να απασχολεί την εργατική λαϊκή οικογένεια: Η όποια δράση δεν ωφελεί σε τίποτα τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Οι ΜΚΟ είναι γέννημα και εργαλεία των κυβερνήσεων, της ΕΕ, των επιχειρηματικών ομίλων. Από αυτούς ιδρύονται και χρηματοδοτούνται. Πόσο ωφέλιμη μπορεί να είναι η δράση ενός θεσμού των κυβερνήσεων και της ΕΕ, που ξεθεμελιώνουν όλα τα λαϊκά κεκτημένα, φορτώνουν τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης στους εργαζόμενους και τα παιδιά τους, νομοθετούν για την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των επιχειρήσεων και όχι για τις λαϊκές και κοινωνικές ανάγκες;

Εξ αντικειμένου, οι ΜΚΟ αποτελούν στηρίγματα του καπιταλισμού, προσπαθώντας να «στρογγυλέψουν» τη βάρβαρη φύση του και γι' αυτό χρηματοδοτούνται από βιομήχανους, επιχειρηματίες και τραπεζίτες. Για παράδειγμα, οι φαρμακοβιομηχανίες δωρίζουν φάρμακα σε ΜΚΟ («PRAKSIS», «Φαρμακοποιοί του Κόσμου», «Γιατροί του Κόσμου» κ.ά.), που «υπερασπίζονται» την πρόσβαση των «αδυνάτων» στη φαρμακευτική αγωγή, διότι οι ΜΚΟ δεν αμφισβητούν το δικαίωμα των επιχειρηματιών να εμπορεύονται το φάρμακο, δεν παλεύουν για φάρμακο κοινωνικό αγαθό, ούτε για κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στην Υγεία. Το ίδιο και οι βιομήχανοι στον κλάδο των τροφίμων: Δωρίζουν σε κάποιες ΜΚΟ κονσέρβες για όσους δεν έχουν να φάνε, τη στιγμή που οι ίδιοι εμπορεύονται τα τρόφιμα. Ετσι, φορούν με τη βοήθεια των οργανώσεων αυτών ένα «φιλανθρωπικό» προσωπείο, οι αντιθέσεις δεν εκφράζονται τόσο ακραία.

Υπερασπίζονται το αστικό κράτος και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες, μιας οργάνωσης που αποδέχεται όλη την ευρωπαϊκή και ελληνική νομοθεσία για τους πρόσφυγες και συμμετείχε στην επιτροπή διαμόρφωσης του τελευταίου νόμου με τίτλο «για την Υπηρεσία Ασύλου και την Υπηρεσία Πρώτης Υποδοχής», ο οποίος ενσωματώνει όλη την αντιμεταναστευτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης (σ.σ. Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Ασυλο). Εξάλλου, ως κύριοι συνεργάτες της Οργάνωσης αναφέρονται - ανάμεσα σε άλλους - στην ιστοσελίδα της, τα υπουργεία, οι δημοτικές αρχές Αθήνας και Πάτρας που πρωτοστατούν στην «εκκαθάριση» των πόλεων από μετανάστες και πρόσφυγες.

Προωθούν τη σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και τον εθελοντισμό σε ζητήματα Υγείας, Πρόνοιας, Προστασίας του Περιβάλλοντος, Κοινωνικής Πολιτικής. Θεωρούν φυσικό ότι το αστικό κράτος δίνει χρήμα και κίνητρα στο κεφάλαιο και, άρα, «δεν μπορεί να φροντίζει για όλα». Είναι ενδεικτικές οι συμφωνίες της «WWF» με την κυβέρνηση της ΝΔ για προστασία του εθνικού δρυμού της Πάρνηθας, των «Γιατρών του Κόσμου» με το «Θεαγένειο» Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης κ.ά. Τέτοιες συνεργασίες ανοίγουν το δρόμο για μεγαλύτερη εισβολή του ιδιωτικού τομέα και του εθελοντισμού σε ευαίσθητους τομείς.

Τέτοιες οργανώσεις αποτελούν τα «αντιβιοτικά» του εκμεταλλευτικού συστήματος και γι' αυτό άλλωστε απέχουν πάντα από το οργανωμένο λαϊκό και ταξικό εργατικό κίνημα. Οι εργαζόμενοι και οι νέοι δεν έχουν παρά να απορρίψουν τη λογική του δήθεν «εφικτού», του «επιμέρους», της εκτόνωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας.

Ελένη ΜΑΪΛΗ