ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 13 Φλεβάρη 2008 - 2η έκδοση
Σελ. /28
Χαλκευμένα στοιχεία

Γρηγοριάδης Κώστας

Τρόπους να «βλογάει τα γένια της» για δήθεν αντιμετώπιση της ανεργίας αναζητά η κυβέρνηση, όχι μόνο για να κρύψει τις συνέπειες της «ευελφάλειας», αλλά και για να πείσει ότι αυτή αποτελεί «σωτηρία» για την προστασία ανέργων και εργαζομένων.

Με χτεσινό δελτίο Τύπου η ΕΣΥΕ αναφέρει πως το Νοέμβρη του 2007 η ανεργία κυμάνθηκε στο 7,6%, μειωμένη κατά πολύ σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο. Πουθενά, βέβαια, δεν πρόκειται να διαβάσει ο εργαζόμενος και ο άνεργος για τα στρεβλά κριτήρια με τα οποία κάποιος κατατάσσεται ή όχι στους ανέργους. Η ίδια η στατιστική υπηρεσία της ΕΕ (Γιούροστατ) δε θεωρεί άνεργο όποιον έχει δουλέψει έστω και μια ώρα την εβδομάδα πριν την καταγραφή. Ούτε βέβαια καταγράφεται ως άνεργος όποιος δουλεύει σε θέσεις μερικής, εποχιακής ή προσωρινής απασχόλησης, δηλαδή είναι μόνιμα με το ένα πόδι στην ανεργία. Ολοι αυτοί «εξαφανίζονται» από τις λίστες της ανεργίας.

Την ...αξιοπιστία των επίσημων στατιστικών στοιχείων αναδεικνύει και η καταγραφή της μερικής απασχόλησης. Η ΕΣΥΕ κάνει λόγο για μερική απασχόληση μεταξύ 4-5,7%, όταν η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική (στις 21/10/2007 ο «Ρ» αποκάλυψε σε έρευνα ότι η πραγματική μερική απασχόληση κυμαίνεται από 10% μέχρι 12%). Η ίδια η Γιούροστατ παραδέχεται ότι «η διάκριση μεταξύ πλήρους και μερικής απασχόλησης στηρίζεται στην αυθόρμητη απάντηση που δίνει ο ερωτώμενος»...

Μπερδεύτηκε...

Το 'πε χτες ο Τσίπρας και επειδή μάλλον είναι ενδεικτικό για το λόγο που θα παρουσιάσει ο ΣΥΝ και το επόμενο διάστημα, το αναπαράγουμε, όπως το είπε στο ραδιοσταθμό του «Σκάι»: «Με μπερδεύει ο πολιτικός λόγος του προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Είναι ένας συμπαθής πολιτικός, αλλά δεν μπορώ να κατανοήσω εύκολα πού μπορεί να κατατάξει κανείς το λόγο του Γ. Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ συνολικά».

Οταν μετά από είκοσι χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ και τέσσερα χρόνια συγκεκριμένης αντιπολίτευσης από αυτό το κόμμα, εξακολουθεί κάποιος να μπερδεύεται από το λόγο και την πολιτική του, τότε μάλλον ο καθένας μας δικαιούται να πει ότι ο χαρακτηρισμός του ΣΥΝ ως αφερέγγυα δύναμη μάλλον είναι επιεικής.

«Αγονη» πολιτική...

Η είδηση ότι, 20 νησιά της λεγόμενης άγονης γραμμής κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, αποτυπώνει, με ανάγλυφο τρόπο, την κυβερνητική πολιτική και σε αυτόν τον τομέα, η οποία μπορεί να περιγραφεί σε μία και μόνο φράση: Ολα υπέρ των μεγάλων ακτοπλοϊκών εταιρειών. Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με δημοσιεύματα, οι μεγάλες ακτοπλοϊκές εταιρείες, αρνούνται να συμμετάσχουν στους διαγωνισμούς με αποτέλεσμα, αυτοί, να κηρύσσονται άκυροι, επικαλούμενες τα χαμηλά κρατικά μισθώματα (τα οποία το 2008 θα ξεπεράσουν τα 70 εκατ. ευρώ).

Τούτη η είδηση δείχνει σε όλο το μεγαλείο το πώς πριμοδοτούνται, με κάθε τρόπο, οι μεγάλες ακτοπλοϊκές εταιρείες. Απ' τη μια χρηματοδοτούνται με τεράστια χρηματικά ποσά και, απ' την άλλη, αρνούνται να πάρουν μέρος στους διαγωνισμούς! Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι οι λεγόμενες άγονες γραμμές, αλλά η ...άγονη πολιτική που ακολουθούν οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, υπηρετώντας το μεγάλο εφοπλιστικό κεφάλαιο...

Υπερβάλλων ζήλος ή επιχείρηση τρομοκράτησης;

Ολο και πιο συστηματικά, το τελευταίο διάστημα, η Αστυνομία τρομοκρατεί νεαρά παιδιά, με πρόσχημα κάποιον τυπικό αστυνομικό έλεγχο. Μετά την περίπτωση της Καισαριανής, όπου αστυνομικοί έβαλαν δύο 15χρονους σε περιπολικό και τους έκαναν βόλτες για αρκετή ώρα χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος, πριν μερικές μέρες σε άλλη περιοχή της Αθήνας, αστυνομικοί προσήγαγαν στο τμήμα τρεις νεαρούς - παιδιά μεταναστών που το πρωί δουλεύουν και τη νύχτα πάνε σχολειό - που βρίσκονταν στην πλατεία και έπιναν καφέ! Οπως αναφέρουν πληροφορίες, τα παιδιά κρατήθηκαν μάλιστα όλη τη νύχτα στο τμήμα. Αλήθεια, ποιος είναι ο λόγος που, τελευταία, οι δυνάμεις καταστολής τρομοκρατούν νέους ανθρώπους;

Ερευνα στην υπηρεσία του κεφαλαίου

Οταν ο λαός μας ακούει για επιστημονική έρευνα, στέκεται συνήθως με δέος και σεβασμό, ξυπνάει μέσα του η ελπίδα ότι κάτι καινούργιο και καλό θα γεννηθεί. Ομως, δεν είναι πάντα έτσι. Οταν η επιστήμη και η ανάπτυξή της, η έρευνα υποτάσσεται στις ανάγκες του κεφαλαίου, γεννά εγκλήματα για τους λαούς, για την ανθρωπότητα. Ετσι, όπως και για κάθε τι άλλο, όταν μιλάμε για ανάπτυξη, επιστήμη, έρευνα, τεχνολογία, πρέπει διαρκώς να απαντούμε στο ερώτημα «από ποιον για ποιον». Σ' αυτό το ερώτημα, το νομοσχέδιο για την έρευνα (των υπουργείων Παιδείας και Ανάπτυξης) που συζητιέται από χτες στην επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, απαντά ξεκάθαρα: Ερευνα για το κεφάλαιο, την ανταγωνιστικότητα, την κερδοφορία του.

Γι' αυτό και το νομοσχέδιο εξασφαλίζει ρόλο στις επιχειρήσεις, τόσο στο κομμάτι του σχεδιασμού της ερευνητικής δραστηριότητας, όσο και στον τομέα της αξιοποίησης, δηλαδή της εκμετάλλευσης των αποτελεσμάτων της. Χρήσιμη έρευνα για το κεφάλαιο είναι αυτή που αποφέρει κέρδη. Ετσι, με την υλοποίηση αυτού του σχεδιασμού, αντικειμενικά θα υπάρξουν τομείς της επιστήμης που θα παραγκωνιστούν και θα ατροφήσουν, ενώ θα υπάρξουν επιστημονικά επιτεύγματα που θα τα τρώει ο σκόρος στα συρτάρια, εφόσον δε βρεθούν επιχειρήσεις που να τα θεωρήσουν κερδοφόρες πατέντες. Για παράδειγμα, μπορεί ένα φάρμακο να είναι πολύ αποτελεσματικό στην καταπολέμηση μιας ασθένειας, αλλά αν οι φαρμακοβιομηχανίες θεωρήσουν ότι ζημιώνονται από την παραγωγή του, ή δε βγάζουν υπερκέρδη δε θα το κυκλοφορήσουν.

Πρακτικά, οικοδομείται πιο έντονα το μοντέλο του ερευνητή - μάνατζερ, που θα αναζητά χορηγούς για να μπορέσει να κάνει τη δουλειά του και θα «αξιολογείται» με βάση το τι κονδύλια προσελκύει στο ίδρυμά του. Με αυτόν τον τρόπο, θα αυτολογοκρίνεται ο κάθε ερευνητής για το αντικείμενο που επιλέγει να μελετήσει, με κριτήριο ...τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Ενώ, παράλληλα, θα διευρυνθούν οι συμπράξεις πανεπιστημίων και ερευνητικών κέντρων με ιδιωτικούς φορείς, θα ενταθεί η ιδιωτικοοικονομική λειτουργία των ιδρυμάτων. Βέβαια, η κρατική χρηματοδότηση δε θα παύσει. Ωστόσο, θα διοχετεύεται και αυτή με βάση τα συμφέροντα του κεφαλαίου, ενώ θα λειτουργεί και προστατευτικά προς τις επιχειρήσεις, αναλαμβάνοντας το κόστος για το αντικειμενικό ρίσκο που έχει η έρευνα.

Σε ένα βαθμό, τα παραπάνω δεν είναι καινούργια, συμβαίνουν ήδη. Ωστόσο, με το νομοσχέδιο μπαίνει σε ένα ενιαίο πλαίσιο η ερευνητική παραγωγή τόσο στα ερευνητικά κέντρα, όσο και στα πανεπιστήμια και δημιουργείται μια σειρά από πολυδαίδαλους μηχανισμούς ελέγχου και χειραγώγησης της δουλειάς των ερευνητών (συμβούλια και επιτροπές όπου προβλέπεται και η συμμετοχή εκπροσώπων των επιχειρήσεων, πολλαπλές «αξιολογήσεις»). Ο επανακαθορισμός του θεσμικού πλαισίου για την έρευνα εντάσσεται στο σχεδιασμό που κάνει η ΕΕ με βάση τις κατευθύνσεις της Λισαβόνας, προκειμένου η καπιταλιστική ένωση να φέρνει καλύτερα αποτελέσματα στον παγκόσμιο ανταγωνισμό της με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Η εμπειρία και η ιστορία, όμως, δείχνει ότι αυτά τα αποτελέσματα σε τίποτα δεν έχουν να κάνουν με την ευημερία του λαού.


Γιάννα ΣΤΡΕΒΙΝΑ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ