ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 13 Οχτώβρη 2009
Σελ. /40
Φουσκώνουν το «πολιτικό κεφάλαιο»

Γρηγοριάδης Κώστας

Βγάζει μάτι η συντονισμένη προσπάθεια που γίνεται από τα μεγάλα συγκροτήματα των ΜΜΕ να αυξήσουν με κάθε τρόπο το «πολιτικό κεφάλαιο» της νέας εκλεκτής τους κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Ενδεικτικά επισημαίνουμε τα πρώτα γκάλοπ που ήδη βγήκαν στον αέρα και τα οποία ανεβάζουν τις θετικές εντυπώσεις από τη νέα κυβέρνηση στο 83%, «πιστώνοντάς» της δηλαδή σχεδόν διπλάσια ποσοστά αποδοχής από την «κοινή γνώμη» από το ποσοστό που πήρε μόλις λίγες μέρες νωρίτερα στις κάλπες. Τον ίδιο στόχο υπηρετεί και η προσπάθεια να εμφανιστεί σώνει και καλά «φιλολαική» και «φιλεργατική» η κυβέρνηση, για τα μάτια του κόσμου. Ετσι βγήκαν να προαναγγείλουν ότι καταργούν το «νόμο Πετραλιά», ο οποίος ας σημειωθεί ότι είναι απλά συνέχεια του «νόμου Ρέππα»... Είναι ολοφάνερο ότι αυτή η επικοινωνιακή υποστήριξη της κυβέρνησης αποσκοπεί στην παραπέρα ενίσχυσή της ώστε να μπορέσει με μεγαλύτερη άνεση και με μικρότερες αντιστάσεις να προωθήσει το ταχύτερο δυνατόν τις αντιλαϊκές «διαρθρωτικές αλλαγές»... Ασε που δεν καταργεί το νόμο αλλά τον αναμορφώνει. Δηλαδή μασκαρεμένο περιτύλιγμα, χωρίς αντίκρυσμα. Στην ίδια κατεύθυνση κινείται εξάλλου η συστηματική καλλιέργεια εδάφους με την προβολή της εικόνας των «άδειων ταμείων» ή της ανάγκης για «τομές» στην αγορά εργασίας, τους μισθούς και το ασφαλιστικό, που αναδεικνύει η επιστολή Γιούνκερ που φρόντισε να «διαρρεύσει» το οικονομικό επιτελείο...

«Αρχηγική» οπισθοδρόμηση

Οι διαμάχες στη ΝΔ για την ανάδειξη του νέου αρχηγού της ανέδειξαν και ένα ζήτημα, αυτό του τρόπου εκλογής του, με δεδομένη την πρόταση, αυτή να γίνει από τη βάση του κόμματος. Δικό τους πρόβλημα το πώς θα αναδείξουν το νέο αρχηγό και δε θα ασχολούμασταν αν αυτή η πρόταση (να θυμίσουμε εδώ ότι την πρωτολανσάρισε ο νυν αρχηγός του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου, που εκλέχτηκε και αυτός από τη βάση), δεν προβαλόταν ως το άπαν της δημοκρατίας. Βεβαίως, αυτός ο επιφανειακά δημοκρατικός τρόπος εκλογής ενισχύει το ένα και μοναδικό πρόσωπο, τον αρχηγό, βάζοντάς τον υπεράνω των πάντων. Και ενώ εμφανίζουν έστω συμμετοχή, στην ουσία την εξαντλούν σε μια ψηφοφορία και όχι σε πραγματική οργανωμένη συμμετοχή. Αυτό για τα αστικά κόμματα είναι ξένο. Αλλωστε, οι πάντες γνωρίζουν ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ από την ίδρυσή τους και μέχρι σήμερα παραμένουν αρχηγικά κόμματα, πράγμα που σημαίνει ότι οι πάντες και τα πάντα υποτάσσονται στις επιθυμίες και τα κελεύσματα του αρχηγού. Ποτέ οι κρίσιμες αποφάσεις δεν ήταν αποτέλεσμα συλλογικών και δημοκρατικών διαδικασιών, αλλά «προϊόν» μιας κλειστής ομάδας κάτω από τον εκάστοτε αρχηγό. Αυτός ο αρχηγικός χαρακτήρας δεν αλλάζει βέβαια με τις δήθεν δημοκρατικές διαδικασίες «εκλογής» του προέδρου από τη «βάση». Αντίθετα, μια τέτοια, κατ' επίφαση δημοκρατική, διαδικασία ενισχύει τα αρχηγικά χαρακτηριστικά, αφού ο εκάστοτε αρχηγός μπορεί να αντλεί νομιμοποίηση απευθείας τάχα από τους ψηφοφόρους που τον ανέδειξαν.

Γιατί θίχτηκε;

«Χαρακτηρισμοί όπως αυτοί που αναφέρατε - περί "κυβέρνησης των επιχειρηματιών" - είναι εκτός κλίματος και, σε τελευταία ανάλυση, προσβάλλουν τους Ελληνες που μας τίμησαν με την ψήφο τους».

Πρόκειται για απάντηση του υπουργού οικονομικών Γ. Παπακωνταντίνου - παραχώρησε συνέντευξη την προηγούμενη Κυριακή - σε σχετική επισήμανση για το πρώτο θέμα του «Ρ» με τίτλο «Καμία αυταπάτη από τη "νέα" κυβέρνηση των επιχειρηματιών».

Γιατί άραγε είναι εκτός κλίματος και γιατί προσβάλει αυτούς που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ ο τίτλος του «Ριζοσπάστη»; Μήπως δεν είναι το ΠΑΣΟΚ που υποσχέθηκε τζάμπα χρήμα στους επιχειρηματίες στο όνομα της ανάπτυξης; 'Η μήπως η θέση αυτή αναιρείται επειδή το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές στις 5 Οκτώβρη κέρδισε το 43,9% των ψήφων; Και η ΝΔ στο παρελθόν είχε έλθει πρώτο κόμμα με εκλογικά ποσοστά μεγαλύτερα του 40%. Τι σημαίνει αυτό, ότι η ΝΔ δεν είναι το σκληρό κόμμα της ολιγαρχίας; Αλλωστε το τι κόμμα είναι το ΠΑΣΟΚ, αυτό φάνηκε από τις αντιδράσεις των εκπροσώπων του μεγάλου κεφαλαίου, οι οποίοι είδαν στον πολιτικό αυτό φορέα τη δύναμη εκείνη, που θα αποκαταστήσει τη δημοσιονομική ισορροπία και θα δώσει ώθηση στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Αυτοί είπαν πως το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε καλό δρόμο. Αυτοί θριαμβολογούσαν και όχι ο λαός...


Με τη θεωρία της «καμένης γης»...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Α, ΜΑΛΙΣΤΑ! Για να καθορίσει την οικονομική πολιτική της, η κυβέρνηση το έχει ρίξει στην ...«αποτύπωση της πραγματικότητας», σύμφωνα με τον νέο κυβερνητικό εκπρόσωπο. Τι πρωτότυπο!

Και τις προεκλογικές της εξαγγελίες βασισμένη σε «τι» τις έκανε; Στην «αποτύπωση της φαντασίας»; Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι θα ξαναδούμε το ...βουκολικό δράμα «Καμένη Γη παρέλαβα».

Αν συνυπολογίσουμε, μάλιστα, ότι το ΠΑΣΟΚ προεκλογικά το μόνο που κατ' ουσίαν υποσχέθηκε ήταν διατήρηση της φτώχειας, καταλαβαίνετε τι μας περιμένει. Ο,τι ακριβώς ήταν προγραμματισμένο για όποιον έβγαινε στην κυβέρνηση

ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΩΡΑ, οι καθ' όλα αξιόπιστοι αναλυτές ηλεκτρονικών μέσων και εφημερίδων συνεχίζουν τα σενάρια για το ποιοι θα φορολογηθούν και πόσο θα φορολογηθούν. Δυσκολεύονται, μάλιστα, να βρουν άκρη...

Δεν είναι, πάντως, τόσο δύσκολο. Αρκεί να ξεκινήσουν το συλλογισμό τους από το ποιοι δε θα φορολογηθούν. Κι αυτοί δε θα είναι άλλοι από τους εφοπλιστές, τους βιομήχανους, τις πολυεθνικές, τις τράπεζες και τις ΑΕ...

Ας βρουν ...ποιοι μας μένουν κι ας μοιράσουν όπως θέλουν τα χρήματα που θέλει να εισπράξει η κυβέρνηση ενόψει των υποχρεώσεών της. Είναι μάλλον μονόδρομος το ποιος θα πληρώσει, μετά.

Κατανοούμε ότι ουδείς από αυτούς είναι πρόθυμος να εστιάσει στη φορολογική ασυλία των αφεντικών (και, πιθανότατα, αφεντικών του), όμως αλλιώς ...δε βγαίνει.

ΑΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΜΕ ΚΑΛΑ από την τελευταία δέσμευση του πρωθυπουργού, θα αξιοποιηθούν τα Ολυμπιακά Ακίνητα του Ελληνικού και του Φαλήρου προς όφελος «των πολιτών του Λεκανοπεδίου»...

Για ιδιώτες (που και αυτοί όλο και κάποιο όφελος θα θέλουν για να εμπλακούν) δεν ακούσαμε. Να υποθέσουμε ότι είναι ...εκτός προβληματισμού της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ;

Γρηγοριάδης Κώστας

`Η, μήπως, πίσω από το ρήμα «αξιοποιηθούν» μπορούν να κρυφτούν πολλές - ελληνικές και ξένες - κοινοπραξίες;

Η «πράσινη οικονομία»

Πλαταίνει όλο και περισσότερο η διαφημιστική προπαγάνδα για την περίφημη «πράσινη οικονομία». Κάποιοι, μάλιστα, χωρίς να μας έχουν πει με ακρίβεια τις στοχεύσεις τους, επιδιώκουν να αποκτήσει τα χαρακτηριστικά κριτηρίου για την αξιολόγηση των πολιτικών θέσεων και για την προοδευτικότητα των κομματικών προγραμμάτων. Την ίδια στιγμή, εντείνονται οι πιέσεις για εξοβελισμό και απόρριψη των θεωρούμενων κλασικών μορφών παραγωγικής δραστηριότητας. Λένε, για παράδειγμα, να αναπτύξουμε τα φωτοβολταϊκά πάρκα, αλλά όχι την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από λιθάνθρακα, άσχετα αν κάτι τέτοιο θα επιβάρυνε το ενεργειακό ισοζύγιο. Λένε «ναι» σε ειδικές αγροτικές καλλιέργειες και «όχι» στη συμβατική γεωργία, «ναι» στις θερμομονωτικές κατασκευές και «όχι» στα ναυπηγεία, στην κλωστοϋφαντουργία κ.λπ. Στην πραγματικότητα, η λεγόμενη «πράσινη οικονομία» αποτελεί ένα σχετικά νέο πεδίο οξύτατου ανταγωνισμού ανάμεσα στις διάφορες ομάδες του κεφαλαίου, που σε συνθήκες - όπως οι σημερινές - που σημαντικό μέρος της παραγωγικής δραστηριότητας έχει μεταφερθεί σε χώρες της Ασίας, επιδιώκουν να κερδίσουν μερίδια αγοράς σε κλάδους παραγωγής και άλλων οικονομικών δραστηριοτήτων, όπου οι συντελεστές επιβάρυνσης του περιβάλλοντος είναι χαμηλοί.

Η ανάγκη για την προστασία του περιβάλλοντος δεν είναι απλά αναμφισβήτητη. Αποτελεί εδώ και δεκαετίες αίτημα ζωής του μαζικού λαϊκού κινήματος και βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των διεκδικήσεων των εργαζομένων, κόντρα στην ασυδοσία που έχουν εξασφαλίσει οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου να βρωμίζουν τα πάντα στο όνομα του δικού τους κέρδους. Η ευθύνη για τη μόλυνση του περιβάλλοντος, για την καταστροφή των δασών, για τη λεηλασία των φυσικών πόρων, είναι ευθύνη αποκλειστικά του κεφαλαίου και της δικής του δράσης. Από αυτήν και μόνο την άποψη, αποτελεί πρόκληση να μιλάνε σήμερα για «πράσινη οικονομία» η ΕΕ και τα κόμματα των οποίων οι πολιτικές ταυτίζονται και εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Είναι απόλυτα σωστό ότι τα κριτήρια για την αξιολόγηση κάθε οικονομικής δραστηριότητας πρέπει να αναθεωρηθούν. Οχι γενικά και αφηρημένα. Οχι να αλλάξουμε λίγο το ένα, να τροποποιήσουμε λίγο το άλλο, άντε να αγοράσουμε και μερικούς ρύπους και να κλείσουμε το θέμα. Αυτό που χρειάζεται είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι ο μόνος δρόμος για ουσιαστικές λύσεις στην κατεύθυνση της προστασίας του περιβάλλοντος είναι η ολοκληρωτική απόρριψη του συνόλου των κριτηρίων που μετρά την αποδοτικότητα της οικονομίας και κάθε παραγωγικής διαδικασίας, με βάση το κέρδος που προσπορίζεται ο καπιταλιστής. Με δυο λόγια, αυτό που χρειάζεται είναι ένας άλλος τρόπος ανάπτυξης.

Είναι ο δρόμος αμφισβήτησης της δράσης των μονοπωλίων, στην κατεύθυνση της ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου. Ο δρόμος που θα επιτρέπει τη σχεδιοποιημένη αξιοποίηση και ανάπτυξη του φυσικού πλούτου, όλων των παραγωγικών δυνάμεων και παραγωγικών δραστηριοτήτων της κοινωνίας, προς όφελος του συνόλου των εργαζομένων. Ο δρόμος που θα σχεδιάζει την ανάπτυξη όλων των κλάδων της οικονομίας, με τήρηση όλων των σύγχρονων και πλέον αυστηρών κανόνων για την προστασία του περιβάλλοντος. Ο δρόμος εκείνος ο μοναδικός που αποκλειστικό κριτήριο αξιολόγησης της πορείας της κοινωνίας θα έχει το βαθμό ικανοποίησης των συνεχώς αυξανόμενων αναγκών των εργαζομένων και όλου του λαού.

Ολα τα υπόλοιπα είναι ...πράσινα άλογα.


Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ