Τρίτη 13 Οχτώβρη 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Η «πράσινη οικονομία»

Πλαταίνει όλο και περισσότερο η διαφημιστική προπαγάνδα για την περίφημη «πράσινη οικονομία». Κάποιοι, μάλιστα, χωρίς να μας έχουν πει με ακρίβεια τις στοχεύσεις τους, επιδιώκουν να αποκτήσει τα χαρακτηριστικά κριτηρίου για την αξιολόγηση των πολιτικών θέσεων και για την προοδευτικότητα των κομματικών προγραμμάτων. Την ίδια στιγμή, εντείνονται οι πιέσεις για εξοβελισμό και απόρριψη των θεωρούμενων κλασικών μορφών παραγωγικής δραστηριότητας. Λένε, για παράδειγμα, να αναπτύξουμε τα φωτοβολταϊκά πάρκα, αλλά όχι την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από λιθάνθρακα, άσχετα αν κάτι τέτοιο θα επιβάρυνε το ενεργειακό ισοζύγιο. Λένε «ναι» σε ειδικές αγροτικές καλλιέργειες και «όχι» στη συμβατική γεωργία, «ναι» στις θερμομονωτικές κατασκευές και «όχι» στα ναυπηγεία, στην κλωστοϋφαντουργία κ.λπ. Στην πραγματικότητα, η λεγόμενη «πράσινη οικονομία» αποτελεί ένα σχετικά νέο πεδίο οξύτατου ανταγωνισμού ανάμεσα στις διάφορες ομάδες του κεφαλαίου, που σε συνθήκες - όπως οι σημερινές - που σημαντικό μέρος της παραγωγικής δραστηριότητας έχει μεταφερθεί σε χώρες της Ασίας, επιδιώκουν να κερδίσουν μερίδια αγοράς σε κλάδους παραγωγής και άλλων οικονομικών δραστηριοτήτων, όπου οι συντελεστές επιβάρυνσης του περιβάλλοντος είναι χαμηλοί.

Η ανάγκη για την προστασία του περιβάλλοντος δεν είναι απλά αναμφισβήτητη. Αποτελεί εδώ και δεκαετίες αίτημα ζωής του μαζικού λαϊκού κινήματος και βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των διεκδικήσεων των εργαζομένων, κόντρα στην ασυδοσία που έχουν εξασφαλίσει οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου να βρωμίζουν τα πάντα στο όνομα του δικού τους κέρδους. Η ευθύνη για τη μόλυνση του περιβάλλοντος, για την καταστροφή των δασών, για τη λεηλασία των φυσικών πόρων, είναι ευθύνη αποκλειστικά του κεφαλαίου και της δικής του δράσης. Από αυτήν και μόνο την άποψη, αποτελεί πρόκληση να μιλάνε σήμερα για «πράσινη οικονομία» η ΕΕ και τα κόμματα των οποίων οι πολιτικές ταυτίζονται και εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Είναι απόλυτα σωστό ότι τα κριτήρια για την αξιολόγηση κάθε οικονομικής δραστηριότητας πρέπει να αναθεωρηθούν. Οχι γενικά και αφηρημένα. Οχι να αλλάξουμε λίγο το ένα, να τροποποιήσουμε λίγο το άλλο, άντε να αγοράσουμε και μερικούς ρύπους και να κλείσουμε το θέμα. Αυτό που χρειάζεται είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι ο μόνος δρόμος για ουσιαστικές λύσεις στην κατεύθυνση της προστασίας του περιβάλλοντος είναι η ολοκληρωτική απόρριψη του συνόλου των κριτηρίων που μετρά την αποδοτικότητα της οικονομίας και κάθε παραγωγικής διαδικασίας, με βάση το κέρδος που προσπορίζεται ο καπιταλιστής. Με δυο λόγια, αυτό που χρειάζεται είναι ένας άλλος τρόπος ανάπτυξης.

Είναι ο δρόμος αμφισβήτησης της δράσης των μονοπωλίων, στην κατεύθυνση της ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου. Ο δρόμος που θα επιτρέπει τη σχεδιοποιημένη αξιοποίηση και ανάπτυξη του φυσικού πλούτου, όλων των παραγωγικών δυνάμεων και παραγωγικών δραστηριοτήτων της κοινωνίας, προς όφελος του συνόλου των εργαζομένων. Ο δρόμος που θα σχεδιάζει την ανάπτυξη όλων των κλάδων της οικονομίας, με τήρηση όλων των σύγχρονων και πλέον αυστηρών κανόνων για την προστασία του περιβάλλοντος. Ο δρόμος εκείνος ο μοναδικός που αποκλειστικό κριτήριο αξιολόγησης της πορείας της κοινωνίας θα έχει το βαθμό ικανοποίησης των συνεχώς αυξανόμενων αναγκών των εργαζομένων και όλου του λαού.

Ολα τα υπόλοιπα είναι ...πράσινα άλογα.


Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ