Βλέπουν παντού το ΠΑΜΕ, ακόμα και όταν δεν είναι εκεί που κοιτάνε. Τόσο μεγάλη είναι η μανία τους να χτυπήσουν ό,τι πρεσβεύει, να χτυπήσουν τη γραμμή της αταλάντευτης ταξικής σύγκρουσης με τους τραπεζίτες, τους βιομήχανους, με τα μονοπώλια. Ο λόγος για τους επίδοξους διαχειριστές του καπιταλισμού, την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και τα όργανά της.

Εξαιρετικό δείγμα του αντι-ΠΑΜΕ πάθους τους είναι το προχτεσινό δημοσίευμα της ΑΥΓΗΣ, στο οποίο υποστηρίζει τα εξής: «Χτες το μεσημέρι (σ.σ. εννοεί της περασμένης Τετάρτης), όπως σημειώσαμε, κατά τη συνεδρίαση της ΕΕ της ΑΔΕΔΥ, η Αυτόνομη Παρέμβαση κατέθεσε ολοκληρωμένη πρόταση για κλιμάκωση των κινητοποιήσεων, που αποκρούστηκε, ωστόσο, από τις δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ και του ΠΑΜΕ (!) περιορίζοντας τις αγωνιστικές παρεμβάσεις στο συλλαλητήριο της Κυριακής για τον προϋπολογισμό».

Για όσα υποστηρίζει η ΑΥΓΗ επισημαίνουμε μόνο δύο πράγματα:

Πρώτον: Η συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ, την οποία επικαλείται η ΑΥΓΗ, αλλά και η «Αυτόνομη Παρέμβαση» δεν έγινε ποτέ. Εκτός αν έγινε στα μουλωχτά, χωρίς να ειδοποιηθούν οι εκπρόσωποι των δυνάμεων του ΠΑΜΕ στο Δημόσιο.

Δεύτερον: Αφού οι εκπρόσωποι του ΠΑΜΕ δεν ήταν εκεί δε θα μπορούσαν να απορρίψουν την πρόταση της «Αυτόνομης Παρέμβασης». Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνει στο ακέραιο η ίδια η «Αυτόνομη Παρέμβαση» που, στη σχετική ανακοίνωσή της, λέει ότι στη συνεδρίαση της ΕΕ (που ισχυρίζεται ότι έγινε) την πρότασή της «δυστυχώς οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ αρνήθηκαν». Για το ΠΑΜΕ δεν αναφέρει ούτε μία λέξη.

Αυτό, λοιπόν, το μέγιστης «εγκυρότητας» δημοσίευμα της ΑΥΓΗΣ αναδεικνύει το μέγα αντι-ΠΑΜΕ πάθος που τους τυφλώνει τόσο πολύ, ώστε να κάνουν το άσπρο - μαύρο, λέγοντας ψέματα. Αρκεί αυτό να υπηρετεί τις ανάγκες των μονοπωλίων.

Κατά τα άλλα, το κάλεσμα της «Αυγής» και γενικά του ΣΥΡΙΖΑ για κλιμάκωση του αγώνα μόνο αληθινό δεν είναι. Από τη μία πλευρά, γιατί οι ίδιοι οι αγώνες που δήθεν αποφασίζουν, για να πετύχουν δε χρειάζονται απλά... προκήρυξη, αλλά οργάνωση και προετοιμασία τέτοια, για την οποία αυτές οι δυνάμεις μόνο υπονομευτικά λειτουργούν. Αρκεί να θυμηθεί κανείς την ασφαλιστική εταιρεία στην οποία η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε την ψήφο των εργαζομένων καταθέτοντας προτάσεις για... το πώς θα κυριαρχήσει η εταιρεία στον κλάδο. Είναι ή δεν είναι υπονόμευση των αγώνων των εργαζομένων, το να τους λες πως θα σωθούν αν σωθεί η εργοδοσία τους;

Επειτα, δε λειτουργεί σε βάρος των αγώνων, το να βγαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ παραμονές πανελλαδικής απεργίας και να ρίχνει γενικό σύνθημα για «εκλογές», στρέφοντας την προσοχή των εργαζομένων στο ζήτημα της κυβερνητικής εναλλαγής; Καλλιεργώντας ακόμα περισσότερο την αυταπάτη στο λαό πως δε χρειάζεται να παλεύει για τα προβλήματά του, αφού θα λυθούν όταν αλλάξει το κόμμα στην κυβέρνηση και όχι ο ιδιοκτήτης του κοινωνικού πλούτου, που ενώ ανήκει στους εργάτες, τον λυμαίνονται τα μονοπώλια; Κατά τα άλλα, κλίνουν την κλιμάκωση σε όλες τις πτώσεις...