Η κατάληξη της ιστορίας για το «βασικό μέτοχο» αποδίδει ακριβώς την πραγματικότητα, σε ό,τι αφορά τη σχέση μεταξύ πολιτικής και ΜΜΕ. Η πραγματικότητα αυτή, στο πλαίσιο της οποίας ασκείται τόσο η καθεστηκυία πολιτική όσο και η δράση των ΜΜΕ, πέρα και έξω από διακηρύξεις και δακρύβρεχτες υποσχέσεις περί «διαφάνειας», έχει ένα μόνιμο και κοινό παρονομαστή (είτε κυβερνά η ΝΔ είτε το ΠΑΣΟΚ): Τη λεγόμενη «ελεύθερη αγορά».

*

Η ΕΕ, ως εποπτεύουσα αρχή του συστήματος των «νταβατζήδων», με την τελευταία της απόφαση, μετέτρεψε και επισήμως σε κουρελόχαρτο το νόμο της ΝΔ - όπως και τον προηγούμενο του ΠΑΣΟΚ - σχετικά με το ποιος κατέχει ή δύναται να κατέχει ηλεκτρονικά μέσα. Αυτό είναι το αποτέλεσμα μετά από μια τουλάχιστον δεκαετία, κατά την οποία η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ υποκρίνονται ενώπιον του Ελληνα πολίτη ότι φτιάχνουν νόμους ώστε να αποτρέψουν, τάχα μου, τη δυνατότητα στους μεγαλοεπιχειρηματίες που συνεργάζονται με το Δημόσιο να κατέχουν ταυτόχρονα και ΜΜΕ.

Σε όλη αυτή την περίοδο τα «παράθυρα» των εν λόγω ρυθμίσεων ήταν τέτοια και τόσα, που οι πάντες γνώριζαν ότι πρόκειται για ένα θέατρο σκιών. Αλλά τώρα πια η ΕΕ στέρησε τη δυνατότητα στους δικομματικούς εταίρους να καταφεύγουν ακόμα και σε αυτή την πολύ προσφιλή τακτική τους: Αλλα να λένε, άλλα να εννοούν, άλλα να πρεσβεύουν και άλλα τελικά να κάνουν.

*

Η Κομισιόν, αυτό το «δημοκρατικό» όργανο της Ευρώπης τους - προς δόξαν όσων «αριστερών» διακινούν τη θεωρία της «καλής ΕΕ» που θα «αλλάξει» και θα «καλλωπιστεί» - είναι ξεκάθαρη:

Στον καπιταλισμό δεν μπορεί να υπάρξει απαγόρευση σε έναν εργολάβο, σε έναν βιομήχανο, σε έναν τραπεζίτη κλπ, να κατέχει ΜΜΕ και παράλληλα να κάνει και τις «μπίζνες» του με το δημόσιο τομέα.

Στον καπιταλισμό δεν υπάρχει κυβέρνηση που θα αποτρέψει έναν καπιταλιστή να ελέγχει ΜΜΕ.

Στον καπιταλισμό κουμάντο στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο δεν κάνει η τάδε ή η δείνα κυβέρνηση, αλλά ο υπέρτατος νόμος της «ελεύθερης οικονομίας» και της «ελεύθερης αγοράς», τουτέστιν οι καπιταλιστές.

*

Με δυο λόγια, στον καπιταλισμό, η διαπλοκή ανάμεσα στα κόμματα που διαχειρίζονται το καπιταλιστικό κράτος και τους καναλάρχες για τους οποίους «δουλεύει» το κράτος (προμηθευτές, εργολάβους, συνεργάτες του Δημοσίου) είναι νόμος!

Επομένως, οι περίτεχνοι τίτλοι με τους οποίους κατά καιρούς η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ντύνουν τα νομοθετήματά τους περί τα ΜΜΕ, είναι περιττοί. Θα μπορούσαν (τουλάχιστον από δω και πέρα, μια και το δούλεμα έφτασε στα όριά του), να επιλέξουν ένα και μόνο τίτλο, κοινό για κάθε σχετικό νομοθέτημα που έφεραν ή θα φέρουν στο μέλλον: «Ο νόμος των νταβατζήδων».

Δεν είναι λέει «απ' ευθείας ανάθεση» αλλά «διακρατική συμφωνία», η αγορά των 40 πολεμικών αεροσκαφών F-16 που αποφάσισε η κυβέρνηση. Μάλιστα, σε ανακοίνωσή του το υπουργείο Αμυνας, υπενθυμίζει στους προηγούμενους κυβερνώντες που σήμερα «ανησυχούν» (όπως «ανησυχούσε» και η ΝΔ όταν ήταν στην αντιπολίτευση) ότι και οι κυβερνήσεις Σημίτη ακολούθησαν την πρακτική των διακρατικών συμφωνιών για την αγορά οπλικών συστημάτων...

*

Η λογική του «συμψηφισμού» είναι προφανής. Προφανέστατο, επίσης, ότι τόσο από τους σημερινούς κυβερνώντες όσο και από τους προηγούμενους, ούτε που τους περνά από το μυαλό η προώθηση μιας εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής που δε θα καταλήγουν απ' ευθείας σε αμερικανικές πολεμικές βιομηχανίες. Γνωρίζουν πολύ καλά βλέπετε (και οι σημερινοί και οι προηγούμενοι) πως οι δαπάνες για τα εξοπλιστικά είναι βασικό κομμάτι του λογαριασμού που απαιτεί ο υπερατλαντικός «νταβατζής» να καταβληθεί από τους «συμμάχους» του (ή μήπως σε αυτή την περίπτωση οι «σύμμαχοι» λέγονται κάπως αλλιώς;)...

«Ενοχλούνται» από τις εκπομπές που τις ονομάζουν «τηλεδίκες» (αλλά ενοχλούνται μόνο όταν αυτές οι εκπομπές στρέφονται εναντίον τους και όχι εναντίον των αντιπάλων τους). «Ενοχλούνται» - λένε - από τις κρυφές κάμερες, τις υποκλοπές, τις παρακάμερες κλπ. Αλλά ποιοι είναι αυτοί οι τόσο «ενοχλημένοι»;

Αυτοί δεν είναι που έχουν βάλει τις υπογραφές τους, για να φακελώνονται οι επικοινωνίες όλων των πολιτών από την ΕΕ; Που φακελώνουν τους πολίτες με τις κάμερες παρακολούθησης στους δρόμους; Που έφεραν το Ζέπελιν πάνω από τα κεφάλια μας; Που υπέγραψαν τη Σέγκεν;

Οταν αυτό είναι το μοντέλο κοινωνίας του «Μεγάλου Αδελφού» που προωθούν, πόσο πειστικοί νομίζουν ότι είναι, όταν «διαμαρτύρονται» για κάποιες εκπομπές που δεν είναι - τελικά - παρά η τηλεοπτική εκδοχή της ίδιας της πολιτικής τους;...

Πτυχές και ανθυπολεπτομέρειες! Γιατί στα βασικά και τα μεγάλα, όχι μόνο συμφωνούν, αλλά πηγαίνουν χέρι - χέρι.

*

Χέρι - χέρι πήγαιναν όταν αποφασίστηκε η διαδικασία διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας από τους Ευρωπαίους εταίρους (στην αρχή) και από τα αμερικανικά και ευρωπαϊκά βομβαρδιστικά (στη συνέχεια).

Χέρι - χέρι πήγαιναν και πηγαίνουν όλα αυτά τα χρόνια της διαδικασίας αλλαγής των συνόρων στα Βαλκάνια που σήμερα προχωρά παραπέρα με την έναρξη των συζητήσεων για την απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου.

Χέρι - χέρι πάνε στο θέμα των Σκοπίων, όπου εγκλώβισαν τη χώρα στη λογική της ονοματολογίας και της αμερικανόπνευστης επιδιαιτησίας.

Χέρι - χέρι πηγαίνουν στο θέμα αυτής της περίφημης «ευρωπαϊκής προοπτικής» της Τουρκίας, ακολουθώντας την πολιτική τής βήμα προς βήμα ένταξης των ελληνοτουρκικών σχέσεων στη σκακιέρα της ευρωατλαντικής εξάρτησης που δεν καλλωπίζεται ούτε με ζεϊμπέκικα ούτε με κουμπαριές.

Χέρι - χέρι προώθησαν την ντε γιούρε διχοτόμηση της Κύπρου με την ένταξη (του μισού) νησιού στην ΕΕ.

Χέρι - χέρι προωθούν την πολιτική του «είμαστε όλοι Αμερικανοί», καθιστώντας τη χώρα συνένοχη του ιμπεριαλισμού στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Γιουγκοσλαβία.

*