Παπαγεωργίου Βασίλης

****

Λέει κάτι βρώμικο ενάντια στο ΚΚΕ ο ένας το πρωί και το επαναλαμβάνει ο άλλος το απόγευμα...

****

Τυχαίος θα 'ναι (ο συντονισμός)...

****

Ετσι συμπίπτει να έχουν τον ίδιο καημό ενάντια στο ΚΚΕ και ο ένας και ο άλλος...

****

Πάντως ο Παπαθανασίου (ΝΔ) τον κράτησε τον λόγο του...

****

Είχε πει μετά τις εκλογές...

****

Και πράγματι περίμενε να αφομοιωθούν τα μηνύματα, να κυλήσουν και οι Εκθέσεις της Κομισιόν και του ΟΟΣΑ για να φτιάξουν κλίμα και άρχισε...

****

Αρχισε απλά με τα φορολογικά, γιατί το πράγμα θα έχει συνέχεια...

****

Φυσικά αν αφήσουν οι τηλέπαθοι...

****

Συνεδρίασε και ο Οικονομικός Κύκλος του ΠΑΣΟΚ...

****

Διαπίστωσαν πως δεν υπάρχει σχέδιο...

****

Δηλαδή είπαν στο κεφάλαιο πως αυτοί μπορούν να διαχειριστούν καλύτερα τα σχέδιά του...

****

Ο Σαρκοζίς (Μπρούνις) έβαλε και έναν ανιψιό του Μιτεράν στην κυβέρνησή του...

****

Σιγά το παράξενο...

****

TV:Για τα πρωτόκολλα έκδοσης Ελλήνων υπόπτων στις ΗΠΑ ακούσατε τίποτα;;;

****

Εκείνα που είχε υπογράψει το ΠΑΣΟΚ και έφερε για κύρωση προχτές στη Βουλή η ΝΔ;;;

****

Ακούσατε αλλά είπατε να μην το μάθουν οι τηλέπαθοι και στενοχωρηθούν;;;

****

Τυχαίος θα 'ναι (ο συντονισμός)...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αύριο πάλι απ' την αρχή, ξύπνημα πριν τα χαράματα για να φτάσουν μέχρι τον τόπο του σκλαβοπάζαρου, όπου θα περάσει με το αυτοκίνητο ο εργολάβος, για να τους φορτώσει, αφού έχει διαλέξει τα πιο φθηνά «εργαλεία».

Ξεκίνησε από μια λαβωμένη πατρίδα για να γλιτώσει απ' το χαμό. Ισως έχασε ένα παιδί σε ένα βομβαρδισμό «έξυπνων» όπλων, ίσως ο άντρας της θαλασσοπνίγηκε στη διαδρομή για τη «σωτήρια» Δύση, ίσως να ψάχνει δρόμο να φύγει απ' την Ελλάδα. Ισως οι μοναδικές αναμνήσεις της να είναι η καταιγίδα και το στρίμωγμα στη βάρκα στη μέση του πελάγους, το ξύλο και οι βρισιές του δουλέμπορου, η σειρήνα πριν τον επόμενο βομβαρδισμό, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ο εκτοπισμός, τα χιλιάδες βήματα κάτω απ' τον ήλιο και τη βροχή, πάνω σε λάσπες και πέτρες. Εκλαψε τόσο πολύ γι' αυτά, τα δάκρυά της στέρεψαν. Δεν είναι, άλλωστε, καιρός για δάκρυα, δεν προλαβαίνει.

Οι μετανάστες της πλατείας φοβήθηκαν πολύ με όσα άκουγαν. Ηταν και τα «νέα» μέτρα της κυβέρνησης. Αναρωτιόνταν τι είναι αυτά τα στρατόπεδα που λένε. Είχαν ακούσει και για τη «μηδενική ανοχή στη λαθρομετανάστευση». Το μέλλον τους αβέβαιο, ο φόβος τους μεγαλώνει. Γύρισαν τα μάτια προς τους μικρούς μετανάστες. Ακόμα κλωτσούσαν εκείνο το κουτί αναψυκτικού. Στο παιχνίδι, όμως, συμμετείχαν κι άλλα δύο παιδιά. Δεν ήταν μετανάστες. Τα βρίσκανε μια χαρά μεταξύ τους. Με τέτοιες εικόνες τα πρόσωπά τους άλλαζαν όψη. Μέχρι και οι έντονες γραμμές στο πρόσωπο της γυναίκας χαλάρωσαν. Και χαμογέλασε...