ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πρόεδρο Δημοκρατίας: Κατά τη δική μας άποψη, ο πατριωτισμός (ο σύγχρονος - γνήσιος) συνδέεται με την ανατροπή της αστικής εξουσίας. Εσείς μιλήσατε για τον ξεπερασμένο πατριωτισμό...

***

Χειροτέρεψε η ζωή, φώναζε ο Χρυσοχοΐδης! Θα θυμήθηκε το 1 ευρώ αύξηση που υπέγραψε η ΓΣΕΕ με το ΣΕΒ!..

***

Εκείνος ο Παρασκευόπουλος (δήμαρχος Πύργου) δε φάνηκε πουθενά, τώρα με τις κινητοποιήσεις των φουκαράδων αλλοδαπών!..

***

Περνιέται και για αριστερός ο Μάκης (δήμαρχος)! Συναντήθηκε τις προάλλες και με Μπίστη, Τρέμη και λοιπούς, για να θυμηθούν τις καταλήψεις της Νομικής! Πού 'σαι νιότη που 'δειχνες...

***

Τσίπρα: Υπέρ της αποποινικοποίησης; Αναμενόμενο! Οπως είχε πει κι ο Γιώργος (ΠΑΣΟΚ), δε βλάφτει μία γλαστρούλα, σε όποιον το επιθυμεί...

***

Παπαδημούλη: Ωραία η ΕΕ! Δε λέμε να της μοιάσουμε με τίποτα!..

***

Πρέπει να μπείτε σε μία κυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ, για να στρώσει κι η Ελλάς...

***

Πάντως, είσαι (είσαστε) πολύ ευρωενωσιακός (οί)!..

***

Θα δοθεί λύση στην ονομασία; Ιδού το μέγα πρόβλημα!..

***

Στροφή προς τα αριστερά πήρε η Παραγουάη, είπαν εκεί στη ΝΕΤ!!

***

Εφυγε, είπαν, η δεξιά (μετά από 60 χρόνια) και ήρθε η κεντροαριστερά!!!

***

Τέσσερις χιλιάδες καθάρματα ιερωμένοι έχουν κάνει σεξουαλικές κακοποιήσεις ανηλίκων στις ΗΠΑ, από το 1950!!!

***

Τόσους βρήκαν! Πόσοι θα είναι τα καθάρματα!..

***

Συγχώρεσε τα σεξουαλικά όργια ο πάπας! Τόσα εγκλήματα που έχουν κάνει οι δικοί του έχει συγχωρέσει... Αλίμονο να άφηνε ετούτα ασυγχώρητα!!!

Παπαγεωργίου Βασίλης

***

Πάπας!..

***

Associated Press

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ

Διεκδικούν δικαιώματα

Απεργούν, από χτες, οι μετανάστες, που εργάζονται χρόνια στη Γαλλία (όπως οι μάγειρες σε κεντρικό εστιατόριο) και παρά το ότι καταβάλλουν ασφαλιστικές εισφορές δεν έχουν διασφαλίσει περίθαλψη και στοιχειώδη δικαιώματα και είναι με την απειλή της απέλασης. Το αίτημά τους, το αυτονόητο: Να πάρουν άμεσα νόμιμη άδεια εργασίας και παραμονής.

Ξένοι, αλλά όχι μόνοι...

Κ αθώς οι καυτές ακτίνες του ήλιου «τρυπούν» το νάιλον, το θερμοκήπιο μετατρέπεται σε φούρνο. Η θερμοκρασία εκεί μέσα μπορεί και να ξεπερνάει τους 60 βαθμούς Κελσίου. Ο Κεμάλ νιώθει να πνίγεται. Δυσκολεύεται να αναπνεύσει. Η ανάσα του βγαίνει καυτή. Η γλώσσα του ξεράθηκε, τα χείλη του έχουν στεγνώσει. Είναι λουσμένος στον ιδρώτα. Τον νιώθει να κατεβαίνει, σαν ζεματιστό νερό, στο κορμί του, να φλογίζει τη σάρκα του. Σκυμμένος, ώρες ατέλειωτες, πάνω από τις φραουλιές, τα χέρια του μουδιάζουν, τα γόνατα και η μέση του πονούν. Χάνει την αίσθηση του χρόνου. Κάπου - κάπου σηκώνει το κεφάλι. Κοιτάζει μια το ρολόι και μια τον ουρανό. Η ώρα κάπως περνάει, αλλά ο ήλιος δεν κυλάει, στέκεται αμετακίνητος. Λες και αυτός θέλει να τον τιμωρήσει, επιτείνοντας το μαρτύριό του.

Τα μισεί τούτα τα μικρά, νόστιμα φρούτα. «Αϊ σιχτίρ», ψιθυρίζει, «εγώ πεθαίνω να τα ξεκολλήσω απ' τη γη και άλλοι τα γεύονται και ευχαριστιούνται. Και γιατί να πεθαίνω όλη μέρα σ' αυτό το καμίνι; Για 23 ευρώ μεροκάματο; Το αφεντικό βγάζει εκατοντάδες ευρώ τη μέρα. Από τη δική μου δουλειά. Απ' τον ιδρώτα μου. Το αίμα μου». Υστερα η σκέψη πάει στα παιδιά του, που άφησε πίσω στη βασανισμένη πατρίδα. Κι ένα αχνό χαμόγελο χαράζεται στα χείλη του. Η κούραση φεύγει, σα συλλογίζεται ότι με τα λεφτά που βγάζει η οικογένειά του δεν πεινάει. «Ας κάνω κουράγιο. Οσο περισσότερο αντέξω, τόσο μεγαλύτερη χαρά θα δώσω στα παιδιά μου».

Ο ήλιος γέρνει απ' τη μέση τ' ουρανού κι ο Κεμάλ ακόμα δουλεύει. Δίπλα του έρχεται ο Κασέμ, που κάτι θέλει να του πει. Του μιλάει ψιθυριστά, σχεδόν συνωμοτικά. - Κεμάλ, αύριο δε θα 'ρθουμε στη δουλειά. - Γιατί; - Είπαμε να κάνουμε απεργία. Θα ζητήσουμε αύξηση στο μεροκάματο. - Μα τι λες; Θα μας διώξουν τ' αφεντικά. - Δε θα τολμήσουν, τώρα που μας έχουν ανάγκη. Κι αν είμαστε ενωμένοι κι αποφασισμένοι θα τα καταφέρουμε. - Είμαστε ξένοι, δε θα μας βοηθήσει κανένας. - Μην το λες και μη φοβάσαι, ας ξεκινήσουμε και θα δούμε.

Τ ην άλλη μέρα, ο Κεμάλ δεν πήγε για δουλειά κι έμαθε πως το ίδιο έκαναν όλοι οι ξένοι εργάτες στα φραουλοχώραφα. Το βράδυ ήταν όλοι στη συγκέντρωση στην πλατεία του χωριού. Μαζί τους και Ελληνες κομμουνιστές για να συμπαρασταθούν στον αγώνα τους. Σε μια γωνιά απέναντι μπιστικοί των αφεντικών ούρλιαζαν σα λυσσασμένα σκυλιά. Τους φοβέριζαν, τους έβριζαν, τους μούντζωναν και κάποιοι κινήθηκαν εναντίον τους και ξυλοκόπησαν κομμουνιστές. Την επομένη, ο Κεμάλ έμαθε τα καλά μαντάτα. Τα αφεντικά δέχτηκαν το αίτημα για αύξηση στο μεροκάματο. Το βράδυ, μετά τη δουλειά, βρήκε τον Κασέμ. Του χαμογέλασε με νόημα κι εκείνος του είπε: «Είδες Κεμάλ; Οταν θέλουμε, μπορούμε. Κι αν είμαστε ξένοι, δεν είμαστε μόνοι».

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ