- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Επωνύμως
- Από μέρα σε μέρα
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Θέατρα
- Κινηματογράφοι
- Τηλεόραση
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Είναι τόσο εύγλωττα, ζωντανά, παραστατικά, που δικαίως η «Σύγχρονη Εποχή» ξαναφέρνει στη δημοσιότητα, περίπου εκατό από αυτά.
Με διακριτικότητα, με το «μαλακό» μ' άλλα λόγια, σπάζει κόκαλα αναφερόμενος στη «διακεκαυμένη» επικαιρότητα. Κάθε θέμα του είναι βαρύ «κατηγορώ» για τα ασύλληπτα που συμβαίνουν στη χώρα μας και κατ' επέκταση «σ' όλη της γης την πλάτη». Τη βαθυστόχαστη πολιτική διάστασή τους διανθίζει με σχετικά ποιητικά αποσπάσματα, που την επαυξάνουν προσθέτοντας έτσι και το εφαλτήριο μήνυμά του.
Στον πρόλογο «δύο λόγια από το συγγραφέα» παίρνουμε και την κεντρική γραμμή των όσων, από τα βάθη του είναι του, θέλει να μεταβιβάσει στους αναγνώστες της εφημερίδας: «Αισθάνομαι χαρά και ικανοποίηση μεγάλη, που μπορώ κι εγώ, μέσω του "Ριζοσπάστη", να προσθέσω τη μικρή μου συμβολή στον άνισο και σκληρό αγώνα, που δίνουμε όλοι μαζί, εργατιά, αγροτιά, νεολαία, εργάτες της τέχνης και του πνεύματος, όλοι "της Γης οι κολασμένοι", ώστε να ξημερώσει κάποτε μια "άσπρη μέρα" και μια ζωή ανθρώπινη και ειρηνική για την πατρίδα μας, για ετούτο τον καλό κι αγαπημένο λαό, τον «πάντα ευκολόπιστο και πάντα προδομένο».
Ο αγώνας που ξεκίνησε στην πιο τρυφερή ηλικία του ενάντια σε κάθε κατοχή και καταπίεση με τη «χρυσή της νιότης πανοπλία», συνεχίζεται και τώρα με τα λευκά μαλλιά της σοφίας και της πείρας.
«...Με ειλικρινή ταπεινοφροσύνη, παρουσιάζω στους Ελληνες αναγνώστες τη δική μου προσέγγιση στο μακροσκελέστατο έργο, το γνωστό ως "Εικονοστάσιο Ανωνύμων Αγίων", ή - λόγω των εννέα τόμων - ως η "Εννεαλογία".
Αυτή η προσέγγιση δεν είναι βιογραφία. Δεν είναι μελέτη, τουλάχιστον με τη συνηθισμένη έννοια. Προπαντός, δεν είναι κριτική. Μακάρι να γραφότανε ως ποίηση. Πάντως, ό,τι κι αν είναι, εκφράζει την απέραντη αγάπη που έχω αποκτήσει γι' αυτό το σχεδόν κύκνειο άσμα του Ρίτσου, το οποίο δώδεκα χρόνια παλεύω μέρα-νύχτα για τη μεταγλώττισή του».
Με τον πρόλογο αυτό η Ιρλανδέζα μεταφράστρια του Γ. Ρίτσου, συγγραφέας Αμι Μιμς, που έχει πολιτογραφηθεί Ελληνίδα εδώ και χρόνια, μας ξεναγεί στο τελευταίο της βιβλίο «Ο Ρίτσος του Εικονοστασίου», επιχειρώντας μια διείσδυση στο συγκεκριμένο έργο του ποιητή. Στο αγγλικό κείμενο αναφέρεται, με λεπτομερή ανάλυση, επεξηγήσεις, αναφορές, βιογραφικά στοιχεία και πλούσιο φωτογραφικό υλικό, στο έργο του Ρίτσου. Η συγγραφέας μυεί τον αγγλόφωνο αναγνώστη στην πλούσια ποίηση του Ρίτσου και στην τεχνική του. Στο τέλος του αγγλικού τόμου, η Α. Μιμς προσέθεσε ένα κείμενο διακοσίων περίπου σελίδων στα ελληνικά που δεν είναι η μετάφραση του αγγλικού, αλλά μια προσέγγιση του «Εικονοστασίου» για τους Ελληνες αναγνώστες.
Με κύριο άξονα την αγάπη της και τον θαυμασμό της για τον ποιητή και τη δουλιά του, μας χαρίζει ωραιότατες σελίδες τόσο στα αγγλικά, όσο και στο ένθετο ελληνικό κείμενο με την οξύτατη ερευνητική ματιά της και την ενδελεχή μελέτη της πάνω στο έργο του Ρίτσου.
Πρόκειται για μια φροντισμένη έκδοση, που «ταξιδεύει» τον Γιάννη Ρίτσο εντός κι εκτός Ελλάδας.
- Το Ιδρυμα Παναγιώτη και Εφης Μιχελή κυκλοφόρησε τη μελέτη των Κ. Σ. Παπαϊωάννου - Αικ. Κρεμεζή - Μ. Φινέ «Το παραδοσιακό σπίτι στο Αιγαίο», η οποία βασίζεται σε έρευνα μελών του Σπουδαστηρίου της Αρχιτεκτονικής Μορφολογίας του ΕΜΠ, σε συνεργασία με το Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών και επιδιώκει να αποκαταστήσει και να διασώσει την αυθεντική παραδοσιακή αιγαιοπελαγίτικη αρχιτεκτονική. Με την έρευνα που έγινε στη δεκαετία του '90, αποτυπώθηκαν οι κατόψεις πολλών (περισσότερα από 1.300) σωζομένων παραδοσιακών κτισμάτων σε νησιά του Αιγαίου. Τα σχέδια των κατόψεων αποτελούν πολύτιμο τεκμήριο για το πώς και ποιοι ήταν οι κύριοι αρχιτεκτονικοί τύποι του αιγαιοπελαγίτικου νησιού.
- «Δωδώνη»: Κυριάκου Ζαχαρενάκη «Κάλαντα και παράδοση του Δωδεκαήμερου (Τα κάλαντα της Ελλάδας σε δύο μουσικά συστήματα)» (μελέτη που περιέχει στίχους και παρτιτούρες από κάλαντα διαφόρων περιοχών της Ελλάδας). Δημήτρη Ποταμίτη «Φίγκαρο!» (παιδικό θεατρικό έργο του γνωστού ηθοποιού και σκηνοθέτη, βασισμένο στους «Γάμους του Φίγκαρο» του Μπομαρσέ). Δήμητρα Θεοτόκη - Αλυφαντή «Κοντεσίνα μου» (μυθιστόρημα). Αννίτα Πρασσά «Ιωάννης Καποδίστριας, ο αναγεννώμενος φοίνιξ (1776-1831)» (ιστορική μελέτη). Κυριάκος Μιχ. Ζαχαρενάκης «Από την Κρήτη για τους Ελληνες» (ποίηση) Μαρία Τσιρπανλή - Καλατζοπούλου «Αιγέας» (μυθιστόρημα). Πάνος Τσινάς «Η θρησκεία της ερήμου» (ιστορική μελέτη). Ταξιάρχου Τσιόγκα «Ο ηλεκτρομαγνητισμός της Γης» (μελέτη).
- «Καστανιώτης»: Γιώργος Ξενάριος «Σμιλεύοντας το φως» (μυθιστόρημα), Βασίλης Κυριλλίδης «Αναστρέψιμα υλικά» (μυθιστόρημα). Σέργιος Γκάκας «Κάσκο» (μυθιστόρημα). Πάολο Τεομπάλντι «Η χωματερή» (μυθιστόρημα, μετάφραση Αννα Παπασταύρου). Ελένη Πριόβολου «Τα χάρτινα πουλιά» (μυθιστόρημα). Βασιλική Αμπάνη «Ο φόβος τη νύχτα» (μυθιστόρημα). Ζιλ Κεπέλ «Τζιχάντ ο ιερός πόλεμος» (μελέτη του διευθυντή του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας, μετάφραση Ελένη Τσερεζόλε).
- Από τον ιταλικό οίκο «Piruti - Aerioles» κυκλοφόρησε το βιβλίο της Κωστούλας Μητροπούλου «Sputare sangue e dire di aver mangiato amarene».
- Μιχάλης Δ. Ανασόπουλος («Μοσχοβίτης», «Μεσσηνιάδα (ποιητικές μεσσηνιακές διαδρομές)» (Αθήνα 2001 Μ. Δ. Αθανασόπουλος, Γερανίου 19, 10552, 010-5221536).
- «Ιωλκός»: Σάκης Αθανασιάδης «Το φιλί της Δευτέρας» (μυθιστόρημα).
- «Αγκυρα»: Αντώνης Σιμιτζής «Αν αγαπάς» (μυθιστόρημα).
- «Α. Α. Λιβάνης»: Γιώργος Λεονάρδος «Μαρία η Μαγδαληνή» (μυθιστόρημα).
- «Μοντέρνοι Καιροί»: Εύη Σαλτού «Μετρημένα κουκιά» (μυθιστόρημα). Στέφανος Καραγιαννόπουλος «Νικήστε την κόπωση» (βιταμίνες, ιχνοστοιχεία, δίαιτες ενέργειας)», «Κίπερ, μια μέρα με ήλιο», «Κίπερ, μια μέρα με βροχή», «Μαθαίνω με τον Κίπερ» (σειρά βιβλίων για νήπια), Ι. Μ. Χατζηφώτης «Οδοιπορικά της ρωμιοσύνης» (περιηγήσεις και ιστόρηση τόπων, όπως η Κωνσταντινούπολη, η Αλεξάνδρεια, η Πάτμος, τα Μετέωρα, ο Μοριάς κ.ά.).
- «Αγκυρα»: Κώστας Λιάκουρης «Τελευταία διαδρομή» (μυθιστόρημα του γνωστού συνθέτη και συγγραφέα). Αθανάσιος Αυγερινός «Η μέρα που πέρασε δεν έπαψε να υπάρχει» (μυθιστόρημα). Μαίρη Γιαννάκου - Πολύδωρα «Ο,τι αγάπησα...» (μυθιστόρημα για νέους).
- Καραβά - Καλάνη Μαρίνα «Η ελληνική γλώσσα μητέρα των γλωσσών του κόσμου» (γλωσσολογική μελέτη, Καραβά - Γαλάνη Μαρ., Παπαφλέσσα 63, 10544, 010 4634.247).
- Γιώργης Πικρός «Ανυπόταχτες ψυχές» (μυθιστόρημα, Γ. Πικρός τηλ. 010 7710.064).
- Γιώργος Τεμεκενίδης «Του έρωτα και της ζωής» (ποίηση) (εκδόσεις «Κώδικας» (Θεσσαλονίκη 2002).
- «Σάκκουλας»: Ισμήνη Κριάρη - Κατράνη «Τεχνολογία και Κοινοβούλιο (ο θεσμικός ρόλος και το έργο των Κοινοβουλευτικών Επιτροπών και των Γραφείων Αποτίμησης Τεχνολογίας)» (μελέτη). «Το Σύνταγμα της Ελλάδος (1975/1986/2001)».
- Ζησίδης Κώστας «Φωτογραφικό οδοιπορικό στους εθνικούς δρυμούς Βίκου - Αώου, Πίνδου» (φωτογραφικό λεύκωμα).
- «Οδός Πανός» (περιοδικό πολιτισμού, λογοτεχνίας, τεύχος 110).
- «Συλλογές» (περιοδικό για συλλέκτες φιλότεχνους, τεύχη 193-195).
- «Μανδραγόρας» (λογοτεχνικό περιοδικό, τεύχος 26, με αφιέρωμα στον ποιητή Ζήση Οικονόμου).
- «Ερευνα» (περιοδικό ποικίλης ύλης, τεύχη 7-8, 9, 10, 11, 12/2000.
- «Νέα Αριάδνη» (τρίμηνο περιοδικό, τεύχος 31).
- «Εντευκτήριο» (λογοτεχνικό περιοδικό, με πλούσια και εξαιρετική ύλη, τεύχος 55).
- «Διαβάζω» (περιοδικό για το βιβλίο, τεύχη 423, 424, 425 και 426, με αφιέρωμα στον Ανδρέα Φραγκιά.
- «Βιβλιοφιλία» (περιοδικό, τεύχος 90)
- «Παρουσία» (περιοδικό της Ενωσης Αιτωλοακαρνάνων Αογοτεχνών, τεύχη 17, 18).
Οι «Απειροβαθείς ύλες» του Παναγιώτη Καραβασίλη εξορύσσονται από ορυχεία βάθους. Πρόκειται για στοιχεία γνήσιας ανθρώπινης συνείδησης, όταν στη νεοβάρβαρη ηλεκτρονική εποχή μας κινδυνεύουμε να μεταλλαχτούμε σε κομπιούτερ. Ωστόσο, «εις πείσμα των καιρών υπάρχει η ανάσα μας», διαπιστώνει ο ποιητής. Η ελπίδα του ποιητή να επιβιώσει ο άνθρωπος μέσα του, είναι ο ίδιος ο φόβος του, μήπως δεν υπάρξει αύριο. Ετσι, «όσο ανεβαίνουν οι δείχτες του χρηματιστηρίου» νιώθει να ζει στο παρελθόν σαν «Ρωμαίος πολίτης του φόβου». Μέσα στο φόβο του «σαν ένα αστέρι η ποίηση γεννιέται», για να γίνει το δικό του όπλο. Οταν «οι μετοχές των εταιριών όπλων βρίσκονται στη μεγαλύτερη τιμή τους», ο ποιητής δεν αποχωρίζεται το δικό του: «Κοιμάμαι με το όπλο τ' άγρια μεσάνυχτα / όταν ρέει το αίμα κι αγοράζουν / τα μετόχια του αγίου εργάτη». Πειθαρχεί απόλυτα στην αυτοστράτευσή του: «Στη ράχη του αλόγου γεννημένος / κρατώ το χαλινάρι μέχρι να φτάσω / στη μάχη και πυροβολώ τους εφιάλτες». Αυτούς που κάνουν τον περίγυρό του ασφυκτικό: «Εκστασιάζονται τα κομπιούτερ. / Συνεδριάζουν τα κομπιούτερ του παρόντος. / Συσκέπτονται τα κομπιούτερ του μέλλοντος. / Κενολογούν μονότονα και παίζουν».
Εραστής της επανάστασης ο Π. Κ. υψώνει τα σύμβολά της: «Σφυρί και δρεπάνι». Ξέρει καλά ότι, χωρίς την παρουσία του εργάτη, το σύμπαν είναι λειψό: «Ο ουρανός και η γη ολοκληρώνονται από τον ιδρώτα και το αίμα» (Εκδ. «ΙΔΜΩΝ»)
