Δυο μεγάλοι δήμοι, η Λάρισα και ο Βόλος, αποφάσισαν να διεκδικήσουν τους Μεσογειακούς αγώνες του 2013. Ασφαλώς αυτή την απόφαση την πήραν έπειτα από συγκατάθεση του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή. Κατ' αρχήν να ξεκαθαρίσουμε, ότι οι Μεσογειακοί αγώνες δεν έχουν κανένα ιδιαίτερο αθλητικό ενδιαφέρον, απλά υπάρχουν γιατί κανείς δε θέλει να έχει την ευθύνη της κατάργησής τους. Είναι φανερό πως οι δήμοι, οι οποίοι ασφαλώς λίγα πράγματα γνωρίζουν για το θεσμό, έχουν την ψευδαίσθηση ότι θα δημιουργηθούν ευκαιρίες για επιχειρηματικές δραστηριότητες, θέσεις εργασίας κλπ.

Καλό θα είναι να προσγειωθούμε, γιατί τα παραδείγματα είναι πρόσφατα. Και ρωτάω. Τι κέρδισε ο απλός πολίτης αυτής της χώρας από τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004; Τι καλυτέρευσε στην προσωπική του ζωή; Σχεδόν τίποτα! Ο μεγάλος όγκος των έργων έγιναν με στόχο να εξυπηρετήσει τη γενικότερη πολιτική και φιλοσοφία του μεγάλου κεφαλαίου, στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, γιατί εκεί γίνεται και η προσπάθεια να βελτιώσουμε το ρόλο, το προφίλ της Αθήνας, ως τόπου διεθνούς τουριστικού προορισμού και, βέβαια, επιχειρηματικού ενδιαφέροντος. Ολα για το κεφάλαιο...

Πιθανώς να ρωτήσει κάποιος, «καλά για μας τους απλούς ανθρώπους του μόχθου τι έμεινε»; Για μας έμειναν το τεράστιο χρέος των 10 δισ. ευρώ και οι βιντεοκάμερες για να παρακολουθούν τις κρεβατοκάμαρες μας και βέβαια οι ερειπωμένες πια πολυδάπανες αθλητικές εγκαταστάσεις, οι οποίες, ως γνωστό, είναι απαγορευμένες στις αθλητικές Ομοσπονδίες, στα αθλητικά σωματεία και τους αθλητές, τις οποίες έχουν εντάξει σ' έναν οργανισμό «μαϊμού» ονόματι «Ολυμπιακά Ακίνητα ΑΕ», ο οποίος λειτουργεί χωρίς έλεγχο από τη Βουλή και ασφαλώς την κατάλληλη στιγμή θα τα χαρίσει στις πολυεθνικές, με το γνωστό αιτιολογικό ότι η πολιτεία αδυνατεί να τα συντηρήσει. Ο,τι έγινε με το Στάδιο «Καραϊσκάκη», που ΠΑΣΟΚ και ΝΔ το χάρισαν στον κ. Κόκκαλη, με αποτέλεσμα να διαλύσει ο αθλητισμός στον Πειραιά. Το ίδιο πρόκειται να γίνει και με το Βοτανικό, όπου ΝΔ - ΠΑΣΟΚ θα χαρίζουνε στον κ. Βαρδινογιάννη 300 στρεμ. δημόσιας γης, πάντα για το «καλό» του αθλητισμού..!

Ισως ρωτήσει κάποιος, οι Μεσογειακοί αγώνες έχουν σχέση με τους Ολυμπιακούς Αγώνες; Οχι. Εχουν όμως την ίδια περίπου διαδικασία διεκδίκησης. Δηλαδή πρέπει να συνταχθεί φάκελος, στον οποίο να αναφέρονται τα έργα που θα χρειαστεί να γίνουν, να γίνουν επιτροπές προετοιμασίας φακέλου, έξοδα και εάν γίνει ανάθεση στις δυο πόλεις, τότε η οικονομική επιβάρυνση της χώρας μας θα είναι μεγάλη. Εκείνο που κάνει εντύπωση σ' αυτή την ιστορία είναι ο επιπόλαιος τρόπος με τον οποίο παίρνονται τόσο σοβαρές αποφάσεις, όταν υπάρχουν δεκάδες άλυτα προβλήματα στο χώρο, τα οποία χρονίζουν. Θα αναφέρουμε μερικά:

-- Η διάλυση του ερασιτεχνικού αθλητισμού, του ερασιτεχνικού σωματείου, που είναι η βάση του αθλητισμού μας. Το αιτιολογικό; «Δεν υπάρχουν χρήματα»...

-- Η παντελή έλλειψη χώρων για την άθληση των παιδιών με ειδικές ανάγκες...

-- Τα 200 σχολεία του Δήμου Αθήνας, των οποίων οι αυλές που κάνουν διάλειμμα τα παιδιά είναι σε άθλια κατάσταση. (Για άθληση ούτε λόγος να γίνεται)...

-- Τα 50 περίπου ανοιχτά αθλητικά κέντρα του Δήμου Αθήνας - στα οποία προσπαθούν να βολευτούν πάνω από 800 χιλ. παιδιά, ηλικίας από 2 έως 16 χρόνων - δεν έχουν WC...

-- Στη Νομαρχία Πειραιά η κατάσταση των αθλητικών εγκαταστάσεων είναι τραγική...

Κι όμως, ο πρωθυπουργός της χώρας έδωσε τη συγκατάθεσή του να προχωρήσουμε στη διεκδίκηση των Μεσογειακών αγώνων. Λίγη σοβαρότητα δε θα έβλαπτε.