Στη μάχη για την καταβολή των δεδουλευμένων ρίχνονται το ένα μετά το άλλο τα πληρώματα των ακτοπλοϊκών πλοίων. Το πλήρωμα του πλοίου «ΠΗΝΕΛΟΠΗ Α» της εταιρείας FLANMARE SHIPPING, ξεκίνησε από χτες το πρωί επίσχεση εργασίας. Ναυτεργάτες του πληρώματος είναι απλήρωτοι ακόμα και 10 μήνες! Με επίσχεση εργασίας διεκδικούν τα δεδουλευμένα τους και οι ναυτεργάτες του πληρώματος του πλοίου «ΘΕΟΦΙΛΟΣ» της ΝΕΛ.

Για το «ΘΕΟΦΙΛΟΣ» να σημειωθεί ότι ενώ θα έπρεπε να έχει δρομολογηθεί στη γραμμή Θεσσαλονίκη - Καβάλα - Λήμνος - Μυτιλήνη - Χίος - Σάμος - Ικαρία, από τις 22 Ιούνη με ευθύνη της εταιρείας παραμένει ακινητοποιημένο με πρόσχημα ότι δεν έχουν ολοκληρωθεί οι επισκευαστικές εργασίες. Η γραμμή παραμένει ακάλυπτη, με ό,τι σημαίνει αυτό για τις εργατικές λαϊκές οικογένειες των νησιών.

Η κατάσταση που επικρατεί στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, ακόμα και τώρα που κορυφώνεται η θερινή - τουριστική περίοδος, δείχνει τα αδιέξοδα της αντιλαϊκής πολιτικής κυβέρνησης και Ευρωπαϊκής Ενωσης (κανονισμός 3577/92 για την απελευθέρωση των εσωτερικών θαλάσσιων μεταφορών) που για τα κέρδη των εφοπλιστών, συνολικά του μεγάλου κεφαλαίου, θυσιάζει ακόμα και το αυτονόητο δικαίωμα των ναυτεργατών να δουλεύουν και να πληρώνονται, το σύνολο των εργασιακών τους δικαιωμάτων, το δικαίωμα των νησιωτών στις φτηνές απρόσκοπτες, σύγχρονες, ασφαλείς ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, 365 μέρες το χρόνο.

Με αφορμή το γεγονός ότι ο βουλευτής της ΝΔ Β. Πολύδωρας τάχτηκε ανοιχτά υπέρ του ενδεχόμενου συνεργασίας της ΝΔ με τη Χρυσή Αυγή, ο ΣΥΡΙΖΑ βρήκε μια ακόμη ευκαιρία να μιλήσει για φλερτ της ΝΔ με την ακροδεξιά. Δεν είναι καινούργιο ζήτημα. Εδώ και αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, ο ΣΥΡΙΖΑ ασκεί κριτική στη ΝΔ ότι έχει απεμπολήσει τα χαρακτηριστικά που είχε ως κόμμα πριν αναδειχτεί στην ηγεσία της ο Αντ. Σαμαράς και ρέπει προς την ακροδεξιά. Αυτή η κριτική του ΣΥΡΙΖΑ στη ΝΔ εντείνεται ως μια από τις βασικές παραμέτρους αντιπαράθεσης των δύο υπό διαμόρφωση πόλων του αστικού πολιτικού συστήματος, του ενός με μοχλό τη ΝΔ και του άλλου με μοχλό το ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί, αυτή η κριτική του ΣΥΡΙΖΑ δε μένει αναπάντητη από τη ΝΔ. Βεβαίως αυτή η αντιπαράθεση είναι ενταγμένη αφενός στην πορεία αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος με τη διαμόρφωση των δύο βασικών πόλων του, αλλά κυρίως επιδιώκει τη χειραγώγηση εργατικών λαϊκών δυνάμεων στο αστικό πολιτικό σύστημα συνολικά, ως προβολή δύο διαφορετικών πολιτικών διεξόδων για το λαό, προβάλλοντας πλαστή διαχωριστική γραμμή στο πολιτικό επίπεδο σε σχέση με την πραγματική ταξική διαχωριστική γραμμή μέσα στην κοινωνία, ανάμεσα στο κεφάλαιο, τα μονοπώλια από τη μια μεριά και στην εργατική τάξη με τους συμμάχους της από την άλλη. Συγκαλύπτεται το γεγονός ότι και τα δύο κόμματα, ανεξάρτητα από τις διαφορές στην πολιτική διαχείρισης, προβάλλουν στο λαό πολιτική διέξοδο με τα μονοπώλια να έχουν την οικονομία στα χέρια τους και την εξουσία. Και είναι βολικό για το ΣΥΡΙΖΑ που αυτοπαρουσιάζεται ως κόμμα με φιλολαϊκή πολιτική, καλώντας το λαό να τον αναδείξει σε κυβέρνηση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ καιρό τώρα κάνει και ένα διαχωρισμό ανάμεσα στη σημερινή ΝΔ με αρχηγό τον Αντ. Σαμαρά, και τις προηγούμενες με αρχηγό τον Κώστα Καραμανλή, ή ακόμη πιο παλιά με αρχηγό τον ιδρυτή της Κωνσταντίνο Καραμανλή. Για παράδειγμα στην ομιλία του στο Ινστιτούτο της ΝΔ «Κ. Καραμανλής» για τον ιδρυτή της ΝΔ, έπλεξε ύμνους για την πολιτική του μετά τη δικτατορία.

Σήμερα ταυτίζει τη ΝΔ με ακροδεξιό κόμμα, της προσάπτει την κατηγορία ότι δεν κάνει αντιπαράθεση με τη Χρυσή Αυγή, επομένως ενδιαφέρεται να την εντάξει στο δικό της «πολιτικό τόξο». Γι' αυτό χαρακτηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ τη ΝΔ αντιδραστικό κόμμα και όχι γιατί έχει πολιτική προς όφελος των μονοπωλίων. Και πώς να το πει άλλωστε, αφού ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ αντιτάσσεται στα μονοπώλια, ίσα ίσα νοιάζεται για την ανάπτυξή τους αφού αυτό σημαίνει ανάπτυξη της οικονομίας την οποία επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ. Βεβαίως η ΝΔ πάντα είχε τέτοια τακτική. Και ανάλογα με τη συγκυρία ελισσόταν στα ανοίγματά της πότε από τη μια πλευρά και πότε από την άλλη, αν μπορεί κανείς να το χαρακτηρίσει έτσι, γιατί χάνεται βασικά η ταξική ουσία. Αλλωστε τέτοιους διαχωρισμούς κάνει η αστική πολιτική για να εγκλωβίζει λαϊκές δυνάμεις στο σύστημα. Οι πολιτικοί διαχωρισμοί «δεξιά», «ακροδεξιά», «κέντρο», «αριστερά» κλπ, με τις όποιες διαφορές στις αποχρώσεις της αστικής πολιτικής και τις όποιες ασαφείς αστικές διαχωριστικές γραμμές, μπορεί και να συνυπάρχουν στα αστικά κόμματα, πχ το ΠΑΣΟΚ θεωρούνταν αριστερά, αλλά ήταν και είναι καραμπινάτο αστικό κόμμα. Ενώ αν ανατρέξει κανείς στην ίδρυση της ΝΔ το 1974, συνυπήρχαν σ' αυτήν δυνάμεις της Ενωσης Κέντρου αλλά και ακροδεξιές δυνάμεις. Μην πάμε μακριά, οι δυνάμεις του ΛΑ.Ο.Σ. ήταν στη ΝΔ, έφυγαν, ενώ κάποιες επανήλθαν, πχ Βορίδης, Γεωργιάδης.

Ο διαχωρισμός επομένως που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν παίρνει υπόψη του πως εξελίσσεται η τακτική ενός αστικού κόμματος. Βεβαίως αυτός ο διαχωρισμός, γίνεται από τον ΣΥΡΙΖΑ για να ενισχυθεί εκλογικά, να πάρει ψήφους και είναι δικαίωμά του να θέλει ψήφους από παντού. Αλλά με το συγκεκριμένο διαχωρισμό, εγκλωβίζει λαϊκές δυνάμεις σε πλαστούς διαχωρισμούς, χειραγωγεί λαϊκές δυνάμεις στην αστική πολιτική. Η συρρίκνωση της ΝΔ να γίνει αλλά έχει ουσιαστικό όφελος για το λαό όταν αυτή τη συρρίκνωση την κάνει ο λαός επειδή είναι κόμμα των μονοπωλίων, και όχι ως κόμμα μνημονιακό, ακροδεξιό κλπ.

Το ίδιο ισχύει και για το διαχωρισμό «κόμματα του συνταγματικού τόξου και μη». Με την όξυνση της αντιπαράθεσης σε τέτοια διλήμματα, όσο ο ΣΥΡΙΖΑ χτυπά τη ΝΔ ως ακροδεξιά, τόσο η ΝΔ θα προπαγανδίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το άλλο άκρο της Χρυσής Αυγής και έτσι εκτρέφει το «αυγό του φιδιού». Είπε ο Αντ. Σαμαράς στο προσυνέδριο της ΝΔ στη Θεσσαλονίκη: «Οι ακρότητες της μιας πλευράς, τροφοδοτούν ακόμα χειρότερες ακρότητες από την άλλη πλευρά. Τους ρωτάμε: Οταν θέση τους είναι πως πρέπει να νομιμοποιήσουμε όλους τους λαθρομετανάστες, έτσι δεν προσφέρει υπηρεσίες στους Νεοναζί; Οταν μας καταγγέλλουν με τον ίδιο υβριστικό τρόπο, δεν συμπίπτουν με τους Νεοναζί εκ των πραγμάτων; Εμείς προσπαθούμε να φέρουμε την προοπτική και Ελπίδα, ο ΣΥΡΙΖΑ φέρνει την καταστροφή και επιδιώκει την Καταστροφή, και στη γωνιά περιμένουν οι Νεοναζί να εκμεταλλευτούν την απελπισία του κόσμου». Ετσι λοιπόν μ' αυτήν την τακτική, εγκλωβίζεται ο λαός επίσης σε εκβιαστικά και φοβικά διλήμματα, εξαναγκάζεται σε επιλογές μακριά και έξω από τα πραγματικά του συμφέροντα, χειραγωγείται στη διαχείριση υπέρ των μονοπωλίων, δηλαδή σε εχθρική για τον ίδιο πολιτική. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της συγκεκριμένης «περί ακροδεξιάς» γραμμής του ΣΥΡΙΖΑ. Και είναι επικίνδυνο γιατί υπονομεύει την ταξική αντικαπιταλιστική, αντιμονοπωλιακή πάλη.