Σε πόλεμο του τρόμου έχει εξελιχθεί για τον αφγανικό λαό, όπως ήταν αναμενόμενο, ο πόλεμος «κατά της τρομοκρατίας» και η κατοχή, που συνεχίζεται στο Αφγανιστάν από το 2001, παρασύροντας και το γειτονικό Πακιστάν στον όλεθρο των θανάτων αμάχων και ενός ακήρυχτου πολέμου. Και ενώ οι αφελείς περίμεναν ότι η εκλογή του Μπάρακ Ομπάμα στον προεδρικό θώκο των ΗΠΑ θα σηματοδοτούσε την έναρξη μιας εποχής ειρήνης και ασφάλειας, ο νέος «πλανητάρχης», από την προεκλογική του εκστρατεία ακόμα, τόνιζε ότι ο πόλεμος στο Αφγανιστάν θα συνεχιστεί, με ακόμα περισσότερη ένταση, συγκεντρώνοντας στην ιδέα ισοπέδωσης και πλήρους ελέγχου αυτής της χώρας όλο το ιδεολόγημα «περί πάταξης της τρομοκρατίας», που στήριξε και στηρίζει τους πολέμους του 21ου αιώνα και έρχεται να αντικαταστήσει το Διεθνές Δίκαιο.

Η επίθεση στους δίδυμους πύργους χαρακτηρίστηκε έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, έχει, όμως, αναρωτηθεί κανείς, πόσο απόλυτα δικαιολόγησε, στήριξε και, τελικά, εξυπηρέτησε δεκάδες χιλιάδες καθημερινά εγκλήματα πολέμου, επί επτά συναπτά έτη, στοχοποιώντας ως άξονα του κακού σχεδόν το σύνολο του αραβικού κόσμου;

Ενα ιδεολόγημα με ξεκάθαρες καταβολές και σκοπιμότητες, αφού η θέση του Αφγανιστάν στο χάρτη των ενεργειακών οδών και του ελέγχου τους είναι στρατηγικής σημασίας. Η ιστορία παρασύρει και το Πακιστάν, καθώς, όπως υπογράμμισε και ο ειδικός απεσταλμένος των ΗΠΑ, Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, στις πρόσφατες επισκέψεις του στην περιοχή, η υπόθεση του Αφγανιστάν δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μεμονωμένα. Αντίθετα, συμπαρασύρει και τη γειτονική χώρα, που κρίνεται ως ο βασικός αιμοδότης του σε μαχητές και εκπαιδευμένους Ταλιμπάν. Σε αυτό το πλαίσιο, αναμένεται και ο επανασχεδιασμός της επιθετικής κατοχικής πολιτικής στο Αφγανιστάν, από τις ΗΠΑ, από αξιωματούχο της CIA. Το «μεγάλο παιχνίδι του αιώνα» στην περιοχή της Νότιας Ασίας δείχνει να συμπαρασύρει σαν ντόμινο μία σειρά από χώρες, στον αέναο πόλεμο «κατά της τρομοκρατίας», εξυπηρετώντας πολύ συγκεκριμένα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα.

Στο χορό εδώ και κάποιο χρονικό διάστημα μπήκε δυναμικά και η Ρωσία, επιδιώκοντας και αυτή την ικανοποίηση των συμφερόντων της που περνούν μέσα από το Αφγανιστάν και διεκδικώντας ένα ρόλο πιο παρασκηνιακό και επιτελικό, αλλά καθόλα ουσιαστικό και ρυθμιστικό. Διεκδικήσεις, που φυσικά εντάσσονται στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς που εξελίσσονται σε όλα τα πεδία, στρατιωτικό, οικονομικό και πολιτικό, και λαμβάνουν χώρα μεταξύ των ομάδων κρατών που διαμορφώνονται και σχετίζονται άμεσα τόσο με τις βλέψεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ για την εγκατάσταση πυραύλων στην Ευρώπη, με τον πρόσφατο πόλεμο στην περιοχή του Καυκάσου, αλλά και την πολιτική και στρατιωτική επιρροή των ιμπεριαλιστικών κέντρων στην Κεντρική Ασία.

Η Μόσχα δήλωσε ξεκάθαρα από τον Απρίλη του 2008 ότι είναι πρόθυμη να δώσει διόδους για τα φορτία ανεφοδιασμού των κατοχικών δυνάμεων στο Αφγανιστάν, προσφέροντας μία διέξοδο παράκαμψης του εξαιρετικά επικίνδυνου για τις αμερικανοΝΑΤΟικές δυνάμεις περάσματος Χίμπερ στο Πακιστάν, όπου οι επιθέσεις από «ισλαμιστές μαχητές» έχουν γίνει καθημερινότητα. Η πρόταση ανεστάλη, όταν οι ΗΠΑ υποκίνησαν την επίθεση της Γεωργίας εναντίον της Νότιας Οσετίας, που έφερε την ανταπάντηση της Ρωσίας. Επανήλθε, ωστόσο, πρόσφατα και εμφανίστηκε ως «αναγκαιότητα» για την επιβίωση της κατοχής, μετά και την ανατίναξη της γέφυρας στο πέρασμα Χίμπερ, που έκοψε το δρόμο για το 70% των συνολικών προμηθειών των αμερικανοΝΑΤΟικών στρατευμάτων στο Αφγανιστάν, οδεύοντας ολοταχώς προς υλοποίηση.

Προκειμένου, δε, η Ρωσία να δείξει ακόμα περισσότερο τη σημασία της εμπλοκής της, έδωσε εντολή να κλείσει η αεροπορική βάση των ΗΠΑ του Μανάς στο Κιργιστάν, προσφέροντας ως σιωπηλό αντάλλαγμα κάποια δισεκατομμύρια δολάρια, υπό μορφή «βοήθειας». Την ίδια στιγμή, το Καζαχστάν δήλωσε έτοιμο και αυτό να συνεργαστεί με τις κατοχικές δυνάμεις για τον ανεφοδιασμό τους στο Αφγανιστάν. Ενα σκοτσέζικο ντους, που πέρασε το μήνυμα για τη δύναμη της Μόσχας και την επιρροή της στις χώρες που οι κατοχικές δυνάμεις βλέπουν ως εναλλακτικές λύσεις.

Αλλες εναλλακτικές για την κατοχή στο Αφγανιστάν θεωρούνται η γραμμή Τουρκίας, Κουρδιστάν, Ιράν, ή απευθείας Ιράν - Καμπούλ. Μία εκδοχή που δε θεωρείται και τόσο απίθανη, μετά την αλλαγή φρουράς στο Λευκό Οίκο, που δείχνει τον Ιρανό Πρόεδρο, Αχμαντινετζάντ, όχι και τόσο εχθρικό, όσο σε προηγούμενους χρόνους και με το δεδομένο ότι για το σιιτικό Ιράν, οι σουνίτες Ταλιμπάν είναι ένας μεγάλος εχθρός.

Φυσικά, οι ΗΠΑ, όπως ξεκαθαρίστηκε και στην πρόσφατη επίσκεψη Χόλμπρουκ στο Ισλαμαμπάντ, δεν προτίθενται να παραδώσουν το Πακιστάν στους ισλαμιστές, κάνοντάς τους δώρο μία εκ των δύο πυρηνικών δυνάμεων της περιοχής. Ετσι, υπογραμμίστηκε ότι η στρατηγική συνεργασία Ουάσιγκτον - Ισλαμαμπάντ παραμένει και ενισχύεται και μετά την εκλογή του Μπ. Ομπάμα, σε μία βάση «ιμπεριαλιστικής κατανόησης», που θα μεταφραστεί σε περισσότερο «αντιτρομοκρατικό θάνατο» για τους κατοίκους των ημιαυτόνομων περιοχών των φυλών, όπου οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις και η εξαγωγή πολέμου κλιμακώνονται, χωρίς διακρίσεις, με νεκρούς εκατοντάδες αμάχους, όπως και στο Αφγανιστάν. Νεκρούς που θεωρούνται δικαιολογημένες παράπλευρες απώλειες, μέχρι την εξάλειψη των «Ταλιμπάν», οι οποίοι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δημιουργήθηκαν, εκπαιδεύτηκαν και εξοπλίστηκαν από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, προκειμένου να σταθούν εμπόδιο στη Σοβιετική Ενωση.

Στον ίδιο «παρονομαστή», του πώς εξοπλίζονται οι Ταλιμπάν ακόμα και μετά την αμερικανοΝΑΤΟική εισβολή του 2001 και του πώς κάποια στοιχεία είναι αλληλένδετα, έρχεται να προστεθεί και το νέο δεδομένο της «απώλειας των στοιχείων καταγραφής χιλιάδων όπλων που έφτασαν στο Αφγανιστάν μέσω των ΗΠΑ», λόγω περίεργων «παραλείψεων». Τα στοιχεία αναφέρουν ότι για 87.000 όπλα που στάλθηκαν στο Αφγανιστάν στο διάστημα 2004 - 2008 «δεν έχουν κρατηθεί επαρκή αρχεία», όπως επίσης και για 135.000 όπλα που στάλθηκαν από 21 χώρες στις δυνάμεις κατοχής του Αφγανιστάν, μέσω ΗΠΑ. Ως διά μαγείας, «εξαφανίστηκαν» και οι σειριακοί αριθμοί ακόμα 46.000 όπλων, γεγονός που καθιστά αδύνατη την ταυτοποίησή τους, ενώ σε 41.000 όπλα κρατήθηκαν οι σειριακοί αριθμοί, αλλά οι στρατιωτικές υπηρεσίες δε γνωρίζουν πού αποθηκεύτηκαν τα αρχεία...

Ετσι δικαιολογείται και «ξεπλένεται», πιθανά με έναν έμμεσο τρόπο - που εφαρμόστηκε, άλλωστε, και στο κατεχόμενο Ιράκ - ο εξοπλισμός των «ισλαμιστικών ομάδων και των Ταλιμπάν», που δίνουν πρόσχημα για την παρουσία των κατοχικών δυνάμεων και τον απόλυτο έλεγχο της χώρας, από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, υπό τις διακηρύξεις της δήθεν υπεράσπισης της ειρήνης και της ασφάλειας του πλανήτη από την «τρομοκρατική απειλή». Στην εποχή του ιμπεριαλισμού φαίνεται ότι το «ένα χέρι νίβει το άλλο».