Από τις κινητοποιήσεις των εργατών γης για αύξηση του μεροκάματου

Οι αχανείς αμπελώνες της περιοχής Ντε Ντουρνς του Δυτικού Ακρωτηρίου αναδείχθηκαν κεντρικό πεδίο αγωνιστικών κινητοποιήσεων για χιλιάδες εργάτες γης που αποφάσισαν να αγωνιστούν για αύξηση των πενιχρών αποδοχών τους και βελτίωση των συνθηκών εργασίας και διαβίωσης στα κάτεργα των γαιοκτημόνων. Σύντομα, η φωτιά των κινητοποιήσεων μεταλαμπαδεύτηκε και σε άλλες περιοχές όπως το Ρόμπερτσον, το Γούλσι, το Σέρες και το Πρινς Αλφρεντ Αμλετ, ενώ δεν έλειψαν μπλόκα, συγκρούσεις μεταξύ απεργών και αστυνομίας με αποτέλεσμα το θάνατο ενός 28χρονου εργάτη γης, τον τραυματισμό τουλάχιστον 10 διαδηλωτών - απεργών. Βασικό αίτημα των χιλιάδων απεργών, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων (περίπου 97%) δεν είναι εγγεγραμμένοι σε κάποιο σωματείο λόγω των μεγάλων εμποδίων που προβάλλουν δεκαετίες τώρα οι τσιφλικάδες, είναι να διπλασιαστεί το μεροκάματο και από 70 ραντ να γίνει 150 ραντ (περίπου 17 δολάρια). Διεκδικούν, επίσης, σταμάτημα των εξώσεων από τις κατοικίες που τους παραχωρούνται κοντά στα χωράφια και βελτίωση των συνθηκών εργασίας και ζωής...

Τα αιτήματα των εργατών γης υιοθετήθηκαν, παρά την έλλειψη συνδικαλιστικής εκπροσώπησής τους από το COSATU (τη Συνομοσπονδία Συνδικάτων Νότιας Αφρικής), το οποίο προειδοποίησε παράλληλα για τον κίνδυνο ενός «Μαρικάνα» στα χωράφια, ενώνοντας τη φωνή του με εκείνες των απεργών για στήριξη των κινητοποιήσεων.

Οι εργάτες γης είναι από τους πιο κακοπληρωμένους στη Νότια Αφρική, μία χώρα με έκταση 122.000.000 εκτάρια εκ των οποίων το 25% είναι στα χέρια κρατικών φορέων και το άλλο 75% στα χέρια ιδιωτών, οι περισσότεροι λευκοί Αφρικάνερς. Αν και δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία για την κατοχή γης, με βάση τη φυλετική ταυτότητα, αναλυτές εκτιμούν ότι σήμερα οι μαύροι Νοτιοαφρικανοί κατέχουν λιγότερο από το 27% της ιδιόκτητης γης, σημειώνοντας ότι από το 1995 μόλις 2,6 εκατ. εκτάρια γης (ποσοστό 2,1%) αναδιανεμήθηκαν στο μαύρο πληθυσμό...

Οσον αφορά στη ζωή των εργατών γης, στα εύφορα τσιφλίκια της Ν. Αφρικής, αυτή είναι τουλάχιστον εφιαλτική. Ακόμη και έκθεση του «Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» τον Αύγουστο του 2011, με τίτλο: «Οι συνθήκες δικαιωμάτων στις βιομηχανίες Φρούτων και Οίνου στη Ν. Αφρική» ήταν σωστός καταπέλτης. Η έκθεση κατέγραψε μεταξύ άλλων:

- Τις ακατάλληλες συνθήκες στέγασης σε καλύβες, ακόμη και χοιροστάσια που «βαφτίστηκαν» κατοικίες δίχως πρόσβαση σε τρεχούμενο νερό, ηλεκτρικό και αποχέτευση.

- Τρομοκράτηση και εκβιασμός εργατών για έξωση από παραχωρημένες εργατικές «κατοικίες». Σημειώνεται δε ότι από το 1994-2004 έχουν γίνει πάνω από 930.000 εξώσεις εργατών παρά το νόμο του 1997 που υποτίθεται πως τις απαγορεύει...

- Ελλειψη οιουδήποτε εξοπλισμού προστασίας των εργατών π.χ. από επικίνδυνα παρασιτοκτόνα.

- Χαμηλές αμοιβές και εκφοβισμός από τους γαιοκτήμονες που τρομοκρατούν τους εργάτες, προκειμένου, μεταξύ άλλων, να μην γραφτούν σε σωματεία και ξεκινήσουν συνδικαλιστική δράση.

Οι κινητοποιήσεις των εργατών γης στο Δυτικό Ακρωτήρι ταρακούνησαν τους φορείς των γαιοκτημόνων που είδαν με ανησυχία το ξεκίνημα απεργιών. Ωστόσο, δεν έδειξαν πως αντιλαμβάνονται το πρόβλημα ή πως προτίθενται να δουν πιο θετικά το αίτημα για αύξηση του πενιχρού μεροκάματου των ανθρώπων του μόχθου. Η τελευταία πρόταση των γαιοκτημόνων ήταν αύξηση του μεροκάματου των 70 ραντ κατά μόλις 10 ραντ. Ωστόσο, είναι βέβαιο πως θα αναγκαστούν να αναθεωρήσουν τη στάση τους καθώς η υπομονή των εργατών έχει εξαντληθεί από καιρό...

Στα μέσα της βδομάδας, παρέμβαση του υπουργείου Εργασίας οδήγησε σε ανακοίνωση περί αναστολής των κινητοποιήσεων των εργατών γης στα χωράφια ως τις 4 Δεκέμβρη με σκοπό την επαναδιαπραγμάτευση του ελάχιστου μεροκάματου και την εξεύρεση λύσης για τους μισθούς των απεργών. Ωστόσο, η ανακοίνωση για αναστολή των κινητοποιήσεων δεν έπεισε ούτε έγινε αποδεκτή από όλους τους απεργούς, καθώς αρκετοί στην ευρύτερη περιφέρεια των αμπελώνων και οπωρώνες του Δυτικού Ακρωτηρίου συνέχισαν την αποχή από τη δουλειά.

Οπως φαίνεται και για την περίπτωση της Ν. Αφρικής, όσο η αστική τάξη παραμένει στην εξουσία, όσο τα μέσα παραγωγής και η γη συνεχίζουν να είναι στα χέρια καπιταλιστών, τόσο δε θα λύνονται ριζικά και ουσιαστικά κεντρικά ζητήματα που αφορούν στην ουσία της ζωής και των συνθηκών δουλειάς της εργατικής τάξης στη χώρα.

Ο ελληνικός καπιταλισμός δείχνει να παραπαίει στην αργόσυρτη για την ώρα ευρωπαϊκή κρίση, που υπερβαίνει το ίδιο το οικονομικό του μέγεθος. Γίνονται αντιληπτές οι τραγικές συνέπειες ενός τέτοιου συμβάντος που όλη η ελληνική αστική τάξη δείχνει να αποφεύγει, ακόμη και να το σκέπτεται. Εδώ οφείλεται η φαινομενική αισιοδοξία της κυβέρνησης και η συντεταγμένη και «μετρημένη» πολιτική της αντιπολίτευσης. Εδώ οφείλεται και το ότι κάθε αντιπολιτευτική φωνή που υπερβαίνει το αποδεκτό μέτρο μιας συντεταγμένης κι ελεγχόμενης αντιπολιτευτικής κριτικής αντιμετωπίζεται με μεθοδευμένη χλεύη από το σύνολο των αστικών ΜΜΕ.