Η επίσκεψη της Αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών, Χίλαρι Κλίντον, στη Μόσχα ήρθε λίγες ημέρες μετά την εξαγγελία του Αμερικανού Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα πως εγκαταλείπει το συγκεκριμένο σχέδιο ανάπτυξης της λεγόμενης «αντιπυραυλικής ασπίδας» στην Τσεχία και τη Πολωνία, κάτι για το οποίο αντιδρούσε η Ρωσία. Στη θέση αυτού του σχεδίου, δήλωσε πως θα δημιουργήσει ένα πιο «ευέλικτο» και «αποτελεσματικό» σχήμα το οποίο θα αφορά την τοποθέτηση πλοίων τύπου Aegis στη Μεσόγειο εξοπλισμένα με πυραύλους ανάσχεσης, για να υπερασπιστούν τους Ευρωπαίους συμμάχους και τις αμερικανικές δυνάμεις, καλώντας ταυτόχρονα την συμμετοχή και της Ρωσίας.

Εχοντας αυτό στο μυαλό, η Κλίντον έριξε στο τραπέζι την ...«υποθετική» - όπως είπε αργότερα - πρόταση περί επιβολής πιθανών κυρώσεων προς το Ιράν σε ό,τι αφορά το πυρηνικό του πρόγραμμα. Ωστόσο, ο Λαβρόφ - υπηρετώντας τα ρωσικά συμφέροντα - χαρακτήρισε «μη παραγωγικές» τις «πιθανές κυρώσεις, απειλές, ή πιέσεις στο Ιράν». Στο τέλος, ωστόσο, οι δύο πλευρές έδωσαν υποσχέσεις να συνεχίσουν τις διαπραγματεύσεις γι' αυτό το θέμα...

Καμία αλλαγή δεν πρότεινε η Κλίντον σε ό,τι αφορά την ΛΔ Κορέας, καθώς υποστήριξε ότι πρέπει να παραμείνουν ως έχουν οι κυρώσεις για το πυρηνικό πρόγραμμα της ασιατικής αυτής χώρας τονίζοντας ότι η αμερικανική κυβέρνηση επιζητά «την επανέναρξη της εξαμερούς διαδικασίας».

Από τη μεριά του ο Λαβρόφ ...παρακάλεσε να αποσταλεί στη Ρωσία πρόσκληση από το ΝΑΤΟ ώστε να πάρει μέρος στις συνομιλίες για τη συνέχιση της κατοχής στο Αφγανιστάν, ενώ χαρακτήρισε τη στρατιωτική συμφωνία διέλευσης πάνω από ρωσικό έδαφος αμερικανικών αεροσκαφών με προορισμό το Αφγανιστάν ως «σύμβολο των νέων δυνατοτήτων συνεργασίας». Ο Λαβρόφ μίλησε για «ουσιαστική πρόοδο» σε ό,τι αφορά στις διαπραγματεύσεις για μια νέα συνθήκη πυρηνικού αφοπλισμού, η οποία θα αντικαταστήσει τη Συνθήκη START του 1991 που λήγει στις αρχές του Δεκέμβρη.

Σε ό,τι αφορά το «νέο» αντιπυραυλικό σύστημα, στη συνάντησή τους ανταλλάχθηκαν απόψεις για το πώς προχωρούν οι διαπραγματεύσεις, ενώ η Κλίντον υποστήριξε πως μια συνεργασία στο λεγόμενο αμυντικό πρόγραμμα «δε θα ωφελήσει μόνο τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, αλλά ολόκληρο τον κόσμο». Μάλιστα την Παρασκευή ο Λαβρόφ σημείωσε πως δεν θα υπάρξουν προβλήματα με την «ασπίδα» στην πρώτη του φάση ωστόσο υποστήριξε πως η Μόσχα επιθυμεί περισσότερες πληροφορίες για την συνέχεια. Ο Ρώσος υφυπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Ριάμπκοφ, χαρακτηρίζοντας τις εξελίξεις για την «ασπίδα» θετικές, τόνισε πως η Μόσχα έχει ακόμα ορισμένα ερωτηματικά για το θέμα. Οπως υπογράμμισε, οι δύο πλευρές πρέπει να καθορίσουν και να συμφωνήσουν από πού προέρχονται οι απειλές για την ασφάλειά τους πριν συνεργαστούν στον τομέα της αντιπυραυλικής άμυνας. Ο ίδιος πάντως τόνισε πως οι ΗΠΑ έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον σχετικά με τη συνεργασία στον τομέα της ασφάλειας, με τη Ρωσία, που μεταξύ άλλων συμπεριλαμβάνεται και η κοινή χρήση του συστήματος ραντάρ της βάσης Γκαμπάλα στο Αζερμπαϊτζάν, αλλά όχι μόνο.

Προηγούμενα η Κλίντον, μιλώντας σε συνέντευξη στο ραδιοφωνικό σταθμό «Echo» της Μόσχας, είχε υποστηρίξει πως οι ΗΠΑ θα συμβάλουν στον επανεξοπλισμό της Γεωργίας «προκειμένου να αμυνθεί», αλλά δεν έχουν σκοπό να αναπτύξουν στοιχεία της νέας «ασπίδας» τους στο έδαφός της, προσθέτοντας ότι γνωρίζει τις ανησυχίες της Ρωσίας γι' αυτή την προοπτική.

Ωστόσο αυτές τις ημέρες κυκλοφορούν δημοσιεύματα που φέρουν τις ΗΠΑ να συνομιλούν με την Ουκρανία για το ενδεχόμενο εγκατάστασης του συστήματος ραντάρ της «ασπίδας». Πρόσφατα ο αναπληρωτής υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ Αλεξάντερ Βερσμπάου είχε δηλώσει στο περιοδικό «Defence News», πως οι ΗΠΑ εξετάζουν και την Ουκρανία ως πιθανό «πεδίο» για την εγκατάσταση του συγκεκριμένου συστήματος. Είχε σημειώσει πως η ουκρανική ηγεσία έδειξε ενδιαφέρον για μια τέτοια εξέλιξη. Από την πλευρά του, ο Ουκρανός Πρόεδρος Βίκτορ Γιουστσένκο δήλωσε πως η χώρα δεν έχει λάβει τέτοιο αίτημα, ωστόσο συμπλήρωσε πως η Ουκρανία διαθέτει δύο εγκαταστάσεις ραντάρ - η μία στη Σεβαστούπολη και η άλλη στο Μουκάτσεβο.

Η νέα αυτή εξέλιξη έχει προκαλέσει τις αντιρρήσεις της Ρωσίας σύμφωνα με τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης «Ρία Νόβοστι» και «Ιτάρ Τας» τα οποία επικαλούνται δηλώσεις του υφυπουργού Εξωτερικών Σεργκέι Ριάμπκοφ. Ο τελευταίος εξέφρασε τις ανησυχίες του και σημείωσε πως οι ΗΠΑ δε θα πρέπει να έχουν συνομιλίες με χώρες εκτός ΝΑΤΟ σχετικά με μια πιθανή εγκατάσταση της «ασπίδας».

Αν τελικά επαληθευτούν αυτές οι πληροφορίες, θα ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις, εκτός φυσικά αν υπάρξουν κάποια συγκεκριμένα ανταλλάγματα...

ΔΙΑΒΑΛΚΑΝΙΚΗ. Από το 1993 όταν ανέλαβαν την ευθύνη της διακυβέρνησης της Ελλάδας οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ υιοθέτησαν, διακήρυξαν και εφάρμοσαν την πολιτική του δόγματος της «διείσδυσης» στη Βαλκανική. Είδαν τις ανατροπές στις πρώην Λαϊκές Δημοκρατίες ως τη χρυσή ευκαιρία να τις μεταβάλλουν σε ζωτικό χώρο του ελληνικού καπιταλισμού. Ο δρόμος ήταν ήδη στρωμένος επιπλέον με τις κατάπτυστες ενέργειες της προηγούμενης κυβέρνησης Κ. Μητσοτάκη της Νέας Δημοκρατίας εις βάρος της Αλβανίας. Η πολιτική αυτή διευκολύνθηκε από το γενικό ενδιαφέρον των ΗΠΑ στην περιοχή. Κυρίως, όμως, από το ιερατείο της Ευρωπαϊκής Ενωσης με το δόγμα της «ανασυγκρότησης των Βαλκανίων» που έδειχνε το ευρωενωσίτικο ιμπεριαλιστικό ενδιαφέρον. Αυτό κατέστησε την ελληνική μεγαλοαστική τάξη ως τον υποτακτικό εργολάβο των ισχυρών και της έδωσε τη δυνατότητα να κολλήσει στην ουρά των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων και τα ιδιαίτερα δικά της συμφέροντα. Είναι γνωστή η επαναλαμβανόμενη φράση της εποχής κυβερνητικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ περί του ότι «η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα των Βαλκανίων μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ». Σήμερα υπάρχουν κι άλλοι Βαλκάνιοι εταίροι στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ. Ομως, η πρωτοκαθεδρία στο ρόλο του ατζέντη παραμένει στον ελληνικό καπιταλισμό. Η πολιτική αυτή στοίχισε και την τελευταία ικμάδα στις λαϊκές αποταμιεύσεις και βύθισε τους Ελληνες σε πρωτοφανή υλική και ηθική ανεπάρκεια.

Ιδιαίτερα για το κίνημα ειρήνης σήμανε τη μετατροπή της χώρας σε επεμβασία μισθοφορικών στρατιωτικών σωμάτων, και ενεργητικό εταίρο της ιμπεριαλιστικής πολιτικής. Κατέστησε την Ελλάδα και τα παιδιά της εχθρούς γειτονικών λαών που τα αισθήματά τους πρόκειται στο μέλλον να εκραγούν με άδηλες συνέπειες.

ΕΛΛΗΝΟ-ΤΟΥΡΚΙΚΑ. Η ιδιαίτερη συνάντηση Γ. Παπανδρέου - Ταγίπ Ερντογάν επ' ευκαιρία της Διαβαλκανικής δεν έδειξε κάτι καινούριο τουλάχιστον στο προσκήνιο. Η τουρκική πλευρά έδειξε και δείχνει προς κάθε κατεύθυνση την ενιαία παρουσία και σύμπλευση της «μαντίλας» και της «αντι-μαντίλας» όταν πρόκειται να υπερασπιστεί τα τουρκικά συμφέροντα. Είναι γνωστή η ελαστική πολιτική της κυβέρνησης Κ. Σημίτη για τα «τουρκικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα στο Αιγαίο», όπως και οι ευχαριστίες προς τις ΗΠΑ τη βραδιά των Ιμίων. Είναι γνωστή η ικανοποίηση της απαίτησης των ΗΠΑ να δοθεί ο Οτσαλάν από τα ελληνικά χέρια στην Τουρκία. Εάν μπορεί να ειπωθεί ως καινούριο είναι η χρόνια προσέγγιση του ελληνικού με το τουρκικό καπιταλισμό που οδηγεί σε κοινή μεταφορά τους στα Βαλκάνια για να επιβεβαιωθεί η από ετών πρόβλεψη της στήλης ότι η αστική Ελλάδα θα γίνει το όχημα της μεταφοράς του τουρκικού μίγματος δυτικού ιμπεριαλισμού κι ανατολίτικης πολεμοκάπηλης βαρβαρότητας. Ιδιαίτερα για το κίνημα ειρήνης αποτελεί κίνδυνο επιβολής μιλιταριστικών πράξεων ιμπεριαλιστικού χαρακτήρα στην περιοχή. Η συνέχιση της ίδιας πολιτικής στα Βαλκάνια κι έναντι του τουρκικού επεκτατισμού είναι αντίθετη με τα συμφέροντα του λαού. Είναι αντίθετη με το γενικό πλαίσιο αρχών του κινήματος ειρήνης.