Η πρόσφατη απόφαση του 11ου Εφετείου της Ατλάντα να διατηρήσει τις βαριές καταδικαστικές ποινές ενάντια στους πέντε Κουβανούς πατριώτες είναι μια νέα επίθεση του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού απέναντι στο Νησί της Επανάστασης. Από τη μια, επιλέγει να καταδικάζει και να παραβιάζει κατάφωρα τα δικαιώματα των «5», τόσο στη δικαστική διαδικασία, όσο και στον εγκλεισμό τους στη φυλακή. Από την άλλη, προσπαθεί με όλες του τις δυνάμεις να απαλλάξει από τις κατηγορίες περί μεταναστευτικής ψευδορκίας και παράνομης εισόδου στις ΗΠΑ τον εγκληματία Λουίς Ποσάδα Καρίλες. Εναν άνθρωπο που στο παρελθόν έχει καυχηθεί για τη συμμετοχή του σε επιθέσεις ενάντια στην Κούβα, μεταξύ των οποίων και τη συντριβή του κουβανικού αεροσκάφους της «Cubana» το 1976 και το θάνατο των 73 επιβατών του.

Από τη μια, δηλαδή, έχουμε τους πέντε Κουβανούς που το μόνο που έπραξαν ήταν να ενημερώσουν τις κουβανικές αρχές για τις σχεδιαζόμενες επιθέσεις αντικουβανικών ομάδων που δρουν ανενόχλητα στο Μαϊάμι προς την Κούβα. Από την άλλη, έχουμε έναν εγκληματία που έχει ομολογήσει με καμάρι τις εγκληματικές δραστηριότητές του. Φυσικά, η κυβέρνηση των ΗΠΑ επιλέγει να «διασώσει» τον τελευταίο, ο οποίος μάλιστα υπήρξε και πρώην πράκτορας της CIA, φοβούμενη πιθανώς ότι μπορεί να ξεσκεπάσει και παράνομες και καταδικαστέες ενέργειες που διενεργήθηκαν με εντολή της CIA.

Η υπόθεση των «5», ωστόσο, έχει καταφέρει να φτάσει σε όλες τις γωνιές του πλανήτη χάρη στη σοβαρή προσπάθεια των φίλων της Κούβας, αλλά και των Επιτροπών Υπεράσπισης των «5» που έχουν δημιουργηθεί. Η νέα εξέλιξη της διατήρησης των ποινών τους έχει προκαλέσει την οργή και την αγανάκτηση και στη χώρα μας. Η ΚΟ της Αθήνας και η ΚΝΕ διοργάνωσαν την περασμένη Τρίτη μαζική διαδήλωση έξω από την αμερικάνικη πρεσβεία. Ενώ τη συμπαράστασή τους στην Κούβα και στους «5» εξέφρασαν πλήθος οργανώσεων του μαζικού κινήματος. Σειρά δραστηριοτήτων, συγκεντρώσεων, διαδηλώσεων ξεδιπλώνονται σε πολλές πόλεις των ΗΠΑ, του Καναδά, αλλά και της Λατινικής Αμερικής, της Ευρώπης, ακόμα και στη Νέα Ζηλανδία και τη Σρι Λάνκα. Κύριο αίτημα είναι η αποφυλάκιση των πέντε Κουβανών αγωνιστών και η επιστροφή τους στην Κούβα και στις οικογένειές τους.

Οι προσπάθειες του ιμπεριαλισμού να καταπνίξει με κάθε τρόπο την κουβανική επανάσταση έχουν ενταθεί το τελευταίο διάστημα. Οι αποκαλύψεις της κουβανικής κυβέρνησης για άμεση σχέση και συνεργασία μεταξύ κυβέρνησης των ΗΠΑ, διπλωματικών αποστολών, τρομοκρατών, μισθοφόρων και ορισμένων λεγόμενων μη κυβερνητικών οργανώσεων στη χρηματοδότηση αντεπαναστατών για τη δημιουργία «αναστάτωσης» στη χώρα, αλλά και η τελευταία περιοδεία σε χώρες της Ευρώπης του διορισμένου από την κυβέρνηση των ΗΠΑ Κάλεμπ Μακ Κάρι, επικεφαλής της λεγόμενης «Επιτροπής Αρωγής για μια ελεύθερη Κούβα», για να ασκήσει πιέσεις για την παραπέρα επιβολή των κυρώσεων και περιορισμών που είχαν επιβληθεί από την ΕΕ ενάντια στην Κούβα το 2003 είναι μόλις δύο από τα πολλά που μπορεί να αναφέρει κανείς.

Αύριο και μεθαύριο, λοιπόν, οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα ξανασυζητήσουν την απαράδεκτη «κοινή θέση», όπου η ΕΕ περιγράφει τους όρους για να εξομαλυνθούν οι σχέσεις της με την Κούβα, ενώ οι ΗΠΑ επιδιώκουν τη διατήρησή της με στόχο την απομόνωση της Κούβας σε διεθνές επίπεδο. Χαρακτηριστικά, αναφέρουμε σε τι ακριβώς αποσκοπεί η «κοινή θέση» της ΕΕ: Στην «ενθάρρυνση της διαδικασίας μετάβασης στη δήθεν πλουραλιστική δημοκρατία και το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών, καθώς και τη σταθερή ανάκαμψη και βελτίωση των όρων διαβίωσης του κουβανικού λαού»! Τέτοια πρόκληση και κυνισμός.

Το 2003 σημειώθηκε ενίσχυση των πράξεων δολιοφθοράς στο έδαφος της Κούβας από την κυβέρνηση των ΗΠΑ και οι κουβανικές αρχές προχώρησαν στη σύλληψη και την καταδίκη 75 ατόμων που δρούσαν στο κουβανικό έδαφος ως μισθοφόροι στην υπηρεσία των ΗΠΑ. Με πρόσχημα αυτό, στις 5 Ιούνη του 2003, η ΕΕ αποφάσισε την επιβολή νέων κυρώσεων, με αποτέλεσμα η Κούβα να διακόψει τις διμερείς σχέσεις. Ετσι, στις πρεσβείες των χωρών - μελών της ΕΕ, ξεκίνησαν να καλούνται οι λεγόμενοι αντικαθεστωτικοί, ενώ στις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι της κουβανικής κυβέρνησης δεν καλούνταν πλέον. Από το 2005, οι κυρώσεις έχουν παγώσει. Δεν εφαρμόζονται, αλλά δεν καταργήθηκαν.

Η θέση της Κούβας είναι ξεκάθαρη: Διάλογο χωρίς όρους και προϋποθέσεις με αμοιβαίο σεβασμό για εξομάλυνση των σχέσεων, καθώς ο κουβανικός λαός έχει κάθε δικαίωμα να διαχειρίζεται τη ζωή του όπως εκείνος αποφασίζει και όχι όπως οι ιμπεριαλιστές επιθυμούν.

Σήμερα, όπως και τα προηγούμενα χρόνια, παντού στην Ευρώπη οι οργανώσεις φιλίας και αλληλεγγύης με την Κούβα δραστηριοποιούνται στην κατεύθυνση της άρσης της «κοινής θέσης» και των κυρώσεων που υιοθετήθηκαν στη συνέχεια.

Η καλύτερη απάντηση στις ιμπεριαλιστικές επιθέσεις είναι και η προσπάθεια που κάνει η σοσιαλιστική Κούβα να διδάξει γραφή και ανάγνωση σε εκατομμύρια ανθρώπους, σε διαφορετικές χώρες της Λατινικής Αμερικής.

Η συνεισφορά της Κούβας, μέσω του προγράμματος «Ναι μπορώ», είναι ανεκτίμητη σ' αυτόν τον τομέα, όπως υποστήριξαν οι 1.000 αντιπρόσωποι από 30 χώρες που συγκεντρώθηκαν αυτήν τη βδομάδα για να πάρουν μέρος στις εργασίες του 1ου Ιβηροαμερικανικού Συνεδρίου για την καταπολέμηση του αναλφαβητισμού που διεξήχθη στην Αβάνα.

Σημαντικές ήταν οι εμπειρίες που μεταφέρθηκαν από τους εκπροσώπους από Βολιβία, Νικαράγουα και τη Βενεζουέλα όπου βρίσκεται σε εξέλιξη το πρόγραμμα «Ναι Μπορώ».

Παράλληλα, η Κούβα, διά μέσου της υπουργού Παιδείας Ενα Ελσα Βελάσκες, δηλώνει πρόθυμη να επεκτείνει το συγκεκριμένο πρόγραμμα σε όσες χώρες το έχουν ανάγκη, χωρίς φυσικά κανένα αντάλλαγμα, σημειώνοντας επιπλέον ότι σήμερα 774 εκατομμύρια άνθρωποι είναι αναλφάβητοι, ενώ πάνω από 72 εκατομμύρια παιδιά δεν πηγαίνουν σχολείο. Μέχρι σήμερα πάνω από 3,2 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν μάθει να γράφουν και να διαβάζουν σε 28 χώρες.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο εκπρόσωπος του συνεδρίου από τη Βολιβία επιβεβαίωσε ότι μέχρι το Δεκέμβρη η χώρα του θα είναι η τρίτη στην ήπειρο που θα απελευθερωθεί από τον αναλφαβητισμό, μετά την Κούβα και τη Βενεζουέλα και υπογράμμισε ότι από τους 327 δήμους της χώρας, οι 162 το έχουν ήδη καταφέρει. Στη Νικαράγουα, σχεδόν, 124.000 άνθρωποι έχουν μάθει ανάγνωση και γραφή και η χώρα επιδιώκει μέχρι κάποια στιγμή του χρόνου να κηρυχτεί χώρα ελεύθερη από τον αναλφαβητισμό. Οσον αφορά τη Βενεζουέλα, 1.607.000 άνθρωποι ήδη γνωρίζουν να γράφουν και να διαβάζουν, επιδιώκεται επίσης να αποφοιτήσουν 500.000 μαθητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ενώ επισημάνθηκε ότι σήμερα 2 εκατομμύρια νέοι φοιτούν σε πανεπιστημιακό επίπεδο.

Αυτή, ανάμεσα σε άλλες, είναι και η καλύτερη απάντηση στην προσπάθεια δυσφήμισης της Κούβας, που μέσα από δυσκολίες και εμπόδια αναπτύσσεται με κριτήριο τη βελτίωση της ζωής του λαού, που απολαμβάνει από τα καλύτερα συστήματα Παιδείας, Υγείας απόλυτα δωρεάν και έχει σημαντικές κατακτήσεις στον τομέα του Πολιτισμού και του Αθλητισμού. Αναφορικά με τα μέτρα που παίρνονται σταδιακά (νέες δυνατότητες στις τηλεπικοινωνίες, μεταφορές, πολιτική μισθών με οικονομικά κίνητρα για την παραγωγικότητα), δηλώνεται από την ηγεσία της Επανάστασης ότι είναι μέτρα που μπορούν να εφαρμοστούν λόγω της βελτίωσης της οικονομικής κατάστασης μετά την ανάκαμψη από τη λεγόμενη «ειδική περίοδο» και στοχεύουν στη μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στην οικονομία διατηρώντας τις αρχές του σοσιαλισμού.