Ξεχωρίσαμε ορισμένα σημεία από την ομιλία του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, στην κοινοβουλευτική του ομάδα. Και τα παραθέτουμε παρακάτω με μερικές σύντομες απαντήσεις που αποκαλύπτουν το θράσος και το ψέμα. Ας δούμε:

«Διαχειριστήκαμε τη λήξη του προγράμματος στις 28 Φλεβάρη κερδίζοντας μια συμφωνία που μας έδινε τη δυνατότητα και το χρόνο να διαπραγματευτούμε και να ξεκινήσουμε την υλοποίηση των δεσμεύσεών μας απέναντι στον ελληνικό λαό».

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στις 20 Φλεβάρη αυτό που ονομάζει συμφωνία ήταν η επέκταση της δανειακής σύμβασης και του μνημονίου και επισφράγισε έτσι την παραμονή όλων των μνημονιακών νόμων που είχαν ήδη ψηφιστεί από τις προηγούμενες κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ (μαζί ήταν και για κάποιο διάστημα και η ΔΗΜΑΡ). Κατοχυρώνοντας στην πραγματικότητα όλο το αντεργατικό - αντιλαϊκό πλαίσιο που διαμορφώθηκε τα προηγούμενα χρόνια, αλλά επιβεβαιώνοντας τις δεσμεύσεις στις συνθήκες της ΕΕ.

«Παρά τη μηδενική εξωτερική χρηματοδότηση, τον περιορισμό της ρευστότητας, τις συνεχείς παγίδες από το μνημονιακό κατεστημένο εντός και εκτός της χώρας, καταφέραμε να σταθούμε όρθιοι και να πατήσουμε γερά στα πόδια μας».

Η συγκυβέρνηση αυτό που λέει «πατήσαμε γερά στα πόδια μας» ήταν η υποχρεωτική δέσμευση των ταμειακών διαθέσιμων νοσοκομείων, πανεπιστημίων, δημόσιων φορέων, δήμων και περιφερειών. Χρήματα που στερούνται οι εργαζόμενοι. Αποτέλεσμα; Η τραγική επιδείνωση της κατάστασης στα νοσοκομεία, οι ελλείψεις στα πανεπιστήμια, η επιβολή πρόσθετης φορολόγησης για να κάνουν έργα οι δήμοι ή να μαζεύουν τα σκουπίδια και να λειτουργούν τους παιδικούς σταθμούς.

«Με την προσοχή μας διαρκώς στο μέτωπο της διαπραγμάτευσης καταφέραμε, παρ' όλα αυτά, να πάρουμε τα πρώτα μέτρα ανακούφισης υπέρ των πλέον αδικημένων της τελευταίας πενταετίας».

Τα μέτρα αυτά ήταν στην κυριολεξία ψίχουλα. Δεν είναι μόνο ότι υπολείπονται κατά πολύ όσων έλεγε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ότι, στην πραγματικότητα, πρόκειται για μέτρα μοιράσματος της φτώχειας η οποία θα συνεχίσει να αναπαράγεται μέσα στο σημερινό αντιλαϊκό πλαίσιο. Μάλιστα, τώρα διατηρεί τον ΕΝΦΙΑ και επαναφέρει την εισφορά αλληλεγγύης που έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στο να οδηγήσουν χιλιάδες οικογένειες να κινδυνεύουν να χάσουν ακόμα και τα σπίτια τους.

«Κάθε ένα από αυτά τα μέτρα, κάθε μια από αυτές τις παρεμβάσεις ήταν και μια σκληρή μάχη απέναντι στο κατεστημένο που κτίστηκε τα τελευταία πέντε χρόνια, απέναντι στο κατεστημένο του Μνημονίου».

Το λεγόμενο «κατεστημένο του Μνημονίου» τρίβει τα χέρια του. Βέβαια, πρόκειται για την αστική τάξη και τους μηχανισμούς της, το μεγάλο κεφάλαιο, που έχουν δει τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να χαρίζει εκατομμύρια σε αμερικάνικη εταιρεία για αεροσκάφη ή να διαγράφει εκατομμύρια που αφορούν πρόστιμα ακόμα και για λαθρεμπόριο.

«... άλλο είναι να αναλαμβάνεις τη διακυβέρνηση και άλλο την πραγματική εξουσία».

Πράγματι, η όποια κυβέρνηση είναι απλώς ένα όργανο της πραγματικής εξουσίας, η οποία παραμένει πάντα στα χέρια των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών όποιο κόμμα και αν σχηματίζει την κυβέρνηση. Αυτήν την αλήθεια ο ΣΥΡΙΖΑ δεν την ομολογεί σε κρίση ειλικρίνειας ούτε προφανώς για να επιβεβαιώσει αυτό που έλεγε πάντα το ΚΚΕ πως το ζήτημα δεν είναι η εναλλαγή των κυβερνήσεων, αλλά το ποια τάξη έχει την εξουσία. Αυτά τα λέει, για να δικαιολογήσει το γκρέμισμα ελπίδων και προσδοκιών που είχε καλλιεργήσει στο λαό. Την ίδια, βεβαίως, ώρα κρύβει ότι ως κυβέρνηση αυτής της εξουσίας μια χαρά τα πάει υπηρετώντας τα συμφέροντα του κεφαλαίου, διασφαλίζοντας τη «συνέχεια του κράτους», διαπραγματευόμενος για αυτά τα συμφέροντα με τους εταίρους της κ.λπ.

«Μετά από τρεις μήνες εντατικών και δύσκολων διαπραγματεύσεων, καταθέσαμε ήδη εδώ και δύο βδομάδες, ένα συνολικό και ολοκληρωμένο κείμενο προτάσεων που θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση για μια συμφωνία δύσκολη μεν αλλά οικονομικά βιώσιμη και κοινωνικά ανεκτή».

Το κείμενο των 47 σελίδων, καθώς και το συμπληρωματικό, είναι γεμάτο προτάσεις που συνιστούν μια νέα τεράστια φορολεηλασία σε βάρος των εργατικών - λαϊκών νοικοκυριών. ΕΝΦΙΑ, το 30% των τροφίμων σε συντελεστή ΦΠΑ 23%, αύξηση του ΦΠΑ και σε άλλα είδη πρώτης ανάγκης, εισφορά αλληλεγγύης και πολλά ακόμα. Την ίδια στιγμή, υπάρχουν νέα προνόμια για το κεφάλαιο μέσω ιδιωτικοποιήσεων, φοροελαφρύνσεων κ.λπ. Μέτρα που μειώνουν ακόμα περισσότερο το όποιο εισόδημα των εργαζομένων, παρά τις κορόνες περί κόκκινων γραμμών για τις μειώσεις στους μισθούς.

«Προσπαθώντας, μάλιστα, να γεφυρώσουμε το κενό στα δημοσιονομικά, προτείναμε ισοδύναμα μέτρα που δεν επιβαρύνουν όσους έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα από την κρίση. Θέλω σήμερα να ξεκαθαρίσω προς πάσα κατεύθυνση ότι το ποιος θα πληρώσει τους φόρους είναι αποκλειστική αρμοδιότητα της ελληνικής κυβέρνησης γιατί έχει έρθει η ώρα σε αυτόν τον τόπο την κρίση να τη πληρώσει η ολιγαρχία και όχι ο κόσμος της εργασίας, οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και οι αυτοαπασχολούμενοι».

Τι ακριβώς εννοεί; Οτι οι χαμηλόμισθοι και οι χαμηλοσυνταξιούχοι δεν θα επιβαρυνθούν από την αύξηση του ΦΠΑ στα τρόφιμα; Εκτός εάν εννοεί ότι πλέον δεν θα μπορούν να αγοράσουν ούτε ένα καρβέλι ψωμί, εξαιτίας της αύξησης στο ΦΠΑ. Επίσης, αυτό που αποκαλεί ολιγαρχία τρίβει τα χέρια του από τα κίνητρα και τις φοροελαφρύνσεις που ήδη έχουν θεσπιστεί και πρόκειται να θεσπιστούν, όπως και ο ίδιος υποσχέθηκε πρόσφατα στον ΣΕΒ κατά τη διάρκεια ομιλίας. Τελευταίο κραυγαλέο παράδειγμα το λεγόμενο «μίνι φορολογικό» νομοσχέδιο που απαλλάσσει από τον ΦΠΑ επιχειρηματικούς ομίλους που θα συμμετάσχουν στην κατασκευή αγωγών φυσικού αερίου.

«(...) Για μια Ευρώπη όχι της τιμωρίας και των εκβιασμών αλλά για μια Ευρώπη της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης. Και αυτήν την Ευρώπη θα την κατακτήσουμε με την αποφασιστικότητά μας να διατηρήσουμε ως κόρη οφθαλμού τη λαϊκή εντολή, αλλά και μέσα από τους αγώνες του λαού μας, μέσα από τους αγώνες των λαών της Ευρώπης».

Η Ευρώπη της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης δεν είναι όμως η Ευρώπη της ΕΕ, του καπιταλισμού. Οσο και αν προσπαθεί ο ΣΥΡΙΖΑ με τη στάση του να εξωραΐσει την ΕΕ, τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης στη συνείδηση των εργαζομένων να τους πείσει ότι εντός αυτών των τειχών μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διέξοδος. Οι εργαζόμενοι, ο λαός όλα αυτά τα χρόνια συσσωρεύουν πείρα για το αντίθετο. Το ζήτημα είναι να αξιοποιήσουν την πείρα τους, να αποκτήσουν εμπιστοσύνη στη δύναμή τους και να διαλέξουν το δρόμο του αγώνα για την πραγματική ρήξη με την ΕΕ, το κεφάλαιο, την εξουσία του.