Ο καθένας μπορεί να δει και να καταλάβει ότι το προσφυγικό - μεταναστευτικό πρόβλημα έχει πάρει επικίνδυνες διαστάσεις. Τα γεγονότα στην Ειδομένη, η κατάσταση στον Πειραιά, η ασφυξία και οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης σχεδόν σε όλα τα κέντρα κράτησης και φιλοξενίας της χώρας, τα ρατσιστικά παραληρήματα των φασιστών της Χρυσής Αυγής και η δολοφονική δράση τους, ο περίεργος και ύποπτος ρόλος διαφόρων μελών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα. Βέβαια, πάνω απ' όλα αυτά βρίσκεται η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, των ιμπεριαλιστικών κέντρων, που υιοθετεί και υπογράφει η ελληνική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που τροφοδοτεί ακριβώς όλα τα προηγούμενα. Εχει μεγάλη σημασία η απόλυτη συνειδητοποίηση της πηγής του κακού, της ρίζας του προβλήματος. Οχι μόνο για να στρέψει ενάντια σε αυτήν όλη την οργή και την πάλη του το εργατικό - λαϊκό κίνημα, αλλά και για να μπορεί να διακρίνει μέσα από τα ίδια τα γεγονότα το πώς και το γιατί συμβαίνουν όσα συμβαίνουν... Για παράδειγμα, ποιοι είναι αυτοί που εμπλέκονται με ΜΚΟ και γιατί παίζουν περίεργα παιχνίδια και λειτουργούν ως άλλοθι για τη βίαια καταστολή από την πλευρά των στρατιωτικών και αστυνομικών μηχανισμών της ΠΓΔΜ; Ποιους σχεδιασμούς εξυπηρετούν οι φασιστικές - ρατσιστικές επιθέσεις, τα κηρύγματα μίσους προς τους πρόσφυγες που στάζουν δηλητήριο στα εργατικά - λαϊκά στρώματα, αξιοποιώντας τις «καταστάσεις χάους» που στην πραγματικότητα ευνοεί η κυβέρνηση με τη στάση της;

Ας πάμε, όμως, πάλι στην πηγή του κακού. Η αιτία για το προσφυγικό - μεταναστευτικό πρόβλημα, από τη δημιουργία του, την απόφαση δηλαδή χιλιάδων ανθρώπων να φύγουν από τη χώρα τους, μέχρι τη διαχείρισή του, έχει συγκεκριμένες αιτίες. Εχει ονοματεπώνυμο. Οι επεμβάσεις και οι πόλεμοι που εξαπέλυσαν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, της Ανατολικής Μεσογείου, της Βόρειας Αφρικής, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού τους με άλλες δυνάμεις, όπως η Ρωσία. Τι είναι αυτό που δυσκολεύει σημαντικά τη διαχείριση του προβλήματος; Το άθλιο παζάρι της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ με την άρχουσα τάξη της Τουρκίας, που όχι μόνο δεν λύνει το πρόβλημα, αλλά, αντίθετα, επιδεινώνει τις συνθήκες εγκλωβισμού και καταστολής για ακόμη περισσότερους πρόσφυγες και μετανάστες. Με τη συμφωνία, μάλιστα, που προέκυψε μετά τη Σύνοδο Κορυφής, η άρχουσα τάξη της Τουρκίας πήρε από την ΕΕ αυτό που επιδιώκει εδώ και καιρό, δηλαδή να «βάλει πόδι» στην περιοχή της Συρίας που βρίσκονται κυρίως Κούρδοι, στο όνομα δήθεν του να δημιουργηθούν «ασφαλέστερες περιοχές» για τους πρόσφυγες «σε ορισμένες περιοχές κοντά στα τουρκικά σύνορα». Ιμπεριαλιστικές κόντρες, συγκρούσεις συμφερόντων, άλυτες αντιθέσεις, σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Ποιος δεν θυμάται ότι τα ιμπεριαλιστικά κέντρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης καλούσαν και ...καλωσόριζαν τους Σύρους πρόσφυγες στη «δημοκρατική Ευρωπαϊκή Ενωση και τις χώρες της», την ώρα που οι ίδιοι εξαπέλυαν τον πόλεμο; Και τώρα είναι ακριβώς οι ίδιοι που παίρνουν αποφάσεις, κλείνουν τα σύνορα, εγκλωβίζουν αυτούς τους ανθρώπους και τους αναγκάζουν να ζουν κάτω από επικίνδυνες συνθήκες... Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι αποφάσεις της τελευταίας Συνόδου Κορυφής ΕΕ - Τουρκίας.

Το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε στη Βουλή και ενσωμάτωσε τη συμφωνία της Συνόδου Κορυφής, είναι βεβαίως μέρος αυτού του προβλήματος. Η κυβέρνηση εγκλωβίζει δεκάδες χιλιάδες, μετέτρεψε σε κέντρα κράτησης τους λεγόμενους χώρους φιλοξενίας και βέβαια «άνοιξε» ένα ακόμα κεφάλαιο για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, κάτι που στην πραγματικότητα αποτελεί επιβράβευση, με δεδομένη τη συνεχιζόμενη επιθετικότητα και προκλητικότητα της τουρκικής κυβέρνησης, τόσο απέναντι στο κυπριακό ζήτημα όσο και στα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας στο Αιγαίο. Να μην ξεχνάμε, βέβαια, ότι το ΝΑΤΟ έχει εμπλακεί στο Αιγαίο, ενώ αναμένονται στη χώρα χιλιάδες ακόμα «εμπειρογνώμονες» από πολλές ξένες χώρες - και προφανώς υπηρεσίες - για να «συνδράμουν» σε όσα πρέπει να γίνουν ενόψει των επαναπροωθήσεων... Είναι προφανές, λοιπόν, ότι δεν μπορεί να υπάρχει λύση ή έστω ανακούφιση του προβλήματος, όσο συνεχίζονται οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πόλεμοι στην περιοχή και παραμένουν σε ισχύ οι συγκεκριμένες αποφάσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Το εργατικό - λαϊκό κίνημα πρέπει να διεκδικήσει άμεσα μέτρα ανακούφισης και στήριξης των προσφύγων. Να δυναμώσει την ταξική αλληλεγγύη. Να έχει σταθερό μέτωπο απέναντι στους φασίστες, που παίζουν το δικό τους βρώμικο παιχνίδι και ξεσπαθώνουν κατά προσφύγων και μεταναστών. Ομως, το πιο κρίσιμο στοιχείο της δράσης του εργατικού - λαϊκού κινήματος είναι ο αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα που τον γεννά. Αυτός ο αγώνας είναι αναπόσπαστο κομμάτι της αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες. Γιατί ταξική αλληλεγγύη, εκτός από τη σημαντική βοήθεια σε είδη πρώτης ανάγκης, σημαίνει και σταθερός αγώνας για να μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να ξαναζήσουν με τα παιδιά τους, στον τόπο τους, χωρίς πολέμους και επεμβάσεις. Κάτι που δεν μπορεί να γίνει χωρίς αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την καπιταλιστική βαρβαρότητα...