ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 17 Αυγούστου 2003
Σελ. /28
ΔΙΕΘΝΗ
ΤΟ ΝΑΤΟ ΣΤΟ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ
Κατοχικές ανασφάλειες

Η πρώτη αποστολή του Βορειοατλαντικού Συμφώνου εκτός των επιχειρησιακών του ορίων στα 54 χρόνια της ύπαρξής του

Οι μάχες στο Αφγανιστάν δεν έχουν κοπάσει, παρά τις επανειλημμένες αμερικανικές επιχειρήσεις

Associated Press

Οι μάχες στο Αφγανιστάν δεν έχουν κοπάσει, παρά τις επανειλημμένες αμερικανικές επιχειρήσεις
Το ΝΑΤΟ ανέλαβε τη Δευτέρα, 11η Αυγούστου, τη διοίκηση της ISAF, της «ειρηνευτικής» δύναμης με αποστολή τη φρούρηση της περιοχής της ανασφαλούς πρωτεύουσας του Αφγανιστάν και των περιχώρων της. Κατά την άποψη αρκετών αναλυτών, η κίνηση έχει κατά βάση γραφειοκρατική διάσταση: στόχο είχε, σχολίασε ο Τοντ Πίτμαν του «Ασοσιέιτεντ Πρες», να αρθεί το αδιέξοδο που προκαλούνταν κάθε έξι μήνες, όταν έπρεπε να βρεθεί κάποια χώρα για να αναλάβει τη διοίκηση. Ο εκπρόσωπος του Βορειοατλαντικού Συμφώνου στην Καμπούλ, Μαρκ Λάιτι, μοιάζει να επιβεβαιώνει τη θεωρία: το ΝΑΤΟ αναλαμβάνει «επ' αόριστον» τη διοίκηση, δίνοντας έτσι μεγαλύτερη «συνέχεια» στην αποστολή, δήλωσε στους δημοσιογράφους.

Η δύναμη των πεντέμισι χιλιάδων ανδρών θα συνεχίσει να επιχειρεί ακριβώς όπως πριν, με «την ίδια αποστολή, την ίδια εντολή, το ίδιο λάβαρο», κατά τον Λάιτι. Την ISAF -που συγκροτήθηκε το Δεκέμβρη του 2001 για να απεμπλέξει τις αμερικανικές δυνάμεις από το «πρόβλημα» της μόνιμης κατοχικής παρουσίας στην Καμπούλ, μετά τον πόλεμο κατά του Αφγανιστάν και την αμερικανοκίνητη ανατροπή των Ταλιμπάν-, συναποτελούν δυνάμεις από 30 χώρες, οι 15 εκ των οποίων δεν είναι (ή δεν είναι ακόμη, σ' ορισμένες περιπτώσεις) μέλη του ΝΑΤΟ. Ακόμα κι έτσι, το 90% των δυνάμεων που εξασφαλίζουν ότι η Καμπούλ «διατηρείται υπό τον έλεγχο» της αυτοκρατορίας παρέχεται από κυβερνήσεις του ΝΑΤΟ - περιλαμβανομένης αυτής της... ισχυρής Ελλάδας. (Τα ευρώ που αποδίδετε μέσω της φορολογίας, επί τω έργω).

Η πολυεθνική δύναμη αδυνατεί να «ασφαλίσει» την Καμπούλ, όπως της ζητείται, πόσο μάλλον την υπόλοιπη χώρα

Associated Press

Η πολυεθνική δύναμη αδυνατεί να «ασφαλίσει» την Καμπούλ, όπως της ζητείται, πόσο μάλλον την υπόλοιπη χώρα
Κατοχικές business as usual λοιπόν; Ισως όχι ακριβώς. Η πρώτη εκτός επιχειρησιακών ορίων του ΝΑΤΟ -εκτός Ευρώπης- αποστολή του Συμφώνου, στα 54 χρόνια της ύπαρξής του, δεν αποκλείεται να αποκτήσει προοδευτικά μεγαλύτερες διαστάσεις. Ισως η δήλωση του αναπληρωτή γενικού του γραμματέα, Ιταλού Αλεσάντρο Μινούτο Ρίτσο, ότι μεγιστοποιούνται «οι δυνατότητες που θα παρέχει το ΝΑΤΟ» στο Αφγανιστάν, να αποτελεί κάτι παραπάνω από παχιά λόγια. Ηδη, αυξάνει η ένταση της ψαλμωδίας που υμνεί την «ανάγκη να υπάρξει ασφάλεια» και στην υπόλοιπη χώρα - κοινώς, να επεκταθεί η κατοχή... Στη «χορωδία» συμμετέχουν ο ΟΗΕ, Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, η εθνικά υπερήφανη κυβέρνηση του πρώην (;) πράκτορα της CIA Χαμίντ Καρζάι, think-tanks και λοιποί ανθρωπιστές.

Επέκταση; Ενδεχομένως, έτσι, η δήλωση του Γερμανού υπουργού Αμυνας, Πέτερ Στρουκ, ότι το Αφγανιστάν «δεν πρέπει να ολισθήσει ξανά στην αναρχία και το χάος, δεν πρέπει να καταστεί εκ νέου εστία της παγκόσμιας τρομοκρατίας, όπως συνέβαινε υπό τους Ταλιμπάν» να προδιαγράφει τις διαθέσεις της... ειρηνόφιλης κυβέρνησης Σρέντερ και του ΝΑΤΟ εν συνόλω, για χωρική κι επιχειρησιακή «μεγέθυνση» της αποστολής της ISAF. Ο χερ Στρουκ είπε -το σχετικό τηλεγράφημα δε διευκρινίζει αν δάκρυσε συγκινημένος- ότι «ο λαός του Αφγανιστάν εύχεται μια σταθερή ειρήνη. Βασίζει μεγάλες ελπίδες στη διεθνή κοινότητα. Η υποστήριξη του ΝΑΤΟ στην ISAF... είναι μια ορατή έκφραση του γεγονότος ότι ο λαός του Αφγανιστάν δε θα εγκαταλειφθεί». Ως ευφραδές στέλεχος μιας «συμμαχίας» που εγκατέστησε μια απίθανη συμμορία αιματοβαμμένων βιαστών, ληστών, ναρκεμπόρων και σφαγέων να λυμαίνεται το Αφγανιστάν χάριν γεωπολιτικών συμφερόντων, ο Στρουκ επικαλείται -κατά το σύνηθες στην Ιστορία- υψηλά ιδανικά.

Οι γερμανικές απώλειες από επίθεση αυτοκτονίας (φωτ.) δεν πτόησαν τη Γερμανία, ο υπουργός Αμυνας της οποίας, Πέτερ Στρουκ, μιλά για «επέκταση» της αποστολής της ISAF

Associated Press

Οι γερμανικές απώλειες από επίθεση αυτοκτονίας (φωτ.) δεν πτόησαν τη Γερμανία, ο υπουργός Αμυνας της οποίας, Πέτερ Στρουκ, μιλά για «επέκταση» της αποστολής της ISAF
Ισως, άρα, η εναγώνια προσπάθεια αποκατάστασης των -στραπατσαρισμένων μετά τον πόλεμο και την επαναποικιοποίηση του Ιράκ- διατλαντικών σχέσεων οδηγήσει το Βερολίνο, παρότι η Γερμανία θρήνησε 4 νεκρούς και 29 τραυματίες σε επίθεση αυτοκτονίας τον Ιούνη στην Καμπούλ, να «δείξει το δρόμο», αναλαμβάνοντας βασικό ρόλο και στέλνοντας χιλιάδες στρατιώτες επιπλέον, στην προσπάθεια να «ελεγχθεί» το ακόμη άναρχο Αφγανιστάν από την ISAF.

Εύκολα το λέει κανείς, όμως το να το εφαρμόσει είναι μια εντελώς διαφορετική υπόθεση. Ο Τάρικ Αλι θυμίζει στο βιβλίο του «Η Σύγκρουση των Φονταμενταλισμών» ότι, από τον 19ο αιώνα -όταν η Τσαρική Ρωσία κι η Βρετανική Αυτοκρατορία είχαν επιχειρήσει να πάρουν το Αφγανιστάν σκοντάφτοντας στα φυσικά του, άπαρτα φρούρια, για να καταλήξουν τελικά στην άτυπη συμφωνία να μείνει η χώρα σε προφεουδαρχική κατάσταση, με έναν βασιλιά που ασκούσε ελάχιστο έλεγχο στο μωσαϊκό των φυλών (τους πάντοτε διαιρεμένους Παστούν, τους Τατζίκους, τους Ουζμπέκους, τους Νουριστανούς, τους Βελούχους)- το «χάσμα» που περιγράφουν σήμερα παραξενεμένοι Δυτικοί ανταποκριτές παρέμενε αγεφύρωτο. Οι προσπάθειες του βασιλιά Αμανουλάχ έναν αιώνα μετά να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις εμπνεόμενος από την μπολσεβίκικη επανάσταση ήταν μερικές, η Μόσχα δεν ενεπλάκη ενεργά κι οι Βρετανοί, εξαγοράζοντας τρεις φυλές και υποκινώντας θρησκευτικές και κληρικαλιστικές αντιδράσεις, τον ανέτρεψαν. Ο Σάχης Ζαχίρ (που, σήμερα, διάφοροι καλοθελητές προωθούν πάλι για το θρόνο) απέτυχε με τη σειρά του στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο να πείσει τη ναζιστική Γερμανία να επέμβει για να «απελευθερώσει» από τη βρετανική κυριαρχία την περιοχή, με αντάλλαγμα τα εδάφη που σήμερα αποτελούν την Επαρχία των Βορειοδυτικών Συνόρων του Πακιστάν (όπου ζουν πολλοί Παστούν). Η προσπάθεια του Νταούντ που ανέτρεψε τον Σάχη Ζαχίρ να συνεχίσει, με στήριξη της ΕΣΣΔ, τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες του Αμανουλάχ τη δεκαετία του 1970 κράτησε μερικά χρόνια, πριν οι διαιρέσεις στο εσωτερικό των Αφγανών κομμουνιστών, η εμπλοκή του Ιράν και τελικά της νέας αυτοκρατορίας που διαδέχτηκε το Λονδίνο, των ΗΠΑ, να οδηγήσει σε καταστροφή. Ηταν μια νίκη των ΗΠΑ, που κατά τον Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι«ήλπιζαν να πέσει η ΕΣΣΔ στην Αφγανική παγίδα» και γι' αυτό δημιούργησαν και στήριξαν τους μουτζαχεντίν μήνες πριν την επέμβαση της Μόσχας. Η πολύ γνωστή αποστροφή του Μπρεζίνσκι στη συνέντευξή του στο γαλλικό «Νουβέλ Ομπσερβατέρ» (Γενάρης 1998) ότι ο πόλεμος στον οποίο παρασύρθηκε η Μόσχα από τους Αμερικανούς «έφερε το σπάσιμο του ηθικού και τελικά τη διάλυση της Σοβιετικής Αυτοκρατορίας», έχει μια δόση υπερβολής, αλλά όχι και τόσο μεγάλη. Λίγο αργότερα ο Μπρεζίνσκι φωτογραφιζόταν με τουρμπάνι των Παστούν κι αναφωνώντας «ο Αλάχ είναι μαζί μας» στο Πέρασμα του Χάιμπερ. Παράλληλα, κατόπιν αιτήματος των στρατηγών του Πακιστάν, ένας νεαρός γόνος μιας ζάπλουτης σαουδαραβικής οικογένειας συγγενεύουσας με τη μοναρχία των Σαούντ, ονόματι Οσάμα, έφθανε στην περιοχή για να διανείμει τα δολάρια που έστελναν οι ΗΠΑ διαμέσου Σαουδικής Αραβίας, Αιγύπτου, Πακιστάν και Ισραήλ (η εμπλοκή του οποίου στο Αφγανιστάν αποτελεί ένα από τα εφτασφράγιστα μυστικά του πολέμου αυτού).

Αδιέξοδα


Κάπως έτσι, περίπου 14 χρόνια μετά τη «νίκη» του συνονθυλεύματος των μουτζαχεντίν οι οποίοι στη συνέχεια άρχισαν να αλληλοσφάζονται ατέρμονα ως την επικράτηση -σχετικός είναι ο όρος- των ορφανών του πολέμου, των Ταλιμπάν, το 1996-97, το ΝΑΤΟ έρχεται να παραλάβει το χάος που δημιούργησε η κινητήρια δύναμή του. Η 11η Σεπτέμβρη, ο αμερικανικός πόλεμος «αντεκδίκησης» και η εγκατάσταση ενός καθεστώτος - πελάτη της Ουάσιγκτον στην περιοχή δεν έλυσαν τίποτα. Δύο χρόνια μετά, οι Ταλιμπάν συνεχίζουν να δρουν με βάση το Πακιστάν, στα θρησκευτικά σχολεία του οποίου ανδρώθηκαν, ο μουλάς Μοχάμαντ Ομάρ καλεί τον πληθυσμό να εκδιώξει τους απίστους, ο Οσάμα μπιν Λάντεν παραμένει ασύλληπτος κι οι επαρχίες του Αφγανιστάν πιασμένες στην αρπάγη των πολεμάρχων, που διαπρέπουν στο εμπόριο ναρκωτικών και ουδόλως ασχολούνται με τις υποκριτικές διακηρύξεις της Ουάσιγκτον και του Λονδίνου, περί των «δημοκρατικών εκλογών» που θα διοργανώσει τον Οκτώβρη του 2004 το ανδρείκελό τους, ο μοδάτος «πρόεδρος»Χαμίντ Καρζάι. Πώς θα λύσει το πρόβλημα το ΝΑΤΟ; Με ένα νέο πόλεμο; Ποιος θα τον πληρώσει; Τι στόχο θα έχει; 'Η μήπως η αυτοκρατορική στρατηγική είναι να υποκινηθεί ένας νέος εμφύλιος, αλά Βιετνάμ;

Στο μεταξύ -του ΝΑΤΟ παρόντος- ο ΟΗΕ ανέστειλε τις αποστολές του στο Νότιο Αφγανιστάν (τις επαρχίες Χελμάντ, Κανταχάρ, Ουρουζγκάν και Ζαμπούλ) μετά τις συγκρούσεις των τελευταίων ημερών που άφησαν 7 νεκρούς και 15 τραυματίες, και τους ξυλοδαρμούς εργαζομένων του. Ενώ οι πάντοτε καλόβολοι Αμερικανοί στρατιώτες, σε ένα ακόμη χειρουργικής ακριβείας... λάθος, σκότωσαν 2 Πακιστανούς στρατιώτες και τραυμάτισαν άλλον έναν στα σύνορα Αφγανιστάν - Πακιστάν, επειδή «νόμισαν ότι ήταν Ταλιμπάν». Τέτοια επεισόδια αυξάνουν την απήχηση των κραυγών των ακραιφνών ισλαμιστών στο Πακιστάν, που ονειρεύονται μια δική τους εκδοχή της «Pax Talibana». Είναι να αναρωτιέται κανείς μήπως κάποιοι στο Πεντάγωνο επιδιώκουν την αποσταθεροποίηση του Πακιστάν, άλλου ενός κράτους - πελάτη τους στην περιοχή...


Μπ. Γ.


ΙΣΠΑΝΙΑ
Τα ψέματα του κ. Αθνάρ

Μετά τις ΗΠΑ και τη Βρετανία, οι αποκαλύψεις για τα «όπλα μαζικής καταστροφής» του Ιράκ τώρα συγκλονίζουν και την Ισπανία

Τον περασμένο Φλεβάρη, ο Ισπανός πρωθυπουργός Χοσέ Μαρία Αθνάρ, σε τηλεοπτική του συνέντευξη, βεβαίωνε τον ισπανικό λαό: «Να είστε σίγουροι ότι σας λέω την αλήθεια. Το ιρακινό καθεστώς έχει όπλα μαζικής καταστροφής». Ο Αθνάρ είχε νωρίτερα χρησιμοποιήσει το ίδιο επιχείρημα και στην ομιλία του στην ισπανική Βουλή στις 5 του ίδιου μήνα. Η ισπανική κυβέρνηση, άλλωστε, ασπάστηκε από νωρίς το αμερικανο-βρετανικό επιχείρημα περί ύπαρξης όπλων μαζικής καταστροφής, που στα πλαίσια της Απόφασης 1441 του ΟΗΕ «δικαιολογούσαν» μια επέμβαση στο Ιράκ για τον αφοπλισμό του. Παράλληλα, η ισπανική κυβέρνηση υποστήριζε ότι «είχε» στη διάθεσή της πληροφορίες που αποδείκνυαν ότι το Ιράκ διέθετε όπλα μαζικής καταστροφής και υλικά για να φτιάξει πυρηνικά όπλα.

Για πολλούς μήνες και παρά τη μη ανακάλυψη ίχνους τέτοιων όπλων στο Ιράκ, η κυβέρνηση Αθνάρ φαινόταν να μένει στο απυρόβλητο. Ωστόσο πλέον, σύμφωνα με στοιχεία που έφερε στη δημοσιότητα η ισπανική εφημερίδα «Ελ Παΐς», αποκαλύπτεται ότι ο πρωθυπουργός, αλλά και τα μέλη της κυβέρνησης συμμετείχαν εσκεμμένα σε μια συστηματική εξαπάτηση του ισπανικού λαού, που από την πρώτη στιγμή ήταν σε ποσοστό 90% αντίθετος σε αυτόν τον πόλεμο.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα της εφημερίδας της 11ης Αυγούστου, η κυβέρνηση υπέδειξε στους συμβούλους της και στη στρατιωτική ηγεσία τη γραμμή που έπρεπε να ακολουθήσουν σχετικά με την ύπαρξη όπλων μαζικής καταστροφής στο Ιράκ, προτού ξεκινήσει ο πόλεμος, έτσι ώστε να πνιγεί οποιαδήποτε ανεξάρτητη άποψη. Το υπουργείο Αμυνας χαρακτηριστικά έστειλε ένα κείμενο στους αρχηγούς των Ενόπλων Δυνάμεων, το οποίο επιβεβαίωνε ότι «ο Σαντάμ έχει όπλα μαζικής καταστροφής και ότι αυτά αποτελούν κίνδυνο για την Ισπανία». Το κείμενο αυτό, καταγγέλλει η εφημερίδα, είναι όμοιο σε ύφος με αυτά που στέλνει το αρχηγείο του Λαϊκού Κόμματος στις τοπικές οργανώσεις, προκειμένου τα μέλη να ενημερώνονται και να ακολουθούν πιστά τη γραμμή του κόμματος!

Η κυβέρνηση σε καμία περίπτωση δεν επιδίωξε να συμβουλευτεί τους αρχηγούς των Ενόπλων Δυνάμεων ή οποιονδήποτε άλλο αλλά αντίθετα τους επέβαλλε την άποψή της. Στο κείμενο αναφέρεται χωρίς καμία αμφιβολία ότι τα όπλα μαζικής καταστροφής του Ιράκ αποτελούν κίνδυνο και μάλιστα δίνονται λεπτομέρειες σχετικά με τις ποσότητες βιολογικών και χημικών στοιχείων που διέθετε ο Σαντάμ όπως και άλλων υλικών που το καθεστώς «μπορούσε» να χρησιμοποιήσει, για να κατασκευάσει πυρηνικά όπλα. Η κυβέρνηση, βέβαια, υποστηρίζει ότι το κείμενο αυτό συντάχθηκε με βάση πληροφορίες των επιθεωρητών του ΟΗΕ και όχι με βάση τις αμερικανικές και βρετανικές υπηρεσίες, αλλά καμία από τις αναφορές των επιθεωρητών του ΟΗΕ δεν αναφέρει ότι το Ιράκ είχε όπλα μαζικής καταστροφής και ότι αποτελούσε κίνδυνο για τη διεθνή ασφάλεια.

Εξάλλου και νωρίτερα είχαν διατυπωθεί κατηγορίες, από ισπανικά μέσα ενημέρωσης, εναντίον της κυβέρνησης για παραπλάνηση της κοινής γνώμης, σε σχέση με τα όπλα του καθεστώτος Χουσεΐν. Σύμφωνα πάλι με την «Ελ Παΐς» η εθνική υπηρεσία πληροφοριών «CNI» είχε από την αρχή αποκλείσει την πιθανότητα η Βαγδάτη να έχει τη δυνατότητα να φτιάξει πυρηνικά όπλα. Επίσης, η υπηρεσία πληροφοριών δεν μπορούσε με κανέναν τρόπο να αποδείξει ότι υπήρχαν σχέσεις μεταξύ του ιρακινού καθεστώτος και της «Αλ-Κάιντα», όπως είχαν υποστηρίξει μέλη της κυβέρνησης Αθνάρ. Η «CNI» το Φλεβάρη υποστήριζε ότι «το Ιράκ έχει τη θέληση να φτιάξει όπλα μαζικής καταστροφής, ειδικότερα χημικά και βιολογικά όπλα όπως και πυραύλους», αλλά επίσης έκανε σαφές ότι δεν είχε τέτοια όπλα, ότι δεν είχε τη δυνατότητα να τα χρησιμοποιήσει και ότι δεν αποτελούσε άμεση απειλή, οπότε και δεν υπήρχε λόγος επέμβασης.

Ακόμη η κυβέρνηση απέστειλε σε 19 στρατιωτικούς εκπροσώπους και αναλυτές, που έκαναν συχνές εμφανίσεις στα μέσα ενημέρωσης, φάκελο 62 σελίδων που απηχούσε τη γραμμή της υπεράσπισης του πολέμου και τους καλούσε να την προπαγανδίσουν. Οι 19 αυτοί αναλυτές έδωσαν περίπου 150 συνεντεύξεις, τις περισσότερες στην τηλεόραση.

Πάντως, σύμφωνα με δημοσκόπηση του Ιούνη, το 75% των Ισπανών δεν πίστευε ότι οι Μπλερ και Μπους είπαν την αλήθεια σχετικά με τα όπλα του Ιράκ. Επίσης το 64% των Ισπανών πίστευε ότι ο Αθνάρ είπε ψέματα και 68% υποστήριζε ότι ο Αθνάρ δεν έπρεπε να αρνηθεί να εμφανιστεί ενώπιον της Βουλής, προκειμένου να ξεκαθαρίσει τη στάση της κυβέρνησής του.

Ωστόσο, η συντηρητική κυβέρνηση δεν είναι καθόλου διατεθειμένη να αφήσει την αλήθεια να έρθει στην επιφάνεια - άλλωστε υπάρχουν και οι γενικές εκλογές του ερχόμενου έτους. Και σε αυτόν τον πόλεμο προπαγάνδας που διεξάγει ακόμα και μετριοπαθείς φωνές κριτικής πρέπει να σιωπήσουν. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του πρέσβη της Ισπανίας στον ΟΗΕ, Ινοκέντιο Αρίας, ο οποίος στη διάρκεια διάλεξης σε πανεπιστήμιο στο Ελ Εσκοριάλ αποκάλεσε την Απόφαση 1441 «μητέρα όλων των ασαφειών» και επίσης υπογράμμισε ότι «στην περίπτωση που δε βρεθούν όπλα μαζικής καταστροφής στο Ιράκ όλη η εκστρατεία κατά του Ιράκ θα τεθεί υπό αμφισβήτηση». Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Ελ Μούντο», η υπουργός Εξωτερικών της Ισπανίας Αννα Παλάθιο τηλεφώνησε στον Αρίας και του υπέδειξε να επιστρέψει στην εργασία του στη Νέα Υόρκη και να «προσέχει τα λόγια του». Το περιστατικό αυτό μάλλον αποτελεί μόνο την κορυφή του παγόβουνου των ενεργειών της κυβέρνησης Αθνάρ...


Γ. Παπ.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ