Η Τομεακή Οργάνωση Καλλιτεχνών της ΚΟΑ του ΚΚΕ διοργανώνει τριήμερο αφιέρωμα (7 - 8 - 9 Νοέμβρη) στον κινηματογράφο «Αλκυονίς - newstar artcinema» σε πέντε κομμουνιστές (μέλη και στελέχη του ΚΚΕ) δημιουργούς και συνδικαλιστές του κινηματογράφου που δε ζουν πια... Στο σκηνοθέτη Νίκο Αντωνάκο, το διευθυντή φωτογραφίας Γρηγόρη Δανάλη, το σκηνογράφο - ενδυματολόγο Μικέ Καραπιπέρη, το σκηνοθέτη Λάμπρο Λιαρόπουλο και το σκηνοθέτη της «Κοινωνικής σαπίλας» (1932) Στέλιο Τατασόπουλο... Το αφιέρωμα ανοίγει αύριο Παρασκευή, 7/11, στις 7.30 το βράδυ, με ομιλία της Ελένης Μηλιαρονικολάκη - μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνης του Τμήματος Πολιτισμού της ΚΕ.

Κατά τ' άλλα, η βδομάδα στην Αθήνα μιλά αμερικάνικα... Από τις 7 συνολικά ταινίες που απόψε κάνουν πρεμιέρα, οι 5 είναι αμερικανικές. Βέβαια και οι θεατές του καλού σινεμά έχουν εξασφαλίσει μια ποιοτική μερίδα. Μιλάμε για την τελευταία ταινία των αδελφών Ζαν Πιέρ και Λυκ Νταρντέν από το Βέλγιο. «Δυο ημέρες, μια νύχτα»(2014) ο τίτλος της, με την εξαίρετη Μαρί Κοτιγιάρ στον πρωταγωνιστικό ρόλο της εργάτριας Σάντρα που αγωνίζεται να κρατήσει τη δουλειά της που κινδυνεύει να χάσει εξαιτίας των εργατών συναδέλφων της... Χαριτωμένο και το σουηδικό νεανικό δράμα «We arebest» (2014) του Λούκας Μούντισον, για τρεις δυναμικές δεκατριάχρονες Στοκχολμέζες, στις αρχές της δεκαετίας του '80... Οι υπόλοιποι τίτλοι: «Interstellar» (2014) - επιστημονικής φαντασίας του Κρίστοφερ Νόλαν, «Οι υπερέξι» (2014) - αμερικανική περιπέτεια κινουμένων σχεδίων για τους μικρούς, των Ντον Χολ και Κρις Γουίλιαμς. Προβάλλεται μεταγλωττισμένο στα ελληνικά. «Η Συγκάλυψη» (2014) - αμερικανική αστυνομική περιπέτεια σε σκηνοθεσία Μίκαελ Ρόσκαμ. «Τα ερείπια είναι πάντα θλιμμένα» (2013), αμερικανικό θρίλερ του Τζέρεμι Σολνιέ. Και τέλος «Thebattery» (2012), αμερικανική ταινία τρόμου του Τζέρεμι Γκάρτνερ...

Το φιλμ ανοίγει με ένα εντυπωσιακό, ακίνητο, βραδινό πλάνο στο νερό, άπειρης διάρκειας... Το πτώμα του Πολκ όντως έμεινε για εφτά μερόνυχτα στο νερό. Μαινόταν ο εμφύλιος, όταν στις 16 Μάη του 1948 ένας βαρκάρης βρήκε στη θάλασσα της Θεσσαλονίκης το πτώμα ενός άντρα, δεμένου χειροπόδαρα, με μια σφαίρα στον αυχένα, να επιπλέει... «Επρεπε να φανεί σαν εκτέλεση», σχολιάζει η ταινία, υποδηλώνοντας τη σκευωρία που αποκαλύφτηκε αργότερα: Ο Πολκ δολοφονήθηκε από τους εγκληματίες της Ειδικής Ασφάλειας Θεσσαλονίκης και για να μη συναντηθεί με τον Βαφειάδη του ΔΣΕ και για να φορτωθεί η δολοφονία στους κομμουνιστές. Οπως και έγινε... Γι' αυτό και επανέρχεται συνεχώς το ασπρόμαυρο πλάνο του αντάρτη στο δάσος - κι όχι σε σκάφος στη θάλασσα, όπως κατηγορείται ότι ήταν - και κάθε φορά έρχεται όλο και πιο κοντά μας, ώσπου στο τέλος ο αντάρτης βγάζει το πηλήκιο, αποκαλύπτει στιγμιαία το πρόσωπό του, γυρίζει και προχωρώντας προς το βάθος του δάσους βγάζει τα ρούχα του, λυτρώνεται συμβολικά από το βάρος της κατηγορίας για τη δολοφονία Πολκ.