Οι «ιερές» μπίζνες στην Κρήτη έχουν όνομα: Μονή Τοπλού. Το συγκεκριμένο μοναστήρι έβαλε «στο μάτι» μια σημαντική δημόσια έκταση περίπου 26.000 στρεμμάτων στην περιοχή Κάβο Σίδερο του Νομού Λασιθίου, μια περιοχή ενταγμένη στο δίκτυο «ΝΑΤΟΥΡΑ», που γειτονεύει με το πανέμορφο Βάι, ενώ περιλαμβάνει και αρχαιολογικούς χώρους. Στόχος της Μονής να την παραχωρήσει - με το αζημίωτο βέβαια - σε ξένο επιχειρηματικό όμιλο, με τον οποίο έχει έρθει σε συμφωνία, προκειμένου να στήσει τουριστικό συγκρότημα 7.000 κλινών με γήπεδα γκολφ, συνεδριακά κέντρα κ.ά.

Η διεκδίκηση της δημόσιας έκτασης από τη Μονή ξεκινά το 1991, προβάλλοντας οθωμανικά φιρμάνια, και η τότε κυβέρνηση της ΝΔ τη δικαιώνει. Στη συνέχεια, η Μονή δημιούργησε το ίδρυμα «Παναγιά Ακρωτηριανή» για την εκμετάλλευσή του μαζί με την ξένη εταιρεία. Στη συνέχεια, όμως, εκδίδονται οι δικαστικές αποφάσεις και η μισή έκταση περνά πάλι στο Δημόσιο. Ωστόσο, ύστερα από παραπομπή του θέματος από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους και σχετική του γνωμοδότηση, το Δημόσιο παραιτείται του δικαιώματός του να διεκδικήσει την έκταση! Ετσι το 1997-1998 η κυβέρνηση εγκρίνει τα επιχειρηματικά σχέδια για την τουριστική της αξιοποίηση. Η υπόθεση «παγώνει» για μερικά χρόνια, εξαιτίας αντιδράσεων τόσο των κατοίκων της περιοχής, όσο και διεθνώς. Ωστόσο, το 2007, με κοινή υπουργική απόφαση της κυβέρνησης της ΝΔ, ανάβει ξανά το «πράσινο φως» για να προχωρήσει η κατασκευή της τουριστικής μονάδας.

Αξίζει να επισημάνουμε ότι τη βδομάδα που πέρασε ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκος Αλαβάνος κατήγγειλε την υπόθεση, ανέφερε πως θα φέρει το θέμα στη Βουλή και πως θα παραδώσει φάκελο στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Οπως, όμως, αποκάλυψε ο «Ρ» την περασμένη Παρασκευή, οι ευθύνες του ΣΥΝ για την έκβαση της υπόθεσης είναι τεράστιες. Συγκεκριμένα, ο υποψήφιος νομάρχης Λασιθίου του ΣΥΝ Αντώνης Ανηψητάκης έχει ταχθεί υπέρ της επένδυσης βάζοντας ορισμένες προϋποθέσεις, προφανώς για να κρατήσει τα προσχήματα. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε άρθρο του στην προσωπική του ιστοσελίδα αναφέρει: «...χρόνια τώρα θέτουμε συστηματικά, δημόσια, αλλά και κατ' ιδίαν στις συζητήσεις με τον ηγούμενο και τους επενδυτές, τις εξής 8 προϋποθέσεις για μια πράγματι αειφορική επένδυση. Η μέγιστη προσφορά του ιδρύματος (σ.σ. που έχει ιδρύσει η Μονή Τοπλού) είναι να βοηθήσει, ώστε το έργο αυτό να συμβάλλει στην αειφόρο ανάπτυξη της περιοχής».

Επιπλέον, θυμίζουμε ότι ο τότε νομάρχης Λασιθίου Γ. Παπατσάκωνας, που εξέδωσε την άδεια μεταβίβασης της έκτασης από τη Μονή στο Ιδρυμα, είχε εκλεγεί με κοινό ψηφοδέλτιο ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ.

Το ΚΚΕ είχε καταγγέλλει το ξεπούλημα της έκτασης από το 1998, χρονιά που υπογράφτηκε η σύμβαση ανάμεσα στους Αγγλους επενδυτές και το ίδρυμα της Μονής. Και, ακόμα, πρωτοστάτησε σε κινητοποιήσεις που έγιναν στη Μονή Τοπλού τον περασμένο Γενάρη.

Η υπόθεση με τη διεκδίκηση της Λίμνη Βιστονίδας από τη Μονή Βατοπεδίου ξεκινά από το 1920, μόλις, δηλαδή, απελευθερώθηκε η περιοχής της Θράκης και οι εκτάσεις της περνούν στην κυριότητα του ελληνικού κράτους. Η πρώτη επίσημη γνωμοδότηση για τις διεκδικήσεις αυτές, με βάση τα βυζαντινά χρυσόβουλα και τα οθωμανικά μολυβδόμηλα, εκδόθηκε το 1922 και τις απέρριπτε.

Η Μονή, όμως, δεν το βάζει κάτω. Φτάνουμε στο διάστημα 1997 - 2008 οπότε η υπόθεση από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αρχικά και στη συνέχεια από την κυβέρνηση της ΝΔ, παραπέμπεται στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους. Εκείνο, με μια σειρά από διάτρητες αποφάσεις - όπως τις χαρακτηρίζει, άλλωστε και ο ίδιος ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου - γνωμοδοτεί θετικά για την παραχώρηση χιλιάδων στρεμμάτων γύρω από τη Λίμνη Βιστονίδα, καθώς και το νησί Μπουρού.

Οι γνωμοδοτήσεις αυτές βοηθούν τις κυβερνήσεις αρχικά του ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια της ΝΔ να υπογράψουν αποφάσεις που δικαιώνουν τις απαιτήσεις της Μονής, ενώ σε μια σειρά από δίκες που γίνονται με αποφάσεις των κυβερνήσεων το Δημόσιο παραιτείται του δικαιώματός του για τη διεκδίκηση των εκτάσεων. Κι όλα αυτά παρά τις αντιδράσεις που υπάρχουν από τους κατοίκους της περιοχής.

Η συνέχεια είναι γνωστή. Η κυβέρνηση της ΝΔ ανταλλάσσει σκανδαλωδώς την έκταση της Βιστονίδας - μια περιοχή που προστατεύεται από διεθνείς νόμους και ουσιαστικά έχει μηδενική ανταλλακτική αξία - με μια σειρά από δημόσιες εκτάσεις - «φιλέτα»: 8.608 στρέμματα δασικής έκτασης στη Χαλκιδική, αφού προηγουμένως έβαλε το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους να γνωμοδοτήσει ότι... δεν είναι δασική! 180 στρέμματα στο Δήμο Βεγορίτιδας του Ν. Πέλλας. Τέσσερις εκτάσεις στον νομό Καβάλας εκατοντάδων στρεμμάτων. 2.500 στρέμματα στο Γραμματικό Αττικής. Εκταση 149 στρεμμάτων στην περιοχή Καμάριζα Λαυρίου. Αλλλες 9 εκτάσεις στην περιοχή της Χαλκιδικής και βέβαια με το ακίνητο του Ολυμπιακού Χωριού, η κατασκευή του οποίου κόστισε στον ελληνικό λαό 56 εκατ. ευρώ.

Το σκάνδαλο παίρνει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις, καθώς όπως καταγγέλλουν οι αρχαιολόγοι, πολλές από τις εκτάσεις τις οποίες πρόσφερε η κυβέρνηση στη Μονή είναι και αρχαιολογικοί χώροι!

Το ΚΚΕ με σειρά παρεμβάσεων στη Βουλή, με Ερωτήσεις που καταθέτει αποκαλύπτει τις σκανδαλώδεις παραχωρήσεις και αποχαρακτηρισμούς δασών. Η κυβέρνηση κωφεύει και η Μονή συνεχίζει να ασχολείται με τις «ιερές» της επιχειρηματικές δραστηριότητες σε συνεργασία με διάφορους επιχειρηματίες...

Να εμπορευτεί το νερό που αναβλύζει από πηγές του Αρτεμισίου, σε βάρος των κατοίκων της περιοχής και ολόκληρου του νομού που υποφέρουν από την έλλειψή του, και παράλληλα να «κατοχυρώσει» χιλιάδες στρέμματα δασικής έκτασης έχει δρομολογήσει η Μονή Γοργοεπηκόου στη Νεστάνη Αρκαδίας, όπως αποκάλυψε πρόσφατα ο «Ρ». Μάλιστα, έχει βρει και τον επενδυτή που θα στήσει το εμφιαλωτήριο νερού με τον... χριστεπώνυμο τίτλο «Holy Ventures Artemisiou SA». Για όσους δε γνωρίζουν την αγγλική, αυτό σε ακριβή ελληνική μετάφραση σημαίνει: «Ιερές Επιχειρήσεις Αρτεμισίου ΑΕ». Στην ουσία αυτή η επιχείρηση έχει στηθεί για να μπορεί να κάνει τις δουλειές για λογαριασμό της Μονής.

Οι επιδιώξεις του μοναστηριού, με την απευθείας καθοδήγηση της Μητρόπολης μέσω της Προσωρινής Διοικούσας Επιτροπής που η ίδια έχει διορίσει, έχει προκαλέσει τις έντονες αντιδράσεις σύσσωμου του πληθυσμού της περιοχής. Μάλιστα, το μοναστήρι στην προσπάθειά του να «κατοχυρώσει» μια περιοχή άνω των 4.000 στρεμμάτων όπου αναβλύζουν οι πηγές και ουσιαστικά αποτελεί δημόσια έκταση, δε δίστασε να καταστρέψει τη δεξαμενή και τις σωλήνες ύδρευσης που είχε κατασκευάσει ο Δήμος Μαντινείας.

Οι κάτοικοι, μέσα από λαϊκές συνελεύσεις και με οδηγό τη Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα που έχουν συγκροτήσει, απαιτούν, να σταματήσει άμεσα η εμπορική εκμετάλλευση του νερού από το μοναστήρι. Η υπόθεση έχει πάρει και τη δικαστική οδό με τη διοίκηση του μοναστηριού και τη Μητρόπολη - αποθρασυμένες μπροστά στα κέρδη που προσδοκούν - να επικαλούνται τίτλους κι έγγραφα από τον «Σελήμ Χακίς υιού του Μουσταφά Χακή αείποτε τροπαιοφόρου το 1229 έτος Τουρκικόν» και τον «Ιμπραχίμη Βοϊβόδα Τριμπολιτσάς το Τουρκικόν έτος 1175»!

Οι «ιερές μπίζνες» και η αρπακτικότητα των διάφορων μοναστηριών δεν έχουν τελειωμό. Ας δούμε εν συντομία κάποιες άλλες διεκδικήσεις:

• Ποικίλες διεκδικήσεις εγείρονται από μονές και μητροπόλεις στο ...Ποικίλο Ορος. Ο Ιερός Ναός του Ευαγγελισμού της Θειοτόκου της Μητρόπολης Λαμίας, επικαλούμενη συμβόλαια του 1847, διεκδικεί 7.000 στρέμματα στο Ποικίλο Ορος, τα μισά από τα οποία περίπου που περιλαμβάνουν οικισμούς, δρόμους και πλατείες στους Δήμους Περιστερίου και Πετρούπολης! Αλλα 13.500 στρέμματα του Ποικίλου Ορους διεκδικεί και η Μονή Κλειστών!
• Ολόκληρο το νησί Αϊ-Στράτης διεκδικείται με χρυσόβουλα από τις Μονές του Αγίου Ορους Μεγίστης Λαύρας, Διονυσίου και Καρακάλλου! Μάλιστα, πολλοί κάτοικοι του νησιού αναγκάζονται να πληρώνουν ενοίκιο στις μονές για τη γη και τα σπίτια που διαθέτουν. Εμφανίζονται ήδη σχέδια των μονών να δημιουργήσουν στο νησί, σε συνεργασία με άλλους επιχειρηματίες, διάφορες μεγάλες τουριστικές μονάδες...
• Η Μονή Διονυσίου του Αγίου Ορους διεκδικεί, επικαλούμενη χρυσόβουλα του Βυζαντίου, 1.325 στρέμματα στη Μεταμόρφωση Δήμου Ορμύλιας στη Χερσόνησο Σιθωνίας Χαλκιδικής. Πρόκειται για έκταση που είχε παραχωρηθεί το 1966 από τη Νομαρχία Χαλκιδικής στην τότε κοινότητα και εντός της βρίσκονται, μεταξύ άλλων, ένα δημοτικό σχολείο, ένα γήπεδο, το πάρκο και τα νεκροταφεία του παραθαλάσσιου οικισμού! Επίσης, η ίδια Μονή διεκδικεί έκταση 26 στρεμμάτων στον ίδιο Δήμο, όπου λειτουργούν από το 1962 κατασκηνώσεις του υπουργείου Υγείας, που φιλοξενούν 1.000 παιδιά με αναπηρίες! Οι αγωγές της Μονής για τις διεκδικήσεις αυτές πρόκειται σύντομα να συνεκδικαστούν στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Πολυγύρου Χαλκιδικής.
• Εκταση 561 στρεμμάτων εντός του προστατευόμενου από τη διεθνή σύμβαση Ραμσάρ υγροβιότοπου Κοτυχίου - Στροφυλιάς στην Ηλεία διεκδικεί η Μονή Μεγάλου Σπηλαίου Καλαβρύτων.

Μια άλλη μονή του Αγίου Ορους, η Μονή Μεγίστης Λαύρας, έβαλε «στο μάτι» τη νότια Σκύρο, προκειμένου να δημιουργήσει σε συνεργασία με μεγάλες εταιρείες... Αιολικά Πάρκα!

Η συγκεκριμένη Μονή παρουσιάζοντας χρυσόβουλα του 10ου αιώνα κατάφερε να βάλει στο χέρι 38.000 δημόσιας έκτασης στη νότια Σκύρο, το 20% της συνολικής έκτασης του νησιού! Το «κόλπο» και εδώ ίδιο και απαράλλαχτο με πολλές από τις άλλες περιπτώσεις. Η κυβέρνηση (ΠΑΣΟΚ) το 2001 έβαλε το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους να γνωμοδοτήσει. Αυτό γνωμοδότησε θετικά υπέρ της Μονής και έτσι παραιτήθηκε το κράτος από τη διεκδίκησή της και από την αναίρεση που είχε υποβάλει το 2000 κατά της δικαστικής απόφασης του Εφετείου Αθηνών που είχε δικαιώσει τη Μονή!

Ετσι απερίσπαστη η Μονή το 2005, με την παραίνεση του τότε υφυπουργού Ανάπτυξης, σχεδίασε την επένδυση. Σύστησε εταιρεία με την ονομασία «Αιολική Νότιας Σκύρου ΑΕ» με εταίρους κατά 95% τη Μονή και 5% την εταιρεία «ΕΝΤΕΚΑ ΑΕ», με στόχο τη δημιουργία 10 αιολικών πάρκων, η παραγωγή των οποίων θα προσεγγίζει το 1/3 της ισχύος του λιγνιτικού σταθμού της ΔΕΗ Μεγαλόπολης! Πρόκειται να εγκαταστήσει 111 ανεμογεννήτριες, ύψους περίπου 100 μέτρων, στο όρος Κόχυλας το οποίο ουσιαστικά θα μεταβληθεί σε ένα απέραντο εργοτάξιο, αφού θα χρειαστούν εκσκαφές, διάνοιξη δρόμων κ.ά., παρά τις έντονες διαμαρτυρίες των κατοίκων του νησιού.

Την επένδυση, μάλιστα, σκοπεύει να χρηματοδοτήσει και η Εθνική Τράπεζα, καθώς όπως αναφέρει σε επιστολή της που περιέχεται στο σχετικό φάκελο, η Μονή Μεγίστης Λαύρας διαθέτει περιουσία ύψους τουλάχιστον 50 εκατ. ευρώ.

Και βέβαια, με τέτοιο επιχειρηματικό «πνεύμα» που αναπτύσσει -με τη βοήθεια και των κυβερνώντων, ασφαλώς - σύντομα αυτή θα γίνει πολύ μεγαλύτερη...