ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Μέτωπο αξιοπρέπειας

Σύμφωνα με τη σχετική ανάλυση στη χώρα - πρότυπο του καπιταλισμού, ο εργάτης δεν είναι άλλο από ένας τεμπέλης που κυνηγάει επιδόματα ανεργίας και ο καπιταλιστής ένας άνθρωπος που τον εμποδίζουν να κερδίσει. Η λύση, λένε, είναι να αφεθούν οι επιχειρήσεις χωρίς βαρίδια και να μην επιτραπεί στους εργάτες να μάθουν να ζουν με το επίδομα ανεργίας. Κλασική, παλιά συνταγή.

Στη χώρα - πρότυπο οι καπιταλιστές και η κυβέρνησή τους ελπίζουν ότι οι άνθρωποι θα συνηθίσουν να ζουν με λιγότερη αξιοπρέπεια.

Στη χώρα - πρότυπο διαπιστώνουν παράλληλα πως παρά τα πακέτα στήριξης προς το μεγάλο κεφάλαιο η περίφημη «ζήτηση» δεν αντιμετωπίζει την ανεργία.

Στο δικό μας τόπο η κυβέρνηση εκτός από τα πακέτα χρηματοδότησης προς τις τράπεζες, αποφάσισε ήδη κόψιμο των επιδομάτων ανεργίας και απελευθέρωση των απολύσεων. Δε σημαίνει αυτό ότι ο Παπανδρέου πρωτοπορεί, αλλά είναι προφανές ότι μετέχει στο ίδιο σύστημα αξιών με αυτούς στη χώρα - πρότυπο. Το σύστημα στο οποίο ανάπτυξη σημαίνει όσο πιο φτηνοί εργάτες για όσο πιο πολλά κέρδη. Κι έχει δίκιο από τη σκοπιά της τάξης που εκπροσωπεί: Αυτή είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη.

Απ' τη σκοπιά των εργατών η καπιταλιστική ανάπτυξη δεν μπορεί να είναι το πρότυπό τους. Ούτε καν με μορφές διαχείρισης τέτοιες που μοιράζοντας τη φτώχεια να δίνεται η εντύπωση ότι όλα είναι δίκαια.

Απ' τη σκοπιά των εργατών τα επιδόματα ανεργίας ποτέ δεν ήταν λύση. Ηταν, όμως, και παραμένουν αναγκαία συνθήκη για τη συντήρηση της εργατικής δύναμης αφού το σύστημα δεν μπορεί να εξασφαλίσει ένα κανονικό μεροκάματο σε όλους.

Απ' τη σκοπιά των εργατών λύση είναι η δουλειά με πλήρη δικαιώματα. Τέτοια δουλειά δεν μπορούν να δώσουν οι καπιταλιστές.

Η απάντηση σε όσους ακόμα ψάχνουν το πώς θα βγούμε από το τούνελ βρίσκεται στη λύση αυτής της αντίθεσης με τον έναν και μοναδικό τρόπο που μπορεί να λυθεί: Απαγορεύοντας στους καπιταλιστές να είναι οι ρυθμιστές της ζωής. Κοινωνικοποιώντας τα μονοπώλια. Επιβάλλοντας σχέσεις παραγωγής που θα υπακούουν σε ένα καθεστώς λαϊκής οικονομίας. Προοπτική που ήδη από σήμερα επιβάλλει να έχουν και πολιτικό στόχο οι αγώνες.

Σ' αυτή τους την πάλη οι εργάτες δεν είναι μόνοι αυτοί απέναντι στο βασικό αντίπαλο. Ενα μεγάλο μέρος των αυτοαπασχολούμενων πληρώνει ήδη ακριβά το μάρμαρο της καπιταλιστικής κρίσης και όπως ανοιχτά δηλώνεται από τους εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου, στους μικρούς επιφυλάσσεται μία μόνο προοπτική: Η εξαφάνισή τους. Και γι' αυτούς είναι η ώρα που πρέπει να αρχίσουν να σκέφτονται για να απαντήσουν σε ερωτήματα όπως: Ποια ανάπτυξη, για ποιον, σε ποια οικονομία, με ποια εξουσία. Την απάντηση θα τη βρουν στα ίδια τα αιτήματα των εργατών όπως αυτά για την προστασία και αύξηση του λαϊκού εισοδήματος, την κατάργηση του ΦΠΑ σε βασικά είδη, την αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Παιδεία, Υγεία, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας, κλπ.

Σ' έναν τέτοιο δρόμο είναι αυτονόητο το μέτωπο του αγώνα που πρέπει να συγκροτηθεί και που στην κατάληξή του ανάπτυξη θα σημαίνει ευημερία για το σύνολο των λαϊκών στρωμάτων.

Ο ισχυρισμός μερίδας του αστικού Τύπου ότι τα κυβερνητικά μέτρα για την κρίση είναι αποδεκτά, είναι στον αέρα. Στην ερώτηση που αφορά στο αύριο, το 98% (όσοι, δηλαδή, δε μετέχουν στο στενό πλουτοκρατικό πυρήνα) δηλώνει πως όλα εμπρός του είναι μαύρα. Είναι αυτοί που πλήρωναν πάντα και στους οποίους η κυβέρνηση σπεύδει να δώσει διέξοδο με λύσεις τύπου «φρουτάκια».

ΥΓ: Ποιος θα το 'λεγε πως όταν μιλούσαν για «πράσινη οικονομία», εννοούσαν την πράσινη τσόχα;

ΤΖΟΓΟΣ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ; «Οι ελληνες θέλουν τα μέτρα! Αυτό προκύπτει από το Ευρωβαρόμετρο καθώς το 80% των ελλήνων πολιτών δηλώνουν υπέρ της λήψης άμεσων μέτρων για τον περιορισμό του ελλείμματος και του χρέους» (από τα ΝΕΑ).

ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΝΕ ΠΑΝΤΑ: «Οι Ελληνες είναι ιδιαίτερα απαισιόδοξοι (σε ποσοστό ρεκόρ που φτάνει το 98%) για την πορεία των οικονομικών, χαρακτηρίζοντας την κατάσταση πολύ αρνητική (...) η απαισιοδοξία για το αύριο αποτελεί και το μεγαλύτερο στοίχημα που πρέπει να κερδίσει η κυβέρνηση» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

Η ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ: «"Φρουτάκια" και καζίνο σε κάθε γειτονιά (...) στόχος του υπουργείου είναι η διασφάλιση εσόδων συνολικού ύψους 700 εκατ. ευρώ (...) το υπουργείο αναμένεται να δώσει άδειες για περίπου 32.000 ηλεκτρονικά μηχανήματα διεξαγωγής τυχερών παιχνιδιών αλλά και να επιτρέψει τη λειτουργία διαδικτυακών καζίνων από εταιρείες με έδρα την ελληνική επικράτεια» (το θέμα στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΟΙ ΑΔΥΣΩΠΗΤΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ: «Υποστηρίζει ο κ. Λοβέρδος ότι δεν υφίσταται ζήτημα μείωσης του επιδόματος ανεργίας (...) ωστόσο στο επικαιροποιημένο μνημόνιο αναγράφεται ρητώς ότι τα επιδόματα ανεργίας θα χορηγούνται με κριτήρια τα ελάχιστα μέσα διαβίωσης ώστε να εξοικονομηθούν 500 εκατομμύρια ευρώ. Με δεδομένο ότι σήμερα ο ΟΑΕΔ δαπανά 1 δισ. ευρώ σε επιδόματα και μάλιστα με την ανεργία στο 12% και όχι στο 15% ο κ. Λοβέρδος θα πρέπει να εξηγήσει τι λαγό θα βγάλει από το καπέλο του για να μειώσει το κονδύλι στο μισό χωρίς να μειώσει τα ποσά στους δικαιούχους» (η επισήμανση επίσης στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΣΕΙ Ο ΛΑΟΣ το χρέος της πλουτοκρατίας

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: 98% Μαύρα

ΤΟ ΒΗΜΑ: Ποντάρουν στον τζόγο για έσοδα 700 εκατ. ευρώ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΚΑΖΙΝΟ, για να μαζέψουν έσοδα

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Αγωνία για την ύφεση, παρά τους επαίνους

Ο ΛΟΓΟΣ: Τα έσοδα προβληματίζουν... το οικονομικό επιτελείο

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Επιδοτήσεις 100% για 150.000 θέσεις εργασίας

ΤΑ ΝΕΑ: 10 αλλαγές στις εξετάσεις για τα ΑΕΙ

ΕΘΝΟΣ: ΛΟΥΚΕΤΑ και συγχωνεύσεις στα ΤΕΙ

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΞΑΦΝΙΚΑ... 28.385 προσλήψεις εκπαιδευτικών

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ: Στρατιές «συμβούλων»

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΓΙΑ ΞΕΝΟΥΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥΣ ΚΑΙ ΗΜΕΤΕΡΟΥΣ

ΑΥΡΙΑΝΗ: Η τοκογλυφική συμμορία της τρόικας διέλυσε τις ελληνικές επιχειρήσεις

Η ΑΥΓΗ: Με αντικοινωνικό πακέτο στη ΔΕΘ

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Μας σκοτώνουν

Το πρότυπο

«Αν η αμερικανική αγορά εργασίας χάσει την αποτελεσματικότητά της, ο "δομικός" ή "φυσικός" δείκτης ανεργίας της χώρας θα αυξηθεί (...) Αν είναι έτσι, το ένα τρίτο της αύξησης στην ανεργία μένει ανεπηρέαστο από τον επιχειρηματικό κύκλο και δεν θα αντιμετωπισθεί με τόνωση της ζήτησης (...) Τι πρέπει να γίνει; Πολλά από όσα γνωρίζουν οι οικονομολόγοι για τη δομική ανεργία τα έχουν αντλήσει από τη θλιβερή ιστορία της ηπειρωτικής Ευρώπης, όπου τα παχυλά επιδόματα και οι άκαμπτοι κανόνες για τις απολύσεις υπονόμευσαν την αποτελεσματικότητα της αγοράς εργασίας. Η εμπειρία αυτή δείχνει μάλλον τι "δεν" πρέπει να γίνει: από το να μην επιβληθούν πρόσθετα ρυθμιστικά εμπόδια στους εργοδότες ως το να μην αφήσουν τους μακροχρόνια άνεργους να γίνουν ανίκανοι για εργασία» (σε «Economist» και ΒΗΜΑ).

και η πρακτική εφαρμογή του

«Ζητούν από τους γονείς να στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο με ένα χαρτί τουαλέτας παραμάσχαλα. Και όχι μόνο με αυτό, αλλά και με ένα σωρό άλλα είδη που κάποτε τα παρείχαν δωρεάν τα σχολεία (...) Οι Πολιτείες του Μιζούρι, της Τζόρτζιας και της Αριζόνας ήδη έκαναν περικοπές στα συστήματα μεταφορών (...) Πολλές πολιτείες έχουν κόψει ακόμη και τις πιστώσεις για την πυροσβεστική και την αστυνομία (...) Σαν να επιστρέφει έτσι ο χρόνος στην Αμερική του 19ου αιώνα, όταν ιδιωτικές πυροσβεστικές εταιρείες παράβγαιναν η μία με την άλλη ποια θα πρωτοσβήσει τη φωτιά για να εισπράξει την αμοιβή (...) η Αλίσα Μπατιστόνι ελπίζει πως αυτές οι περικοπές θα είναι προσωρινές, ώσπου να ξεπεραστεί η κρίση (...) Με τις περικοπές γενικά, όχι μόνο στην Αμερική αλλά και στις υπόλοιπες χώρες που μαστίζονται από την κρίση, παίζεται ένα ανέντιμο παιχνίδι: όλες οι κυβερνήσεις τις χαρακτηρίζουν προσωρινές (...) και ελπίζουν ότι οι απλοί πολίτες, αργά ή γρήγορα, θα συνηθίσουν να ζουν μια φτωχότερη και λιγότερο αξιοπρεπή ζωή, ενώ οι πλούσιοι θα αγοράζουν με τα λεφτά τους τις υπηρεσίες εκείνες που άλλοτε το κράτος παρείχε σε όλους» (ο Ρ. Βρανάς στα ΝΕΑ).