ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Δίκιο ό,τι ζημιώνει τους αστούς

Του Γιάννη Δερμεντζόγλου από τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ

Απεργία! Που σημαίνει ότι δεν πρέπει να κουνιέται τίποτα. Για να συμβεί αυτό κάποιοι λιώνουν σόλες καιρό τώρα. Ακόμα κι αυτήν την ώρα, στο παραπέντε της απεργίας, είναι οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ που μάχονται μέσα κι έξω από τους χώρους δουλειάς για να είναι η απεργία μια πραγματική ταξική μάχη. Γι' αυτό και είναι εξαφανισμένοι από τα μέσα ενημέρωσης που ελέγχει το κεφάλαιο.

Η αστική τάξη ξέρει πως καλύτερη ΓΣΕΕ από τη σημερινή δε θα βρει. Το βεβαιώνει και ο κύριος «ευελφάλεια», ο πρόεδρος της ΣΕΣ που σπεύδει να δηλώσει τη συμπαράστασή του. Οχι στους εργάτες που απεργούν, αλλά στους εργατοπατέρες που ζητάνε να εφαρμοστεί ο νόμος Ρέππα!

Παγίδα! Οπως παγίδα είναι και το δίλημμα περί του να χάσουν λίγα οι παλιοί για να σωθούν οι νέοι. Χαντάκωμα για όλους είναι το σχέδιο.

Η ακρίβεια ποτέ δεν αντιμετωπίστηκε με διαφάνεια. Είναι το κέρδος που πρέπει να χτυπηθεί κι ό,τι δεν το χτυπάει, το ευνοεί.

Πάμε γι' άλλα: Οταν οι τροτσκιστές, που αναθάρρησαν με την επικράτηση της αντεπανάστασης, έβγαιναν με πρωτοσέλιδο «ψηφίζουμε Σημίτη για να φύγει η δεξιά», υπήρχαν αριστεροί που τσίμπησαν. Προστέθηκε τότε και αυτή η εμπειρία στην πλάτη των εργατών που διαχρονικά έχουν πληρώσει χρυσούς - τέτοιου τύπου αριστερούς - με σημάδια πάνω στο ίδιο το κορμί τους: Στην ίδια τη δικτατορία, όταν οι «ανανεωτές» επέλεξαν να προβάλουν τη γραμμή της «δημοκρατικής ενότητας» που έκανε συνομιλητή τη μεταμφιεσμένη χούντα. Αργότερα, όταν οι «ανανεωτές» είδαν στο ΠΑΣΟΚ τη νέα ελπίδα. Ξανά, όταν η «αριστερά» ψήφισε το Μάαστριχτ, έχοντας ήδη χειροκροτήσει την αντεπανάσταση.

Οι εργάτες, λοιπόν, που ζουν στο πετσί τους τα 700 ευρώ σαν αποτέλεσμα και της δράσης και αυτής της «αριστεράς» έχουν κάθε δικαίωμα να είναι «μαξιμαλιστές» και να ζητάνε επιτέλους όλη την εξουσία για τον εαυτό τους. Είναι η μόνη επιλογή που έχει να κάνει με το δικό τους συμφέρον.

Αλίμονο σ' όσους και αύριο θα κλαίνε για τη χαμένη συμβίωση με την αστική τάξη. Ας το καταλάβουν: Δε θα πάρουμε!

Δείξε μου τους φίλους σου λέγανε οι παλιοί. Ειδικά όταν οι φίλοι δεν κρατιούνται και πάνω στη χαρά τους μολογάνε πράγματα. Οτι, για παράδειγμα, χρειάστηκαν 40 χρόνια για να γελάσει το χειλάκι όσων το '68 επιχείρησαν τη διάλυση του ΚΚΕ έχοντας επιλέξει τη «μόνη δυνατή δημοκρατία», την αστική. Οτι αυτή η ομάδα έχει ιστορική αποστολή, όχι μόνο εδώ, αλλά παντού όπου «πρέπει να ξεριζωθεί το μικρόβιο του κομμουνισμού».

Πειράζει που εδώ στο «Ελλάντα» έχουμε αντιμετωπίσει ξανά και ξανά στην πράξη κάθε είδους «αμερικανάκια»;

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

ΔΕΙΞΕ ΜΟΥ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΟΥ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΤΟ ΣΤΟΧΟ ΣΟΥ

ΜΕ ΤΗ ΓΣΕΕ! «Ο Περισσός χρειάζεται να κατασκηνώσει στους κοινωνικούς αγώνες μας» (η δήλωση αποδίδεται στον Τσίπρα / ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ σ. 5).

ΨΑΧΝΟΥΝ ΞΑΝΑ ΓΙΑ ΚΟΡΟΪΔΑ: «Η προοπτική που ανοίγεται τώρα από τον ΣΥΡΙΖΑ για τη συσσωμάτωση μιας Αριστεράς ικανής να προτείνει λύσεις (...) να έχει δηλαδή κυβερνητικούς στόχους αφορά (...) τους αριστερούς στο ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ και τη βάση του (...) και καιρός είναι από την ιστορία μας να αξιοποιήσουμε το χρήσιμο, ξεπερνώντας πικρίες, αγκυλώσεις, μαξιμαλισμούς και αυταπάτες» (ο Στάθης Σ. στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΜΕ ΚΑΘΑΡΟ ΤΟ ΜΟΝΙΜΟ ΣΤΟΧΟ: «Ετυχε να παρακολουθήσω από κοντά την πράξη γενέσεως του σημερινού ΣΥΝ (...) ακριβώς πριν από σαράντα χρόνια και στις δύσκολες συνθήκες της δικτατορίας (...) η οξύτατη αντιπαράθεση με την εναπομείνασα τότε "νόμιμη ηγεσία" του ΚΚΕ αποκάλυψε τα σοβαρότατα πολιτικά προβλήματα που υπέβοσκαν (...) όπως η προσαρμογή της πολιτικής δράσης στους όρους και τις συνθήκες μιας "αστικής δημοκρατίας" που (...) ήταν το μόνο ρεαλιστικό πλαίσιο πολιτικής δράσης (...) η αποκατάσταση της "αστικής δημοκρατίας" ήταν πλέον στρατηγικός στόχος (...) ο νέος πρόεδρος του ΣΥΝ πολύ καλά έκανε και μίλησε για εναλλακτική κυβερνητική πρόταση με κέντρο την Αριστερά (...) την άσκηση αντιπολίτευσης με σταθερό γνώμονα την ευθύνη της διακυβέρνησης. Πρώτη προϋπόθεση είναι να κυβερνηθεί η χώρα ομαλά και δημοκρατικά, με την "αστική" διάσταση της δημοκρατίας, τη μόνη άλλωστε που υπάρχει» (ο Α. Καρκαγιάννης στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ με το ΠΑΜΕ αύριο 13 Φλεβάρη

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: ΝΕΚΡΩΝΕΙ η χώρα αύριο

Ο ΛΟΓΟΣ: ΟΙ ΒΑΣΙΚΟΙ ΑΞΟΝΕΣ της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης

Η ΧΩΡΑ: 3 μέτωπα Ακρίβεια, Ασφαλιστικό, Σκόπια

ΕΘΝΟΣ: ΣΤΟΜΑΤΑ ερμητικά κλειστά...

ΤΑ ΝΕΑ: Καρτέλ ακρίβειας σε τράπεζες, σούπερ μάρκετ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: 6+1 ΨΕΜΑΤΑ για το ασφαλιστικό

Η ΑΥΓΗ: Απεργία - δυναμική απάντηση στην κυβέρνηση

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΕΞΩΣΗ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΕΣ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ από την κεντρική πολιτική σκηνή

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: «ΜΑΝΤΡΩΝΕΙ» ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΗΣ ΝΔ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Σε δοκιμασία διαρκείας οι μετοχές των τραπεζών

ΤΟ ΒΗΜΑ: Ανοίγουν οι λογαριασμοί 2.000 στελεχών του Δημοσίου

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: «Διαφθορά, νεποτισμός, σκάνδαλα και DVD»

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Νέα πτώση για ΠΑΣΟΚ και ΝΔ

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: Αλλαγή φρουράς στην Αρχιεπισκοπή

Δίλημμα - παγίδα

«Με τη φράση "δίκαιη λύση" συνοψίζουν οι πολίτες τις προσδοκίες τους για το περιεχόμενο της τελικής πρότασης της ΝΔ για το Ασφαλιστικό, η οποία θα παρουσιαστεί την Παρασκευή στη Βουλή, αφού προηγουμένως εγκριθεί από την κυβερνητική επιτροπή. Αυτό δείχνουν οι απόρρητες μετρήσεις που έχει στη διάθεσή της η κυβέρνηση (...) το δίλημμα που τίθεται είναι περίπου το εξής: "Μικρή αύξηση ορίων συνταξιοδότησης για να σωθούν οι συντάξεις των νέων και για να χρηματοδοτηθούν οι παροχές στις νέες μητέρες ή όχι;» (το ρεπορτάζ στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

Η επιδίωξη κέρδους είναι το πρόβλημα

«Σύγχυση και αντιφάσεις χαρακτηρίζουν τη στάση της κυβέρνησης στο ζήτημα της ακρίβειας. Ετσι, την ώρα που με καθυστέρηση τεσσάρων ετών λαμβάνονται κάποια πρώτα μέτρα για την αγορά, ο ίδιος ο υπουργός επιρρίπτει ευθύνες στους καταναλωτές για τις αλυσιδωτές ανατιμήσεις (...) είναι φανερό ότι για να υπάρξει ουσιαστική αλλαγή θα απαιτηθούν ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις που θα κατοχυρώνουν τη διαφάνεια και τα δικαιώματα του καταναλωτή» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).

Ο κύριος «ευελφάλεια»

«Τη συμπαράστασή τους στη ΓΣΕΕ εκφράζουν και οι ευρωπαϊκές συνδικαλιστικές ενώσεις. "Είμαστε στο πλευρό σας" σημείωσε ο γενικός γραμματέας της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων Τζον Μονκς» (η είδηση στο ΕΘΝΟΣ).

Ασπρο φίδι - μαύρο φίδι

«Κακά τα ψέματα, ο Κλίντον δεν ήταν Μπους και ο Μπους δεν είναι Ομπάμα, ακριβώς όπως ο Σημίτης δεν ήταν Καραμανλής και ο Καραμανλής δεν είναι Παπανδρέου. Οσοι υπονοούν το αντίθετο το υπονοούν εκ του πονηρού» (ο Γ. Πρετεντέρης στο ΒΗΜΑ).