ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Προεκλογικοί ρυθμοί

Γρηγοριάδης Κώστας

Κανένας, βέβαια, δεν μπορεί να προβλέψει πότε θα γίνουν οι επόμενες εκλογές, αλλά το σίγουρο είναι ότι η χώρα βαδίζει ήδη σε προεκλογική περίοδο. Τα σημάδια είναι ολοφάνερα. Πληθαίνουν τα ρουσφετολογικά νομοσχέδια, εξαγγέλλονται διορισμοί στο δημόσιο - έστω και μερικής απασχόλησης με αντίστοιχο... μερικό μισθό - δυναμώνει καθημερινά η πολύμορφη υποσχεσιολογία, ξεσκονίζονται τα γνωστά ψεύτικα διλήμματα ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ και, πάνω απ' όλα, εμφανίζονται ακόμη και υπουργοί της κυβέρνησης να μιλάνε για την ανάγκη «αριστερής» πολιτικής, ενίσχυσης του κοινωνικού κράτους κλπ., κλπ.

Πόσες φορές έχουν ξανασυμβεί όλ' αυτά στο παρελθόν; Ουσιαστικά, από την πρώτη στιγμή, που το ΠΑΣΟΚ κλήθηκε να κάνει πράξη τις εξαγγελίες και υποσχέσεις του. Θυμηθείτε τι έγινε το 1981, ποιες ήταν οι προεκλογικές υποσχέσεις του ΠΑΣΟΚ και τι έγινε μετά την εκλογική του νίκη. Η αλλαγή έγινε λούφα και παραλλαγή. Το ΠΑΣΟΚ ανέβηκε στην κυβέρνηση, αλλά ο λαός ούτε καν είδε, έστω κι από μακριά, την εξουσία. Οι βάσεις... έφυγαν, μένοντας στη χώρα. Το ΝΑΤΟ και η τότε ΕΟΚ, νυν ΕΕ, απέκτησαν νέους και, μάλιστα, ένθερμους οπαδούς κλπ., κλπ. Κι έτσι, μετά από αλλεπάλληλες εκλογικές μάχες και περίπου είκοσι χρόνια διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ, οι πολλοί «μη προνομιούχοι» παραμένουν στη φτώχεια και στην ανασφάλεια, ενώ οι λιγοστοί «προνομιούχοι» αναδείχτηκαν σε ευρω-πρωταθλητές κερδοφορίας.

Αναζητώντας μισθοφόρους

Οταν στρατολόγος των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων διέσχισε τα σύνορα των ΗΠΑ με το Μεξικό, την προηγούμενη βδομάδα, προκειμένου να βρει στρατιώτες για την αμερικανική πολεμική κρεατομηχανή, ανάμεσα στους μαθητές του Γυμνασίου της Τιχουάνα εξόργισε τη μεξικανική κοινωνία.

Μπορεί στην αρχή οι φήμες που ήθελαν μετανάστες ή ξένους υπηκόους, να μπορούν να λάβουν την αμερικανική υπηκοότητα εάν ενταχθούν στον αμερικανικό μισθοφορικό στρατό, να προκάλεσε τη συσσώρευση δεκάδων εξαθλιωμένων Μεξικανών στην αμερικανική πρεσβεία, παρότι η απόλυτη, σχεδόν, πλειοψηφία του μεξικανικού λαού κατηγορηματικά είχε ταχtεί εναντίον του πολέμου. Ομως, ήταν οι πρώτες μέρες του πολέμου. Λίγο αργότερα ανακάλυψαν, ότι η συντριπτική πλειοψηφία των στρατιωτών που έχασαν τη ζωή τους στο Ιράκ ήταν λατινοαμερικανικής καταγωγής.

Και οι πρόθυμοι εξαφανίστηκαν, οι συνθήκες επιδεινώθηκαν και επέστρεψαν στα πραγματικά προβλήματα. Εξάλλου, η στάση του Μεξικού συνολικά το τελευταίο διάστημα έχει προκαλέσει τη δυσφορία των ΗΠΑ... Οι πιέσεις προς τον Βινσέντε Φοξ είναι αφόρητες και οι μετανάστες ένας από τους βασικούς μοχλούς. Μέχρι στιγμής, ο Μεξικανός Πρόεδρος δεν ενδίδει ολοκληρωτικά. Γι' αυτό και οι Αμερικανοί στέλνουν «μηνύματα». Μπορεί επισήμως να δηλώνουν ότι ο εν λόγω στρατολόγος έδρασε αυτοβούλως, η συνολική πολιτική τους, όμως, μόνον αλαζονεία και επίδειξη κυριαρχίας καταδεικνύει... Εξάλλου, από πότε οι Αμερικανοί γνωρίζουν σύνορα; Ειδικά στην «αυλή» τους;

Η κωδικοποίηση μιας συνέντευξης

Σημείο πρώτο: Μετά από 20 περίπου χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ (1981 - 1989 και 1993 - 2003) οι υπουργοί ΠΕΧΩΔΕ και Δημόσιας Τάξης, Β. Παπανδρέου και Μ. Χρυσοχοΐδης, έδωσαν πρόσφατα στη δημοσιότητα τη «μαύρη λίστα» των δρόμων, όπου γίνονται τα περισσότερα ατυχήματα και δυστυχήματα. Μεγάλη η χάρη τους...

Σημείο δεύτερο: Παραδέχτηκαν, ότι οι πιο επικίνδυνοι δρόμοι της χώρας είναι οι παλιοί. Αντίρριο - Μεσολόγγι - Αρτα και Κόρινθος - Πάτρα διεκδικούν τα πρωτεία, ως δρόμοι καρμανιόλες.

Σημείο τρίτο: Διαβεβαίωσαν τους πάντες, ότι οι προαναφερόμενοι δρόμοι θα μετατραπούν σε ασφαλείς αυτοκινητοδρόμους, αλλά την επομένη 10ετία. Εχει βλέπετε μακρόχρονο προγραμματισμό η κυβέρνηση...

Σημείο τέταρτο: Ξεκαθάρισαν, επίσης, ότι και τα έργα αυτά θα γίνουν με τη μορφή της αυτοχρηματοδότησης, σαν την Αττική Οδό. Τέλος πάντων, πρέπει να εξασφαλιστούν και τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα των μεγάλων τεχνικών εταιριών...

Είναι τα βασικά σημεία της προχτεσινής κοινής συνέντευξης Τύπου των δυο υπουργών. Τα κωδικοποιήσαμε, ώστε να γίνουν πιο ξεκάθαρα. Τα σχόλια είναι δικά σας.

Ο «καρχαρίας»

Δεν κερδίζω

όσα θέλω

και ευθέως

αναγγέλλω

πως τη φάμπρικα

την κλείνω

και δεκάρα

βρε δε δίνω

που στο δρόμο

σας αφήνω!

* * *

Δεν κερδίζω

όσα πρέπει,

λίγα βάζω μες

στην τσέπη,

δεν αρκούν

όσα σωρεύω,

όσα αρπάζω

κι όσα κλέβω

κι από δω, βρε

τα μαζεύω!

* * *

Πάω φουλ

σε τόπο άλλο

περισσότερα

να βγάλω,

πάω σε χώρες

και σε κράτη

που μπορώ βρε

του εργάτη

να του φάω

και το μάτι!

Ο οίστρος

Τα αριστερά καλέσματα...

Το τελευταίο διάστημα, με αφορμή την έντονη μυρωδιά εκλογών, τα επιτελεία του δικομματισμού έχουν αρχίσει να επιδίδονται στο «σπορ» της προσέγγισης της αριστεράς. Στο ΠΑΣΟΚ ανακοινώθηκε ότι συγκροτήθηκε «αριστερή παρέμβαση», ενώ στη ΝΔ ο αρχηγός της απευθύνει «καλέσματα ενότητας». Στη μεν πρώτη ενέργεια μεσαίων στελεχών του ΠΑΣΟΚ, ξεκινώντας από την αφετηρία της κριτικής στην εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή πολιτική, γίνεται προσπάθεια όχι για απεγκλωβισμό από αυτήν, αλλά για να ενισχυθεί και πάλι το ΠΑΣΟΚ ...βρίσκοντας το χαμένο σοσιαλιστικό πρόσωπο!!! Στη δε ΝΔ, χωρίς να διαφοροποιείται από τον πυρήνα της ίδιας πολιτικής, αυτό που επιχειρεί είναι να θολώσει τα νερά και να περάσει επίσης την κοινωνική συναίνεση και την «άφεση των αμαρτιών» της.

Οι «επιθέσεις φιλίας» στην αριστερά είναι το απαραίτητο συμπλήρωμα στην πολιτική της υποταγής στους νόμους της αγοράς. Δηλαδή, στην στρούγκα του σημερινού συστήματος, με τη μια ή την άλλη μορφή διαχείρισης. Οι όψιμοι αριστερόφιλοι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, μαζί με τους άλλους αριστερούς του ΣΥΝ, θέλουν τους εργαζόμενους να μην μπορούν να δουν τη ζωή τους πέρα από το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα. Τους φλομώνουν με ιδεολογήματα περί «ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας», περί «κοινωνικής Ευρώπης» που πρέπει να ...συνδυαστεί με την ενδυνάμωση της ΕΕ και τους λένε ότι εργάτες και επιχειρηματίες (κεφάλαιο δηλαδή) είναι στην ίδια όχθη του ποταμού.

Είναι αυτοί, οι οποίοι στήριξαν την πολιτική που οδηγεί στις απολύσεις στη «Σίσσερ» και δεκάδες άλλες επιχειρήσεις, στο ξεκλήρισμα των αγροτών, στο χτύπημα των κατακτήσεων των εργαζομένων, σε μια ζωή όπου η πλειοψηφία, που παράγει όλο τον πλούτο, καρπώνεται ψίχουλα για να αβγαταίνουν τα κέρδη των λίγων. Τα αριστερά φύκια και οι μεταξωτές κορδέλες δεν πρέπει πλέον να γίνονται δόλωμα για κανέναν εργαζόμενο.

Αριστερή πολιτική και φιλολαϊκός δρόμος μπορεί να υπάρξει, μόνο μέσα από τη χειραφέτηση των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, που σημαίνει οριστικό απογαλακτισμό από το δικομματισμό και τις κεντρο-αριστερο-δεξιές αυταπάτες. Σημαίνει ο κάθε εργαζόμενος να βάλει πλάτη για την ανατροπή της σημερινής πολιτικής. Για να υπάρξει διέξοδος, οι εργαζόμενοι πρέπει να στηριχτούν στο ΚΚΕ και να το στηρίξουν στους αγώνες, στην καθημερινή δράση και με την ψήφο τους στις εκλογές. Πρέπει να στηρίξουν και να στηριχτούν στον αγωνιστικό πόλο της ταξικής ενωτικής δράσης στο κίνημα, στο ΠΑΜΕ, στην ΠΑΣΥ, στην ΕΕΔΥΕ, στο κίνημα για τα δημοκρατικά δικαιώματα ενάντια στους «τρομονόμους».

Κάθε εργαζόμενος, που θέλει να λέγεται αριστερός, δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα των αναχωμάτων που στήνει η κυρίαρχη τάξη για να διατηρήσει την εξουσία της. Επιβάλλεται να πάει με τα πραγματικά του συμφέροντα και να στείλει στο καλάθι των αχρήστων τα «αριστερά κελεύσματα».