Στο σχολείο φοιτούν σήμερα 54 παιδιά. Με βάση τα αριθμητικά δεδομένα αποτελεί το μεγαλύτερο Ειδικό Δημοτικό της Αθήνας και καλύπτει τρία γεωγραφικά διαμερίσματα. Οι υποδομές του χώρου δεν επαρκούν για να καλύψουν τις αυξημένες εκπαιδευτικές ανάγκες. Το διατηρητέο κτίριο χωρίστηκε εσωτερικά σε μικρότερες αίθουσες με νοβοπάν, όλες οι αίθουσες επικοινωνούν ηχητικά μεταξύ τους, με αποτέλεσμα να διαχέεται θόρυβος και να προστίδεται ακόμα ένα εμπόδιο στη συγκέντρωση των μαθητών. Δεν υπάρχουν ειδικά διαμορφωμένο προαύλιο, χώροι για γυμναστική, για δραστηριότητες φυσικοθεραπείας και εργοθεραπείας, ενώ το εργαστήριο Πληροφορικής στεγάζεται στο διάδρομο με μόλις δύο υπολογιστές...

Η περιορισμένη χρηματοδότηση και ο τρόπος λειτουργίας των Σχολικών Επιτροπών δεν αναγνωρίζουν ως επιλέξιμες δαπάνες έξοδα για βασικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Αν για ένα «κανονικό» σχολείο τα τρόφιμα, τα φρούτα, τα αυγά, το ξίδι, τα μωρομάντιλα, οι πάνες και άλλα υλικά δεν θεωρούνται αναλώσιμα, είναι απαραίτητα για ένα ειδικό Δημοτικό που αναπτύσσει πρόγραμμα «αυτόνομης διαβίωσης», ώστε να μάθουν τα παιδιά να αυτοεξυπηρετούνται, αλλά και να αντιμετωπίζονται καθημερινές ανάγκες τους. Παρ' όλα αυτά, αυτές οι δαπάνες δεν χρηματοδοτούνται από τη Σχολική Επιτροπή του δήμου, με αποτέλεσμα είτε να επιβαρύνουν γονείς και εκπαιδευτικούς είτε να μένουν ακάλυπτες.

Στη συζήτηση που ακολούθησε με τους εκπαιδευτικούς, ο Ν. Σοφιανός επισήμανε ότι τα Ειδικά Σχολεία της Αθήνας μορφώνουν ένα ευαίσθητο τμήμα του μαθητικού πληθυσμού και συμβάλλουν στην καλλιέργεια απαραίτητων δεξιοτήτων, ώστε να μπορούν τα άτομα με ειδικές ανάγκες να ενσωματωθούν στο κοινωνικό σύνολο. Ανέδειξε την άμεση ανάγκη ο δήμος Αθηναίων να ενισχύσει αυτό το έργο λαμβάνοντας τα παρακάτω μέτρα: Ιδρυση και λειτουργία νέων Ειδικών Δημοτικών Σχολείων ώστε να λειτουργεί μία τουλάχιστον αντίστοιχη σχολική μονάδα σε κάθε διαμέρισμα και να αποφορτιστεί το 6ο Ειδικό, καλύπτοντας μόνο τις ανάγκες της 4ης Κοινότητας. Γενναία ενίσχυση της χρηματοδότησης των Σχολικών Επιτροπών. Να μεριμνήσει ο δήμος ώστε να χρηματοδοτούνται όλα τα αναγκαία υλικά και ο εξοπλισμός για το εκπαιδευτικό έργο των Ειδικών Σχολείων. Συνεργασία του Ειδικού Σχολείου με το γειτονικό κολυμβητήριο του ΟΠΑΝΔΑ. Ειδική διαμόρφωση των εσωτερικών και εξωτερικών χώρων του σχολείου.

Την ίδια μέρα, στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, ο Νίκος Σοφιανός έθεσε εκτός ημερήσιας διάταξης μια σειρά ζητήματα και για άλλα σχολικά κτίρια της Αθήνας:

«Η κατάσταση είναι άθλια σε αρκετά σχολικά συγκροτήματα και σε άλλα υπάρχουν σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία τους. Να σας μεταφέρω μόνο μια εικόνα από το 4ο Διαμέρισμα: Στο 66ο Γυμνάσιο ο καυστήρας είναι εκτός λειτουργίας. Στο 67ο Λύκειο η αίθουσα εκδηλώσεων είναι καμένη! Στο 3ο ΕΠΑΛ η αίθουσα πολλαπλών εκδηλώσεων ακόμα να φτιαχτεί από το σεισμό. Στο 162ο Δημοτικό, που μας απασχόλησε στην προηγούμενη σύνθεση του Δημοτικού Συμβουλίου, με την πλημμύρα και τις αυτοσχέδιες γέφυρες που κάνουν οι μαθητές για να μπουν στις τάξεις. Η κατάσταση παραμένει, παρά την όποια παρέμβαση του τότε αντιδημάρχου που παραμένει υπεύθυνος. Στο 56ο Δημοτικό Σχολείο υπάρχει πρόβλημα στεγανότητας της ταράτσας. Από τις πρώτες βροχές άρχισαν να τρέχουν νερά. Στο 6ο Ειδικό Δημοτικό Σχολείο στο παλιό Βουστάσιο (στην Κολοκυνθού), που με το πρόγραμμα ΕΣΠΑ μετατράπηκε σε Ειδικό Δημοτικό Σχολείο, από 23 μαθητές που είχε όταν ξεκίνησε να λειτουργεί, σήμερα έχει 54 και δεν μπορεί να λειτουργήσει όπως πρέπει. Σήμερα μπαίνει επιτακτικά να υπάρξει άμεσος σχεδιασμός ώστε σε κάθε Δημοτική Κοινότητα ο δήμος της Αθήνας να εξασφαλίσει υποδομή για ένα τουλάχιστον Ειδικό Δημοτικό Σχολείο. Γιατί αυτές είναι οι ανάγκες και χρειάζεται άμεση κινητοποίηση από το δήμο. Εμείς επιμένουμε ότι η Διεύθυνση Σχολικών Κτιρίων πρέπει να επανασυσταθεί για να αποκτήσει μια αμεσότητα στην παρέμβασή της και όχι μέσα από τη συγχωνευμένη Διεύθυνση Κτιριακών Υποδομών του δήμου. Γιατί γι' αυτά τα προβλήματα θα πρέπει να δείξουμε ευαισθησία όταν έρχονται ένα - ένα με δεκάδες υπογραφές γονέων.

Περισσότερα από το 50% των κτιριακών υποδομών της Αθήνας είναι κτισμένα στη δεκαετία του '60. Είναι κρίσιμη η κατάσταση και ο δήμος θα πρέπει να επιταχύνει μια σειρά από ενέργειες και λειτουργίες».

Αιχμή της παρέμβασης ήταν οι χιλιάδες ώρες που εξακολουθούν να χάνονται από την αρχή της σχολικής χρονιάς, στη Δευτεροβάθμια κυρίως Εκπαίδευση, με πολλά σχολεία ακόμα να μην μπορούν να συγκροτήσουν πρόγραμμα. Αλλά και η Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, όπως τόνιζαν, μετρά κενά, σε ειδικότητες κυρίως, με αποτέλεσμα προβλήματα στη λειτουργία των ολοήμερων. Παράλληλα, διαμαρτυρήθηκαν για την τακτική της β' και γ' ανάθεσης μαθημάτων σε εκπαιδευτικούς, που είναι σε βάρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας, για τα κενά στην Ειδική Αγωγή, με την κάλυψη των αναγκών στην παράλληλη στήριξη να φτάνει στο 40%. Σε αυτό το πλαίσιο, οι γονείς κατήγγειλαν την πολιτική μηδενικών διορισμών στην Εκπαίδευση, τη στιγμή που υπάρχουν διαπιστωμένα πάνω από 30.000 κενά με βάση τον αριθμό των αναπληρωτών.

Τη δικαιολογημένη αγανάκτηση των γονιών προκάλεσε το γεγονός ότι, αν και είχε γίνει γνωστό ότι θα πραγματοποιούσαν παρέμβαση στο υπουργείο, στο αίτημα των εκπροσώπων των Ενώσεων να συναντηθούν με την ηγεσία του δεν υπήρξε καμία απάντηση στο διάστημα των δύο περίπου ωρών που βρίσκονταν εκεί. Οι γονείς δήλωσαν πως θα συνεχίσουν τις διεκδικήσεις μέσα από τους Συλλόγους και τις Ενώσεις, κλιμακώνοντας τον αγώνα για κάλυψη των αναγκών της Εκπαίδευσης.

Το πρόβλημα των ελλείψεων εκπαιδευτικών ιεραρχεί ψηλά και η Πανελλήνια Ενωση Γονέων Μουσικών και Καλλιτεχνικών Σχολείων στο υπόμνημα που έστειλε στο υπουργείο Παιδείας, όπου κάνει αναφορές στο σύνολο των προβλημάτων που εντοπίζονται στα σχολεία αυτά. Οπως τονίζουν στο υπόμνημα: «Μουσικό και Καλλιτεχνικό Σχολείο δε νοείται χωρίς μουσικούς, ηθοποιούς, χορευτές. Τα ατομικά, υποχρεωτικά μαθήματα δεν μπορούν να διδάσκονται ως ομαδικά. Απαιτείται άμεση πρόσληψη εκπαιδευτικών ώστε να καλυφθούν όλες οι πραγματικές ανάγκες σε διδακτικό προσωπικό».

Στο υπόμνημά της η Ενωση αναφέρεται ακόμα σε ελλείψεις στον απαραίτητο εξοπλισμό (μουσικά όργανα, καβαλέτα, εξοπλισμός για τα αντικείμενα του θεάτρου, του χορού και του κινηματογράφου), αλλά και στην έλλειψη κατάλληλων κτιριακών εγκαταστάσεων σε πολλές περιπτώσεις.

Ιδιαίτερα σημαντικό θεωρεί η Ενωση και το ζήτημα της συγγραφής σχολικών εγχειριδίων για τα μαθήματα της ειδικότητας, σημειώνοντας: «Δεν είναι δωρεάν ούτε ισότιμη η Εκπαίδευση όταν οι γονείς επιβαρύνονται με την αγορά των απαραίτητων για τη διδασκαλία των ειδικών μαθημάτων εγχειριδίων μελέτης, τα οποία δεν είναι κοινά για το σύνολο των μαθητών».

Ακόμα, θέτει το ζήτημα της κατοχύρωσης του επιπέδου μουσικών και καλλιτεχνικών σπουδών που προσφέρουν τα σχολεία, επισημαίνει το πρόβλημα που έχει προκύψει με τις μετεγγραφές από τη μη αντιστοίχηση κάποιων μουσικών πανεπιστημιακών τμημάτων κ.λπ.