Μοναδικό αντίλογο στις λογικές της υπαγωγής των διεθνών σχέσεων της Ελλάδας στις προτεραιότητες και τις επιδιώξεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, αποτέλεσε χτες η θέση του ΚΚΕ, κατά τη διάρκεια της προ ημερησίας διάταξης συζήτηση στη Βουλή για την εξωτερική πολιτική.

Δεν μπορεί να αποτελεί κριτήριο το «να μην φέρουμε σε δύσκολη θέση τους εταίρους μας» ή το ότι «είμαστε μια χώρα μικρή» σημείωσε χαρακτηριστικά η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, τονίζοντας πως οι συσχετισμοί δύναμης σε διεθνές επίπεδο διαμορφώνονται από τους λαούς. Μάλιστα σχολιάζοντας αναφορά του προέδρου της αξιωματικής αντιπολίτευσης, σύμφωνα με την οποία ΕΕ και ΗΠΑ επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ «δεν υπήρχε θέμα βαλκανικό για το οποίο δε μας ρωτούσαν», σημείωσε: «σας ρωτούσαν γιατί ήξεραν ότι θα πείτε ναι»!

Παρά τις επιμέρους διαφωνίες τους και τις περιορισμένες φραστικές εντάσεις τους, τόσο ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής όσο και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου ανέφεραν στις ομιλίες τους ότι είναι κοινές οι «στρατηγικές επιδιώξεις» στα κεντρικά θέματα της εξωτερικής πολιτικής. Αμφότεροι υπεραμύνθηκαν του ρόλου της ΕΕ και των ΗΠΑ στις εξελίξεις στα Βαλκάνια, στο Κυπριακό αλλά και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Στο τελευταίο σκέλος «συνέπεσαν» και με τον πρόεδρο του ΣΥΝ Αλέκο Αλαβάνο ο οποίος υποστήριξε ότι η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας μπορεί να επιφέρει λύσεις στις ελληνοτουρκικές διαφορές.

«Η πολιτική που σήμερα ασκεί η ΝΔ στα ζητήματα που είναι σε εξέλιξη έχουν αρχιτέκτονα το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση», σημείωσε στην αρχή της ομιλίας της η ομιλήτρια. «Δεν το αναφέρουμε ως άλλοθι για τη ΝΔ αλλά ως πραγματικό γεγονός, καθώς έχουν κοινές προγραμματικές θέσεις.

Η συζήτηση περί διαπλοκής και σκανδάλων είναι στάχτη στα μάτια του λαού. Η αντιπαράθεση μεταξύ τους δεν αφορά τα λαϊκά συμφέροντα. Είναι ένα πεδίο που το κάθε κόμμα το χρησιμοποιεί ως Κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Ομως, ο λαός μάλλον δε φαίνεται - σε πολύ μεγαλύτερο μέρος από το παρελθόν - να πέφτει στη λούμπα των απολύτως ελεγχόμενων αποκαλύψεων.

Τα βάζετε όλα στο τραπέζι για να μην καταλάβει ο λαός τι λέτε για πολύ σοβαρά θέματα, όπως είναι τα Ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό, το Κοσσυφοπέδιο, η ΠΓΔΜ.

Eurokinissi

«Το να αναγορεύεται η Ελλάδα», σημείωσε στη συνέχεια η Αλ. Παπαρήγα, «στρατηγικός εταίρος των ΗΠΑ και σημαντική δύναμη της ΕΕ στα Βαλκάνια δεν είναι τίτλος τιμής, ούτε μπορεί τέτοιες τοποθετήσεις να γίνουν καύχημα για τον ελληνικό λαό.

Λόγου χάρη, δεν αισθανόμαστε υπερηφάνεια γιατί η βάση της Σούδας αποτελεί στήριγμα για τις πολεμικές επιχειρήσεις, την κατασκοπία σε βάρος γειτονικών λαών, ούτε αγκυροβόλι και τόπο ανάπαυσης του αμερικανικού στρατού, με τη γνωστή, εκτός των άλλων, απαράδεκτη συμπεριφορά τους στην περιοχή των Χανίων.

Δεν επιδαψιλεύει κύρος η βάση του Ακτίου, ούτε η συμμετοχή μας στο στρατό κατοχής στο Αφγανιστάν, στη Βοσνία, ούτε η συνεργία μας στην κατοχή του Ιράκ. Ούτε η μεταφορά των τανκς από την Ουγγαρία μέσω Σούδας και αγνώστου από εκεί φορτίου στο Ιράκ, από ελληνικό εμπορικό πλοίο με χρήματα του δημοσίου.

Δε συγκινεί ότι οι βάσεις προπαγάνδας των ΗΠΑ, δηλαδή οι σταθμοί της Φωνής της Αμερικής, είναι στη Βόρεια Ελλάδα και στη Σούδα».

«Η ΕΕ», ανέφερε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «δεν έχει ούτε αρχές, ούτε αξίες, ούτε υπάρχει διεθνές δίκαιο και διεθνείς αξίες. Απορούμε πώς κυβέρνηση και ΠΑΣΟΚ αλλά και ο ΣΥΝ κάνουν λόγο σήμερα για συμμόρφωση σε αρχές και αξίες.

Εμείς συμφωνούμε μόνο με όρους ριζικής εναντίωσης, απειθαρχίας.

Δεν υπάρχει κοινοτικό κεκτημένο αρμονικό με το δίκαιο των λαών. Πού φαίνεται σε ό,τι αφορά σε ζητήματα που σήμερα συζητάμε;

-- Στο Κυπριακό.

-- Στο θέμα των "γκρίζων ζωνών" στο Αιγαίο τόσο οι ΗΠΑ, όσο το NATO και η ΕΕ ποτέ δεν αποδέχτηκαν τις ελληνικές θέσεις και πάντα όταν θίγονταν κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας οι "σύμμαχοι" αυτοί ήταν απέναντί μας.

-- Στην αμφισβήτηση συνόρων.

-- Στη δημιουργία κρατών-προτεκτοράτων.

-- Στην ανοχή έως και στήριξη να τίθενται κομμουνιστικά και δημοκρατικά κόμματα εκτός νόμου.

-- Σε μια σειρά από παράνομες ενέργειες».

«Η ροή των άμεσων επενδύσεων στην παγκόσμια αγορά και ο εσωτερικός ανταγωνισμός καθορίζει τι θεωρείται δίκαιο και ειρηνικό στην ΕΕ», τόνισε παρακάτω η ομιλήτρια.

«Οι επενδύσεις του υπερσυσσωρευμένου στις πλάτες των εργαζομένων κεφαλαίου καθορίζονται από την ελαστικότητα στις προσλήψεις και απολύσεις, στο ωράριο εργασίας, στο χρόνο απασχόλησης, στη μείωση των κοινωνικών παροχών, στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης. Κάθε συνεργασία που πραγματοποιείται έχει ως στοιχείο την απόβαση και την επιχειρηματική εκστρατεία στη μια ή στην άλλη αγορά είτε εντός ΕΕ είτε εκτός».

«Το πρόβλημα που μας αφορά», προχώρησε στην ομιλία της η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «εκτός όλων των παραπάνω που επίσης μας αφορούν, είναι n αναβάθμιση της σημασίας του Αιγαίου, της Θράκης, της Μακεδονίας και της Κύπρου για τη μεταφορά του πετρελαίου και του φυσικού αερίου της Ασίας. Αυτά όλα εμπλέκονται με τα πολιτικά προβλήματα της περιοχής και τίποτε δεν προδικάζει ωφέλεια για την Ελλάδα και την Κύπρο εξαιτίας των οικονομικών αυτών παραμέτρων.

Παράλληλα, θα ζήσουμε την ένταση του ανταγωνισμού για τον ουσιαστικό έλεγχο των μετοχοποιημένων ΔΕΗ ΑΕ και ΕΛΠΕ από ισχυρούς μονοπωλιακούς ομίλους. Ηδη και οι ΗΠΑ έδειξαν ενδιαφέρον κατά την επίσκεψη του κ. Αλογοσκούφη στις ΗΠΑ για τον έλεγχο κατά 51% της ΔΕΗ και άλλα επίσης σχετίζονται με τον αγωγό του Μπουρκάς.

Το αποτέλεσμα είναι να ενταθεί η ενεργειακή εξάρτηση της χώρας, ενώ οι ιδιωτικές επενδύσεις σε σταθμούς παραγωγής, από τη στιγμή που καθορίζονται από το κέρδος και όχι τις ανάγκες των λαών, θα πάνε προς τις χώρες με φθηνότερο κόστος ηλεκτροπαραγωγής, δηλαδή στη Σερβία, στο Κοσσυφοπέδιο, στην Αλβανία, στη Βουλγαρία και στη Ρουμανία.

Η ουσιαστική κατάργηση των τελών διέλευσης και η δυνατότητα εισαγωγής φθηνότερου ηλεκτρικού ρεύματος θα αυξήσει το μερίδιο των προμηθευτών σε βάρος της εγχώριας παραγωγής ενός εμπορεύματος στρατηγικής σημασίας. Επίσης, η ευθύνη του σχεδιασμού θα μετατοπιστεί σταδιακά σε περιφερειακό και ευρωενωσιακό επίπεδο για να υπάρξει ενιαία παρακολούθηση.

Θα θυσιαστούν τελικά οι ανάγκες του λαϊκού καταναλωτή και τα δικαιώματα των εργαζομένων στον ενεργειακό τομέα. Η προσέλκυση επενδύσεων είναι καρότο και μαστίγιο για τους εργαζόμενους ταυτόχρονα.

«Ο Γ. Παπανδρέου», θύμισε στους βουλευτές η Αλ. Παπαρήγα, «στη συζήτηση για την εξωτερική πολιτική στη Βουλή στις 13/5/2005 είχε πει: "Σήμερα ο κόσμος δεν είναι αυτός του 1960 και του 1970.Καθοριστικό χαρακτηριστικό είναι η παγκοσμιοποίηση. Τα σύνορα γίνονται λιγότερο ανθεκτικά, ίσως και λιγότερο σημαντικά".

Ο κ. Καραμανλής είχε πει επί λέξει ότι "η δική μας θέση είναι υπέρ του απαραβίαστου των συνόρων, της μη αλλαγής των συνόρων. Αλλά θέλω να σας είμαι, απόλυτα, σαφής. Δεν επιβάλλουμε πολιτική σε όλο τον κόσμο. Αυτή είναι η θέση μας".

Αυτά είχατε πει κ. Καραμανλή. Αλλά το θέμα δεν είναι αν θα επιβάλλετε τη θέση σας αυτή, το θέμα είναι να μη βάλετε καμιά υπογραφή σε κείμενο που αμφισβητεί και αλλάζει τα σύνορα, όσες πιέσεις κι αν δεχτείτε. Αυτό είναι το θέμα! Γνωρίζουμε πολύ καλά ποιοι είναι οι συσχετισμοί. Το ζήτημα είναι αν συμμετέχουμε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο με την υπογραφή μας σε αυτούς τους σχεδιασμούς και αποφάσεις. Θα τους βρούμε μπροστά μας άλλωστε και είναι πολύ διαφορετικό αν έχουμε ή δεν έχουμε συναινέσει σε μια τέτοια εξέλιξη.

Αν συμφωνήσετε με την αλλαγή συνόρων, θα έχετε συνταχθεί με την πολιτική των ΗΠΑ και άλλων ηγετικών δυνάμεων της ΕΕ, που τάσσονται με την άποψη της αλβανικής πολιτικής ηγεσίας στο Κοσσυφοπέδιο, που ζητά ανεξαρτησία. Στην περίπτωση αυτή η πολιτική του "διαίρει και βασίλευε" θα φουντώσει και θα ανοίξει μια διαδικασία πολύ επικίνδυνη, του λεγόμενου ντόμινο».

«Παίρνουμε υπόψη», σημείωσε η ομιλήτρια «και την αντανάκλαση που έχει το πρόβλημα του Κυπριακού, που δυστυχώς, ελέω και ελληνικών κυβερνήσεων, έχει χάσει το διεθνή του χαρακτήρα. Ο διεθνής χαρακτήρας δεν είναι θέμα αν το χειρίζεται ο ΟΗΕ και η ΕΕ, αλλά σε ποια βάση βλέπουν το πρόβλημα της Κύπρου. Το έχουν αποδιεθνοποιήσει στην ουσία, το έχουν αποχαρακτηρίσει από πρόβλημα εισβολής - κατοχής και τίθεται ως θέμα δυο κοινοτήτων.

Σήμερα ζούμε μια φάση που μοιάζει με τραγέλαφο. Υποτίθεται ότι η Τουρκία έχει μπει σε διαδικασία συμμόρφωσης στο λεγόμενο ευρωπαϊκό κεκτημένο, την ίδια ώρα συνεχίζονται αμείωτες οι παραβιάσεις στο Αιγαίο, οι διεκδικήσεις για γκρίζες ζώνες, οι δηλώσεις γίνονται όλο και πιο πολύ προκλητικές. Θα ισχυριστείτε ότι άλλο πράγμα είναι η τουρκική αδιαλλαξία και επιθετικότητα πριν την έναρξη της διαδικασίας ένταξης και άλλο εκτός αυτής. Οτι τάχα τώρα είναι καλύτερα τα πράγματα και λιγότερο επικίνδυνα.

Δεν έχουμε να κάνουμε με κάποια αντανακλαστικά απλά της Τουρκίας. Υπάρχουν συγκεκριμένα δεδομένα, που της ανοίγουν την όρεξη, σε συνδυασμό επίσης με το γεγονός ότι η ΕΕ, τυχοδιωκτικά και όχι από θέσεις αρχών, αντιμετωπίζει το ζήτημα.

Υπάρχει η αντιδήλωση που δίνει πόντους στην Τουρκία και υπάρχει η προηγούμενη συμφωνία Σημίτη - Ντεμιρέλ, που νομιμοποιεί τις απαιτήσεις της γειτονικής χώρας στο Αιγαίο, στη διχοτόμηση της Κύπρου, κατοχυρώνονται μέχρι και οι παραβιάσεις στο Αιγαίο.

Για το Κυπριακό, το "σχέδιο Ανάν" δεν εξασφάλιζε τα δικαιώματα του κυπριακού λάου και γι' αυτό απορρίφθηκε. Και αντί οι κυβερνήσεις της Ελλάδας να αξιοποιήσουν το ΟΧΙ του κυπριακού λαού και να ζητήσουν ένα σχέδιο που να σέβεται τα συμφέροντα των Κυπρίων, βάζουν "την ουρά κάτω από τα σκέλια" και ψάχνουν λύσεις επιστρέφοντας στο παρελθόν. Εμείς, ως ΚΚΕ, όπως κάναμε και με την τοποθέτησή μας στο "σχέδιο Ανάν", θα στηρίξουμε τους Κύπριους στον αγώνα τους για την ένωση του νησιού τους.

Το πρόβλημα μεγεθύνεται, καθώς μπορεί να προσφερθεί η Κύπρος αντάλλαγμα στο διασπασμένο Ιράκ.

Η ΝΔ έκανε ό,τι και το ΠΑΣΟΚ είχε κάνει στην κρίσιμη στιγμή. Εβαλε το Κυπριακό στο δαίδαλο των αντιθέσεων της ΕΕ και του ΟΗΕ, δε ζήτησε καμία δέσμευση, δεν πίεσε για δέσμευση. Το ΠΑΣΟΚ τολμά να θεωρεί σωστή πολιτική την παραπομπή στη Χάγη και των διασυνοριακών διαφορών. Το κυνηγά η αμαρτία για το "σχέδιο Ανάν".

Δηλαδή υπάρχει ένα είδος κατοχύρωσης ή ανοχής στις απαιτήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο.

Η κατοχύρωση των απαιτήσεων στο Αιγαίο μπορεί να μη φέρνει σε κίνδυνο άμεσης αντιπαράθεσης ανάμεσα στις δύο χώρες, πράγμα βεβαίως που κανείς δε θέλει, αποτελούν όμως πυριτιδαποθήκη για το μέλλον, κίνδυνο για το μέλλον, καθώς η ΕΕ και γενικότερα η παγκόσμια καπιταλιστική κοινότητα θα βρεθεί σε μεγάλες αντιπαραθέσεις, που μπορεί να φέρουν πιο μεγάλες αναμετρήσεις, πολεμικές.

Η κυβέρνηση όπως και το ΠΑΣΟΚ, αλλά και ο ΣΥΝ ευελπιστούν ότι θα υπάρξει ύφεση και καλή συνεργασία, γιατί ανάμεσα στις δύο χώρες υπάρχει, ως κοινό συμφέρον, να έχουν κοινούς διαύλους για τον αγωγό και ενδεχομένως σε θέματα τηλεπικοινωνιών. Οι ελληνικές τράπεζες και τα τουριστικά γραφεία ορέγονται κέρδη αν διεισδύσουν στην τουρκική καπιταλιστική αγορά.

Αυτά, πέρα του ότι είναι ασταθή, δε διασφαλίζουν ειρήνη.

Δεν είναι εργαλεία ειρηνικής συνύπαρξης.

Το ΚΚΕ θεωρεί ότι η επέκταση των χωρικών υδάτων της χώρας στα 12 μίλια είναι αναφαίρετο δικαίωμά της. Πιστεύουμε όμως ότι η άσκηση αυτού του δικαιώματος είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων και μπορεί να υλοποιηθεί όταν και όποτε το αποφασίσει. Τα ζητήματα, που έχουν σχέση με τον επιχειρησιακό έλεγχο του Αιγαίου, προκύπτουν και συνδέονται με την ένταξη και των δύο χωρών στο NATO. Η όποια διευθέτηση δεν μπορεί να παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.

Οι δυο λαοί πρέπει να είναι όσο γίνεται πιο κοντά. Εχουν κοινά συμφέροντα να παλέψουν, τόσο για βαθιές αλλαγές στη χώρα τους, όσο και να έχουν κοινό αγώνα κατά του ιμπεριαλισμού. Οι στενές σχέσεις να επεκτείνονται και να διευρύνονται και με τη στενή φιλία Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Μας ενδιαφέρει ανάμεσα στις δύο χώρες να υπάρξει καλή σχέση. Ο διάλογος έχει ουσία όταν γίνεται με στόχο τον αμοιβαίο σεβασμό της εδαφικής ακεραιότητας και εδαφικής κυριαρχίας, καθώς και των κυριαρχικών δικαιωμάτων των δύο χωρών».

«Το ΚΚΕ», τόνισε η Αλ. Παπαρήγα, «έχει επισημάνει έγκαιρα και επανειλημμένως τους κινδύνους που απορρέουν από τις επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών, από την πολιτική του "διαίρει και βασίλευε" και την επιδίωξή τους για επαναχάραξη των συνόρων. Εχει καταγγείλει ως απαράδεκτη και επικίνδυνη για την ειρήνη και την ασφάλεια όλης της περιοχής την παρουσία των στρατευμάτων του NATO. Εχει αντιταχθεί στη συμμετοχή ελληνικού στρατιωτικού σώματος στη ΝΑΤΟική κατοχή του Κοσσυφοπεδίου και απαιτεί να επιστρέψει τώρα από εκεί. Αυτό το αίτημα αφορά και τις υπόλοιπες ελληνικές στρατιωτικές αποστολές που βρίσκονται σε άλλες χώρες.

Η απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, να αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις για το τελικό καθεστώς του Κοσσυφοπεδίου, μετά από την υιοθέτηση της έκθεσης του ειδικού απεσταλμένου του ΟΗΕ Καρλ Εϊντε, αποτελεί ένα ακόμα βήμα προς την ανεξαρτητοποίησή του, προς τον επικίνδυνο, για τους λαούς των Βαλκανίων, δρόμο της αλλαγής των συνόρων.

Αποτελεί τη συνεχεία των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων και της απόφασης 1244/99 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που μετέτρεψαν το Κοσσυφοπέδιο σε ένα ΝΑΤΟικό προτεκτοράτο με την παρουσία στρατευμάτων του και τη μετατροπή των ένοπλων αλβανικών ομάδων του UCK σε αστυνομικό σώμα για τη "διατήρηση της τάξης".

Αν και η έκθεση, του ειδικού απεσταλμένου του ΟΗΕ επισημαίνει ότι ελάχιστα πράγματα έχουν υλοποιηθεί από την απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας, όσον αφορά τα θέματα της προστασίας των Σέρβων, των Ρόμα και των άλλων μειονοτήτων, ότι λίγοι είναι οι πρόσφυγες που έχουν επιστρέψει στις εστίες τους, καθώς δεν εξασφαλίζεται η ασφαλής διαβίωσή τους, το Συμβούλιο Ασφαλείας αποφάσισε να προχωρήσει στη διαδικασία για τη διευθέτηση του τελικού καθεστώτος του Κοσσυφοπεδίου - Μετόχια.

Η προώθηση της ανεξαρτητοποίησης του Κοσσυφοπεδίου θα πυροδοτήσει έναν νέο κύκλο αντιπαραθέσεων και ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στο έδαφος της πρώην ενιαίας Γιουγκοσλαβίας και γενικότερα στα Βαλκάνια. Διεκδικήσεις απόσχισης ή και ανεξαρτητοποίησης διατυπώνονται και για τη σερβική επαρχία της Βοϊβοντίνας, όπου υπάρχει ουγγρική μειονότητα, ακόμα και για το Πρέσεβο και το Μπουγιάνοβιτς, τις σερβικές περιοχές που συνορεύουν με το Κοσσυφοπέδιο. Επίσης τα σύνορα μεταξύ Σερβίας (στο Κοσσυφοπέδιο) και της γειτονικής ΠΓΔΜ δεν έχουν ακόμα καθοριστεί. Το αλβανικό στοιχείο στην ΠΓΔΜ, μετά τη συμφωνία της Οχρίδας, έχει αυξημένες διεκδικήσεις, που μπορεί να οδηγήσουν ξανά σε αποσταθεροποίηση της κατάστασης στη γειτονική μας χώρα. Επιπλέον η σημερινή ηγεσία του Μαυροβουνίου ετοιμάζεται για δημοψήφισμα με αίτημα μια νέα σχέση με τη Σερβία, που μπορεί να οδηγήσει και στη διάλυση της σημερινής ένωσης Σερβίας - Μαυροβουνίου.

Το επείγον καθήκον σήμερα είναι η απόκρουση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή. Αυτό μπορεί να το κάνει ο συντονισμένος και αποφασιστικός αγώνας του αντιιμπεριαλιστικού, αντιΝΑΤΟικού κινήματος στη χώρα μας και στις άλλες βαλκανικές χώρες, αγώνας που θα δίνει προοπτική.

Επιπλέον, η παρουσία των ΗΠΑ διευρύνεται στα Βαλκάνια. Και πολιτικά και οικονομικά και στρατιωτικά. Αυτό το διάστημα έχουμε νέες διμερείς συμφωνίες των ΗΠΑ με τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία για την εγκατάσταση νέων στρατιωτικών αμερικανικών βάσεων. Οι βάσεις αυτές μαζί με τις άλλες που ήδη υπάρχουν προορίζονται για την υλοποίηση των σχεδιασμών για τη λεγόμενη ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής που περιλαμβάνει πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, τις αραβικές χώρες, το Ιράκ και το Ιράν, αλλά και την Αφρική, που αποτελεί το νέο πεδίο αντιπαράθεσης των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων.

Είμαστε κατά της επέμβασης και της ανάμειξης στις εσωτερικές υποθέσεις του Λιβάνου και επαναλαμβάνουμε τη θέση μας για αποχώρηση του Ισραήλ απ' όλα τα κατεχόμενα εδάφη και επιστροφή στα σύνορα του 1967 και την υποστήριξή μας στο δίκαιο αγώνα των Παλαιστινίων να αποκτήσουν το δικό τους, ανεξάρτητο, κυρίαρχο και βιώσιμο κράτος, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.

Το νέο σύνταγμα του Ιράκ ανοίγει το δρόμο για τριχοτόμηση, πράγμα που θα φέρει αλυσιδωτές συνέπειες στην Τουρκία και σε άλλες γειτονικές χώρες.

Οι απειλές κατά του Ιράν, της Συρίας είναι καθημερινές και κυρίως εντάσσονται στην πολιτική εκδημοκρατισμού της αραβικής περιοχής με βάση απόφαση του NATO. Επίδραση ασκούν οι υποκινούμενες πολύχρωμες "επαναστάσεις" σε πρώην Δημοκρατίες της ΕΣΣΔ.

Επίσης παίζουν σοβαρό απειλητικό ρόλο οι αμερικανονατοϊκές βάσεις στην Κεντρική Ασία, στο Κόσσοβο, στη Ρουμανία και τη Βουλγαρία, ενώ είναι γνωστός και ο ρόλος των βάσεων στην Ελλάδα».

«Το ΚΚΕ», συνέχισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «από την αρχή που εκδηλώθηκε η κρίση στην ενιαία Γιουγκοσλαβία, με την παρέμβαση ιδιαίτερα της ΟΔ Γερμανίας, είχαμε διατυπώσει τις θέσεις μας που ήταν τελείως διαφορετικές από των άλλων κομμάτων. Και επιβεβαιωθήκαμε.

Δεν έπρεπε να απομονωθεί το ζήτημα της ΠΓΔΜ από τη συνολικότερη εξέλιξη στη Γιουγκοσλαβία και να επικεντρωθεί κυρίως στο όνομα.

Είχαμε υποστηρίξει ότι αν υπήρχαν διασφαλίσεις τέτοιου τύπου μέσω συμφωνιών, το ζήτημα του ονόματος δεν έπρεπε να είναι το κύριο και θα μπορούσε να διευθετηθεί με μία δήλωση από την πλευρά μας ότι αποτελεί γεωγραφικό κι όχι εθνικό προσδιορισμό.

Στη συμφωνία θα υπήρχε αμοιβαία αναγνώριση και σεβασμός της κυριαρχίας των κρατών μας και των συνόρων, απάλειψη οποιωνδήποτε αλυτρωτικών συμβόλων και αλυτρωτικής προπαγάνδας κλπ. Ολα αυτά ενταγμένα σε ένα γενικότερο πλαίσιο βαλκανικής πολιτικής. Αυτά σε γενικές γραμμές υποστηρίξαμε στις τρεις συσκέψεις που έγιναν υπό τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ. Καραμανλή στις 18/2/1992, 13/4/1992 και 14/6/1992. Διαφορετικά θα είχαμε πολύ άσχημες εξελίξεις. Πήγαμε κόντρα στο γενικό ρεύμα που είχε διαμορφωθεί στη χώρα μας με τα συλλαλητήρια και γενικότερα με τις επεμβάσεις του NATO στην περιοχή.

Στις 13 Σεπτέμβρη του 1995 προέκυψε η ενδιάμεση (ή μεταβατική) συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και ΠΓΔΜ. Ρύθμιζε σχεδόν τα πάντα, αλλά άφηνε απ' έξω το θέμα του ονόματος. Στην ουσία τού έδινε πάλι μια δεσπόζουσα σημασία και δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για πολλαπλών κατευθύνσεων παρεμβάσεις των ισχυρών πρώτα απ' όλα δυνάμεων. Αλλά και εδώ έχει αρχίσει να χρησιμοποιείται πάλι για λόγους εσωτερικής κύρια κατανάλωσης. Γιατί από το 1995 μέχρι πρόσφατα, ενώ η συμφωνία είχε μπει σε λειτουργία στα άλλα μέρη της, για την υπόθεση του ονόματος είχε βαλτώσει. Η συμφωνία προβλέπει μια διαδικασία διαπραγμάτευσης μέσω του ΟΗΕ για να βρεθεί μια κοινά αποδεκτή λύση ως προς το όνομα. Κι ενώ κάποια διαδικασία είχε ξεκινήσει για το όνομα στη Νέα Υόρκη, μια από τις πρώτες ενέργειες της νέας κυβέρνησης Μπους ήταν οι ΗΠΑ στις 4/11/2004 να αναγνωρίσουν την ΠΓΔΜ με το συνταγματικό της όνομα.

Εδώ όσα και να ακούγονται περί "στρατηγικών εταίρων" και "στρατηγικών συμφωνιών" με τις ΗΠΑ κι όσες συνεντεύξεις κι αν δώσουν ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα ή ο πολύ γνωστός μας κ. Μπερνς για να διασκεδάσουν τις αρνητικότατες εντυπώσεις, δεν μπορούν να αποκρύψουν το γεγονός που μας θυμίζει το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι κι ότι μπροστά μας έχουμε την εφαρμογή της γνωστής πολιτικής "του μαστιγίου και του καρότου". Και "το καρότο" σήμερα αφορά την πολιτική ηγεσία της ΠΓΔΜ. Για να μην πούμε ότι η διαδικασία διαπραγμάτευσης για να βρεθεί μια κοινά αποδεκτή λύση στην κυριολεξία τινάχτηκε στον αέρα, έχει στην ουσία αποδυναμωθεί εξαιρετικά. Στο πλαίσιο αυτό βλέπουμε ότι κινήθηκαν και οι δυο προτάσεις του κ. Νίμιτς στις 7/4 και στις 8/10. Οι διατυπώσεις που περιείχαν και οι δυο προτάσεις οδηγούσαν μάλλον εκ του ασφαλούς στην απόρριψή τους εναλλάξ από τις δυο πλευρές. Για ποιο λόγο άραγε; Για να μην εκτεθεί καμία πλευρά διεθνώς ή μήπως αποτελεί ένα νέο καμπανάκι παρέμβασης; Και τώρα; Υπήρξε μια δήλωση για χρήση βέτο στο NATO κι ο κ. Μπερνς έσπευσε πάραυτα να απαντήσει. Κι εδώ προσπάθησαν να ερμηνεύσουν καθ' υπόδειξή του τη λέξη που χρησιμοποίησε όχι ως "ντροπή", αλλά ως "κρίμα". Μα μέχρι πού θα φτάσει αυτό το φαινόμενο; Οποιοδήποτε λεξικό αγγλικής κι αν ανοίξει κανείς, η λέξη "shame" ερμηνεύεται ως "κρίμα", "ντροπή" αλλά και "αίσχος", ας διαλέξουν λοιπόν ποια επίκριση απαλύνει τον πόνο τους για τον φιλοαμερικανισμό τους!

Ο κ. Καραμανλής έχει δηλώσει ότι θα κάνει χρήση του άρθρου 11 της συμφωνίας του 1995 που προβλέπει ότι η Ελλάδα επιφυλάσσεται του δικαιώματός της να προβάλλει αντιρρήσεις σε οποιαδήποτε συμμετοχή της γειτονικής μας χώρας σε διεθνείς, πολυμερείς και περιφερειακούς οργανισμούς και θεσμούς όπου συμμετέχει η χώρα μας, αν κάνει χρήση άλλου ονόματος εκτός του FYROM. Αλλά εδώ ήδη υπάρχει ένα ζήτημα: Ποιες αντιρρήσεις προέβαλε η Ελλάδα για την αναγνώριση από την Πολωνία - που είναι νέο μέλος της ΕΕ - της ΠΓΔΜ με το συνταγματικό της όνομα; Μας λέγατε ότι υπάρχουν δεσμεύσεις μέσα στην ΕΕ για κοινή στάση των κρατών - μελών. Τι συνέβη λοιπόν;

Ποια είναι τώρα η προοπτική; Να απολυτοποιηθεί πάλι το όνομα. Και κάποιες δηλώσεις που έγιναν περί δημοψηφίσματος για το όνομα τις θεωρούμε τουλάχιστον ατυχείς για να μην τις χαρακτηρίσουμε και ως επικίνδυνα αποπροσανατολιστικές. Εμείς ξεκαθαρίζουμε ότι από την αρχή αρνηθήκαμε να γίνουμε "νονοί" και να δώσουμε νέο όνομα στη γειτονική χώρα. Δεν μπήκαμε στη λογική της σύνθετης ονομασίας, που έχει κάνει σημαία του τώρα ο Συνασπισμός, λες και αυτό θα λύσει το πρόβλημα! Είπαμε ότι στην περίπτωση διαπραγμάτευσης, για να βρεθεί μια κοινά αποδεκτή λύση στο όνομα, υπήρχε κάποιο αποτέλεσμα και στο κοινά αποδεκτό όνομα υπήρχε και το "Μακεδονία" (ή και όλα τα παράγωγά του) να δηλωθεί πάλι από την πλευρά μας ότι αποτελεί γεωγραφικό κι όχι εθνικό προσδιορισμό. Αυτή είναι η θέση μας. Γιατί εμάς μας απασχολεί κάτι άλλο, πολύ πιο σοβαρό και αφορά την ύπαρξη αυτού του κράτους. Γιατί έτσι όπως πάνε τα πράγματα υπάρχει κίνδυνος διαμελισμού του. Δε μας απασχολεί αυτή η περίπτωση και το τι θα συμβεί αν προκύψει».

«Οι στρατιωτικές δαπάνες», παρατήρησε ολοκληρώνοντας την ομιλία της η Αλέκα Παπαρήγα, «έχουν φθάσει σε απίθανα μεγέθη. Σημειώνουμε μόνο δύο στοιχεία:

Τα εξοπλιστικά προγράμματα και τελευταία η απόφαση του ΚΥΣΕΑ για αγορά αεροσκαφών F 16 και αρμάτων ΛΕΟΠΑΡΝΤ, αλλά και για τον εκσυγχρονισμό των φρεγατών αποτέλεσε αφορμή αντιπαραθέσεων και πλήθους δημοσιευμάτων. Ποια ήταν η βασική διαφορά, αν θα αγοράζουμε αμερικανικά ή ευρωπαϊκά. Για το αν αγοράστηκαν με καλύτερες τιμές επί ΠΑΣΟΚ ή τώρα επί ΝΔ. ΄Η για τη διαφορά στις μίζες.

Εμείς θεωρούμε ότι υπάρχει δυνατότητα μείωσης των στρατιωτικών δαπανών μέσα από μελέτη των αμυντικών και μόνο αναγκών της χώρας, με οπλικά συστήματα σύμφωνα με τη μορφολογία και με την ανάπτυξη της κρατικής αμυντικής βιομηχανίας της χώρας.

Η άμυνα της χώρας δε θωρακίζεται με τους ΕΠΟΠ και με συμμετοχή στις εξωτερικές επεμβάσεις. Είναι ζήτημα προσανατολισμού της πολιτικής και αυτή εξαρτάται από την αποδέσμευση από το NATO.

Ο ελληνικός λαός, αν χρειαστεί, είναι σε θέση να υπερασπίσει την άμυνα της χώρας, δεν έχει όμως κανένα λόγο να συμμετέχει στα επιθετικά πολεμικά σχέδια σε βάρος αδελφών λαών.

Υποστηρίζουμε δυνάμεις από μόνιμα στελέχη από τις παραγωγικές και μόνο σχολές στον αριθμό που χρειάζονται και με στρατιώτες που υπηρετούν τη θητεία τους.

Απορρίπτουμε τη λογική που λέει ότι όταν ένας λαός, ή πολιτικές δυνάμεις ή πολιτική δύναμη όπως το ΚΚΕ στην Ελλάδα δε συμφωνεί στην εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς στο όνομα της διεθνούς συνεργασίας, ότι αυτό σημαίνει εθνική αναδίπλωση, απομονωτισμό.

Η διεθνής συνεργασία όταν έχει τίμημα τα οικονομικά, κοινωνικά, δημοκρατικά και πολιτικά συμφέροντα ενός λαού, τότε αυτή είναι απορριπτέα λόγω του χαρακτήρα που έχει.

Απορρίπτουμε επίσης τη λογική ότι η στάση σε θέματα μεγάλης σημασίας, ή σε αυτό που εσείς λέτε εθνικά ζητήματα, πρέπει να έχει ως κριτήριο να μη φέρουμε σε δύσκολη θέση τους εταίρους μας, ή ότι είμαστε μια χώρα μικρή και δεν μπορούμε να τα βάλουμε με τους μεγάλους.

Δεν αγνοούμε το συσχετισμό δύναμης, αλλά ο συσχετισμός δύναμης φτιάχνεται, διαμορφώνεται.

Το συσχετισμό δύναμης δεν τον φτιάχνουν οι κυβερνήσεις, αλλά οι λαοί που αναδεικνύουν κυβερνήσεις.

Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ δεν ενδιαφέρονται να αλλάξει ο συσχετισμός υπέρ των λαών, αλλά αν θα γίνει υπέρ των σοσιαλδημοκρατικών ή φιλελεύθερων κομμάτων. Οσο για το ΣΥΝ, ζει στον αστερισμό της αυταπάτης ότι με ολίγη αριστερά στις κυβερνήσεις και στα θεσμικά όργανα οι λαοί θα αποκτήσουν μερικά ψίχουλα, λες και δεν έχουν το δικαίωμα να κατακτήσουν καρβέλια, να γίνουν αυτοί που θα κρατούν και το πεπόνι και το μαχαίρι».