«75 χρόνια το ΝΑΤΟ στοχοποιεί τους λαούς - Η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί», ανέγραφε χαρακτηριστικά το τεράστιο πανό που απλώθηκε πάνω στη γέφυρα στέλνοντας μήνυμα αλληλεγγύης και συναδέλφωσης σε μια περίοδο που οι λαοί είναι ξανά αντιμέτωποι με τη φωτιά του πολέμου, και μάλιστα με τους ίδιους πρωταγωνιστές: Το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, τις ΗΠΑ και τις κυβερνήσεις - συμμάχους τους.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η αντιιμπεριαλιστική αποστολή στη Σερβία συνέπεσε με την απαράδεκτη ψηφοφορία στο Συμβούλιο της Ευρώπης για την ένταξη του προτεκτοράτου του Κοσόβου, μια εξέλιξη που έχει προκαλέσει δικαιολογημένα την οργή και την αγανάκτηση του σερβικού λαού, κάτι που διαπίστωσαν και οι συνδικαλιστές από τη χώρα μας που βρέθηκαν στο Βελιγράδι. Πρόκειται άλλωστε για εξέλιξη, που, 25 χρόνια μετά το αιματοκύλισμα του σερβικού λαού, έρχεται για να δώσει άλλο ένα χτύπημα, το οποίο μάλιστα ανοίγει τον ασκό του Αιόλου αφού επισφραγίζει την αλλαγή συνόρων κατά παραγγελία των ιμπεριαλιστικών ενώσεων.

Σε αυτήν την κατάπτυστη απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης, ύστερα μάλιστα από σχετική εισήγηση της Ντόρας Μπακογιάννη εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης, αναφέρθηκε στην ομιλία του στη συγκέντρωση στο Νόβι Σαντ ο Ζέλικο Βεσελίνοβιτς, πρόεδρος της Συνομοσπονδίας Σερβικών Συνδικάτων (CΛΟΓΑ). Οπως ανέφερε χαρακτηριστικά, «η Ντόρα Μπακογιάννη δεν είναι η Ελλάδα. Η Ελλάδα είναι οι εργαζόμενοι, ο λαός αυτής της χώρας, που είναι στο πλευρό του σερβικού λαού, κάτι που αποδεικνύει και η αποστολή των συνδικάτων στη Σερβία.

Υπενθυμίζεται ότι τη συγκεκριμένη πρόταση της κυβέρνησης κατήγγειλε το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή, ενώ στάση αποχής επέλεξαν ο Αλ. Τσίπρας (ΣΥΡΙΖΑ) και ο Γ. Παπανδρέου (ΠΑΣΟΚ).

Με μερικούς συμβολικούς στίχους που σκάρωσαν οι διαδηλωτές στη σκιά της ιστορικής γέφυρας του Νόβι Σαντ κατήγγειλαν για μια ακόμα φορά, τραγουδώντας όλοι μαζί, τους φονιάδες του ΝΑΤΟ:

«Σε συνοικίες και σε δρόμους, παλεύουμε με τους λαούς.

Κόντρα σ' όλους τους πολέμους, τους ιμπεριαλιστικούς!

ΝΑΤΟ - φονιάς! Το ξέρει όλος ο ντουνιάς...

Με τους λαούς αδελφωμένους, εργάτη μην τους προσκυνάς...».

Ο Ζέλικο Βεσελίνοβιτς μιλώντας στη συγκέντρωση

Γιγαντοπανό απλώνεται στην ιστορική γέφυρα του Νόβι Σαντ

Αλλοι, οι πιο νέοι, τα έχουν ακούσει από τους μεγαλύτερους συναδέλφους τους.

Ο λόγος για τους εργαζόμενους και συνδικαλιστές που συμμετείχαν στην αποστολή του ΠΑΜΕ στο Βελιγράδι, για τα 25 χρόνια από τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς.

Χαρακτηριστική είναι η συγκίνηση με την οποία μας μετέφερε γιατρός που συμμετείχε στην αποστολή όσα έζησε το 1999 στο Βελιγράδι. Κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών συμμετείχε σε αποστολή αλληλεγγύης που είχε οργανωθεί τότε περιθάλποντας τραυματίες, και σήμερα 25 χρόνια μετά επιστρέφει στα ίδια μέρη.

Θυμάται το μίσος ενάντια στον σερβικό λαό που απέπνεε η ιμπεριαλιστική επέμβαση. Τα συντρίμμια όχι στρατιωτικών στόχων, αλλά σχολείων, παιδικών σταθμών, γηροκομείων, ακόμα και νεκροταφείων! «Ηθελαν να ισοπεδώσουν την πόλη, να διαλύσουν τη χώρα, για να αλλάξουν όλο τον χάρτη των Βαλκανίων», σχολιάζει. Θυμάται την αγωνία και το δέος από τη διαμονή σε καταφύγια εν μέσω βομβαρδισμών, «να τραντάζεται ο τόπος».

Εκεί αντάμωσαν ξανά με Σέρβους συναδέλφους τους, ανανεώνοντας την υπόσχεση συνέχισης της πάλης ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

Θυμούνται επίσης το ανελέητο κύμα καταστολής από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τις δεσμεύσεις της για συμμετοχή στο ΝΑΤΟικό έγκλημα να μεταφράζονται σε ωμή κρατική βία στα κεφάλια και στα κορμιά εργαζομένων και νεολαίας. Ξεχωρίζουν τις διαδηλώσεις κατά την επίσκεψη του Προέδρου των ΗΠΑ, Μπ. Κλίντον, στην Αθήνα μερικούς μήνες μετά το μακελειό, με τις μνήμες από το μακελειό όμως να είναι ακόμα νωπές.

Θυμούνται ταυτόχρονα το μεγαλείο και την ευρηματικότητα του λαού, αφού είχε καταφέρει κάμποσες φορές να μπλοκάρει τη μεταφορά όπλων και προσωπικού, δίνοντας έτσι ανάσες ζωής στον λαό της Σερβίας.

Για άλλους συμμετέχοντες στην αντιιμπεριαλιστική κινητοποίηση, αυτή ήταν μία από τις πρώτες τους τέτοιες εμπειρίες. Νέοι εργαζόμενοι, μέλη σε νεοσύστατα σωματεία που παλεύουν για τον μισθό και τη δουλειά, που στην Ελλάδα συντονίζουν την πάλη τους με εκατοντάδες άλλα σωματεία. Και «δένουν» αυτόν τον αγώνα με την πάλη ενάντια στις επεμβάσεις, για να μη συμμετέχει η Ελλάδα στο ιμπεριαλιστικό μακελειό.

Σαν ένα «αόρατο νήμα» να τους συνδέει με τον λαό μας, κάτι που αποτυπωνόταν σε κάθε επαφή, ακόμα και για μια ερώτηση, μια διευκρίνιση...

Τέτοιες εικόνες καταγράψαμε:

Στον ηλικιωμένο μαγαζάτορα που πρωί της Κυριακής εξυπηρετούσε ένα από τα μέλη της αποστολής στο μαγαζί του. Ρωτώντας τι κάνει όλο αυτό το «γκρουπ» στο Βελιγράδι ...μπήκε στο νόημα διαβάζοντας τι έγραφε το μπλουζάκι του ΠΑΜΕ: «25 χρόνια από τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ». Τότε βούρκωσε και έδωσε τα χέρια με τον συνδικαλιστή από την Ελλάδα, εκφράζοντας για μια ακόμα φορά την ευγνωμοσύνη του για την πολύμορφη αλληλεγγύη.

Στους δεκάδες οδηγούς που περνώντας από τη γέφυρα του Νόβι Σαντ, την ώρα που ήταν σε εξέλιξη η κινητοποίηση, σφύριζαν και σήκωναν γροθιές, επικροτώντας το σύνθημα και την πρωτοβουλία.

Σε κάθε Σέρβο που μόλις αντιλαμβανόταν ότι μιλάει με εργαζόμενο από τη χώρα μας, είχε και έναν καλό λόγο να πει: «Ξέρουμε ότι σταθήκατε δίπλα μας», «ευτυχώς αντιστέκεστε», «ευχαριστούμε», ήταν ανάμεσα σε όσα έλεγαν ξανά και ξανά ντόπιοι στους επισκέπτες που βρέθηκαν στην πόλη τους, ειδικά όταν η συζήτηση πήγαινε στις πρόσφατες εξελίξεις με την απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για το Κόσοβο.

Αυτά άλλωστε αποτυπώνονται και στα εκτενή ρεπορτάζ των σερβικών ΜΜΕ, τα οποία κάλυψαν την σπουδαία αυτή πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ.

Μια ιδιαίτερα απαιτητική αποστολή στέφθηκε με επιτυχία από τα σωματεία και το ΠΑΜΕ, που πήραν την πρωτοβουλία, που την προετοίμασαν, τη συντόνισαν και την ολοκλήρωσαν, βάζοντας τον πήχη πιο ψηλά. Είναι όμως σίγουρο: Με αυτήν την αγωνιστική παρακαταθήκη, με την πάλη για το δίκιο των λαών απέναντι στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού και του ιμπεριαλιστικού πολέμου μπορούν να τα καταφέρουν.

1999: Η ΝΑΤΟική δολοφονική μηχανή βομβαρδίζει τη ζωτική για τον σερβικό λαό γέφυρα στο Νόβι Σαντ

Στη διάρκεια των 11 βδομάδων που διήρκεσαν οι βομβαρδισμοί, πραγματοποιήθηκαν 2.300 αεροπορικές επιδρομές με τη χρήση 1.150 ΝΑΤΟικών υπερσύγχρονων μαχητικών αεροσκαφών. Εκτοξεύτηκαν από τον αέρα συνολικά 420.000 βλήματα, πύραυλοι και βόμβες, ενώ χρησιμοποίησαν 37.000 βόμβες διασποράς «απαγορευμένες» από διεθνείς συνθήκες, που προκάλεσαν τις περισσότερες απώλειες στον άμαχο πληθυσμό, χιλιάδες βόμβες ραδιενεργού απεμπλουτισμένου ουρανίου. Η συνολική μάζα των πυραύλων που έπεσαν ήταν περίπου 22.000 τόνοι.

59 βάσεις του ΝΑΤΟ στο έδαφος 12 χωρών - μελών του, ανάμεσά τους και της Ελλάδας, τέθηκαν στη διάθεση της πολεμικής μηχανής, στηρίζοντας τις επιθέσεις κατά της Σερβίας και του Μαυροβουνίου.

Σε 100 δισ. δολάρια εκτιμάται το κόστος της υλικής ζημιάς που προκλήθηκε.

Βομβαρδίστηκαν 25.000 κτίρια, 14 αεροδρόμια, 2 διυλιστήρια, το 1/3 των εργοστασίων ηλεκτροπαραγωγής, σχεδόν όλα τα εργοστάσια της χώρας, 305 σχολές, σχολεία, νοσοκομεία και μαιευτήρια, μοναστήρια, γέφυρες και δρόμοι, κομβόι προσφύγων, έως και νεκροταφεία!

1.002 μέλη του Γιουγκοσλαβικού Στρατού σκοτώθηκαν και περίπου 12.500 άνθρωποι τραυματίστηκαν, μεταξύ των οποίων 2.700 παιδιά.

Associated Press

Εικόνες φρίκης από τους βομβαρδισμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ

Εκατοντάδες χιλιάδες έγιναν πρόσφυγες και 2.500.000 καταδικάστηκαν σε πλήρη οικονομική εξαθλίωση. Ανήκεστες βλάβες προκλήθηκαν στο περιβάλλον, από τη ρίψη των βομβών απεμπλουτισμένου ουρανίου, με στόχο την πειραματική δοκιμή νέων όπλων... Ακόμα δεν έχει διαπιστωθεί το εύρος και το βάθος των συνεπειών στο περιβάλλον και την υγεία των κατοίκων της Βαλκανικής Χερσονήσου, από τους βομβαρδισμούς με τις βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου. Συνέπειες που ο λαός μας και οι άλλοι λαοί της περιοχής θα πληρώσουμε στα επόμενα χρόνια.

Μίλισα Ράκιτς: Το κορίτσι - σύμβολο της ΝΑΤΟϊκής θηριωδίας

Επόμενος σταθμός που συγκλόνισε την αποστολή του ΠΑΜΕ ήταν το μνημείο που είναι αφιερωμένο σε ένα τρίχρονο κορίτσι, στην Μίλισα Ράκιτς. Πρόκειται για ένα από τα χιλιάδες θύματα των ΝΑΤΟικών που σκοτώθηκε κατά τους βομβαρδισμούς ενώ βρισκόταν αμέριμνη στο σπίτι, με τον άδικο θάνατό της να αποτελεί ακόμα και σήμερα ένα μνημείο της κτηνωδίας που έζησε ο λαός της Σερβίας από τους φονιάδες ιμπεριαλιστές.

Το μνημείο της στέκει σε ένα από τα πολλά πάρκα της πόλης και εκεί, εκ μέρους της αποστολής, στεφάνι κατέθεσε η Δήμητρα Σταματέλου, οργανωτική γραμματέας της ΟΕΝΓΕ και υποψήφια ευρωβουλευτής του ΚΚΕ. «Στον ιμπεριαλισμό καμιά υποταγή, η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί», «ΝΑΤΟ σημαίνει χούντες και πολέμοι», ήταν μερικά από τα συνθήματα που ακούστηκαν δυνατά.